Με ή χωρίς μνημόνιο, συνεχίζονται τα μέτρα περικοπής μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών.

Του Μιχάλη Ψύλου

«Ε­ξο­δο α­πό το μνη­μό­νιο με συν­τα­γή Ιρ­λαν­δί­ας προ­ω­θεί η Ελ­λά­δα» έ­γρα­φαν φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κές ε­φη­με­ρί­δες πριν α­πό λί­γες η­μέ­ρες, ε­πι­κα­λού­με­νες δη­λώ­σεις στε­λε­χών του οι­κο­νο­μι­κού ε­πι­τε­λεί­ου. Μό­νο που η Ιρ­λαν­δί­α, με­τά α­πό έ­ξι χρό­νια λι­τό­τη­τας, μπο­ρεί τυ­πι­κά να ε­ξήλ­θε του μνη­μο­νί­ου, αλ­λά η λι­τό­τη­τα ζει και βα­σι­λεύ­ει. Το Δι­ε­θνές Νο­μι­σμα­τι­κό Τα­μεί­ο δι­έ­τα­ξε και η «α­νε­ξάρ­τη­τη» Συμ­βου­λευ­τι­κή Ε­πι­τρο­πή για τα Δη­μο­σι­ο­νο­μι­κά της Ιρ­λαν­δί­ας ει­ση­γή­θη­κε στην κυ­βέρ­νη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού Εν­τα Κέ­νι να πά­ρει νέ­α μέ­τρα λι­τό­τη­τας, ύ­ψους δύ­ο δισ. ευ­ρώ, στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του 2015. Χω­ρίς πε­ρι­στρο­φές, η Ε­πι­τρο­πή α­ξι­ώ­νει λι­τό­τη­τα για να μει­ω­θεί το δη­μό­σιο χρέ­ος της χώ­ρας α­πό το 124% στο 107% του Α­ΕΠ το 2018. Αυ­τό εί­ναι το «μό­το», με ή χω­ρίς μνη­μό­νιο: μέ­τρα πε­ρι­κο­πής μι­σθών, συν­τά­ξε­ων και κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών.

Α­πό το 2008 οι πε­ρι­κο­πές δα­πα­νών και οι αυ­ξή­σεις φό­ρων έ­χουν φτά­σει στην Ιρ­λαν­δί­α στα 32 δισ. ευ­ρώ, δη­λα­δή στο 20% του Α­ΕΠ, αλ­λά το χρέ­ος πα­ρα­μέ­νει σε δυ­σθε­ώ­ρη­τα για την Ιρ­λαν­δί­α ύ­ψη. Ο­πως λέ­ει ο Ιρ­λαν­δός κα­θη­γη­τής Μαρκ Μπλά­ιθ, συγ­γρα­φέ­ας του βι­βλί­ου «Λι­τό­τη­τα: η ι­στο­ρί­α μιας ε­πι­κίν­δυ­νης ι­δέ­ας», «το πρό­γραμ­μα λι­τό­τη­τας που ε­φαρ­μό­ζε­ται σε ο­λό­κλη­ρη την Ευ­ρώ­πη εί­ναι αυ­το­κα­τα­στρο­φι­κό δι­ό­τι έ­χει αυ­ξή­σει τε­λι­κά το βά­ρος του χρέ­ους σε πολ­λές χώ­ρες».

Ο Ιρ­λαν­δός κα­θη­γη­τής ση­μει­ώ­νει μά­λι­στα με έμ­φα­ση ό­τι μπο­ρεί να υ­πάρ­χει τε­ρά­στιο πο­λι­τι­κό κό­στος για τους πο­λι­τι­κούς σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη, αλ­λά «τα βα­σι­κά όρ­γα­να της ευ­ρω­πα­ϊ­κής δη­μο­κρα­τί­ας έ­χουν πα­ρα­καμ­φθεί και οι πο­λι­τι­κές που ε­φαρ­μό­ζον­ται κα­θο­ρί­ζον­ται α­πό μη ε­κλεγ­μέ­νους τε­χνο­κρά­τες».

Στο ί­διο μή­κος κύ­μα­τος, ο Τό­μας Φέ­ι­ζιπ, συγ­γρα­φέ­ας του βι­βλί­ου «Η μά­χη για την Ευ­ρώ­πη: πώς μια ε­λίτ έ­κλε­ψε μια ή­πει­ρο – και πώς μπο­ρού­με να την πά­ρου­με πί­σω», το­νί­ζει ό­τι «οι πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας που ε­πι­βάλ­λον­ται στα ευ­ρω­πα­ϊ­κά κρά­τη-μέ­λη (ι­δί­ως ε­κεί­να της πε­ρι­φέ­ρειας) α­πό τον ά­ξο­να Βε­ρο­λί­νου-Βρυ­ξελ­λών-Φραν­κφούρ­της και α­πό τις α­νά χώ­ρα τρό­ι­κες α­πο­δει­κνύ­ε­ται ό­τι εί­ναι μια κο­λοσ­σια­ία α­πο­τυ­χί­α και προ­κα­λούν μια κοι­νω­νι­κή και αν­θρω­πι­στι­κή κα­τα­στρο­φή στο ευ­ρω­πα­ϊ­κό κοι­νω­νι­κό μον­τέ­λο».

