Του  Φώτη Φωτόπουλου*

Ε­δώ και και­ρό η κυ­βέρ­νη­ση προ­ω­θεί τα­χύ­τα­τα α­κό­μα και με ε­πι­στρα­τεύ­σεις τις πιο αν­τι­δρα­στι­κές α­να­τρο­πές σε ό,τι α­πό­μει­νε α­πό το «δη­μό­σιο» σχο­λεί­ο.

Πί­σω α­πό εύ­η­χες λέ­ξεις ό­πως αυ­τή της α­ξι­ο­λό­γη­σης, γκρε­μί­ζε­ται ό,τι κα­τα­κτή­θη­κε α­πό τους α­γώ­νες για μια κα­λύ­τε­ρη παι­δεί­α. Σε μια κοι­νω­νί­α ό­που κυ­ρια­ρχούν οι λί­γοι εκ­με­ταλ­λευ­τές σε βά­ρος των πολ­λών δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει αν­τι­κει­με­νι­κή α­ξι­ο­λό­γη­ση. Ζού­με μέ­σα σε μια κοι­νω­νί­α που μα­στί­ζε­ται α­πό την α­νερ­γί­α, τη φτώ­χια, τη δυ­στυ­χί­α, που τα παι­διά τρέ­φον­ται σε συσ­σί­τια και λι­πο­θυ­μούν στις αυ­λές των σχο­λεί­ων α­πό την πεί­να. Έ­τσι η λέ­ξη α­ξι­ο­λό­γη­ση α­κού­γε­ται ως ει­ρω­νεί­α.

Θέ­λου­με την α­ξι­ο­λό­γη­ση, αλ­λά σε έ­να άλ­λο κό­σμο που την ε­ξου­σί­α θα την έ­χει πραγ­μα­τι­κά ο λα­ός.

Τα σχο­λεί­α σή­με­ρα υ­πο­λει­τουρ­γούν λό­γω έλ­λει­ψης προ­σω­πι­κού και υ­λι­κο­τε­χνι­κής υ­πο­δο­μής, οι λει­τουρ­γι­κές τους δα­πά­νες έ­χουν μει­ω­θεί στο ε­λά­χι­στο, δε­κά­δες ει­δι­κό­τη­τες στα ΕΠΑΛ κα­ταρ­γή­θη­καν ο­δη­γών­τας στην α­νερ­γί­α ε­κα­τον­τά­δες συ­να­δέλ­φους, το “Νέ­ο Λύ­κει­ο” ο­δη­γεί με μα­θη­μα­τι­κή α­κρί­βεια χι­λιά­δες μα­θη­τές (κυ­ρί­ως των χα­μη­λό­τε­ρων ει­σο­δη­μα­τι­κών στρω­μά­των) ε­κτός εκ­παι­δευ­τι­κής δι­α­δι­κα­σί­ας.

Η αυ­το­α­ξι­ο­λό­γη­ση α­πο­τε­λεί την ΠΥΛΗ που θα ο­δη­γή­σει σε μα­ζι­κές α­πο­λύ­σεις εκ­παι­δευ­τι­κών, στη με­τα­βο­λή των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων μέ­σα στο σχο­λεί­ο και τε­λι­κά στην πο­λυ­δι­ά­σπα­ση του κλά­δου -που ή­δη ως έ­να βαθ­μό έ­χει ε­πι­τευ­χθεί (εκ­παι­δευ­τι­κοί πολ­λών τα­χυ­τή­των: μό­νι­μοι, α­να­πλη­ρω­τές, ω­ρο­μί­σθιοι ΕΣΠΑ, ω­ρο­μί­σθιοι ΕΣΠΑ μει­ω­μέ­νου ω­ρα­ρί­ου).Η συμ­με­το­χή στις ο­μά­δες ερ­γα­σί­ας θα δώ­σει τη δι­και­ο­λο­γί­α που ψά­χνει η κυ­βέρ­νη­ση για να πε­τά­ξει α­πό τις πλά­τες της την ευ­θύ­νη που έ­χει για την κα­τάν­τια της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης.

