Του Θό­δω­ρου Γα­λα­νό­που­λου

Ό­ποι­οι αμ­φι­σβη­τούν το πλε­ό­να­σμα της κυ­βέρ­νη­σης, αν εί­χαν πά­ει στις λα­ϊ­κές α­γο­ρές χτες που μοι­ρά­ζα­νε δω­ρε­άν τρό­φι­μα οι πα­ρα­γω­γοί, θα το βλέ­πα­νε κα­θα­ρά! Η α­πελ­πι­σί­α του κό­σμου να πά­ρει κά­τι για το σπί­τι του πλε­ό­να­ζε κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά! Η φτώ­χια, η α­νερ­γί­α και η θλί­ψη πλε­ο­νά­ζουν …

Θα ξέ­ρε­τε μάλ­λον την πα­λιά ι­στο­ρί­α που λέ­νε για το Χό­τζα και το γα­ϊ­δού­ρι του! Ή­θε­λε λοι­πόν ο πε­ρι­βό­η­τος Χό­τζας να μά­θει το γα­ϊ­δού­ρι του να μην τρώ­ει! Μια μέ­ρα το α­φή­νει νη­στι­κό, το γα­ϊ­δού­ρι χω­ρίς φαί, μάλ­λον μια χα­ρά έ­δει­χνε! Δεύ­τε­ρη μέ­ρα το ί­διο, τρί­τη το ί­διο! Ω­ραί­α λέ­ει ο Χό­τζας πέ­τυ­χα, το έ­μα­θα να μη τρώ­ει τί­πο­τε! Την ε­πό­με­νη ό­μως που πή­γε να πά­ρει το γα­ϊ­δού­ρι του, αυ­τό εί­χε ψο­φή­σει! Α­μάν τι έ­πα­θα φώ­να­ξε, τώ­ρα που το έ­μα­θα να μην τρώ­ει τώ­ρα μου ψό­φη­σε! … Έ­τσι και ε­δώ στο Υ­πνο­τι­στάν, κά­πως έ­τσι νο­μί­ζουν οι ε­ξου­σί­ες μου ό­τι μας έ­μα­θαν να μην πει­νά­με, και να μη μι­λά­με ! Και να ε­πι­βρα­βεύ­ου­με τους Χο­τζά­δες με την ψή­φο μας! … Πλε­ο­νά­ζει η υ­πο­κρι­σί­α, και η γε­λοι­ό­τη­τα φυ­σι­κά! Αν υ­πάρ­χει κά­ποι­ο πλε­ο­νά­ζον χρή­μα,(που πο­λύ αμ­φι­βάλ­λω) εί­ναι ε­πει­δή κρά­τος και κυ­βέρ­νη­ση στα­μα­τή­σα­νε να πλη­ρώ­νουν έ­να σω­ρό α­πό τις υ­πο­χρε­ώ­σεις τους! Για να δού­με πό­σο θα αν­τέ­ξου­με κι ε­μείς πα­τρι­ώ­τες, με λι­γό­τε­ρα φάρ­μα­κα, ε­λά­χι­στο φα­γη­τό, και πιο πολ­λά, μα πά­ρα πολ­λά έ­ξο­δα και λο­γα­ρια­σμούς να στρώ­νουν την εί­σο­δο τους σπι­τιού μας; Αν υ­πο­λο­γί­ζουν ό­τι με πα­ρό­μοι­ο τρό­πο εί­χα­νε κρά­τος και ε­κεί στον α­νύ­παρ­κτο σο­σι­α­λι­σμό, στην πρώ­ην Σο­βι­ε­τι­κή έ­νω­ση και δεν χρω­στού­σα­νε που­θε­νά οι χώ­ρες; δεν ξέ­ρω! Ό­μως α­κό­μα και τώ­ρα με­τρά­νε τις πλη­γές τους κά­τι πα­ρά­δει­σοι σαν τη Αλ­βα­νί­α τη Ρου­μά­νια και τη Μολ­δα­βί­α, με τους κα­τοί­κους τους με­τα­νά­στες α­πό ε­δώ και α­πό ε­κεί! Να θρι­αμ­βεύ­ουν οι α­ριθ­μοί και να δυ­στυ­χούν οι πο­λί­τες; αυ­τό εί­ναι το σύ­στη­μα; Ε­άν ο πο­λί­της ει­σπράτ­τει ψί­χου­λα και πλη­ρώ­νει τσου­βά­λια φό­ρους χα­ρά­τσια και λο­γα­ρια­σμούς φου­σκω­μέ­νους, και αν δεν τα κα­τα­φέρ­νει οι κυ­βερ­νών­τες του έ­χουν λύ­ση να πά­ει να που­λή­σει τα χρυ­σα­φι­κά του για να τους πλη­ρώ­σει, και το κρά­τος μα­ζεύ­ει αλ­λά δεν δί­νει τί­ποτ, πέ­στε μου ποι­α η δι­α­φο­ρά, και ποι­α δι­α­φο­ρε­τι­κή τύ­χη θα έ­χου­με κι ε­μείς α­πό το γα­ϊ­δού­ρι του Χό­τζα; Αλ­λά ε­πει­δή εί­μα­στε γα­ϊ­δού­ρια ξε­σα­μά­ρω­τα, προ­βλέ­πω ό­τι θα πά­με να τους ξα­να­ψη­φί­σου­με, και τό­τε ό­χι μό­νο τα χρυ­σά μας εν­θύ­μια, τα σπί­τια μας και τα χω­ρά­φια μας θα πρέ­πει να δώ­σου­με, αλ­λά και το πε­τσί μας, να ντύ­σουν την α­ναι­σθη­σί­α τους! Ι­δού η Ρό­δος ι­δού και το πή­δη­μα!…. Και α­πό Ρό­δο δεν ξέ­ρου­με κα­θό­λου …