Την πα­ρου­σί­α­ση της δι­α­κή­ρυ­ξης αρ­χών του συν­δυα­σμού του για τις Πε­ρι­φε­ρεια­κές Ε­κλο­γές πα­ρου­σί­α­σε στα Μέ­σα Ε­νη­μέ­ρω­σης της πε­ρι­φέ­ρειας ο υ­πο­ψή­φιος πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Γι­ώρ­γος Δέ­δες, το με­ση­μέ­ρι της Πα­ρα­σκευ­ής, στην Τρί­πο­λη. Ο κ. Δέ­δες συ­νο­δευ­ό­ταν α­πό την υ­πο­ψή­φια αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Κο­ριν­θί­ας Μα­ρι­λέ­να Σού­κου­λη και τους στε­νούς συ­νερ­γά­τες του Αν­δρέ­α Που­λά, Γι­ώρ­γο Που­λο­κέ­φα­λο και Πα­να­γι­ώ­τη Α­λευ­ρά. Στο προ­οί­μιο της πα­ρου­σί­α­σης ο υ­πο­ψή­φιος πε­ρι­φε­ρειά­ρχης α­πο­κά­λυ­ψε και το ό­νο­μα του συν­δυα­σμού, που θα εί­ναι «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ».

Ο κ. Δέ­δες πε­ρι­έ­γρα­ψε το βα­σι­κό πλαί­σιο μέ­σα στο ο­ποί­ο δι­ε­ξά­γον­ται οι ε­κλο­γές και το ο­ποί­ο κα­θο­ρί­ζε­ται α­πό την πο­λύ­πλευ­ρη (οι­κο­νο­μι­κή, κοι­νω­νι­κή, πο­λι­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή) κρί­ση, η ο­ποί­α, ό­πως εί­πε, «έ­φε­ρε μα­ζί της ρα­γδαί­ες αλ­λα­γές, οι ο­ποί­ες ε­πη­ρε­ά­ζουν ά­με­σα κά­θε πτυ­χή της δη­μό­σιας ζω­ής. Μέ­σα σε αυ­τές τις συν­θή­κες, το αί­τη­μα για να μην χα­θεί άλ­λος χρό­νος α­να­δύ­ε­ται ε­πι­τα­κτι­κά. Η νέ­α Πε­ρι­φε­ρεια­κή Δι­οί­κη­ση, που θα προ­κύ­ψει α­πό τις ε­κλο­γές του Μα­ΐ­ου θα βά­λει τις βά­σεις για την Πε­λο­πόν­νη­σο του 2020. Η «Πε­λο­πον­νη­σια­κή Συ­νερ­γα­σί­α» ε­πι­χει­ρεί να προ­σεγ­γί­σει τα προ­βλή­μα­τα με ε­φό­δια την κρι­τι­κή πο­λι­τι­κή θε­ώ­ρη­ση και την ε­πι­στη­μο­νι­κή τεκ­μη­ρί­ω­ση».

Α­παν­τών­τας στο ε­ρώ­τη­μα «ποι­οι εί­μα­στε και σε ποι­ους α­πευ­θυ­νό­μα­στε», ο υ­πο­ψή­φιος πε­ρι­φε­ρειά­ρχης πε­ρι­έ­γρα­ψε την ο­μά­δα που θα στε­λε­χώ­σει τον συν­δυα­σμό ως μί­α ο­μά­δα «δρα­στή­ρι­ων κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά αν­θρώ­πων, οι πε­ρισ­σό­τε­ροι των ο­ποί­ων με κα­τα­γε­γραμ­μέ­νη δι­α­δρο­μή στους χώ­ρους της Αυ­το­δι­οί­κη­σης. Οι πο­λι­τι­κές και ι­δε­ο­λο­γι­κές μας α­φε­τη­ρί­ες εί­ναι δι­α­φο­ρε­τι­κές. Μέ­νου­με, ό­μως, μα­κριά α­πό κομ­μα­τι­κές δε­σμεύ­σεις, χω­ρίς να α­πεμ­πο­λού­με τις πο­λι­τι­κές μας κα­τα­βο­λές. Κρα­τά­με σα­φείς και ξε­κά­θα­ρες α­πο­στά­σεις, μα­κριά α­πό τα δε­σμά των οι­κο­νο­μι­κών συμ­φε­ρόν­των. (…) Α­πευ­θυ­νό­μα­στε στους πο­λί­τες της Πε­ρι­φέ­ρειας που α­νη­συ­χούν για την τύ­χη του τό­που τους. Για το μέλ­λον των παι­δι­ών τους. Σε ό­λους τους πο­λί­τες που ευ­αι­σθη­το­ποι­ούν­ται σε θέ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας, του πε­ρι­βάλ­λον­τος και του πο­λι­τι­σμού. Σε ε­κεί­νους που βι­ώ­νουν τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα μιας δι­οί­κη­σης που μα­ρα­ζώ­νει την πε­ρι­φέ­ρεια σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα. Σε ό­λες ε­κεί­νες τις α­γω­νι­στι­κές συ­νει­δή­σεις, που δι­α­θέ­τουν α­κό­μα αν­τι­σώ­μα­τα στην ητ­το­πά­θεια και την α­δι­α­φο­ρί­α…».