Αλ­λά­ζει το πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό

Η πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας προ­κά­λε­σε βέ­βαι­α τη σα­ρω­τι­κή ήτ­τα στις ευ­ρω­ε­κλο­γές και στα δύ­ο κόμ­μα­τα του κυ­βερ­νη­τι­κού συ­να­σπι­σμού στην Ιρ­λαν­δί­α: το Φί­νε Γκά­ελ του πρω­θυ­πουρ­γού Κέ­νι εί­δε το πο­σο­στό του να υ­πο­χω­ρεί κα­τά 8 πο­σο­στια­ίες μο­νά­δες και το Ερ­γα­τι­κό Κόμ­μα κα­τά εν­νιά! Το Ερ­γα­τι­κό Κόμ­μα σα­ρώ­θη­κε λό­γω της α­πό­λυ­της ευ­θυ­γράμ­μι­σής του με ε­ξον­τω­τι­κές πο­λι­τι­κές, ό­πως η χρέ­ω­ση για το νε­ρό και η κα­τάρ­γη­ση της δω­ρε­άν ι­α­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής πε­ρί­θαλ­ψης για α­σθε­νείς με χρό­νια προ­βλή­μα­τα υ­γεί­ας. Η­δη πα­ραι­τή­θη­κε ο η­γέ­της των Ερ­γα­τι­κών και αν­τι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σης, Ε­ϊ­μον Γκίλ­μορ, ο ο­ποί­ος δι­ε­τέ­λε­σε αρ­χη­γός του κόμ­μα­τος για 7 χρό­νια. Δεν α­πο­κλεί­ε­ται την ί­δια τύ­χη να έ­χει και ο Κέ­νι, που τρέ­μει με την ι­δέ­α μή­πως οι Ερ­γα­τι­κοί πι­ε­στούν α­πό την κοι­νή γνώ­μη και α­πο­χω­ρή­σουν α­πό την κυ­βέρ­νη­ση.

Το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος των ψη­φο­φό­ρων των Ερ­γα­τι­κών με­τα­κό­μι­σε στο Σιν Φέ­ιν, την πο­λι­τι­κή πτέ­ρυ­γα του I­RA, που α­πέ­σπα­σε το 19% των ψή­φων στις ευ­ρω­ε­κλο­γές -την κα­λύ­τε­ρη ε­πί­δο­σή του ε­δώ και έ­ναν αι­ώ­να- και σά­ρω­σε στις το­πι­κές ε­κλο­γές. Στην πρω­τεύ­ου­σα Δου­βλί­νο μά­λι­στα, το Σιν Φέ­ιν α­να­δεί­χτη­κε πρώ­το κόμ­μα.

Αλ­λά και στην Πορ­το­γα­λί­α, η ση­μαν­τι­κή ά­νο­δος συ­νο­λι­κά της Α­ρι­στε­ράς στις ευ­ρω­ε­κλο­γές φαί­νε­ται να αλ­λά­ζει το κλί­μα. Χι­λιά­δες άν­θρω­ποι δι­α­δή­λω­σαν στο Πόρ­το και τη Λι­σα­βό­να κα­τά της λι­τό­τη­τας και ζή­τη­σαν πρό­ω­ρες ε­κλο­γές. Οι δι­α­δη­λω­τές κα­τη­γό­ρη­σαν την κεν­τρο­δε­ξιά κυ­βέρ­νη­ση ό­τι εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται τη ρα­στώ­νη λό­γω του Μουν­τιάλ για να «δι­α­λύ­σει τα δι­και­ώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και να πε­ρά­σει νέ­α μέ­τρα λι­τό­τη­τας». Η κυ­βέρ­νη­ση Κο­έ­λιο α­να­κοί­νω­σε νέ­ες πε­ρι­κο­πές 3%-10% στους μι­σθούς των δη­μο­σί­ων υ­παλ­λή­λων που λαμ­βά­νουν έ­ως 1.500 ευ­ρώ.

