Τον γνώ­ρι­σε η Πε­λο­πόν­νη­σος, ως τον πρώ­το Πρύ­τα­νη του νέ­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου στην Πε­ρι­φέ­ρειά μας. Ο Θε­ό­δω­ρος Πα­πα­θε­ο­δω­ρου, γρή­γο­ρα έ­γι­νε “κομ­μά­τι” της κοι­νω­νί­ας, λό­γω του α­γω­νι­στι­κού του χα­ρα­κτή­ρα, α­να­δει­κνύ­ον­τας τα προ­βλή­μα­τα στην παι­δεί­α και ι­δι­αί­τε­ρα στην Τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση. Ε­ξε­λέ­γη προ­ε­δρεύ­ων της Συ­νό­δου των Πρυ­τά­νε­ων και έ­δω­σε “μά­χες” για την Με­ταρ­ρύθ­μι­ση. Με­τά τις ε­κλο­γές του 2012 η Τρι­κομ­μα­τι­κή Κυ­βέρ­νη­ση τον ε­πέ­λε­ξε για υ­φυ­πουρ­γό Παι­δεί­ας, με πρό­τα­ση του προ­έ­δρου της ΔΗΜΑΡ, Φώ­τη Κου­βέ­λη. Α­πό την Κυ­βερ­νη­τι­κή θέ­ση εί­χε την ευ­και­ρί­α και “υ­λο­ποί­η­σε” τις… δι­ορ­θώ­σεις στην με­ταρ­ρύθ­μι­ση για τις ο­ποί­ες α­γω­νί­στη­κε ως Προ­ε­δρεύ­ων της Συ­νό­δου των Πρυ­τά­νε­ων.

Σή­με­ρα, εί­ναι υ­πο­ψή­φιος Ευ­ρω­βου­λευ­τής με την ΔΗΜΑΡ.

Ο κ. Πα­πα­θε­ο­δώ­ρου αν­τα­πο­κρί­θη­κε ά­με­σα για την συ­νέν­τευ­ξη που του ζή­τη­σε η farenews.gr.

Α­πό την εκ­παί­δευ­ση στην πο­λι­τι­κή ή και τα δυ­ο ταυ­τό­χρο­να;

Πα­ρα­μέ­νω πάν­τα ε­νερ­γός στο Πα­νε­πι­στή­μιο με αυ­ξη­μέ­νη φέ­τος δι­δα­σκα­λί­α στο ε­ξω­τε­ρι­κό, ως προ­σκε­κλη­μέ­νος Κα­θη­γη­τής σε ξέ­να Πα­νε­πι­στή­μια και πα­ράλ­λη­λα συμ­με­τέ­χω στα κοι­νά. Θε­ω­ρώ ό­τι, στην πε­ρί­ο­δο που δι­α­νύ­ει η χώ­ρα, η ε­να­σχό­λη­ση με την πο­λι­τι­κή εί­ναι ζή­τη­μα συμ­με­το­χής στην κοι­νή προ­σπά­θεια για την έ­ξο­δο α­πό την κρί­ση. Η πα­νε­πι­στη­μια­κή εμ­πει­ρί­α μου, κα­θώς και αυ­τή που προ­έ­κυ­ψε α­πό τις θέ­σεις στις ο­ποί­ες υ­πη­ρέ­τη­σα μέ­χρι σή­με­ρα συμ­βάλ­λουν στην αν­τί­λη­ψη που έ­χω για την πο­λι­τι­κή. Αυ­τή εί­ναι μί­α δι­ερ­γα­σί­α που προ­κύ­πτει α­πό την κα­τά­θε­ση υ­λο­ποι­ή­σι­μων θέ­σε­ων και προ­τά­σε­ων, οι ο­ποί­ες υ­πη­ρε­τούν το δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον. Η πο­λι­τι­κή δεν εί­ναι ε­πάγ­γελ­μα ού­τε κα­ρι­έ­ρα. Ε­πο­μέ­νως, ξε­κά­θα­ρα σας α­παν­τώ ό­τι δρα­στη­ρι­ο­ποι­ού­μαι και στους δύ­ο το­μείς ταυ­τό­χρο­να.