Σε ό,τι α­φο­ρά το πε­ρι­ε­χό­με­νο της δι­α­κή­ρυ­ξης αρ­χών ο κ. Δέ­δες έ­κα­νε α­να­φο­ρά σε μια σει­ρά α­πό ζη­τή­μα­τα, ό­πως: στο α­νοι­χτό και συλ­λο­γι­κό σύ­στη­μα δι­α­κυ­βέρ­νη­σης που θα προ­ω­θή­σει η πα­ρά­τα­ξή του, την ε­νί­σχυ­ση της Κοι­νω­νί­ας των Πο­λι­τών, την ε­νί­σχυ­ση των α­με­σο­δη­μο­κρα­τι­κών θε­σμών και τη δι­ε­νέρ­γεια το­πι­κών και πε­ρι­φε­ρεια­κών δη­μο­ψη­φι­σμά­των, την α­πο­κέν­τρω­ση των δι­οι­κη­τι­κών λει­τουρ­γι­ών και την ε­νί­σχυ­ση του ρό­λου των Πε­ρι­φε­ρεια­κών Ε­νο­τή­των, την κα­τά­θε­ση ρε­α­λι­στι­κών προ­τά­σε­ων για βι­ώ­σι­μη α­νά­πτυ­ξη, με σε­βα­σμό στο πε­ρι­βάλ­λον, τη δι­α­μόρ­φω­ση δι­εκ­δι­κη­τι­κού πλαι­σί­ου με την κεν­τρι­κή ε­ξου­σί­α και την ε­νί­σχυ­ση των πο­λι­τι­κών αλ­λη­λεγ­γύ­ης.

Οι ε­ρω­τή­σεις των δη­μο­σι­ο­γρά­φων

Με­τά την ο­λο­κλή­ρω­ση της πα­ρου­σί­α­σης της δι­α­κή­ρυ­ξης αρ­χών ο κ. Δέ­δες α­πάν­τη­σε σε ε­ρω­τή­σεις των Μέ­σων Ε­νη­μέ­ρω­σης. Ξε­κα­θά­ρι­σε με τον πλέ­ον κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό τρό­πο τα δη­μο­σι­εύ­μα­τα και την υ­φέρ­που­σα φη­μο­λο­γί­α ό­τι ο ί­διος α­πο­τε­λεί λα­γό του κ. Βου­δού­ρη: «ού­τε λα­γοί εί­μα­στε ού­τε κου­νέ­λια κα­νε­νός. Αν­τί­θε­τα, εί­μα­στε η μό­νη πα­ρά­τα­ξη που α­πό την πρώ­τη στιγ­μή ο­ρι­ο­θε­τή­σα­με την δι­α­κρι­τή μας σχέ­ση με την πα­ρά­τα­ξη του κ. Βου­δού­ρη. Η πιο ση­μαν­τι­κή δι­α­φο­ρά μας εί­ναι πως ε­μείς δεν κα­τε­βή­κα­με στις ε­κλο­γές για να δι­α­γρά­ψου­με κά­ποι­α κομ­μα­τι­κή νί­κη, ή να δώ­σου­με χα­ρα­κτή­ρα κομ­μα­τι­κού δη­μο­ψη­φί­σμα­τος. Δι­α­λέ­ξα­με τον δύ­σκο­λο δρό­μο με μί­α α­νε­ξάρ­τη­τη αυ­το­δι­οι­κη­τι­κή πρό­τα­ση για­τί δεν θέ­λα­με να δι­α­πραγ­μα­τευ­τού­με, ού­τε να ε­πα­να­κα­τα­λά­βου­με τις θέ­σεις και τα α­ξι­ώ­μα­τά μας, μέ­σα α­πό τον μη­χα­νι­σμό και την πα­ρά­τα­ξη στην ο­ποί­α βρι­σκό­μα­σταν. Αυ­τό ή­θε­λε και τόλ­μη και ρί­σκο», εί­πε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά.

