Γράφει ο Θοδωρής Μπολέτης 

Η ελληνοαμερικανική Συμφωνία που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ στη Βουλή, για την επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, είναι πολύ επικίνδυνη για τη χώρα και το λαό μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη βρώμικη δουλειά, δημιούργησε βάσεις που έχουν μπει σε λειτουργία και τώρα καιροσκοπικά μιλάει για προσωρινή αναστολή της ψήφισης της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας.

Η ΝΔ τις κατοχυρώνει με νόμο και πάει παραπέρα. Παραχωρεί στους Αμερικανούς όσες βάσεις θέλουν σε εγκαταστάσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Μετατρέπεται η χώρα σε πολεμικό ορμητήριο και μπαίνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις στην υπηρεσία των εγκληματικών σχεδίων του ΝΑΤΟ, υπονομεύοντας την αποστολή τους.

Ταυτόχρονα προχωρούν στην εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στον Άραξο. Η Ελλάδα συμμετέχει σε 15 ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να στείλει στη Λιβύη – αλλά και στα Στενά του Ορμούζ, στον Περσικό Κόλπο – στρατιωτικές δυνάμεις. Ενώ  στα κρυφά ετοιμάζονται να μεταφερθεί συστοιχία πυραύλων «Patriot» και το ανάλογο στρατιωτικό προσωπικό στη Σαουδική Αραβία.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα οξύνεται στο οικονομικό και στρατιωτικό πεδίο, και αυτό εκδηλώνεται πολύμορφα στην Ελλάδα. Αυτό γίνεται με τις επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας, στα λιμάνια, στα ναυπηγεία, στα δίκτυα, όπως αυτό του 5G. Γίνονται πόλεμοι για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και αγωγών.

Το δίλημμα «συμβιβασμός και συνεκμετάλλευση με την Τουρκία ή θερμό επεισόδιο και πολεμική εμπλοκή;» είναι επικίνδυνο και διακινείται από εκείνους που έχουν απογειώσει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Από αυτούς που την έχουν κάνει «γεωπολιτικό μεντεσέ», ώστε να υπηρετείται η στρατηγική των ΗΠΑ για να παραμείνει η Τουρκία στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, μακριά από τη ρωσική επιρροή και θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να το πετύχουν

Ακόμα κι αν επέλθει ο περιβόητος συμβιβασμός μέσω Χάγης (ή άλλου δρόμου), πάντα με την αμερικανοΝΑΤΟική επιδιαιτησία, αυτός θα περιέχει το σπέρμα για την επόμενη όξυνση, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για μια νέα πολεμική εμπλοκή. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να «διαλέξει» είτε την προσφυγή στη Χάγη είτε την πολεμική κλιμάκωση. Όποια κι αν είναι η έκβαση ο λαός θα είναι το θύμα.

Η θεωρία “περί ανταλλαγμάτων” που καλλιεργούν ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου επικίνδυνη. Η μόνη που μπορεί να αναμένει για «ανταλλάγματα» είναι η αστική τάξη, που βλέπει ότι η αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή, η συμμετοχή της σε μεγάλα επενδυτικά σχήματα περνάει μέσα από τη συμβολή της σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική βρωμοδουλειά.

Τα μόνα «ανταλλάγματα» που έχει να αναμένει ο λαός από αυτές τις εξελίξεις είναι:

— Αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Άλλωστε, το ΝΑΤΟ, του οποίου η Ελλάδα γίνεται «προμαχώνας», δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο.

— Μετατροπή της χώρας σε μαγνήτη κινδύνων, αφού απ’ άκρη σ’ άκρη γίνεται βάση εφόρμησης σε βάρος άλλων χωρών. Οι κυβερνήσεις Ιράν και Ρωσίας, που βρίσκονται στο σκόπευτρο του ΝΑΤΟ, έχουν δηλώσει ότι στους στόχους τους περιλαμβάνονται χώρες και υποδομές που αξιοποιούνται ως βάσεις από τις ΗΠΑ, που τις διευκολύνουν. Επομένως οι ελληνικές κυβερνήσεις, χτες του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα της ΝΔ, που αχόρταγα συμβάλλουν στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, μέσα κι έξω από τα σύνορα, αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες απέναντι στο λαό και τη χώρα.