Η α­λα­ζο­νεί­α της Μέρ­κελ

Αλ­λά και στη Γαλ­λί­α η σα­ρω­τι­κή ήτ­τα των Σο­σι­α­λι­στών στις ευ­ρω­ε­κλο­γές έ­χει πυ­ρο­δο­τή­σει έν­το­νες αν­τι­δρά­σεις και ι­σχυ­ρά αν­τι­γερ­μα­νι­κά αι­σθή­μα­τα. Ε­σω­κομ­μα­τι­κό κεί­με­νο που κυ­κλο­φό­ρη­σε το Σο­σι­α­λι­στι­κό Κόμ­μα ζη­τεί να μπει «τέ­λος στη λι­τό­τη­τα» και να κη­ρυ­χθεί α­γώ­νας κα­τά της «ευ­ρω­πα­ϊ­κής Δε­ξιάς και της α­λα­ζο­νεί­ας της Μέρ­κελ». Στο έγ­γρα­φο χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται η Μέρ­κελ ως «η καγ­κε­λά­ριος της λι­τό­τη­τας που δεν σκέ­φτε­ται τί­πο­τα άλ­λο α­πό τις γερ­μα­νι­κές κα­τα­θέ­σεις, το εμ­πο­ρι­κό ι­σο­ζύ­γιο και το ε­κλο­γι­κό της μέλ­λον».

Ο ελ­λη­νι­κής κα­τα­γω­γής νέ­ος γραμ­μα­τέ­ας του κόμ­μα­τος, Ζαν Κρι­στόφ Καμ­παν­τε­λίς, πε­ρι­ο­ρί­στη­κε βέ­βαι­α να κα­ταγ­γεί­λει αυ­τούς που «ά­φη­σαν να δι­αρ­ρεύ­σει το ε­σω­κομ­μα­τι­κό κεί­με­νο στον Τύ­πο» και δε­σμεύ­τη­κε να τι­μω­ρή­σει τον «τυ­φλο­πόν­τι­κα». Το ε­ρώ­τη­μα μέ­νει πάν­τως: Ε­χει η Γαλ­λί­α τη βού­λη­ση και την ι­κα­νό­τη­τα να αν­τι­τα­χθεί στην πο­λι­τι­κή του Βε­ρο­λί­νου, συ­σπει­ρώ­νον­τας γύ­ρω της τις χώ­ρες του ευ­ρω­πα­ϊ­κού Νό­του; Για­τί εί­ναι σα­φές ό­τι ευ­ρώ χω­ρίς τη Γαλ­λί­α δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει… Χω­ρίς αμ­φι­βο­λί­α στους κόλ­πους της γαλ­λι­κής ε­λίτ δι­ε­ξά­γε­ται σο­βα­ρό­τα­τη δι­α­πά­λη γύ­ρω α­πό το ζή­τη­μα αυ­τό. Προς το πα­ρόν πάν­τως κυ­ρια­ρχεί η λο­γι­κή της πλή­ρους υ­πο­τα­γής στη Γερ­μα­νί­α. Αυ­τή εί­ναι η ε­πί­ση­μη γραμ­μή, δυ­στυ­χώς, της η­γε­σί­ας Γάλ­λου προ­έ­δρου Φραν­σου­ά Ο­λάντ και του κυ­βερ­νών­τος Σο­σι­α­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Ο υ­πο­τι­θέ­με­νος γαλ­λο­γερ­μα­νι­κός ά­ξο­νας έ­χει πλέ­ον κα­τα­στεί α­νέκ­δο­το. Η Γερ­μα­νί­α α­πο­φα­σί­ζει, α­να­κοι­νώ­νει στον Ο­λάντ τις α­πο­φά­σεις της και η Γαλ­λί­α υ­πο­τί­θε­ται ό­τι συμ­φω­νεί. Κα­τό­πιν οι γερ­μα­νι­κές α­πο­φά­σεις με την ψευ­δε­πί­γρα­φη γερ­μα­νο­γαλ­λι­κή σφρα­γί­δα συμ­φω­νί­ας ε­πι­βάλ­λον­ται ά­νευ ό­ρων και ά­νευ αλ­λα­γών στους υ­πό­λοι­πους η­γέ­τες της ευ­ρω­ζώ­νης και της Ε.Ε. Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο που α­κό­μη και ο Γερ­μα­νός σο­σι­αλ­δη­μο­κρά­της η­γέ­της και υ­πουρ­γός Οι­κο­νο­μί­ας, Ζίγ­κμαρ Γκάμ­πρι­ελ, αν και ψελ­λί­ζει κά­τι πε­ρί «έμ­φα­σης στην α­νά­πτυ­ξη αν­τί της λι­τό­τη­τας στην ευ­ρω­ζώ­νη», προ­ει­δο­ποί­η­σε στα μέ­σα της ε­βδο­μά­δας, α­πό το Πα­ρί­σι ό­που βρέ­θη­κε, τις χώ­ρες του Νό­του ό­τι «θα υ­πάρ­ξουν ευ­ε­λι­ξί­α και χρό­νος, μό­νο αν ε­φαρ­μο­στούν με­ταρ­ρυθ­μί­σεις ό­πως στη Γερ­μα­νί­α». Και ο νο­ών νο­εί­τω…

e­f­s­yn.gr