Α­πό το κλει­στό Γυ­μνα­στή­ριο Δρο­σό­που­λης Ά­νω Λι­ο­σί­ων, ξε­κί­νη­σε η θη­τεί­α της Ρέ­νας Δού­ρου στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής. Η νέ­α Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης έ­κα­νε λό­γο για μί­α νέ­α αρ­χή για την Πε­ρι­φέ­ρεια με ε­πί­κεν­τρο τους πο­λί­τες και το πε­ρι­βάλ­λον.

Κα­τά την ο­μι­λί­α της στην τε­λε­τή ορ­κω­μο­σί­ας των αι­ρε­τών της Πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής, στο κλει­στό Γυ­μνα­στή­ριο Δρο­σό­που­λης Ά­νω Λι­ο­σί­ων, η νέ­α Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Ατ­τι­κής, Ρέ­να Δού­ρου, τό­νι­σε με­τα­ξύ άλ­λων:

«Δη­μο­κρα­τι­κά και συλ­λο­γι­κά ξε­κι­νά­με για να γρά­ψου­με, ό­χι α­πλά έ­να νέ­ο κε­φά­λαι­ο. Αλ­λά έ­να νέ­ο βι­βλί­ο στην Πε­ρι­φέ­ρεια. Έ­να βι­βλί­ο με ε­πί­κεν­τρο τον πο­λί­τη και το πε­ρι­βάλ­λον».

Η ί­δια συ­νέ­χι­σε, υ­πο­γραμ­μί­ζον­τας ό­τι οι πο­λί­τες «θα έ­χουν, α­πό δω και στο ε­ξής, τον πρώ­το λό­γο στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής, για να γί­νει η Ατ­τι­κή χώ­ρος αν­τά­ξιος της μα­κράς της ι­στο­ρί­ας, του πο­λι­τι­σμού και της πα­ρά­δο­σής της, χώ­ρος ευ­η­με­ρί­ας και α­νά­πτυ­ξης».

«Το Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο, που ορ­κί­ζε­ται σή­με­ρα, μπο­ρεί και ο­φεί­λει να λει­τουρ­γή­σει ως ερ­γα­λεί­ο α­νά­πτυ­ξης και εμ­βά­θυν­σης της Δη­μο­κρα­τί­ας και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης», τό­νι­σε η Ρ. Δού­ρου.

«Ο δύ­σκο­λος δρό­μος μπρο­στά μας εί­ναι ο δρό­μος της ευ­θύ­νης. Ε­μείς σή­με­ρα δεν α­να­λαμ­βά­νου­με την ά­σκη­ση ε­ξου­σί­ας στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής. Ε­μείς α­να­λαμ­βά­νου­με την ευ­θύ­νη. Α­να­λαμ­βά­νου­με την ευ­θύ­νη να πά­ρου­με τις ζω­ές μας στα χέ­ρια μας», πα­ρα­τή­ρη­σε, κλεί­νον­τας την ο­μι­λί­α της η Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Ατ­τι­κής.

Η πλή­ρης ο­μι­λί­α της Ρέ­νας Δού­ρου:

Συμ­πο­λί­τισ­σες και συμ­πο­λί­τες,

Φί­λες και φί­λοι,

Η ση­με­ρι­νή πα­ρου­σί­α σας σε αυ­τή την τε­λε­τή ση­μα­το­δο­τεί μια νέ­α αρ­χή για την πρώ­τη πε­ρι­φέ­ρεια της Ελ­λά­δας.

Η πα­ρου­σί­α σας σή­με­ρα ε­δώ, στο κλει­στό Γυ­μνα­στή­ριο της Δρο­σού­πο­λης στέλ­νει έ­να μή­νυ­μα. Μή­νυ­μα α­πό τη Φυ­λή της Πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής προς ό­λη τη χώ­ρα:

Δη­μο­κρα­τι­κά και συλ­λο­γι­κά ξε­κι­νά­με για να γρά­ψου­με, ό­χι α­πλά έ­να νέ­ο κε­φά­λαι­ο.

Αλ­λά έ­να νέ­ο βι­βλί­ο στην Πε­ρι­φέ­ρεια. Έ­να βι­βλί­ο με ε­πί­κεν­τρο τον πο­λί­τη και το πε­ρι­βάλ­λον. Έ­να βι­βλί­ο, ό­χι με έρ­γα βι­τρί­νας αλ­λά με έρ­γα κοι­νω­νι­κής συ­νο­χής.

Έρ­γα που βελ­τι­ώ­νουν μια κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα που οι μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές, έ­χουν κά­νει ε­φιά­λτη.

Έρ­γα που εν­τάσ­σον­ται στο πλαί­σιο ε­νός νέ­ου πα­ρα­γω­γι­κού και α­να­πτυ­ξια­κού προ­τύ­που.

Ε­νός προ­τύ­που που δεν κά­νει δι­α­κρί­σεις με­τα­ξύ δή­μων α’ και β’ κα­τη­γο­ρί­ας. Με­τα­ξύ πο­λι­τών α’ και β’ κα­τη­γο­ρί­ας.