Ήρ­θα­τε ως πρώ­τος πρύ­τα­νης στο  Πα­νε­πι­στή­μιο Πε­λο­πον­νή­σου. Εί­χα­τε ε­κλε­γεί  και στην προ­ε­δρί­α των Πρυ­τά­νε­ων. Ήρ­θα­τε σε σύγ­κρου­ση με την τό­τε κυ­βέρ­νη­ση και γί­να­τε γνω­στός στο πα­νελ­λή­νιο.

Ο­φεί­λω να σας πω ό­τι πο­τέ δεν υι­ο­θέ­τη­σα συγ­κρου­σια­κή στά­ση και νο­μί­ζω αυ­τό το α­να­γνω­ρί­ζουν ό­λοι. Α­πό την πρώ­τη στιγ­μή τό­νι­σα ό­τι με­ταρ­ρύθ­μι­ση δεν μπο­ρεί να γί­νε­ται πά­νω σε ε­ρεί­πια. Υ­πε­ρα­σπί­στη­κα θέ­σεις και ι­δέ­ες και κα­τέ­θε­σα συγ­κε­κρι­μέ­νες προ­τά­σεις, θε­ω­ρών­τας ό­τι με αυ­τό τον τρό­πο υ­πε­ρα­σπι­ζό­μουν τις βα­σι­κές αρ­χές και α­ξί­ες του ελ­λη­νι­κού δη­μό­σιου Πα­νε­πι­στη­μί­ου. Ως προ­ε­δρεύ­ων της Συ­νό­δου των Πρυ­τά­νε­ων προ­έ­βα­λα την α­νάγ­κη του δι­α­λό­γου και ό­πως θα θυ­μά­στε αν­τέ­κρου­σα τις ε­πι­θέ­σεις που δέ­χτη­κε με­τα­ξύ άλ­λων και το Πα­νε­πι­στή­μιο Πε­λο­πον­νή­σου. Η ε­ξέ­λι­ξη με δι­καί­ω­σε σε πολ­λά ση­μεί­α και κυ­ρί­ως ό­τι η με­ταρ­ρύθ­μι­ση θα πρέ­πει να στη­ρί­ζε­ται στο δι­ά­λο­γο και στη συ­ναί­νε­ση και ό­χι στην έν­τα­ση και στην α­πα­ξί­ω­ση του Πα­νε­πι­στη­μί­ου και του α­κα­δη­μα­ϊ­κού και δι­οι­κη­τι­κού προ­σω­πι­κού του. Σή­με­ρα, τρί­α χρό­νια με­τά έ­γι­ναν σο­βα­ρά βή­μα­τα στην κα­τεύ­θυν­ση προ­σαρ­μο­γής του Νό­μου που ψη­φί­στη­κε τό­τε και πλέ­ον η υ­λο­ποί­η­ση του δεν αμ­φι­σβη­τεί­ται. Χαί­ρο­μαι που συ­νέ­βα­λα με τις δυ­νά­μεις μου στην κα­τεύ­θυν­ση αυ­τή.
 Η αν­τι­πα­ρά­θε­ση με το υ­πουρ­γεί­ο παι­δεί­ας, ή­ταν η αι­τί­α της “ει­σό­δου” σας στην ε­νερ­γό πο­λι­τι­κή; Και για­τί με την ΔΗΜΑΡ και τον Φώ­τη Κου­βέ­λη;

