Της  Αν­τω­νί­ας Μπού­ζα

Δι­α­νύ­ου­με η­με­ρο­λο­για­κά το δεύ­τε­ρο μή­να του κα­λο­και­ριού και η χει­μω­νιά στις ψυ­χές των Ελ­λή­νων, κα­λά κρα­τεί.

Οι πα­νέ­μορ­φοι του­ρι­στι­κοί προ­ο­ρι­σμοί της πα­τρί­δας μας, λό­γω φτώ­χειας και στρε­βλής λο­γι­κής των ε­πι­χει­ρη­μα­τι­ών του του­ρι­σμού, πα­ρα­μέ­νουν α­πα­γο­ρευ­τι­κοί για την εγ­χώ­ρια α­γο­ρά. Υ­ψη­λές οι τι­μές του­ρι­στι­κών κα­τα­λυ­μά­των για τους πο­λύ­πα­θους Έλ­λη­νες κι α­πα­γο­ρευ­τι­κές οι με­τα­κι­νή­σεις τους, λό­γω των υ­ψη­λών τι­μών των καυ­σί­μων, των δι­ο­δί­ων, των ναύ­λων των πλοί­ων κλπ.

Η υ­ψη­λή φο­ρο­λο­γί­α που συ­νε­χί­ζε­ται α­μεί­ω­τη σε φυ­σι­κά πρό­σω­πα, μι­κρο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες , α­κί­νη­τα κλπ , η α­νερ­γί­α, οι μει­ω­μέ­νες α­πο­δο­χές και συν­τά­ξεις, μα­ζί με την α­τι­θά­σευ­τη α­κρί­βεια α­κό­μη και στα εί­δη πρώ­της α­νάγ­κης , σε συν­δυα­σμό με την α­σφυ­ξί­α στην ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα, κά­νουν δύ­σκο­λη την ε­πι­βί­ω­ση των Ελ­λή­νων, πό­σο μάλ­λον τις  δι­α­κο­πές !

Οι ε­κρη­κτι­κοί συν­δυα­σμοί φτώ­χειας και υ­ψη­λών α­παι­τή­σε­ων πα­ρο­χής υ­πη­ρε­σι­ών, κά­νουν προ­σι­τές τις δι­α­κο­πές στους Ελ­λη­νι­κούς προ­ο­ρι­σμούς, μό­νο στους ξέ­νους ε­πι­σκέ­πτες και σε ο­λί­γους Έλ­λη­νες, που ί­σως α­κό­μη η κρί­ση δεν τους έ­χει ε­πη­ρε­ά­σει.

Σε πρό­σφα­τη ε­πί­σκε­ψή μου στην Α­θή­να, με­λαγ­χό­λη­σα, δι­ό­τι ε­κεί δι­α­φαί­νε­ται α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο το σκλη­ρό πρό­σω­πο της α­νέ­χειας των πο­λι­τών και της γε­νι­κό­τε­ρης κρί­σης. Κλει­στά κα­τα­στή­μα­τα, ά­δεια α­πό κό­σμο μα­γα­ζιά, χα­μη­λή ποι­ό­τη­τα πα­ρο­χής υ­πη­ρε­σι­ών, λί­γα αυ­το­κί­νη­τα στους δρό­μους και για να ξε­σκά­σουν οι τα­λαί­πω­ροι Έλ­λη­νες τι ; Τα….πε­ζού­λια στις πλα­τεί­ες, τα παγ­κά­κια και οι παι­δι­κές χα­ρές!!

Εί­χα δι­α­βά­σει για τη φτώ­χεια στις πρώ­ην Α­να­το­λι­κές χώ­ρες και εί­χα δει φω­το­γρα­φί­ες των κα­τα­θλι­πτι­κών αν­θρώ­πων, των ….α­νύ­παρ­κτων δη­μο­κρα­τι­ών, που βί­ω­ναν δύ­σκο­λες κα­τα­στά­σεις, ό­ταν το παν­το­δύ­να­μο κρά­τος τους έ­δι­νε αυ­στη­ρά, μό­νο το ζην και ό­χι το ευ ζην. Αυ­τοί τό­τε, για να ξε­σκά­σουν, ελ­λεί­ψει κά­θε άλ­λου πό­ρου, κα­θόν­του­σαν στα πε­ζού­λια των πλα­τει­ών, των συν­τρι­βα­νι­ών κλπ. Η ο­μοι­ό­τη­τα με την τω­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στην πα­τρί­δα μας, που ό­σο πά­ει και  χει­ρο­τε­ρεύ­ει, ο­μο­λο­γώ πως με θο­ρύ­βη­σε έν­το­να.