Α­παν­τών­τας σε ε­ρώ­τη­ση για το αν ο α­περ­χό­με­νος Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης έ­χει με­τα­τρέ­ψει την πο­λι­τι­κή σε ε­πάγ­γελ­μα και για την δι­κή του θέ­ση γύ­ρω α­πό αυ­τό το θέ­μα ο κ. Δέ­δες εί­πε: «Στη δι­α­κή­ρυ­ξή μας κα­τα­γρά­φε­ται η δι­κιά μας θέ­ση που αν­τι­στοι­χεί με μί­α στά­ση ζω­ής. Εί­μα­στε άν­θρω­ποι που προ­ερ­χό­μα­στε α­πό μά­χι­μα ε­παγ­γέλ­μα­τα, έ­χου­με δώ­σει δείγ­μα γρα­φής στον ε­παγ­γελ­μα­τι­κό και κοι­νω­νι­κό στί­βο και με­τά α­να­ζη­τού­με πο­λι­τι­κές θέ­σεις. Προ­ϋ­πό­θε­ση για να εν­τα­χθείς στην πο­λι­τι­κή εί­ναι να έ­χεις μια ζώ­σα σχέ­ση με την κοι­νω­νί­α…».

Σε άλ­λη ε­ρώ­τη­ση για το θέ­μα των τε­χνι­κών ε­ται­ρει­ών ό­που εμ­φα­νί­ζον­ται συγ­γε­νι­κά πρό­σω­πα του κ. Τα­τού­λη και οι ο­ποί­ες α­να­λαμ­βά­νουν ερ­γο­λα­βί­ες της πε­ρι­φέ­ρειας ο κ. Δέ­δες α­πάν­τη­σε ό­τι «στα ζη­τή­μα­τα της νο­μι­μό­τη­τας θε­ω­ρώ ό­τι πρέ­πει να υ­πάρ­χει το ά­γρυ­πνο μά­τι των θε­σμι­κών ορ­γά­νων της Πο­λι­τεί­ας για να ε­λέγ­χουν αυ­τή τη νο­μι­μό­τη­τα. Στα ζη­τή­μα­τα πο­λι­τι­κής η­θι­κής, κρι­τής εί­ναι ο λα­ός. Ας κά­νουν οι ε­λεγ­κτές της δη­μό­σιας δι­οί­κη­σης την δου­λειά τους, για τα ζη­τή­μα­τα νο­μι­μό­τη­τας και ας κά­νει ο λα­ός την δι­κή του δου­λειά στα ζη­τή­μα­τα πο­λι­τι­κής η­θι­κής…».

Ο κ. Δέ­δες, με α­φορ­μή σχε­τι­κή ε­ρώ­τη­ση, α­να­φέρ­θη­κε στο μον­τέ­λο δι­οί­κη­σης του α­περ­χό­με­νου πε­ρι­φε­ρειά­ρχη. Ό­πως εί­πε, η πο­λύ­πλευ­ρη κρί­ση ή­ταν α­πο­τέ­λε­σμα της α­να­πα­ρα­γω­γής αυ­τού α­κρι­βώς του α­πο­τυ­χη­μέ­νου μον­τέ­λου με την α­δι­α­φά­νεια τον ε­γω­κεν­τρι­σμό, τον συγ­κεν­τρω­τι­σμό και την έλ­λει­ψη δη­μο­κρα­τί­ας. «Ό­λα αυ­τά έ­χουν α­πορ­ρι­φθεί για­τί α­πο­δεί­χτη­καν α­να­πο­τε­λε­σμα­τι­κά και πα­ρω­χη­μέ­να. Η σύγ­χρο­νη αν­τί­λη­ψη για τη λει­τουρ­γί­α των θε­σμών έ­χει να κά­νει με την α­πο­κέν­τρω­ση, την συλ­λο­γι­κό­τη­τα και τη δι­α­φά­νεια…».