Σί­γου­ρα ό­χι. Νο­μί­ζω ό­τι η ά­κρως τι­μη­τι­κή πρό­τα­ση που μου έ­γι­νε στό­χευ­ε στην α­ξι­ο­ποί­η­ση της προ­η­γού­με­νης εμ­πει­ρί­ας μου και στην α­ξι­ο­ποί­η­ση των θέ­σε­ων που εί­χα υ­πο­στη­ρί­ξει. Η α­πο­κα­τά­στα­ση του κλί­μα­τος ο­μα­λό­τη­τας στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και η α­νά­λη­ψη πρω­το­βου­λι­ών ε­πα­να­σύν­δε­σης του Υ­πουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας με τον εκ­παι­δευ­τι­κό κό­σμο, κα­θώς και προ­ώ­θη­ση συγ­κε­κρι­μέ­νων αλ­λα­γών (α­ξι­ο­λό­γη­ση, Πρό­τυ­πα Πει­ρα­μα­τι­κά Σχο­λεί­α) υ­πήρ­ξαν για μέ­να Βα­σι­κές Προ­τε­ραι­ό­τη­τες. Η πρό­τα­ση και η στή­ρι­ξη α­πό τον Πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τι­κής Α­ρι­στε­ράς Φώ­τη Κου­βέ­λη συ­νέ­βα­λαν κα­θο­ρι­στι­κά στην α­νά­λη­ψη αυ­τής της ευ­θύ­νης, ι­δι­αί­τε­ρα ό­ταν με ε­ξέ­φρα­ζε η υ­πεύ­θυ­νη θέ­ση την ο­ποί­α κρά­τη­σε η Δη­μο­κρα­τι­κή Α­ρι­στε­ρά για τη δι­ά­σω­ση της χώ­ρας με­τά τις ε­κλο­γές του 2012.
Ως υ­φυ­πουρ­γός έ­χε­τε θε­τι­κές α­να­μνή­σεις;

Ξέ­ρε­τε, σε μί­α τέ­τοι­α θέ­ση στο Υ­πουρ­γεί­ο Παι­δεί­ας δεν υ­πάρ­χουν ή­συ­χες μέ­ρες. Κά­θε μέ­ρα εί­ναι μέ­ρα προ­σπά­θειας και ευ­θύ­νης για την ε­πί­λυ­ση προ­βλη­μά­των. Υ­πήρ­ξαν α­στο­χί­ες και δυ­σκο­λί­ες στην ε­πί­τευ­ξη των στό­χων που εί­χα βά­λει, ό­πως υ­πάρ­χει και η αί­σθη­ση ό­τι εί­τε προ­χώ­ρη­σαν εί­τε ο­λο­κλη­ρώ­θη­καν ο­ρι­σμέ­να θέ­μα­τα σε θε­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Πο­τέ ό­μως αυ­τό δεν εί­ναι αρ­κε­τό, ι­δι­αί­τε­ρα ό­ταν γνω­ρί­ζου­με ό­τι η Παι­δεί­α στην Ελ­λά­δα έ­χει υ­πο­στεί και αυ­τή τις συ­νέ­πει­ες της κρί­σης. Γι αυ­τό σας λέ­ω ξε­κά­θα­ρα ό­τι, ό­σο και αν η α­νά­μνη­ση εί­ναι σε προ­σω­πι­κό ε­πί­πε­δο κα­λή για­τί ε­νήρ­γη­σα πάν­τα με σε­βα­σμό για τον εκ­παι­δευ­τι­κό και το έρ­γο του, γνω­ρί­ζω τη δυ­σκο­λί­α και την έν­τα­ση των προ­βλη­μά­των της Παι­δεί­ας.
Ευ­ρω­βου­λή. Κα­θή­κον κομ­μα­τι­κής πρό­τα­σης ή προ­σω­πι­κή φι­λο­δο­ξί­α;

