Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η κοπή της πίτας του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Καλαμάτας Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Ο σύλλογος στηρίζει το σχολείο και προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των μαθητών που είναι άτομα με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ικανότητες προσφέροντας τους δύναμη καθώς και τη δυνατότητα να εξελιχθούν. Παρόλα αυτά έντονοι ήταν οι προβληματισμοί που τέθηκαν από τη Πρόεδρο του Συλλόγου ΑθήναΣπανού για την εξέλιξη και την πορεία αυτών των παιδιών μετά το τέλος της σχολικής τους θητείας αλλά και τον θάνατο των γονέων τους. Η Πρόεδρος αναφέρθηκε και στην δωρεά της καπνοβιομηχανίας Καρέλια η οποία πρόσφερε το ποσό των 50.000 ευρώ.Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη  καθώς τα άτομα  τα οποία ήταν εκεί ήταν ιδιαίτερα συγκινημένα αλλά και ευαισθητοποιημένα. Στην εκδήλωση παρευρέθηκανηβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώτα Κοζομπόλη, η Αντιπεριφερειάρχης Αντωνία Μπούζα, ο Δήμαρχος του δήμου Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, ο Υποψήφιος Δήμαρχος ΚαλαμάταςΒασίλης Κοσμόπουλος, η Υποψήφια Δήμαρχος Καλαμάτας Μαρία Οικονομάκου, η Υποψήφια δήμαρχος Καλαμάτας Ελένη Αλειφέρη καθώς και οι Υποψήφιοι Περιφερειακοί σύμβουλοι στο συνδυασμού Νέα Πελοπόννησος του Πέτρου Τατούλη, Γιώργος Μπουλούκος και Νίνα  Δράκου.

Ακολουθεί η ομιλία της προέδρου του Συλλόγου Αθήνας Σπανού:

《Παρά το ότι οι παρεχόμενες, Ειδική Εκπαίδευση και Αγωγή σε όλη τη διάρκεια της φοίτησης από το Ειδικό Νηπιαγωγείο, το Ειδικό Δημοτικό και το Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. είναι υψηλής ποιότητας, το γεγονός ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες είναι άτομα στην πλειοψηφία τους με βαριά νοητική υστέρηση και στις περισσότερες των περιπτώσεων με συνοδά σύνδρομα (Down, μη λειτουργικός Αυτισμός κ.ά.), τους καθιστά δύσκολα εκπαιδεύσιμους ,με αποτέλεσμα να χρήζουν δια βίου ειδικής εκπαίδευσης, φροντίδας και περίθαλψης. Με την αποφοίτησή τους δεν μπορούν να διαβιώσουν, να κατοικήσουν ή να εργαστούν με αυτονομία, λόγω του σοβαρού βαθμού αναπηρίας τους. Μη αποκαθιστάμενοι επαγγελματικά και κοινωνικά επιστρέφουν στις οικογένειές τους, όπου διαβιούν χωρίς καμία περαιτέρω παροχή εκπαίδευσης και φροντίδας και κυρίως δια βίου. Έτσι ανακύπτει ένα πολύπλευρο πολύ σοβαρό και καταστροφικό για την ζωή και την ίδια την ύπαρξή τους μεγάλο πρόβλημα:

α. Τι θα συμβεί όταν οι γονείς τους φύγουν από τη ζωή ή όταν δεν θα είναι πλέον σε θέση να τους φροντίσουν; Σήμερα την φροντίδα τους μετά την αποφοίτηση αναλαμβάνουν «υποχρωτικά» τα αδέρφια, ή οι στενοί συγγενείς εφόσον υπάρχουν, και ελλείψει αυτών η μόνη επιλογή που απομένει είναι η διαβίωση σε κάποιο ίδρυμα.

β. Αυτό έχει την καταστροφική συνέπεια να χάσουν σταδιακά ότι γνώσεις μάθησης και δεξιότητες έχουν κερδίσει σε λειτουργικό, ακαδημαϊκό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Η εκπαίδευση που έχουν λάβει, που έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων, παραμένει ανεκμετάλλευτη, δεν χρησιμοποιείται, ξεχνιέται.

