Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για τα «εργασιακά» – Απαιτείται εθνική στρατηγική

Στην ανάγκη εθνικής στρατηγικής επιμένει το ΠΑΣΟΚ έξι χρόνια μετά την είσοδό μας στην περιπέτεια των μνημονίων.

pasok4«Αντί να τσακώνονται ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ για το ποιος είπε πρώτος το ‘Νέα Μεταπολίτευση’ και το ‘Ελλάδα 2021’, θα πρέπει να δούμε πώς θα φτάσουμε σε αυτό τον στόχο», λένε, ζητώντας εθνική στρατηγική που θα προκύψει μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Στην Χαριλάου Τρικούπη, εξάλλου, θεωρούν ‘λαϊκισμό’ την πρόκληση δημοψηφίσματος με 500.000 υπογραφές για εθνικό θέμα και καλούν τον ΣΥΡΙΖΑ να το ξανασκεφτεί. Αντ’ αυτού, ζητούν να έρθει στη Βουλή για να συζητήσουν τις προτάσεις τόσο του κυβερνώντος κόμματος όσο και των υπολοίπων. «Ας έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, για να δούμε τα πραγματικά προβλήματα και ας μην στηρίζεται άλλο σε πατερίτσες οι οποίες λέγονται τη μια Καμμένος την άλλη Λεβέντης, ας έρθει να αντιμετωπίσουμε τα σοβαρά ζητήματα», δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Παύλος Χρηστίδης, κάνοντας λόγο για την τελευταία ευκαιρία του πολιτικού συστήματος να δείξει τη σημασία του Συντάγματος για τον ελληνικό λαό.

Ακριβώς στο πλαίσιο συζήτησης επί των σοβαρών προβλημάτων του ελληνικού λαού, η Χαριλάου Τρικούπη έδωσε στη δημοσιότητα και τις θέσεις της για τα εργασιακά, διαβεβαιώνοντας ότι δεν θα αποδεχθεί προτάσεις εξαθλίωσης των εργαζομένων. Ως τέτοιες αντιλαμβάνεται προτάσεις για μείωση μισθών, ελεύθερες ομαδικές απολύσεις, επαναφορά του lock out κ.ο.κ. Αντ’ αυτών προτείνει την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την αποκατάσταση των ελεύθερων συμφωνιών μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, καθώς και την προστασία του δικαιώματος της απεργίας, επιμένοντας στις πρωτοβουλίες του με στόχο την Εθνική Συμφωνία για προοδευτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.

Ειδικά για το ‘εργασιακό’, το ΠΑΣΟΚ καταθέτει στον κοινωνικό διάλογο πέντε προτάσεις, ελπίζοντας σε μία συμφωνία όλων που θα αποτελέσει και τον ‘οδηγό’ της χώρας για τα επόμενα βήματα :

–          Ο καθορισμός του κατώτερου μισθού (και ημερομισθίου) “επιστρέφει” στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Αρμόδιοι για αυτόν θα είναι μόνον οι κοινωνικού εταίροι μέσα από τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Δεν είναι αποδεκτή οιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση για οριζόντια μείωση μισθών, ή μείωση επιδομάτων και τριετιών των εργαζομένων.

–          Στηρίζουμε τον θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων (Εθνική, Κλαδική, Επιχειρησιακές). Προτείνουμε την καθολικότητα εφαρμογής (και την θεσμική επεκτασιμότητα) των Συλλογικών Συμβάσεων. Αναβαθμίζουμε τον ρόλο των Κλαδικών Συμβάσεων ως δυνητικού μηχανισμού διασφάλισης και βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων, και διαμόρφωσης υγιών όρων ανταγωνισμού στους επί μέρους κλάδους. Επιχειρησιακές συμβάσεις με αμοιβαίες υποχρεώσεις και δικαιώματα για εργαζόμενους-εργοδότες, που να απορρέουν από γνήσια επιχειρησιακή διαπραγμάτευση. Το θέμα της διαπραγμάτευσης επιχειρησιακών συμβάσεων από “ενώσεις προσώπων” σε πολύ μικρές επιχειρήσεις, πρέπει να επανεξεταστεί.

–          Δεν αποδεχόμαστε τις ελεύθερες ομαδικές απολύσεις και την επαναφορά εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out). Προτείνουμε τα αιτήματα των επιχειρήσεων για ομαδικές απολύσεις, να εξετάζονται από το αναβαθμισμένο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασιών – ΑΣΕ – (με την συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων). Το ΑΣΕ πρέπει να ενισχυθεί θεσμικά, ώστε να μπορεί να αναλάβει ευθύνες σε θέματα ενίσχυσης της απασχόλησης και προστασίας των ανέργων, με την κατάλληλη υποστηρικτική βοήθεια του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.

–          Οι αναγκαίες προσαρμογές και ευελιξίες στην αγορά εργασίας πρέπει να συνδέονται με το αίσθημα ασφάλειας του εργαζόμενου. Είναι ζήτημα προτεραιότητας η αυστηρή τήρηση των όρων και των συμβάσεων, η αντιμετώπιση της “μαύρης” και ανασφάλιστης εργασίας. Επιβάλλεται η αναβάθμιση και ενίσχυση του Συστήματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ώστε να επιτελεί αυτό το ρόλο.

–          Οι στρεβλώσεις που 35 χρόνια εφαρμογής και οι ποικίλες αποσπασματικές διατάξεις έφεραν στο «συνδικαλιστικό πλαίσιο» που καθιέρωσε ο Ν. 1264/82, πρέπει να συζητηθούν και να αντιμετωπισθούν. Αυτό όμως πρέπει να γίνει μέσα από τον Κοινωνικό Διάλογο, με την ενεργή συμμετοχή των συνδικάτων και όχι με διαδικασίες επιβολής και κατασυκοφάντησής τους. Δεν είναι αποδεκτές όμως λογικές που αποσκοπούν στην ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας.

matrix24.gr