Πά­νε πολ­λά χρό­νια, που το ΠΑΜΕ προ­ει­δο­ποι­ού­σε για τα ε­πι­κεί­με­να σχέ­δια της α­πο­κέν­τρω­σης του σχο­λεί­ου, της δι­α­φο­ρο­ποί­η­σης του πε­ρι­ε­χο­μέ­νου της πα­ρε­χό­με­νης μόρ­φω­σης, του πε­ρά­σμα­τος των σχο­λεί­ων στην πλή­ρη ευ­θύ­νη της Το­πι­κής Αυ­το­δι­οί­κη­σης, κλπ. Άλ­λω­στε αυ­τά ή­ταν ο­μο­λο­γη­μέ­να α­πό την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ κι εί­χαν με­τα­φρα­στεί και στα … ελ­λη­νι­κά α­πό τις εγ­χώ­ρι­ες «με­τα­φρα­στι­κές υ­πη­ρε­σί­ες» ΕΣΥΠ, ΣΕΒ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, κλπ.

Η ί­δια η κυ­βέρ­νη­ση χα­ρα­κτη­ρί­ζει την αυ­το­α­ξι­ο­λό­γη­ση της σχο­λι­κής μο­νά­δας και του εκ­παι­δευ­τι­κού έρ­γου ως «βα­σι­κό πυ­λώ­να του νέ­ου σχο­λεί­ου» και των αλ­λα­γών στην εκ­παί­δευ­ση. Η αυ­το­α­ξι­ο­λό­γη­ση εί­ναι το βα­σι­κό και α­ναγ­καί­ο ερ­γα­λεί­ο που θα σπρώ­ξει τα σχο­λεί­α στην α­γο­ρά και την η­μι­μά­θεια, θα φορ­τώ­σει το κό­στος της μόρ­φω­σης στις τσέ­πες των γο­νι­ών, θα α­να­τρέ­ψει άρ­δην τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις των εκ­παι­δευ­τι­κών. Α­μέ­σως με­τά έρ­χε­ται και η α­ξι­ο­λό­γη­ση του εκ­παι­δευ­τι­κού που θα ση­μά­νει χι­λιά­δες α­πο­λύ­σεις. Μας κα­λούν να γί­νου­με εκ­παι­δευ­τι­κοί σκυ­φτοί, υ­πο­τα­κτι­κοί, πα­πα­γα­λά­κια, πλα­σι­έ ε­ται­ρει­ών και προ­γραμ­μά­των υ­πό τη δια­ρκή α­πει­λή της α­πό­λυ­σης!

Η νέ­α αν­τι­δρα­στι­κή εγ­κύ­κλιος του Υ­πουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας (24/3/2014) δί­νει τη δυ­να­τό­τη­τα στους δι­ευ­θυν­τές των σχο­λεί­ων να συγ­κρο­τή­σουν αυ­τοί τις ο­μά­δες ερ­γα­σί­ας, α­κό­μα και ε­νάν­τια στη θέ­λη­ση του Συλ­λό­γου Δι­δα­σκόν­των!

Τα «κρι­τή­ρια αυ­το­α­ξι­ο­λό­γη­σης» δεν α­φή­νουν κα­μί­α αμ­φι­βο­λί­α!

«Ε­φαρ­μο­γή και­νο­το­μι­ών». Ση­μα­σί­α πια δεν έ­χει αν κά­νεις κα­λό μά­θη­μα, αλ­λά αν ε­φαρ­μό­ζεις «πρω­το­πο­ρια­κές» ι­δέ­ες που τους έ­χει ε­πι­βάλ­λει η α­γο­ρά ερ­γα­σί­ας του κα­πι­τα­λι­στι­κού με­σαί­ω­να που σχε­διά­ζουν οι … «Νο­νοί». Θα «με­τρι­έ­ται» ο κα­θέ­νας μας στην ε­φαρ­μο­γή αυ­τών των εν­το­λών.

