Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος

Ωσάν ξεπεσμένοι αριστοκράτες, που δεν έχουν φράγκο στην τσέπη, αλλά επιμένουν να φοράνε το τρύπιο σμόκιν τους, έτσι και εμείς βγαίνουμε δυο-τρεις φορές το χρόνο με παρελάσεις, με μπιστόλες και τσαρούχια, και με δηλώσεις για εθνικά φρονήματα και ηρωισμούς, πριν από τη δεξίωση με τα ψητά και τα γουρουνόπουλα…! Που πάτε ωρέ Καραμήτροι; η πατρίδα δεν σώνεται ούτε με ηρωικές δηλώσεις στο Facebook, ούτε με βρισιές για προδοσίες ο ένας στον άλλον! Η πατρίδα θέλει θυσίες κάθε είδους, και ο πατριωτισμός να είναι πραγματικός, όχι ψευτοτσαμπουκάς τύπου Ηλιόπουλου και Βουτσά σε παλιά ελληνική ταινία. Πρώτα από όλα η κάθε κυβέρνηση της χώρας πρέπει να κρατά πάση θυσία τους νέους μας στην Ελλάδα! Όσο μειώνεται ο νέος κόσμος της χώρας μειώνεται και συρρικνώνεται και το μέλλον της! Από την άλλη και εσύ ο πολίτης, αντί να θρέφεις τρία σκυλιά, γέννησε έναν Έλληνα, το ξέρεις καλά ότι ο σκύλος σου δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορα της πατρίδας…! Τα νησιά της πατρίδας μας που όλοι κόπτονται για αυτά, πώς θέλεις να ζήσουν και να παραμείνουν ελληνικά; με πανάκριβα προϊόντα και φόρους και ανέργους κατοίκους; Χωρίς γιατρούς και συγκοινωνία; Η Ελλάδα πλήρωνε και πληρώνει πολλά και την εθνική της άμυνα, αλλά τελικά ποιος θα μείνει να την υπερασπιστεί όταν θα έχουν φύγει όλοι για την Ολλανδία τη Γερμανία και την Αυστραλία; Βλέπετε και ο Αμπντούλ ο Πακιστανός δεν προλαβαίνει… το πρωί στο χωράφι ,το απόγευμα στην ταβέρνα σερβιτόρος, να πάει και στρατιώτης στον Έβρο πάει πολύ δεν θα αντέξει! Πατριώτες μου με κλέφτες και αρματολούς ελευθερωθήκαμε, αλλά εκείνοι ότι είχαν το ρίχναν στον αγώνα, δεν κλέβανε τα άρματα να τα πουλήσουν να πάνε τα λεφτά στην Ελβετία… Άντε παλικάρια μου.