Α­πό ε­πι­λο­γή και φυ­σι­κά με­τά α­πό σχε­τι­κή δι­α­δι­κα­σί­α των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων της Δη­μο­κρα­τι­κής Α­ρι­στε­ράς. Πι­στεύ­ω ό­τι εί­ναι κρί­σι­μο σή­με­ρα να προ­ω­θη­θούν ι­δέ­ες και θέ­σεις οι ο­ποί­ες υ­πη­ρε­τούν την ευ­ρω­πα­ϊ­κή προ­ο­πτι­κή της χώ­ρας και υ­πο­στη­ρί­ζουν ό­τι χρει­ά­ζε­ται αλ­λα­γή της πο­λι­τι­κής στην Ευ­ρώ­πη. Α­πό τη νέ­α σύν­θε­ση και πλει­ο­ψη­φί­α του Ευ­ρω­πα­ϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου θα ε­ξαρ­τη­θούν πολ­λά και ε­πη­ρε­α­στεί ά­με­σα η κα­τά­στα­ση στην Ελ­λά­δα. Οι πο­λι­τι­κές της α­σφυ­κτι­κής λι­τό­τη­τας έ­χουν ο­δη­γή­σει και με ευ­θύ­νη της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης στην ύ­φε­ση και στην αύ­ξη­ση της α­νερ­γί­ας. Αυ­τό θα πρέ­πει να αλ­λά­ξει και να υι­ο­θε­τη­θούν μέ­τρα α­νά­πτυ­ξης και α­να­δι­άρ­θρω­σης του χρέ­ους. Δη­μο­σι­ο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα με ά­νερ­γη α­νά­πτυ­ξη δεν γί­νε­ται. Ε­πο­μέ­νως, πι­στεύ­ω ό­τι η συμ­με­το­χή στο Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο εί­ναι ση­μαν­τι­κή για τον α­να­κα­θο­ρι­σμό των πο­λι­τι­κών ε­πι­λο­γών και στην Ελ­λά­δα.
Πως σχο­λι­ά­ζε­τε την δη­μο­σκο­πι­κή “κα­θή­λω­ση” της ΔΗΜΑΡ.

Η ρευ­στό­τη­τα που κυ­ρια­ρχεί στο πο­λι­τι­κό πε­δί­ο ε­πη­ρε­ά­ζει ό­λους τους πο­λι­τι­κούς χώ­ρους. Ση­μαν­τι­κό τμή­μα του ε­κλο­γι­κού σώ­μα­τος κα­τα­γρά­φε­ται ως α­να­πο­φά­σι­στο. Εί­ναι δι­κό μας χρέ­ος να το πεί­σου­με για τις υ­πεύ­θυ­νες θέ­σεις που υ­πο­στή­ρι­ξε η Δη­μο­κρα­τι­κή Α­ρι­στε­ρά, αλ­λά και για την προσ­δο­κί­α που αυ­τές εμ­πε­ρι­έ­χουν για την έ­ξο­δο α­πό την κρί­ση και την α­να­συγ­κρό­τη­ση της κοι­νω­νι­κής συ­νο­χής. Νο­μί­ζω ό­τι πλέ­ον πολ­λοί «πι­στώ­νουν» στη ΔΗΜΑΡ τις θέ­σεις της για τα ερ­γα­σια­κά, την ε­νερ­γεια­κή πο­λι­τι­κή, την υ­πο­στή­ρι­ξη των α­σθε­νέ­στε­ρων κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των, την α­ξι­ο­λό­γη­ση και τη δι­οι­κη­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, την α­νάγ­κη ψή­φι­σης ε­νός δί­και­ου φο­ρο­λο­γι­κού συ­στή­μα­τος ή την α­πό­δο­ση του κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος α­πό το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα. Χρει­ά­ζε­ται ό­μως η Δη­μο­κρα­τι­κή Α­ρι­στε­ρά να α­πευ­θυν­θεί στο ευ­ρύ­τε­ρο ε­κλο­γι­κό α­κρο­α­τή­ριο και να πεί­σει πε­ρισ­σό­τε­ρο ό­τι οι ση­με­ρι­νές θέ­σεις και προ­τά­σεις της εί­ναι θέ­σεις και προ­τά­σεις κυ­βερ­νη­σι­μό­τη­τας, προ­ο­δευ­τι­κής προ­ο­πτι­κής σε συ­νερ­γα­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις που θα υ­πη­ρε­τούν την α­νά­καμ­ψη της χώ­ρας και έ­να ε­θνι­κό Σχέ­διο α­να­συγ­κρό­τη­σης. Αυ­τό χρει­ά­ζε­ται να γί­νει με στα­θε­ρό­τη­τα, αλ­λά και με την πε­ποί­θη­ση ό­τι το προ­η­γού­με­νο κυ­βερ­νη­τι­κό έρ­γο της ΔΗΜΑΡ εί­χε ου­σι­α­στι­κή ε­πί­πτω­ση στη ση­με­ρι­νή πο­ρεί­α της χώ­ρας.