— Μεγαλύτερη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, για να πιάνονται οι ΝΑΤΟικοί στόχοι του 2% από τον κρατικό προϋπολογισμό, για το οποίο καμάρωνε ο πρωθυπουργός δίπλα στον Ντ. Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια στιγμή που οι περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση φέρνουν γύμνια σε Παιδεία και Υγεία – Πρόνοια, ο λαός καλείται να ματώσει ακόμα περισσότερο για την αναβάθμιση των «F-16» και την αγορά των «F-35», εξοπλισμών που δεν αφορούν την άμυνα της χώρας, αλλά τη ΝΑΤΟική επιβολή στην περιοχή.

 Η λογική «το ΚΚΕ έχει δίκιο σε όσα επισημαίνει για το ΝΑΤΟ, αλλά οι αρνητικοί συσχετισμοί δεν αφήνουν άλλη επιλογή» είναι εξίσου επικίνδυνη. Δεν είμαστε αφελείς.  Όμως η επίκληση των αρνητικών συσχετισμών από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους παρατρεχάμενούς τους, από εκείνους δηλαδή που αποτελούν μέρος του προβλήματος, είναι τουλάχιστον πρόκληση.

Όσο αλήθεια είναι ότι οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι αυτοί αλλάζουν, δεν είναι στατικοί. Μπορεί η υπεροχή της αστικής εξουσίας να φαντάζει συντριπτική, ωστόσο οι ίδιες οι δυσκολίες διαχείρισης των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της, το κουβάρι που όλο και περισσότερο μπερδεύεται στη Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή, φανερώνουν και τις αδυναμίες της. Είναι δε ενδεικτικές οι φυγόκεντρες δυνάμεις που πλέον δεν μπορούν πια να κρυφτούν στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως στο ΝΑΤΟ, με τη Γαλλία να δηλώνει ότι είναι «εγκεφαλικά νεκρό», ή στην ΕΕ με το Brexit κ.ά. Η ανησυχία των αστικών επιτελείων άλλωστε επιβεβαιώνεται και από τα μέτρα καταστολής, τη συζήτηση για την «πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης», τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα, το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, τις πρόσφατες εκτιμήσεις της ΕΕ ότι η ασφάλειά της κινδυνεύει από τις «λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας». Τα αστικά επιτελεία μάλλον «πιστεύουν» περισσότερο στη λαϊκή δύναμη, απ’ ό,τι όσοι σπέρνουν την ηττοπάθεια και το «τίποτα δεν αλλάζει».

Τελικά, όσο αλήθεια είναι ότι οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να μπει στην «εξίσωση» ο λαϊκός παράγοντας. Το πεδίο αυτής της μάχης είναι ανοιχτό για να μπουν ορμητικά νέες δυνάμεις, μέσα από τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς και όποια άλλη μορφή αποφασίσουν οι εργαζόμενοι. Έτσι μπορούν να αντιστραφούν οι συσχετισμοί, και δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία.

Ο καπιταλισμός γεννά ανταγωνισμούς, πολέμους, κρίσεις, φτώχεια και προσφυγιά. Τα περί εθνικής συναίνεσης και ομοψυχίας είναι συνθήματα υποταγής στα μεγάλα συμφέροντα και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για να διαιωνίζεται η καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική και δείχνει στους εργαζόμενους το δρόμο που αντιστοιχεί στα συμφέροντά τους. Η εργατική τάξη, οι πολλοί, στην εξουσία. Αφέντες στον πλούτο που παράγουν. Κοινή πάλη του λαού μας με τον τουρκικό, με τον κυπριακό λαό, με τους λαούς της περιοχής, και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις.

Σήμερα είναι ανάγκη να κλιμακωθεί η πάλη του μαζικού λαϊκού κινήματος. Εκατοντάδες μαζικοί φορείς απαιτούν την ακύρωση της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας. Να κλείσει η βάση της Σούδας. Να ξηλωθούν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από τη χώρα μας. Να αποδεσμευτεί από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Να σταματήσει η αποστολή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό.

Ο Μπολέτης Θοδωρής είναι Γραμματέας Τ.Ε. Μεσσηνίας του ΚΚΕ