Για­τί ό­λοι οι πο­λί­τες έ­χουν δι­καί­ω­μα στην α­ξι­ο­πρέ­πεια.

Στην α­ξι­ο­πρέ­πεια που ση­μαί­νει ό­τι τα παι­διά δεν θα λι­πο­θυ­μά­νε στα σχο­λεί­α α­πό έλ­λει­ψη τρο­φής.

Ό­τι οι πο­λί­τες δεν θα κιν­δυ­νεύ­ουν, οι ί­διοι και οι πε­ρι­ου­σί­ες τους, α­πό μια δυ­να­τή βρο­χή.

Ό­τι δεν υ­πάρ­χουν πε­ρι­ο­χές δεύ­τε­ρης και τρί­της κα­τη­γο­ρί­ας, χω­ρίς στοι­χει­ώ­δεις υ­πο­δο­μές στον 21^ο αι­ώ­να.

Φί­λες και φί­λοι,

Ο δρό­μος που α­νοί­γε­ται μπρο­στά μας κά­θε άλ­λο πα­ρά εύ­κο­λος εί­ναι. Για­τί εί­ναι έ­νας δρό­μος δι­πλά ναρ­κο­θε­τη­μέ­νος. Ναρ­κο­θε­τη­μέ­νος σε ε­πί­πε­δο θε­σμι­κό αλ­λά και σε ε­πί­πε­δο πο­λι­τι­κής συγ­κυ­ρί­ας.

Το θε­σμι­κό ε­πί­πε­δο εί­ναι προ­βλη­μα­τι­κό ε­ξαι­τί­ας του νο­μο­θε­τι­κού πλαι­σί­ου του Καλ­λι­κρά­τη.

Ε­νός πλαι­σί­ου που πε­ρι­έ­χει α­φε­νός την αι­ρε­τή αυ­το­δι­οί­κη­ση, αλ­λά πα­ράλ­λη­λα και τον στε­νό έ­λεγ­χό της α­πό την κεν­τρι­κή ε­ξου­σί­α, μέ­σω της α­πο­κεν­τρω­μέ­νης δι­οί­κη­σης.

Ε­νός πλαι­σί­ου που ε­νώ δεν δι­α­σφα­λί­ζει την οι­κο­νο­μι­κή αυ­το­νο­μί­α της Αυ­το­δι­οί­κη­σης, τη φορ­τώ­νει με την υ­λο­ποί­η­ση μιας σει­ράς σπου­δαί­ων αρ­μο­δι­ο­τή­των.

Με ο­ρα­τό κίν­δυ­νο την α­πα­ξί­ω­ση, την α­πο­μεί­ω­ση του θε­σμού της Το­πι­κής Αυ­το­δι­οί­κη­σης. Του μό­νου θε­σμού που μπο­ρεί να με­τα­φρα­στεί ά­με­σα σε ε­ξου­σί­α των πο­λι­τών. Αυ­τόν τον θε­σμό της Το­πι­κής Αυ­το­δι­οί­κη­σης, τον θε­σμό που δί­νει το «πα­ρών» σαν κόκ­κι­νο νή­μα σε ό­λες τις με­γά­λες στιγ­μές α­γώ­νων του λα­ού μας, αυ­τόν τον ε­πα­να­στα­τι­κό στον πυ­ρή­να του θε­σμό, το νο­μο­θε­τι­κό πλαί­σιο τον με­τα­τρέ­πει σε ε­τε­ρο­δι­οί­κη­ση.

Σε ι­μάν­τα με­τα­βί­βα­σης των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας. Πο­λι­τι­κών που εκ­φρά­ζει η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση,η ο­ποί­α ε­πι­δι­ώ­κει μια Το­πι­κή Αυ­το­δι­οί­κη­ση – γρα­νά­ζι ε­νός μη­χα­νι­σμού ε­ξου­σί­ας μα­κριά α­πό τους πο­λί­τες και τις α­νάγ­κες τους. Μα­κριά α­πό την κοι­νω­νί­α.

Φί­λες και φί­λοι,

Οι δυ­σκο­λί­ες αυ­τές δεν μας α­πο­θαρ­ρύ­νουν. Μας πει­σμώ­νουν. Μας κά­νουν πιο δυ­να­τούς.Και μας κά­νουν να αι­σι­ο­δο­ξού­με.

Για­τί ξέ­ρου­με ό­τι στο δρό­μο αυ­τό δεν εί­μα­στε μό­νοι μας. Αλ­λά έ­χου­με στο πλευ­ρό μας τον ι­σχυ­ρό­τε­ρο σύμ­μα­χο. Τους πο­λί­τες.

