Μελέτη σε 1,5 εκατομμύριο άνδρες, που παρουσιάστηκε στο Αμερικανικό Συνέδριο για την Αναπαραγωγική Ιατρική, βρήκε ανησυχητικές συσχετίσεις ανάμεσα στη νόσο Peyronie και στον καρκίνο του στομάχου, του δέρματος και των όρχεων.

Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι όσοι διαγνώστηκαν με Peyronie είχαν κατά 40% υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο στους όρχεις, κατά 29% υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν μελάνωμα και κατά 40% αυξημένες πιθανότητες να νοσήσουν από καρκίνο του στομάχου.

Το θέμα συζητήθηκε εκτενώς στο πλαίσιο του “Congress of Human Sexuality and Reproduction. From homo sapiens to homo deus. Digital Sexuality and Evolution”, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.

Όπως εξήγησε ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,, MD, PSC, PhD, ουρολόγος – ανδρολόγος, πρόεδρος του International Andrology και διευθυντής του Τμήματος Σεξουαλικής Υγείας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, μιλώντας στο Συνέδριο: «Η σύνδεση της νόσου Peyronie με ορισμένες μορφές καρκίνου υποδηλώνει ότι αυτοί οι άνδρες θα πρέπει να παρακολουθούνται για την ανάπτυξη αυτών των παθήσεων πιο τακτικά, από ό,τι ο υπόλοιπος πληθυσμός».

Η νόσος Peyronie είναι μία σχετικά σπάνια ασθένεια, η οποία προκαλεί παραμόρφωση – στροφή – του πέους, συνήθως κοιλιακά, συχνά τόσο μεγάλη, που να καθιστά αδύνατη την ερωτική επαφή. Ταυτόχρονα ο άνδρας συχνά αναφέρει πόνο – συχνά πολύ έντονο – κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής και κάποιες φορές δυσκολία στη στύση. Ουσιαστικά πρόκειται για καταστροφή και αποτιτάνωση των σηραγγωδών σωμάτων, του βασικού, δηλαδή, τμήματος του στυτικού μηχανισμού.

«Η παραμόρφωση του πέους δεν είναι φυσιολογική και σε καμιά περίπτωση δεν έχει να κάνει με την ηλικία του άνδρα. Το γεγονός αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό, αφού το νόσημα εμφανίζεται κυρίως μετά τα 50. Να τονίσουμε εδώ ότι πρόκειται για νόσημα, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί», είπε ο Δρ. Κωνσταντινίδης.

Τι φταίει

Συχνά οι άνδρες, που εμφανίζουν τη συγκεκριμένη νόσο, αναφέρουν τραυματισμό στο παρελθόν, ο οποίος προκαλείται κατά τη σεξουαλική επαφή. Τραυματισμό του πέους, ουσιαστικά, ο οποίος προκαλείται ως αποτέλεσμα κατάγματος του ανδρικού μορίου, στη διάρκεια μίας έντονης σεξουαλικής πράξης, ιδιαίτερα σε ορισμένες στάσεις. Για παράδειγμα, όταν η γυναίκα είναι καθιστή στη λεκάνη του άνδρα και γέρνει προς τα πίσω, προς τα πόδια του – «ανάποδο cowgirl», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.

Βέβαια δεν είναι απαραίτητο ο τραυματισμός να είναι μεγάλος. Σήμερα γνωρίζουμε ότι και μικρότεροι τραυματισμοί, που δεν γίνονται αντιληπτοί από τον άνδρα, μπορούν σε βάθος χρόνου να προκαλέσουν αυτή τη στροφή του πέους. Επιπλέον νοσήματα του προστάτη, φλεγμονές, ακόμη και συστηματικά νοσήματα, προβλήματα, δηλαδή, σε άλλο όργανο, μακριά από το πέος, μπορούν να προκαλέσουν την ίδια κατάσταση. Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά σημαντικό να βρεθεί η αιτία του προβλήματος.

Είναι, επίσης, σημαντικό να διαφοροποιηθεί η νόσος από τη συγγενή στροφή του πέους, πρόβλημα με το οποίο έχει γεννηθεί ένας άνδρας και το συνειδητοποιεί ουσιαστικά από την έναρξη της ερωτικής του ζωής.

Η διαχείριση του προβλήματος

«Ανεξάρτητα από την αιτιολογία του, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο ενοχλητικό και πληγώνει τους άνδρες», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του International Andrology και διευθυντής του Τμήματος Σεξουαλικής Υγείας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών.

«Όχι μόνο σε όρους ιατρικούς, όπως πόνος, δυσκολία στύσης, παραμόρφωση, αλλά και σε όρους σχέσεων του ζευγαριού. Δεν είναι σπάνιο το ζευγάρι να αναφέρει σοβαρά προβλήματα στην σχέση του, εξαιτίας της αδυναμίας για ερωτική επαφή και ό,τι άλλο μπορεί να επιφέρει κάτι τέτοιο.

Όταν ένας άνδρας παρουσιάζει το νόσημα αυτό, ο πόνος, η δυσκολία στη στύση και η παραμόρφωση του πέους είναι οι προτεραιότητες στην αντιμετώπιση του νοσήματος, με αυτήν, ακριβώς, τη σειρά».

Φαρμακευτική θεραπεία στη νόσο Peyronie δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Το χειρουργείο αποτελεί τη μοναδική λύση. Είναι, ουσιαστικά, η αφαίρεση της πλάκας, η τοποθέτηση μοσχεύματος κι ο ευθειασμός του πέους.

Παράλληλα διερευνώνται νέες εναλλακτικές μορφές αντιμετώπισης του προβλήματος, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, είτε από το στόμα, είτε σε ενέσιμη μορφή, με στόχο τη διάσπαση του προβληματικού ιστού.

«Το χειρουργείο είναι απλό στα χέρια των ειδικών. Γίνεται το πολύ μέσα σε μισή ώρα και ο ασθενής φεύγει τις επόμενες ώρες από το νοσοκομείο», καταλήγει ο κ. Κωνσταντινίδης.