«Α­νά­πτυ­ξη κοι­νω­νι­κών δρα­στη­ρι­ο­τή­των». Ση­μα­σί­α για τη λει­τουρ­γί­α του σχο­λεί­ου θα έ­χει πια ο κα­θο­δη­γού­με­νος ε­θε­λον­τι­σμός κι η σύν­δε­ση με την «το­πι­κή α­γο­ρά» και τις α­νάγ­κες της. Το «αυ­το­νό­η­το» του εκ­παι­δευ­τι­κού και του γο­νιού για το «τι εί­ναι μά­θη­μα» και «ποι­α εί­ναι η δου­λειά του δα­σκά­λου» πά­ει πε­ρί­πα­το. Μά­θη­μα εί­ναι πια ό­τι θέ­λει η …ε­ται­ρεί­α. Αυ­τή εί­ναι η και­νο­το­μί­α!

«Κα­τα­νο­μή ε­σό­δων α­νά κα­τη­γο­ρί­α πη­γών και προ­βλε­πό­με­νης δα­πά­νης». Κι α­μέ­σως πα­ρα­κά­τω α­να­ρω­τι­έ­ται η εγ­κύ­κλιος: «Ο δή­μος υ­πο­στη­ρί­ζει οι­κο­νο­μι­κά το σχο­λεί­ο; Ο Σύλ­λο­γος Γο­νέ­ων ε­νι­σχύ­ει οι­κο­νο­μι­κά το σχο­λεί­ο; ». Κόψ­τε δη­λα­δή το λαι­μό σας για λε­φτά. Κι αν δε σας φτά­νουν κάν­τε πε­ρι­κο­πές μα­θη­μά­των και προ­σω­πι­κού ή πάρ­τε έ­να «σπόν­σο­ρα» . Το κρά­τος δεν πλη­ρώ­νει φράγ­κο!

Βάλ­τε τώ­ρα δί­πλα σ ‘­αυ­τά τον Καλ­λι­κρά­τη και το πέ­ρα­σμα των σχο­λεί­ων στους δή­μους. Βάλ­τε τα 30άρια τμή­μα­τα και το πά­γω­μα των δι­ο­ρι­σμών εκ­παι­δευ­τι­κών και θα έ­χε­τε μια ει­κό­να του νέ­ου σχο­λεί­ου: Συμ­πτύ­ξεις τμη­μά­των, συγ­χω­νεύ­σεις σχο­λεί­ων και α­πο­λύ­σεις (α­φού θα έ­χουν κα­ταρ­γη­θεί οι ορ­γα­νι­κές θέ­σεις). Σχο­λεί­ο πα­ρό­μοι­ο με τους παι­δι­κούς σταθ­μούς, ό­πως τους κα­τάν­τη­σε ο «Κα­πο­δί­στριας» και το πέ­ρα­σμά τους στους δή­μους: Υ­πέ­ρογ­κα τρο­φεί­α και δί­δα­κτρα. Ε­λα­στι­κές ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις και άρ­ση της ό­ποι­ας μο­νι­μό­τη­τας. Εκ­παι­δευ­τι­κοί που προσ­λαμ­βά­νον­ται με κρι­τή­ρια τη φτή­νια και την ε­λα­στι­κή ερ­γα­σί­α κι ό­χι αν εί­ναι παι­δα­γω­γι­κά και ε­πι­στη­μο­νι­κά ε­παρ­κής.

