Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος
Καταρχάς θα πρέπει να πω ότι χωρίς τον μαζικό τουρισμό, πολλοί από εμάς θα ήμασταν άνεργοι, καθότι εκεί βρήκαμε αποκούμπι από διαφόρων ειδών εργασίες, που μας τις εξευτέλισαν οι πολιτικές των διαφόρων κυβερνήσεων, και των οικονομικών τους εγκεφάλων! Όμως ο τουρισμός της αθωότητας, των περιπατητών, των αυθεντικών γεύσεων, και των ερημιών παραλιών, έχει περάσει ανεπιστρεπτί! Ίσως σε κάποιες μικρές γωνιές της χώρας μας να υπάρχει ακόμα, αν και εκεί η μαζικότητα δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο! Αεροπλάνα 250 και 300 θέσεων πηγαίνουν και έρχονται! Καράβια λεωφορεία και κότερα, κουβαλούν χιλιάδες τουρίστες, εκατομμύρια ίσως στο σύνολό τους! Μεγάλα ξενοδοχεία με εκατοντάδες δωμάτια, έχουν αντικαταστήσει τα ενοικιαζόμενα σπιτάκια του παρελθόντος! Ασφυκτικά γεμάτες παραλίες με ομπρέλες και ξαπλώστρες, και φαγητά που προσπαθούν να μοιάσουν κάπως στα παραδοσιακά της χώρας μας! Όμως πέρα από όλα αυτά, εδώ έχουμε να κάνουμε και με χιλιάδες θέσεις εργασίας, που αντικαθιστούν τουλάχιστον για 5-6 μήνες την απραξία εργασίας σε όλους τους άλλους τομείς! Και μέσα σε όλα αυτά, δραστηριοποιούνται τεράστιες εταιρείες που φέρνουν τον κόσμο μαζικά και το χρήμα αρκετό στο σύνολό του να καλύψει τρύπες της κρίσης! Τι γίνεται όμως όταν τινάζεται στον αέρα μία εταιρεία σαν την Τόμας Κουκ; και μένουν απλήρωτοι επιχειρήσεις και εργαζόμενοι; Άραγε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας για κάθε κανόνι, που μπορεί να τινάξει στον αέρα τον τουρισμό μιας χώρας; Μένεις να στηρίζεσαι μόνο στην καλή διάθεση, πρόθεση, και διαχείριση μιας εταιρείας; Τι πρέπει να γίνει δεν ξέρω φυσικά, αυτό δεν το γνωρίζουν καλά και οι ειδήμονες οικονομολόγοι της αγοράς! Και πόσο μπορεί να είναι ένα παιχνιδάκι για να γλιτώσουν κάποιοι τα χρέη τους, και να τα φορτώσουν άλλου μοιρασμένα τα κερατιάτικα… Ο τουρισμός είναι η επιβίωση για πολλούς από εμάς και ελπίζουμε να τον βοηθήσουν αυτοί που πρέπει και όσο πρέπει… Άντε γιατί είναι αργά να τρέχουμε μαζί με τους λαθρομετανάστες να βρούμε δουλειά στη Γερμανία… πολύ αργά.