Συμ­πε­ρα­σμα­τι­κά πεί­τε μας για­τί να ψη­φί­σουν ΔΗΜΑΡ για ευ­ρω­βου­λή και Πα­πα­θε­ο­δώ­ρου για ευ­ρω­βου­λευ­τή;

Νο­μί­ζω ό­τι ή­δη έ­χω πε­ρι­γρά­ψει πολ­λούς α­πό τους λό­γους. Θα προ­σθέ­σω ό­μως ό­τι η Δη­μο­κρα­τι­κή Α­ρι­στε­ρά υ­πο­στή­ρι­ξε α­τα­λάν­τευ­τα την ευ­ρω­πα­ϊ­κή προ­ο­πτι­κή της χώ­ρας, ε­πι­ζη­τών­τας πα­ράλ­λη­λα την αλ­λα­γή της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής πο­λι­τι­κής στους το­μείς της κοι­νω­νι­κής συ­νο­χής και της α­νά­πτυ­ξης. Δεν υι­ο­θέ­τη­σε πο­τέ στη βο­λι­κή κρι­τι­κή του ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού ού­τε αμ­φι­σβή­τη­σε την πα­ρα­μο­νή της χώ­ρας στο ευ­ρώ. Στή­ρι­ξε τη δι­ά­σω­ση της χώ­ρας εν­τός της ευ­ρω­ζώ­νης, τις ου­σι­α­στι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις και την κοι­νω­νι­κή α­να­συγ­κρό­τη­ση ό­πως σή­με­ρα στη­ρί­ζει την πο­λι­τι­κή μί­ας νέ­ας αλ­λη­λεγ­γύ­ης με­τα­ξύ των κρα­τών με­λών. Οι πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας προ­κά­λε­σαν την κα­τάρ­ρευ­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους στην Ευ­ρώ­πη και πα­ρή­γα­γαν αν­τι-ευ­ρω­πα­ϊ­κές τά­σεις στους πο­λί­τες. Χρει­ά­ζε­ται λοι­πόν η αλ­λα­γή πο­λι­τι­κής σε προ­ο­δευ­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση και η ψή­φος στη ΔΗΜΑΡ εί­ναι μί­α ψή­φος εμ­πι­στο­σύ­νης και προ­ο­πτι­κής σε αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση. Ό­σο για την προ­σω­πι­κή ε­ρώ­τη­ση που θέ­σα­τε, μπο­ρώ να σας α­παν­τή­σω ό­τι η μέ­χρι τώ­ρα πο­ρεί­α μου στα δη­μό­σια πράγ­μα­τα, αλ­λά και η εμ­πει­ρί­α μου α­πό θέ­σεις ευ­θύ­νης μπο­ρεί να υ­πη­ρε­τή­σει αυ­τή την εμ­πι­στο­σύ­νη. Εί­ναι ο λό­γος που ζη­τώ τη ψή­φο των πο­λι­τών στις ε­πι­κεί­με­νες Ευ­ρω­ε­κλο­γές, και ι­δι­αί­τε­ρα των πο­λι­τών της Πε­λο­πον­νή­σου, οι ο­ποί­οι γνω­ρί­ζουν τη μέ­χρι τώ­ρα πο­ρεί­α μου.