130 παιδιά και 48 εργαζόμενοι ζουν καθημερινά με την αγωνία, τα πρώτα αν και την επόμενη χρονιά θα υπάρχει ίδρυμα και οι δεύτεροι πόσο χρονικό διάστημα θα διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας τους.

Ο λόγος για το θεραπευτικό κέντρο «Μέριμνα», που παρά τα χρόνια οικονομικά προβλήματα για την λειτουργία του, παραμένει στις επάλξεις και με πενιχρά μέσα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εκπαίδευση των παιδιών με προβλήματα υγείας, που να κλείσει, το ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος θα τα οδηγήσει πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών τους ή των ιδρυμάτων παλαιότερων εποχών.

Σήμερα οι εργαζόμενοι που μόλις πρόσφατα έλαβαν σταδιακά τις μισθοδοσίες 4 μηνών, έχουν σε εκκρεμότητα ακόμα δύο μήνες δεδουλευμένης εργασίας, αφού τα τελευταία χρόνια παλεύουν για να πληρωθούν και τα 130 παιδιά συνεχώς αυξάνονται από την πληθώρα των αιτήσεων που κατατίθενται καθημερινά.

Το πόσο το κράτος έχει γυρίσει την πλάτη σε κέντρα ανάλογης μορφής, φαίνεται από το γεγονός ότι η ισχύουσα σύμβαση πoυ έχει υπογραφεί με τον ΕΟΠΥΥ, είναι της τάξης των 9 ευρώ το νοσήλειο την ημέρα, από τα οποία 9 ευρώ, μένουν μόλις 7 λόγω των κρατήσεων για ΕΝΦΙΑ και άλλους φόρους.

Τα προγράμματα που υλοποιούν, κάποια στιγμή θα ολοκληρώσουν τον κύκλο τους και τότε πως θα συνεχίσουμε την λειτουργία μας, όταν τα λειτουργικά μας έξοδα είναι 1.000.000 ευρώ ετησίως και με το ζόρυ και με παρακάλια λαμβάνουμε επιχορήγηση μόλις 100.000 ευρώ για τα απολύτως απαραίτητα, όταν στο παρελθόν μας χορηγούσαν 300.000 ευρώ», αναρωτήθηκε σε δηλώσεις της στο «patrastimes.gr», η αντιπρόεδρος του Δ.Σ του κέντρου «Μέριμνα» και πρόεδρος του συλλόγου γονέων, Γεωργία Κοκκίνου, η οποία κατηγορηματικά τόνισε ότι η οικονομική κρίση είναι απλώς το πρόσχημα, γιατί στην Ελλάδα το κράτος εδώ και πολλά χρόνια σταμάτησε να στηρίζει κάθε κοινωνική δομή, που παρέμεινε όρθια χάρη στην προσπάθεια εργαζόμενων, τοπικών φορέων και απλών πολιτών.

Τέλος η κ.Κοκκίνου ανέφερε, ότι «αν ήθελαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και ο ΕΟΠΥΥ, να έχει η Ελλάδα ουσιαστικές υποδομές, τότε θα έκαναν δεκτό το αίτημά μας για μόνιμη σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ, αφού στην Πάτρα μόνο υπάρχουν περίπου 400 παιδιά με νοητικά προβλήματα και 500 στην Αχαία, με τον αριθμό σε επίπεδο Δυτικής Ελλάδας να ανεβαίνει κατακόρυφα».

left.gr