Για τη δι­α­δι­κα­σί­α ο­λο­κλή­ρω­σης των δι­ερ­γα­σι­ών συγ­κρό­τη­σης του συν­δυα­σμού στις πε­ρι­φε­ρεια­κές ε­νό­τη­τες και τον υ­πο­ψή­φιο αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Αρ­κα­δί­ας ο κ. Δέ­δες α­πάν­τη­σε: «μπή­κα­με τε­λευ­ταί­οι στην μά­χη των ε­κλο­γών, ά­ρα έ­χου­με μπει σε μια κούρ­σα τα­χύ­τη­τας που δεν μας τρο­μά­ζει. Εί­μα­στε ι­κα­νο­ποι­η­μέ­νοι για­τί βρή­κα­με αν­τα­πό­κρι­ση πέ­ραν του α­να­με­νο­μέ­νου σε ό­λους τους νο­μούς. Αυ­τό μας έ­δω­σε την δυ­να­τό­τη­τα να έ­χου­με συγ­κρο­τή­σει ή­δη τον βα­σι­κό κορ­μό του ψη­φο­δελ­τί­ου σε ό­λες τις πε­ρι­φε­ρεια­κές ε­νό­τη­τες. Θα υ­πάρ­ξουν α­να­κοι­νώ­σεις εν­τός των η­με­ρών».

Για τις α­πο­κα­λύ­ψεις του κ. Γόν­τι­κα σχε­τι­κά με την Με­λέ­τη Πε­ρι­βαλ­λον­τι­κών Ε­πι­πτώ­σε­ων του δι­α­γω­νι­σμού για την ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη δι­α­χεί­ρι­ση α­πορ­ριμ­μά­των ο κ. Δέ­δες α­νέ­φε­ρε πως «μέ­χρι την Δευ­τέ­ρα θα έ­χει συ­νέλ­θει η ο­μά­δα των πε­ρι­φε­ρεια­κών συμ­βού­λων που βρί­σκον­ται σή­με­ρα στο Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο και θα δι­α­μορ­φώ­σει συγ­κε­κρι­μέ­νη θέ­ση για το ση­μαν­τι­κό αυ­τό ζή­τη­μα…».

Τέ­λος, για τα αί­τια που ο­δή­γη­σαν στη δι­αρ­ρα­γή των σχέ­σε­ων των «4» στε­λε­χών της πα­ρά­τα­ξης με τον κ. Τα­τού­λη, ο κ. Δέ­δες α­πάν­τη­σε ό­τι «για ό­σους πα­ρα­κο­λού­θη­σαν τα πε­λο­πον­νη­σια­κά δρώ­με­να α­πό την αρ­χή της θη­τεί­ας το 2011 άρ­χι­σε να α­να­πτύσ­σε­ται μια λο­γι­κή ε­σω­τε­ρι­κών συγ­κρού­σε­ων, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα τις δι­α­φο­ρο­ποι­ή­σεις, τό­σο για την αν­τι­πα­ρά­θε­ση με τον δι­οι­κη­τή της α­πο­κεν­τρω­μέ­νης πε­ρι­φέ­ρειας κ. Α­πο­στο­λό­που­λο, μέ­σα στην ε­κτε­λε­στι­κή ε­πι­τρο­πή και τον ε­ξα­ναγ­κα­σμό σε πα­ραί­τη­ση του αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Μεσ­ση­νί­ας κ. Μα­λα­πά­νη, την ο­ποί­α α­κο­λού­θη­σε προ­σω­πι­κή μου δή­λω­ση δι­α­φο­ρο­ποί­η­σης και κα­ταγ­γε­λί­ας του ελ­λείμ­μα­τος δη­μο­κρα­τί­ας. Υ­πάρ­χουν και άλ­λα αν­τί­στοι­χα πα­ρα­δείγ­μα­τα. Δη­μι­ουρ­γή­θη­κε έ­να κα­θε­στώς α­ναγ­κα­στι­κής συ­νύ­παρ­ξης. Σε μια τέ­τοι­α πο­λι­τι­κή σχέ­ση υ­πάρ­χουν προ­τε­ραι­ό­τη­τες που δεν σου ε­πι­τρέ­πουν συ­χνά να προ­κα­λέ­σεις ρή­ξη. Για ε­μάς κρι­τή­ριο ή­ταν η πα­ρα­γω­γή ά­με­σου έρ­γου, που το εί­χε α­νάγ­κη ό­σο πο­τέ ο πο­λί­της της Πε­λο­πον­νή­σου…».