Με το βασικό επιχείρημα ότι οι θέσεις μετακλητών υπαλλήλων σε γραφεία υπουργών, αναπληρωτών υπουργών, κλπ. είναι κατ’ ουσίαν θέσεις όπου κυριαρχεί το πολιτικό κριτήριο επιλογής, αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τα συντονισμένα πυρά που δέχεται, ύστερα από κυριακάτικα δημοσιεύματα σχετικά με τους διορισμούς κομματικών στελεχών, αλλά και συγγενικών τους προσώπων σε θέσεις – κλειδιά της δημόσιας διοίκησης.
Τα δημοσιεύματα στον κυριακάτικο τύπο ήρθαν μετά από διάφορα «κρούσματα» διορισμών σε θέσεις μετακλητών, ειδικών συμβούλων και συνεργατών που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας (πιο πρόσφατο αυτό του διορισμού της συζύγου του Γιώργου Τσίπρα, Γενικού Γραμματέα του ΥΠΕΞ, ως μετακλητή υπάλληλος στο γραφείο του υπουργού Υποδομών Χρήστου Σπίρτζη).
Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε και η περίπτωση των διορισμών προσώπων που σχετίζονται με τον γραμματέα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ Ιάσονα Σχινά – Παπαδόπουλο, ύστερα από το δημοσίευμα της εφημερίδας Πρώτο Θέμα που παρουσίασε και τα αντίστοιχα ΦΕΚ. Πρόκειται για τον αδελφό του Ορέστη Σχινά – Παπαδόπουλο ο οποίος διορίστηκε ως ειδικός σύμβουλος στο Οικονομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού, η μητέρα του Ξανθή Παπαδοπούλου τοποθετήθηκε ως μετακλητή υπάλληλος (ειδική σύμβουλος) στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού, ενώ η 25χρονη φίλη του Χρύσα Πάντου, διορίστηκε επίσης μετακλητή υπάλληλος (ειδική συνεργάτις) επίσης στο γραφείο του υπουργού Υγείας. Στο θέμα δόθηκε μεγάλη διάσταση εξαιτίας της απάντησης που έδωσε στο Πρώτο Θέμα ο ίδιος ο Γραμματέας της Νεολαίας, ο οποίος επικαλούμενος τους αγώνες των προγόνων του επί Κατοχής δήλωσε ότι δε θα απολογηθεί για την οικογένειά του επειδή βάζει πλάτη στο κόμμα. Μετά την κατακραυγή που προκάλεσε η επιστολή του προέβη σε δεύτερη «διορθωτική» απάντηση όπου επικαλείται επιχειρήματα που όπως φαίνεται του υποδείχθηκαν από εμπειρότερα κομματικά και κυβερνητικά στελέχη. Ποια είναι αυτά τα επιχειρήματα;
Πρώτα και κύρια ότι οι θέσεις μετακλητών υπαλλήλων αφορούν προσωρινές θέσεις – και όχι μόνιμους διορισμούς – αφού παύουν αυτοδικαίως με τη λήξη της θητείας του εκάστοτε υπουργού, αναπληρωτή ή υφυπουργού στον οποίο υπηρετούν.
Επίσης , σημειώνεται ότι η επιλογή για τη στελέχωση κομβικών θέσεων (ειδικοί σύμβουλοι, επιστημονικοί συνεργάτες, κλπ) σε γραφεία υπουργών κλπ γίνεται, πέραν των τυπικών κριτηρίων και με πολιτικά κριτήρια καθώς πρέπει να χαίρουν της απολύτου εμπιστοσύνης του υπουργού, εν πολλοίς να συμμερίζονται την πολιτική της κυβέρνησης. Είναι δηλαδή, λένε, πολιτικές και όχι υπηρεσιακές θέσεις.
Επίσης, υποστηρίζεται ότι στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχει μειωθεί κατά 50% ο διορισμός μετακλητών, συνεργατών, συμβούλων κλπ, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει προσκομίσει κανείς στοιχεία που να το αποδεικνύουν.
Το Μαξίμου πάντως έχει αποφύγει μέχρι στιγμής να τοποθετηθεί και η σχετική γραμμή διακινείται από στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησης.
Αυτό πάντως που υπάρχει μια δυσκολία να απαντηθεί είναι όχι η στελέχωση του πολιτικού μηχανισμού της δημόσιας διοίκησης από κομματικά στελέχη, αλλά οι αθρόοι διορισμοί συγγενικών προσώπων σε θέσεις – κλειδιά των υπουργείων. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση που διατείνεται ότι κατέχει το πλεονέκτημα της ηθικής υπεροχής έναντι όλων των προκατόχων της εμφανίζεται να καλύπτει και να προωθεί φαινόμενα «οικογενειοκρατίας « τη στιγμή που με αυτό ακριβώς το επιχείρημα εγκαλούνται οι αντίπαλοί της με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα κλείσει στόματα με το νομοσχέδιο για την Αξιολόγηση και την επιλογή διευθυντών στη δημόσια διοίκηση που παρουσιάζει σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστόφορος Βερναρδάκης, υλοποιώντας την επιταγή των δανειστών για «αποπολιτικοποίηση» της δημόσιας διοίκησης.
topontiki.gr
