Γράφει ο Θόδωρος  Γαλανόπουλος  

Η είδηση των ημερών για μένα είναι η εξής μια! Κλείνει ακόμα μια μεγάλη επιχείρηση της περιοχής μας! Η κεραμοποιεία Αναγνωσταρά .. Και αναρωτιέμαι, αν αυτή η χώρα δεν χρειάζεται  τούβλα και κεραμίδια, με τι θα χτίσει το μέλλον της; Με καφέδες φρένο και καπουτσίνο;   Μπορεί η επιχείρηση να είχε κι άλλα προβλήματα διαχείρισης  ίσως μου απαντήσει κάποιος , εγώ όμως το βλέπω σαν σημάδι του καιρού μας! Τι περιμένουμε όλοι, πολίτες και πολιτικοί να μας οδηγήσει  έξω από την κρίση;  Η οικοδομή  κλειστή λόγω γενικού λουκέτου στις αγοραπωλησίες και στις κατασκευές! Η γεωργία απαξιωμένη ούτε  ξέρουν πως και γιατί παλεύουν οι αγρότες μας! Η κτηνοτροφία έχει περιπέσει μόνο στα σκυλιά  του καναπέ… Τη δε βιομηχανία τη διώχνουν οι πολιτικές της χώρας μας για τη Βουλγαρία τα Σκόπια και αλλού! Με τι περιμένετε να ζήσουμε ; Από πού θα έρθουν εργασίες, μισθοί συντάξεις; Πόσο πια να πουλάμε καφέδες και κοκτέιλ ο ένας στον άλλον στις καφετέριες και στα μπαράκια; Ο δε τουρισμός  που μας απέμεινε  με τόση φορολογία και αβεβαιότητα στα οικονομικά δρώμενα, ποιός να διαλέξει την Ελλάδα για να επενδύσει; Έχει κι αλλού παραλίες με έξυπνους ανθρώπους να αρπάξουν τις επενδύσεις! Εντάξει να συμφωνήσω και με τρόικες και με κυβερνήσεις, πρέπει να σώσουμε και τα νούμερα και τα δάνεια να ξεπληρώσουμε! Άλλα; Σε βάρος ποιων; Όλης της  χώρας; Τα κλείνουμε όλα, τα μανταλώνουμε, δεν πρέπει να κρατήσουμε και κάτι για να ζήσουμε; Προς τα πού κοιτάμε επιτέλους όλοι; Μόνο προς το υπουργείο οικονομικών και τις εφορίες;  Άντε και προς τους μετανάστες μην γράψουν τίποτε αριστεροί ινστρούχτορες πως είμαστε ρατσιστές; Τι να τους κάνουμε όλους αυτούς τους πολίτες; Να τους ποτίζουμε αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά χάπια και να κάθονται σε μια γωνιά άπραγοι και να μη μιλάνε;  Απαντήστε μου! Τερματίζω τη σκέψη μου… Στην όποια διαπραγμάτευση δεν πρέπει να πηγαίνουν μόνο οι οικονομικοί εγκέφαλοι! Πρέπει εκεί στο ΔΝΤ και τη Τρόικα να βρίσκονται εκπρόσωποι της άνεργης Ελλάδας που είναι σχεδόν η μίση πλέον που να ζητάνε επιτακτικά απαντήσεις, για το πώς θα ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους με μια επιπλέον ερώτηση! Τι σκοπό έχετε με όλα αυτά; Θέλετε να κλείσουμε τη χώρα; Να φύγουμε; Θέλετε τα σπίτια μας, τις παραλίες μας, ή τις ζωές μας; Και όσο για τους επαγγελματίες της πολιτικής; Η ζωή μας δεν είναι τα τηλεοπτικά κανάλια με η χωρίς άδεια! Είναι ένα  κανάλι που τραβάμε μεγάλο κουπί για να επιζήσουμε και να μη βουτήξουμε από το μπαλκόνι μέσα στην απελπισία που έχουμε περιέλθει από τις αποφάσεις σας! Στο διάολο οι αριθμοί σας! Στο διάολο  που δεν μετράνε τις ζωές μας! Στο διάολο να πάτε που διώξατε τα παιδιά μας στα ξένα! Στο διάολο  που μας στερήσατε  το χαμόγελο και την ελπίδα μας!  Αν αντέξω και δεν απελπιστώ παραπάνω θα συνεχίσω να γράφω!