Γράφει ο Περικλής Μαντάς
Με όχημα τα αντιπλημμυρικά έργα της Καλαμάτας και με αφορμή την κοινή παρέμβαση των κ.κ. Χαρίτση, Δέδε και Μακρή, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ξεπλύνει τις τεράστιες ευθύνες του για τα κρίσιμα έργα υποδομής του νομού μας. Έργα τα οποία επί 4,5 χρόνια υπονόμευσε, μέσα από παλινωδίες, κωλυσιεργία και μεθοδεύσεις που έβλαψαν τον τόπο, τους επαγγελματίες και την κοινωνία, αλλά και υπέσκαψαν τις αναπτυξιακές προοπτικές ολόκληρης της περιοχής.
Προκαλεί εντύπωση η έλλειψη ενσυναίσθησης, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του συνεχίζουν να αναφέρονται ανερυθρίαστα στον οδικό άξονα «Πάτρα-Πύργος» και την Ολυμπία Οδό, αλλά και στα υπόλοιπα έργα που άφησαν στην τύχη τους όταν είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου. Γιατί πώς αλλιώς δικαιολογείται να ξεχνούν τον καθεστωτισμό και τις τραγικές επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου για το «Πάτρα-Πύργος», με τις οποίες ακυρώθηκε ο έως τότε σχεδιασμός ένα βήμα πριν την δημοπράτηση και το έργο κατακερματίστηκε προκειμένου να ευνοηθεί ο «δικός» τους κατασκευαστής, ο εργολάβος των «βοσκοτοπιών» κ. Καλογρίτσας; Ή μήπως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζουν το τεράστιο ζήτημα που ανέκυψε λόγω της απόρριψης των περιβαλλοντικών όρων του έργου στο ύψος των Λουτρών Καϊάφα μετά από σχετική απόφαση του ΣτΕ, γεγονός που εκτοξεύει το κόστος της λύσης και καθιστά μονόδρομο τη τμηματική υλοποίηση όπως πράττει η κυβέρνηση;
Τολμούν να αναφερθούν στους μεγάλους οδικούς άξονες, από τους οποίους κανέναν δεν προχώρησαν όσο κυβερνούσαν. Μιλούν για το Φιλιατρινό Φράγμα όταν ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά που το υλοποίησε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη που υλοποιεί τα αρδευτικά του δίκτυα. Ενώ παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως τεχνοκράτες και μεταρρυθμιστές, που δήθεν μπόρεσαν να δρομολογήσουν αναγκαία έργα υποδομής, «τα οποία εκκρεμούσαν στάσιμα επί δεκαετίες». Αλήθεια, ποια είναι όλα αυτά τα έργα και πού ακριβώς βρίσκονται; Οι πολίτες της Μεσσηνίας ουδέποτε τα έχουν δει.
Με περίσσιο θράσος δε, καταφεύγουν στη σχεδόν κωμική προσπάθεια να κατηγορήσουν τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ για «αδράνεια» και «στασιμότητα», όταν όλοι θυμούνται τα «εγκαίνια με μουσαμάδες» που έκανε στη Θεσσαλονίκη ο κ. Τσίπρας. Και την ίδια στιγμή όλοι γνωρίζουν ότι η σημερινή κυβέρνηση ήταν αυτή που για πρώτη φορά έθεσε σε εφαρμογή έναν Εθνικό Στρατηγικό Σχεδιασμό Υποδομών, με μικρά και μεγάλα έργα σε ολόκληρη την χώρα: Μετρό Θεσσαλονίκης και fly over αυτοκινητόδρομος, ΒΟΑΚ στην Κρήτη, επέκταση της Αττικής Οδού, νέα γραμμή 4 του Μετρό Αθήνας και μεγάλα σιδηροδρομικά έργα σε κάθε άκρη της χώρας.
Αλλά και ειδικά στην περιοχή μας, τη Μεσσηνία και την Πελοπόννησο, οι δράσεις απλώνονται σε όλα τα μέτωπα: από τη δρομολόγηση του «Καλαμάτα-Πύλος-Μεθώνη», μέχρι τα αρδευτικά δίκτυα του Φιλιατρινού Φράγματος και την ένταξη του Μιναγιώτικου στο Ταμείο Ανάκαμψης. Από την παραχώρηση του Διεθνούς Αερολιμένα «Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος», μέχρι την υλοποίηση των αντιπλημμυρικών Καλαμάτας και τη διαβούλευση για το «Καλό Νερό-Τσακώνα». Σε όλους τους τομείς η κυβέρνηση κινείται θεσμικά, με σεβασμό στους νόμους αλλά και με τεχνοκρατική επάρκεια, έτσι ώστε κάθε έργο να προχωρήσει μπροστά χωρίς αχρείαστες καθυστερήσεις.
Όσον αφορά στα αντιπλημμυρικά Καλαμάτας, από τη μια κομπάζουν ότι το έργο είναι αναγκαίο για την Καλαμάτα και τους κατοίκους της, εγκαλώντας μάλιστα την κυβέρνηση για δήθεν καθυστερήσεις, αλλά από την άλλη κανείς τους δεν εμφανίστηκε στο δημοτικό συμβούλιο – παρόλο που είχαν θεσμικά κληθεί – να υπερασπιστεί το έργο, έστω και με παρατηρήσεις. «Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», που λέει ο λαός μας.
Όμως σε ένα τόσο σημαντικό έργο για την Καλαμάτα, δεν χωρούν ο λαϊκισμός, η επαμφοτερίζουσα στάση και οι ίσες αποστάσεις για να τα έχουμε με όλους καλά. Απαιτείται σοβαρότητα και έμπρακτη πρόθεση συνεννόησης, χωρίς φανφάρες, εξυπνακισμούς και κουτοπόνηρους τακτικισμούς. Άλλωστε όλα αυτά οι πολίτες τα καταδίκασαν στις ευρωεκλογές, τις αυτοδιοικητικές και τις εθνικές εκλογές του 2019, απαιτώντας η χώρα επιτέλους να γυρίσει σελίδα.
Η κυβέρνηση θα υλοποιήσει το αντιπλημμυρικό έργο, θωρακίζοντας την πόλη και τους κατοίκους της. Με σεβασμό στη τοπική κοινωνία και τα θεσμικά όργανα. Βάζοντας στο περιθώριο όσους επενδύουν στην αέναη συζήτηση και την απραξία.