Ε­κεί­νους που όρ­θω­σαν το α­νά­στη­μά τους κι έ­κα­ναν το α­δύ­να­το δυ­να­τό. Φά­νη­καν ρε­α­λι­στές και δι­εκ­δί­κη­σαν το α­δύ­να­το. Και το έ­κα­ναν πρά­ξη. Α­πέ­ναν­τι σε ό­λους ό­σοι εί­χαν σπεύ­σει να προ­δι­α­γρά­ψουν τις ε­ξε­λί­ξεις. Οι πο­λί­τες εί­χαν τον τε­λευ­ταί­ο λό­γο.

Και θα έ­χουν, α­πό δω και στο ε­ξής, τον πρώ­το λό­γο στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής.

Θα έ­χουν τον πρώ­το λό­γο για να γί­νει η Ατ­τι­κή χώ­ρος αν­τά­ξιος της μα­κράς της ι­στο­ρί­ας, του πο­λι­τι­σμού και της πα­ρά­δο­σής της.

Χώ­ρος ευ­η­με­ρί­ας και α­νά­πτυ­ξης. Θα έ­χουν τον πρώ­το λό­γο για να γί­νει η Ατ­τι­κή προ­πύρ­γιο κοι­νω­νι­κής προ­στα­σί­ας. Θα έ­χουν τον πρώ­το λό­γο μα­ζί με τους δή­μους, για μια νέ­α φι­λο­σο­φί­α στη δι­α­χεί­ρι­ση των α­πορ­ριμ­μά­των. Φι­λο­σο­φί­α βι­ώ­σι­μη και δί­και­η οι­κο­λο­γι­κά και οι­κο­νο­μι­κά.

Θα έ­χουν τον πρώ­το λό­γο για να κά­νου­με ό­λοι μα­ζί πρά­ξη μια Πε­ρι­φέ­ρεια α­πό τους πο­λί­τες, για τους πο­λί­τες, με τους πο­λί­τες.

Φί­λες και φί­λοι,

Το Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο, που ορ­κί­ζε­ται σή­με­ρα, μπο­ρεί και ο­φεί­λει να λει­τουρ­γή­σει ως ερ­γα­λεί­ο α­νά­πτυ­ξης και εμ­βά­θυν­σης της Δη­μο­κρα­τί­ας και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης.

Ερ­γα­λεί­ο στην υ­πη­ρε­σί­α της κοι­νω­νί­ας και των πο­λι­τών. Που θα αν­τα­πο­κρι­θεί στις προσ­δο­κί­ες και τις α­παι­τή­σεις τους. Έ­να Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο στο ύ­ψος των δύ­σκο­λων και κρί­σι­μων πε­ρι­στά­σε­ων. Σε αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση θα δου­λέ­ψει η νέ­α πε­ρι­φε­ρεια­κή Αρ­χή. Θέ­λον­τας στο πλευ­ρό της, συμ­πα­ρα­στά­τες και υ­πο­στη­ρι­κτές της κοι­νής προ­σπά­θειας στη νέ­α πο­ρεί­α, τους ερ­γα­ζό­με­νους της Πε­ρι­φέ­ρειας.

Μα­κριά α­πό στεί­ρους α­πο­κλει­σμούς και ψευ­δε­πί­γρα­φες δή­θεν α­ξι­ο­λο­γή­σεις, που ο­δη­γούν στην α­πο­δυ­νά­μω­ση του δη­μό­σιου το­μέ­α.

Α­πό την κοι­νή αυ­τή προ­σπά­θεια, φί­λες και φί­λοι, δεν μπο­ρούν φυ­σι­κά να λεί­πουν οι δή­μοι. Οι δή­μοι, με τους ο­ποί­ους η νέ­α Πε­ρι­φε­ρεια­κή Αρ­χή θέ­λει να εγ­κα­θι­δρύ­σει μια νέ­α σχέ­ση. Σχέ­ση δη­μο­κρα­τι­κή. Σχέ­ση ι­σο­τι­μί­ας. Σχέ­ση που θα αλ­λη­λο­τρο­φο­δο­τεί­ται.

Για κοι­νές δι­εκ­δι­κή­σεις κι α­γώ­νες. Προς ό­φε­λος των δη­μο­τών. Προς ό­φε­λος της Το­πι­κής Αυ­το­δι­οί­κη­σης. Προς ό­φε­λος της Ατ­τι­κής.

Φί­λες και φί­λοι,

Ο δύ­σκο­λος δρό­μος μπρο­στά μας εί­ναι ο δρό­μος της ευ­θύ­νης. Ε­μείς σή­με­ρα δεν α­να­λαμ­βά­νου­με την ά­σκη­ση ε­ξου­σί­ας στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής. Ε­μείς α­να­λαμ­βά­νου­με την ευ­θύ­νη. Α­να­λαμ­βά­νου­με την ευ­θύ­νη να πά­ρου­με τις ζω­ές μας στα χέ­ρια μας.

Για την Ατ­τι­κή της α­ξι­ο­πρέ­πειας, της αλ­λη­λεγ­γύ­ης και της αν­θρω­πιάς. Για την Ατ­τι­κή της α­νά­πτυ­ξης και της κοι­νω­νι­κής δι­και­ο­σύ­νης. Για την Ατ­τι­κή των πο­λι­τών.