Με την α­νο­χή τη  δι­κή μας, κά­ποι­οι πο­λι­τι­κοί τα­γοί, έ­κα­ναν μπά­χα­λο την πα­τρί­δα μας και κα­τέ­στρε­ψαν τις ζω­ές μας. Με την α­νο­χή τη δι­κή μας κά­θε ….κα­ρυ­διάς κα­ρύ­δι που α­πό με­γα­λο­ϊ­δε­α­τι­σμό θε­ω­ρεί ό­τι πρέ­πει… μό­νο να η­γεί­ται, γί­νε­ται αρ­χη­γός κόμ­μα­τος, χρη­μα­το­δο­τεί­ται α­πό το κρά­τος, α­πο­κτά προ­νό­μια και αν­τί να συ­νει­σφέ­ρει ση­κώ­νον­τας τα μα­νί­κια και δου­λεύ­ον­τας για να προ­σφέ­ρει στην κοι­νή προ­σπά­θεια, δυ­να­μι­τί­ζει α­κό­μη και τα θε­τι­κά που γί­νον­ται και  συγ­χρό­νως δι­α­βι­εί προ­κλη­τι­κά!

Με την α­νο­χή τη δι­κή μας, με­τρι­ό­τη­τες που τους ω­θεί κυ­ρί­ως η οι­κο­γε­νει­ο­κρα­τί­α, το μιν­τια­κό σύ­στη­μα και ί­σως και κά­ποι­α ά­δη­λα συμ­φέ­ρον­τα, α­να­λαμ­βά­νουν ρό­λους που το θε­τι­κό ή ό­χι α­πο­τέ­λε­σμα της δου­λειάς τους, ε­πη­ρε­ά­ζει και τη δι­κή μας ζω­ή και προ­ο­πτι­κή.

Ε­πι­βάλ­λε­ται ό­λα αυ­τά να τα αν­τι­λη­φθού­με, να μη λει­τουρ­γού­με μό­νο με το θυ­μι­κό, αλ­λά κυ­ρί­ως με τη λο­γι­κή και να α­παι­τού­με να δι­α­χει­ρί­ζον­ται τα η­νί­α κρί­σι­μων το­μέ­ων, ι­κα­νοί, αυ­στη­ρώς ό­μως με με­τρή­σι­μα α­πο­τε­λέ­σμα­τα.

Οι αν­τι­πο­λι­τεύ­σεις που βρή­καν την ευ­και­ρί­α να κα­πη­λευ­τούν α­δυ­να­μί­ες έ­πρε­πε να κρι­θούν α­πό τους Έλ­λη­νες α­κό­μη αυ­στη­ρό­τε­ρα, δι­ό­τι κα­ρα­δο­κούν για το λά­θος, για την ήτ­τα της προ­σπά­θειας, αν­τί να βο­η­θή­σουν με ει­λι­κρι­νή δι­ά­θε­ση και συλ­λο­γι­κή δου­λειά, αυ­τές τις κρί­σι­μες ώ­ρες.

Οι πο­λι­τι­κοί γε­νι­κώς, πρέ­πει να κα­τα­λά­βουν πως ο λα­ός που περ­νά­ει το Γολ­γο­θά του, α­δι­α­φο­ρεί για τις… δή­θεν πρω­το­βου­λί­ες γρα­φι­κών βου­λευ­τών μό­νο για ε­πι­κοι­νω­νια­κούς λό­γους, α­δι­α­φο­ρούν αν οι α­ριθ­μοί και τα νού­με­ρα βγαί­νουν κα­λώς, α­δι­α­φο­ρεί αν α­νέ­λα­βε ο Α ή ο  Β κά­ποι­α θέ­ση και πε­ρι­μέ­νουν να βελ­τι­ω­θεί λί­γο η ζω­ή τους και ν΄ α­να­πνεύ­σουν α­πό την α­σφυ­ξί­α των φό­ρων και της α­νέ­χειας!

Η φο­ρο­δο­τι­κή α­φαί­μα­ξη,  η τα­κτι­κή των μει­ώ­σε­ων και των πε­ρι­κο­πών, η α­να­πο­λε­σμα-τι­κό­τη­τα σε ο­ρι­σμέ­νους καί­ριους το­μείς (α­κρί­βεια, με­σά­ζον­τες, κοι­νω­νι­κό κρά­τος κλπ)            α­πό πλευ­ράς Κυ­βερ­νη­τι­κών ε­ταί­ρων και οι συν­τε­χνια­κές λο­γι­κές, ο ά­κρα­τος λα­ϊ­κι­σμός με εκ­φο­ρά δι­χα­στι­κού λό­γου α­πό πλευ­ράς Αν­τι­πο­λι­τεύ­σε­ων, που αν­τί να βο­η­θή­σουν, ου­σι­α­στι­κά πλει­ο­δο­τούν σε πα­ρο­χές α­νύ­παρ­κτων πό­ρων, πρέ­πει να λά­βει έ­να τέ­λος!

Αρ­κε­τά πια!­!!