Γράφει ο Σταύρος Στραβόλαιμος
Η παρατεταμένη και βαθιά πολύπλευρη κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας, έχει πλήξει, εκτός της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων και το αίσθημα αυτοπεποίθησης της Ελληνικής κοινωνίας, που έχει πολλαπλώς ξεγελαστεί από τις αφηγήσεις – παραμύθια, τις λανθασμένες αναλύσεις και τις εύκολες, χωρίς αντίκρισμα, υποσχέσεις.
Στη σύγχυση όμως και την απογοήτευση που επικρατεί σήμερα στην Ελληνική κοινωνία, μόνο οι σκληρές αλήθειες μπορούν να δώσουν προοπτική.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει καταρχήν το πολιτικό σύστημα να απεγκλωβιστεί από τη διαχειριστικού χαρακτήρα αντίληψη, από την οποία και διακατέχεται και να αποβάλει την αντίληψη του κυβερνητισμού, της εξουσίας για την εξουσία.
Να αναδείξει και εμπεδώσει θεσμούς, λειτουργίες και πρακτικές, που εγγυώνται την εξυπηρέτηση του δημόσιου καλού, την προάσπιση των βασικών δικαιωμάτων του κάθε πολίτη από την πολιτεία.
Στην κατεύθυνση αυτή, οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος να ξεκινήσουν τη μάχη των ιδεών, να μπουν αποφασιστικά και συντεταγμένα μπροστά, στον αγώνα της αλλαγής που έχει επειγόντως ανάγκη η χώρα. Έχουν χρέος να συζητήσουν και να συνεννοηθούν προκειμένου να απαντήσουν αποτελεσματικά στο αυτονόητο ερώτημα: Πώς θα αντιμετωπίσουμε, επιτέλους, τις βαθύτερες αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, πώς θα βγούμε οριστικά από την κρίση και τα μνημόνια και τι θα γίνει την επόμενη ημέρα; Και όχι πώς θα ξανακατακτήσουμε την «εξουσία».
Οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις έχουν ιστορικό καθήκον να επιβάλουν αυτόν τον εθνικό διάλογο και να προσδώσουν προοδευτική κατεύθυνση στο όλο εγχείρημα.
Να εγγυηθούν μια νέα μεγάλη αλλαγή.
Από την ανταπόκρισή τους σε αυτήν την ιστορική ανάγκη θα κριθούν και όχι από την επίκληση μιας ενότητας με πήλινα πόδια, που τη στιγμή της σύγκρουσης δεν θα διαθέτει αξιόμαχο κίνημα για να δώσει τη μάχη.
Το διακύβευμα είναι πολλαπλό. Από την επιτυχία των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων θα εξαρτηθεί και η ποιότητα της δημοκρατίας μας. Αυτό το διακύβευμα είναι στρατηγικής σημασίας.
Πρώτον, γιατί η κρίση είχε ως σύμπτωμα την εκτόξευση του ελλείμματος και του χρέους αλλά ως αιτία τη δυσλειτουργία της δημοκρατίας.
Δεύτερον, οι αλλαγές στη χώρα μας μπορούν να πετύχουν μόνο όταν γίνουν κτήμα και συνείδηση των πολιτών. Δημοκρατική συμμετοχή, δημοκρατικές αποφάσεις, μαζί με τη συνεχή εκπαίδευση και ενημέρωση του πολίτη, αποτελούν προϋποθέσεις για την επιτυχία μιας ριζοσπαστικής στροφής της Ελλάδας.
Οι αφ’ υψηλού αποφάσεις που λαμβάνονται υποτίθεται για το καλό του λαού χωρίς το λαό και χωρίς στοιχειώδη συμμετοχή του δεν λύνουν αλλά προσθέτουν προβλήματα. Μόνο με εργαλεία λαϊκής συμμετοχής και υπάρχουν πολλά, αρκεί να βρεθεί η πολιτική βούληση, υπάρχει ελπίδα εξόδου από τα αδιέξοδα στα οποία έχουμε περιέλθει.
Τέλος είναι ανάγκη να προσθέσουμε ότι τα σύγχρονα προβλήματα πλέον δεν είναι πια τοπικά ή εθνικά. Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, το προσφυγικό, η χρηματοπιστωτική κρίση, οι πανδημίες (τύπου ΕΜΠΟΛΑ), η ανισότητα ή και η ανεργία, δεν αντιμετωπίζονται μόνο σε εθνικό επίπεδο. Θα χρειαστούν με λίγα λόγια συμμαχίες και συνεργασίες προοδευτικών δυνάμεων σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα χρειαστεί μια Ευρώπη που να σκέφτεται και να δρα στο πλαίσιο των αρχών που δημοκρατικού σοσιαλισμού. Για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε στις αγορές τις μεγάλες αποφάσεις ή τους σχεδιασμούς για το σήμερα και για το μέλλον του πλανήτη μας.
Ο Σταύρος Στραβόλαιμος είναι μέλος της Νομαρχιακής Συντ. Γραμματείας του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών Μεσσηνίας