γ. Οι απόφοιτοι των Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. δεν ανήκουν σε καμία και δεν παρακολουθούν πλέον, καμία εκπαιδευτική δομή, «ξεχνιούνται».

δ. Δεν είναι σε θέση να εργαστούν ή να διαβιώσουν αυτόνομα και με αξιοπρέπεια. Είναι «καταδικασμένοι» να ζήσουν το υπόλοιπο του βίου τους απομονωμένοι, βαριά νοητικά ανάπηροι, χωρίς να συμμετέχουν έστω και κατ΄ ελάχιστο στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

ε. Σε αυτή την περίπτωση επιβαρύνεται δραματικά ο συναισθηματικός τους κόσμος, έχοντας αρνητικές σωματικές και ψυχικές συνέπειες επάνω τους.

η. Η μετάβαση στη νέα ζοφερή πραγματικότητα δεν είναι ομαλή, γεγονός που δημιουργεί στους απόφοιτους σύγχιση, αβεβαιότητα και συχνά θλίψη, ακόμη και ψυχικές νόσους.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός, ότι οι μαθητές του ΕΕΕΕΚ στην πλειοψηφία τους δεν επιθυμούν να απέχουν από τις σχολικές δραστηριότητες καμία ημέρα, ούτε ακόμη και όταν πρόκειται για τις θεσμοθετημένες αργίες και διακοπές, και συχνά ρωτούν με αγωνία πότε επιτέλους θα έχουνε ξανά σχολείο. Γεγονός που γίνεται απόλυτα κατανοητό από το ρόλο του σχολείου τους και την επίδραση που αυτό έχει επάνω τους. Διότι το σχολείο είναι αυτό που τους απασχολεί δημιουργικά, τους εκπαιδεύει, τους συνοδεύει στην καθημερινή ζωή τους, τους εντάσσει στο κοινωνικό γίγνεσθαι της πόλης τους. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα, εκ μέρους όλων των μελών και των παιδιών του Συλλόγου μας,  να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μας και να τιμήσουμε τηνΚαπνοβιομηχανία Καρέλια και την κα Βίκυ Καρέλια , για την δωρεά του σημαντικού ποσού των 50.000 ευρώ στον Σύλλογο μας.Είναι γνωστό στην κοινωνία μας το κοινωνικό πρόσωπο της Καπνοβιομηχανίας Καρέλια και της οικογένειας Καρέλια . Επανειλημμένα , κάθε φορά που έχουμε ζητήσει βοήθεια για τις δράσεις μας , είναι δίπλα μας και μας στηρίζουν. Για εμάς το ποσό των 50.000 ευρώ , αποτελεί την αρχή για την ολοκλήρωση των προσπαθειών μας για την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής των παιδιών μας.

 

Συγκεκριμένα , έχουμε αποφασίσει τα εξής:

1. Τον Σχεδιασμό, ίδρυση και λειτουργία μιας δομής δια βίου εκπαίδευσης, εργασίας , στήριξης και φροντίδας των αποφοίτων των Ε.Ε.Ε.Ε.Κ., ιδίως δε των ατόμων με πολύ αυξημένες ανάγκες και των οικογενειών τους. Ταυτόχρονα η δομή θα στηρίζει δια βίου τα ΑμεΑ που τελειώνουν το σχολείο και δεν μπορούν να ζήσουν αυτόνομα. Η δομή θα έχει  σταθερή και κατάλληλη στελέχωση από εξειδικευμένο προσωπικό από την πρώτη ημέρας λειτουργίας  της. Στόχος μας , η φοίτηση να είναι δια βίου και να περιλαμβάνει το τρίπτυχο α) Διαμονή – Κατοικία, β) Εργασία (εργασιοθεραπεία – εκπαίδευση) και γ) Φροντίδα (φαρμακευτική αγωγή – πρωτοβάθμια υγεία). Η δομή αυτή θα αποτελεί συνέχεια του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.  Οι χώροι στέγασης και φοίτησης (εργαστήρια, εργασιοθεραπεία – εργασία) των μαθητών μπορούν να εξευρεθούν σε πρώτη φάση εκ των ενόντων (π.χ. χώρος του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. όπου ήδη υπάρχουν και λειτουργούν τέτοιου είδους εργαστήρια) και στη συνέχεια με την παραχώρηση κτιρίων , που θα διαμορφωθούν κατάλληλα , από δημόσιους φορείς ή και από ιδιώτες που επιθυμούν να συνεισφέρουν στον αγώνα μας.  Η ίδρυση – δημιουργία της νέας αυτής μετά ΕΕΕΕΚ δομής, θα αποτελέσει επένδυση στην καλύτερη δια βίου ποιότητα ζωής των αποφοίτων των Ε.Ε.Ε.Ε.Κ., και κυρίως  των ατόμων με βαριά νοητική υστέρηση, οι οποίοι συνήθως δεν γίνονται δεκτοί στις υπάρχουσες δομές.Η αγωνία μας για το μέλλον των παιδιών μας , όταν εμείς δεν θα μπορούμε να τα φροντίσουμε μεγαλώνει μέρα με την ημέρα.Είναι γεγονός αναμφισβήτητο  και μας χαροποιεί πολύ , ότι τα τελευταία 20 χρόνια στη Μεσσηνία έχουν γίνει πολλά και σημαντικά για την αναπηρία με τη βοήθεια όλων, πολιτικών και θεσμικών παραγόντων αλλά και απλών πολιτών. Όμως χρειάζονται και άλλα. Κυρίως για τα άτομα με βαριές αναπηρίες, που μετά την αποφοίτηση τους από το ΕΕΕΚ, δεν υπάρχει δημόσια εκπαιδευτική δομή για να συνεχίσουν , την επιβαλλόμενη από τις συνθήκες , δια βίου εκπαίδευση τους. Για εμάς , τους γονείς ΑμεΑ , με βαριές αναπηρίες, είναι μονόδρομος η δημιουργία της δομής αυτής.
2. Στον χώρο της δομής, θα παρέχονται επίσης Υπηρεσίες Συμβουλευτικής Γονέων, φοιτούντων και αποφοίτων , με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ΑΜΕΑ. Θα γίνονται σεμινάρια ψυχολογίας και νέων τεχνολογιών.

3 .Θα προχωρήσουμε στην δημιουργία και λειτουργία ιστοσελίδας για προβολή των δραστηριοτήτων του Συλλόγου, την ενημέρωση της κοινωνίας για θέματα ΑΜΕΑ και για δημιουργικό διάλογο με την κοινωνία αλλά και όσους θέλουν να μάθουν ή να συμμετέχουν στις δράσεις μας.

4.Για τον ορθό σχεδιασμό της κοινωνικής πολιτικής και της προστασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων , πιστεύουμε πως το πρώτο βήμα είναι  ,να γίνει επίσημη  καταγραφή των ΑΜεΑ στην χώρα μας και είναι πάγιο αίτημα μας εδώ και χρόνια. Γνώμη μας είναι ότι αυτό είναι το πρώτο στάδιο και με βάση αυτή την καταγραφή , η Πολιτεία θα μπορέσει να προβεί στην αξιολόγηση και να δώσει προτεραιότητες ανάλογα  με τις ανάγκες που θα διαπιστωθούν. Αποφασίσαμε να έρθουμε επαφή με τους Δήμους του νόμου μας και σε συνεργασία μαζί τους , να προβούμε σε διεξαγωγή και αν χρειαστεί χρηματοδότηση έρευνας με σκοπό τη καταγραφή αφενός των ΑΜΕΑ του νόμου μας, αφετέρου μέσω ερωτηματολογίου, των βασικών αναγκών και το ποσοστό ικανοποίησης τους  ανά άτομο , ένδυση- διατροφή, προσβασιμότητα, πρωινή απασχόληση, συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις.》

Φ. Παναγοπούλου