«Α­να­λυ­τι­κή πα­ρου­σί­α­ση των ε­πι­δό­σε­ων των μα­θη­τών»(Εκ­παι­δευ­τι­κά-μα­θη­σια­κά α­πο­τε­λέ­σμα­τα): Στο τέ­λος της σχο­λι­κής χρο­νιάς, θα α­ξι­ο­λο­γούν­ται οι ε­πι­δό­σεις των μα­θη­τών και α­νά­λο­γα με το ε­πί­πε­δο των ε­πι­δό­σε­ων θα κα­τη­γο­ρι­ο­ποι­ούν­ται οι σχο­λι­κές μο­νά­δες σε σχο­λεί­α Α, Β, Γ, Δ κα­τη­γο­ρί­ας. Στη βά­ση αυ­τή θα γί­νε­ται και η χρη­μα­το­δό­τη­ση των σχο­λι­κών μο­νά­δων (με τέ­τοι­ου εί­δους μέ­τρα «αυ­το­α­ξι­ο­λό­γη­σης» στην Αγ­γλί­α και στις ΗΠΑ, έ­χει κλεί­σει με­γά­λος όγ­κος σχο­λεί­ων σε φτω­χές λα­ϊ­κές πε­ρι­ο­χές).

«Α­ριθ­μός η­με­ρών πραγ­μα­το­ποι­η­θεί­σας λει­τουρ­γί­ας του σχο­λεί­ου». Σα να λέ­νε «Κα­λό σχο­λεί­ο εί­ναι αυ­τό που οι εκ­παι­δευ­τι­κοί του δεν α­περ­γούν κι οι μα­θη­τές του δεν κι­νη­το­ποι­ούν­ται πο­τέ και για τί­πο­τα». Γο­να­τι­στοί κι υ­πά­κου­οι. Αυ­τό εί­ναι το «νέ­ο σχο­λεί­ο»!

«Χρή­ση του κτι­ρί­ου για δρα­στη­ρι­ό­τη­τες ή εκ­δη­λώ­σεις α­πό άλ­λους φο­ρείς» και «ε­νέρ­γει­ες α­ξι­ο­ποί­η­σης πό­ρων». Α­φού δεν έ­χε­τε λε­φτά, νοι­κιά­στε την αυ­λή για πάρ­κιγκ ή την αί­θου­σα εκ­δη­λώ­σε­ων για να κά­νει εκ­δη­λώ­σεις το εμ­πο­ρι­κό ε­πι­με­λη­τή­ριο της γει­το­νιάς σας (τα πα­ρα­δείγ­μα­τα που α­να­φέ­ρου­με δεν εί­ναι υ­πο­θε­τι­κά).

«Ε­φαρ­μο­γή δι­δα­κτι­κών με­θό­δων» … «Με σκο­πό την α­νά­πτυ­ξη ποι­κί­λων δε­ξι­ο­τή­των των μα­θη­τών». Αν δεν ε­φαρ­μό­ζεις δη­λα­δή τις νέ­ες «δι­δα­κτι­κές με­θο­δο­λο­γί­ες» του α­γνω­στι­κι­σμού, του σχε­τι­κι­σμού, της καλ­λι­έρ­γειας δε­ξι­ο­τή­των και της κα­τη­γο­ρι­ο­ποί­η­σης μέ­σα στο ί­διο το μά­θη­μα(μέ­θο­δοι που εί­ναι μα­κριά α­πό τη γνώ­ση και την ο­λό­πλευ­ρη μόρ­φω­ση για ό­λα τα παι­διά)… τό­τε δεν εί­σαι «κα­λός» δά­σκα­λος. Αν α­σχο­λεί­σαι με ό­λα τα παι­διά με τον ί­διο τρό­πο, δεν εί­σαι πια κα­λός δά­σκα­λος.

«Δι­α­μόρ­φω­ση η­λε­κτρο­νι­κών αρ­χεί­ων που α­φο­ρούν την πρό­ο­δο των μα­θη­τών α­νά γνω­στι­κό αν­τι­κεί­με­νο με ερ­γα­σί­ες, γρα­πτές δο­κι­μα­σί­ες, κλπ» και «Α­να­λυ­τι­κή πα­ρου­σί­α­ση ε­πι­δό­σε­ων των μα­θη­τών, κα­τά μά­θη­μα» … «Με­τα­γρα­φές α­πό και προς το σχο­λεί­ο». Η προ­σω­πι­κό­τη­τα του εκ­παι­δευ­τι­κού κι η ε­πι­στη­μο­νι­κή-παι­δα­γω­γι­κή του μα­τιά, που ξέ­ρει την τά­ξη του και δί­νει ευ­και­ρί­ες και στον μα­θη­τή που κά­ποι­α στιγ­μή έ­χει μια α­πο­τυ­χί­α πά­ει πε­ρί­πα­το. Τώ­ρα έ­χου­με … «Με­τρή­σι­μους στό­χους». Ό­ποι­ος δεν τα κα­τα­φέρ­νει κα­λά … πά­ει στον καιά­δα.

Η «αυ­το­α­ξι­ο­λό­γη­σή» τους δεν έ­χει κα­μιά σχέ­ση με τη λα­ϊ­κή α­νάγ­κη να γί­νει ο εκ­παι­δευ­τι­κός κα­λύ­τε­ρος, ε­πι­στη­μο­νι­κά πλη­ρέ­στε­ρος, πιο ι­κα­νός στο να μορ­φώ­νει ο­λό­πλευ­ρα τα παι­διά. Δεν έ­χει κα­μιά σχέ­ση με την α­νάγ­κη για έ­να ε­νια­ίο σχο­λεί­ο, βα­σι­κό, υ­πο­χρε­ω­τι­κό για ό­λα τα παι­διά, α­πο­κλει­στι­κά δη­μό­σιο και δω­ρε­άν. Δεν θέ­λουν ού­τε έ­ναν τέ­τοι­ο εκ­παι­δευ­τι­κό, ού­τε έ­να τέ­τοι­ο σχο­λεί­ο. Θέ­λουν το «σχο­λεί­ο ΑΕ» και το δά­σκα­λο σκυ­φτό. Αυ­τό υ­πη­ρε­τεί το μα­στί­γιο της «αυ­το­α­ξι­ο­λό­γη­σης» και το κα­ρό­το της «και­νο­το­μί­ας».

Δεν πε­ρι­μέ­νου­με τί­πο­τα α­πό τις πλει­ο­ψη­φί­ες που η­γούν­ται στο τι­μό­νι των ο­μο­σπον­δι­ών (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ).Στην ου­σί­α συμ­φω­νούν και ξε­που­λούν τους α­γώ­νες.

Εί­ναι ώ­ρα προ­σω­πι­κής ευ­θύ­νης για τον κα­θέ­να και την κα­θε­μιά, για ό­λους μας. Αν τώ­ρα δεν α­πο­φα­σί­σου­με να ορ­θώ­σου­με το α­νά­στη­μά μας στον πό­λε­μο που μας έ­χουν κη­ρύ­ξει θα βρε­θού­με χει­ρο­πό­δα­ρα δε­μέ­νοι και με την πλά­τη στον τοί­χο για πολ­λά, πολ­λά χρό­νια. Τέ­τοι­ο δι­καί­ω­μα δεν έ­χου­με. Έ­χου­με χρέ­ος στους ε­αυ­τούς μας, στα παι­διά μας, στους μα­θη­τές μας, στις νε­ό­τε­ρες γε­νι­ές να αν­τι­δρά­σου­με. Ο ρα­γι­α­δι­σμός δεν ται­ριά­ζει στο δά­σκα­λο.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!

Ορ­γα­νώ­νου­με την πά­λη α­πό τα κά­τω.

Κά­θε σχο­λεί­ο να γί­νει με­τε­ρί­ζι του α­γώ­να!

Α­πει­θαρ­χού­με στην πρά­ξη! Μπλο­κά­ρου­με τις δι­α­δι­κα­σί­ες!

Πά­λη για την παι­δεί­α και τον εκ­παι­δευ­τι­κό

των σύγ­χρο­νων λα­ϊ­κών α­ναγ­κών!

 *Μέλος του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας