Του Γιάννη Αργυράκη*
Αφορμή του παρόντος άρθρου αποτέλεσε η εξαγγελία της κυβέρνησης και συγκεκριμένα του Υπουργού ΥΕΘΑ κ. Αβραμόπουλου και Μεταφορών κ. Χρυσοχοϊδη σχετικά με την κοινή χρήση και σε πολιτικό, του στρατιωτικού αεροδρομίου της Τρίπολης. Μία απόφαση που ξεσήκωσε στη Μεσσηνία πολυποίκιλες αντιδράσεις από ΜΜΕ, κόμματα, βουλευτές αυτοδιοίκηση, επαγγελματικούς φορείς και οργανώσεις, φέρνοντας μάλιστα την κατάσταση να φαίνεται ως «πόλεμος» της Μεσσηνίας με τους άλλους Νομούς της Περιφέρειας Πελοποννήσου ιδιαίτερα με την Αρκαδία.
Χωρίς να κάνω κριτική για τα όσα ειπώθηκαν ή γράφτηκαν τεκμηριωμένα ή όχι, θα ΄θελα να καταθέσω και τη δική μου άποψη.
Είναι γνωστό ότι το θέμα του σχεδιασμού και της λήψης αποφάσεων για μεγάλες υποδομές όπως αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια όπως και το αν θα είναι κρατικά ή θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες, ανήκει στην κεντρική κυβέρνηση. Αυτή οφείλει με διαβούλευση και ανάλυση κόστους οφέλους να παίρνει τη βέλτιστη για την εθνική και περιφερειακή οικονομία απόφαση, όπως πόσα, πού και τι αεροδρόμια χρειάζεται (διεθνές, περιφερειακό, low cost με ΣΔΙΤ ή οτιδήποτε άλλο).
Το αν η περίπτωση του αεροδρομίου της Τρίπολης είναι αποτέλεσμα τεχνικοοικονομικής μελέτης και ανάλυσης κόστους οφέλους, αυτό πρέπει επισταμένως να το ελέγξει και να απαντήσει, αναλαμβάνοντας και το όποιο πολιτικό κόστος, εκείνος που το αποφασίζει, για να ξοδευτούν τα όποια χρήματα σωστά σε παραγωγικές επενδύσεις και όχι σε ζημιογόνες.
Με βάση τα παραπάνω ας προσεγγίσουμε ψύχραιμα και νηφάλια την απάντηση της Μεσσηνίας στο τεχνητό δίλημμα που κάποιοι παράγοντες ενδεχόμενα και για αντιπολιτευτικούς ή άλλους λόγους, βάζουν: «ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ της ΤΡΙΠΟΛΗΣ εφόσον υπάρχει πλησίον αυτό της Καλαμάτας»;
Κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί η Μεσσηνία και οι φορείς της να ζητάει να ψοφήσει ή να μην αποκτήσει ο γείτονας κατσίκα κατά το γνωστό ανέκδοτο, κάτι πού θα την απομονώσει από τις άλλες Περιφερειακές Ενότητες αλλά να φροντίσει να γίνει πιο γαλακτοφόρα και αποδοτική η δικιά της.
Απάντηση λοιπόν της Μεσσηνίας δεν μπορεί να είναι ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο αεροδρόμιο της Τρίπολης, αλλά ένα επίμονο αίτημα για κυβερνητική δέσμευση και υλοποίηση με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την επέκταση και αναβάθμιση του αεροδρομίου της Καλαμάτας που θα ανταποκρίνεται επαρκώς πλέον, στην ολοένα αυξανόμενη κίνησή του.
Αίτημα της Μεσσηνίας θα πρέπει να είναι επιπλέον, η δρομολόγηση της υλοποίησης του ενδονομαρχιακού οδικού δικτύου. Η κατασκευή του τμήματος Τσακώνα- Καλό Νερό , ο δρόμος Ριζόμυλος-Πύλος –Μεθώνη, Ριζόμυλος –Κορώνη, ο επαρχιακός δρόμος προ Μάνη και η γενικότερη βελτίωση του υπάρχοντος εθνικού και επαρχιακού οδικού δικτύου το οποίο θα φέρει τους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας πιο κοντά, πιο γρήγορα και με ασφάλεια στο Αεροδρόμιο της Καλαμάτας.
Αίτημα της Μεσσηνίας θα πρέπει να είναι η βελτίωση κα αναβάθμιση των λιμανιών Καλαμάτας, Κορώνης, Πύλου και Κυπαρισσίας, για την αξιοποίηση του τουρισμού κρουαζιέρας και λειτουργίας μαρίνων.
Αυτά είναι τα έργα που πρέπει να διεκδικήσει η Μεσσηνία στα πλαίσια της περιφερειακής Ανάπτυξης και τα οποία εάν γίνουν, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα όσα αεροδρόμια και αν γίνουν είτε στη Τρίπολη είτε στην Σπάρτη ή αλλού και να παύσουν οι διχαστικές κραυγές για την ύπαρξη και λειτουργία διαφόρων «λόμπυς» που εποφθαλμιούν και υπονομεύουν την Μεσσηνία και την ανάπτυξή της. Αυτές μπορεί ίσως να είχαν κάποιο λόγο ύπαρξης στο παρελθόν. Σήμερα μετά και την ολοκλήρωση του δρόμου Τρίπολης –Καλαμάτας η Μεσσηνία βγαίνει από την απομόνωση και αποκτάει ενδοχώρα την Κεντρική και Νότια Πελοπόννησο. Αντί να ορθώνουμε ενδοπεριφερειακές αντιπαραθέσεις, ας φροντίσουμε να αναβαθμίσουμε τη Μεσσηνία, να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και να την εντάξουμε σε γρήγορη αναπτυξιακή τροχιά.
Να μην ξεχνάμε δε ότι η ανάπτυξη της Μεσσηνίας εκτός από το παγκόσμιο και εγχώριο τουριστικό ρεύμα, θα γίνει και με τους γείτονες μας συμπολίτες μας Πελοποννήσιους ιδιαίτερα τους Αρκάδες που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής και πολλοί από αυτούς π.χ. από Τρίπολη-Μεγαλόπολη κλπ. έχουν αναπτύξει σημαντικούς επιχειρηματικούς, εμπορικούς και ψυχαγωγικούς δεσμούς με την Μεσσηνία.
Κλασική απόδειξη του συγκριτικού πλεονεκτήματος της Μεσσηνίας είναι ότι η Καλαμάτα με τη θάλασσα, τις παραλίες της και την αγορά της, επελέγη ως τόπος διαμονής των Αυστριακών φιλάθλων της Ραπίντ Βιέννης όταν επισκέφθηκαν την Τρίπολη για τον αγώνα τους με τον τοπικό Αστέρα. Και μην ισχυριστεί κανείς σοβαρά ότι κάποιος που θέλει να επισκεφτεί τη Μεσσηνία θα προσγειωθεί σε άλλο αεροδρόμιο από αυτό της Καλαμάτας, ή πόσες από τις σημερινές πτήσεις που έρχονται στην Καλαμάτα πηγαίνουν σε άλλους προορισμούς εκτός της Μεσσηνίας π.χ. Αργολίδα;
Και εν τέλει όλοι όσοι στη Μεσσηνία λένε όχι στο αεροδρόμιο της Τρίπολης είτε για να κολακεύουν το Μεσσηνιακό ακροατήριο είτε να κάνουν αντιπολίτευση στον Τατούλη ή στην κυβέρνηση, γιατί δεν το φέρουν επίσημα στο Περιφερειακό Συμβούλιο-ΠΕΔ-ΒΟΥΛΗ και να ζητήσουν την ανάκληση αυτής της απόφασης σύμφωνα με τα επιχειρήματά τους;
Μήπως γιατί στους άλλους Νομούς που έχουν και εκεί ψηφοφόρους θέλουν τη λειτουργία αεροδρομίου και στην Τρίπολη, βάζοντας έτσι τη Μεσσηνία απέναντι στους άλλους 4 νομούς;
Ας αφήσουμε όλοι λοιπόν την μικροπολιτική και ας εργαστούμε με συνέργεια και αλληλεγγύη για μια περιφερειακή ανάπτυξη όπου η Μεσσηνία με τα ισχυρά συγκριτικά της πλεονεκτήματα θα έχει αντικειμενικά δεσπόζουσα θέση και ρόλο.
Φυσικός πρωτεργάτης και σύμμαχος σ΄ αυτή μας την προσπάθεια δεν μπορεί να μην είναι κυρίως η Περιφερειακή Αρχή και ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, στο πρόσωπο και στο πρόγραμμα του οποίου, οι πολίτες της Πελ/σου με τη ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές του Μαΐου, έδωσαν με μεγάλη πλειοψηφία την εντολή να προχωρήσει για τη δημιουργία μιας ΝΕΑΣ Πελοποννήσου με τη Μεσσηνία πρωταγωνιστή.
*Πρόεδρος ΑΝ.ΜΕΣ. ΑΕ ΟΤΑ – Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας
