Του Μωυσή Λίτση

Ήρ­θε λοι­πόν και ο και­ρός της Γαλ­λί­ας για ό­σους εί­χαν αυ­τα­πά­τες ό­τι η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση που μα­στί­ζει την ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ θα πε­ρι­ο­ρι­ζό­ταν εν­τός των τει­χών του «α­νε­πρό­κο­που» νό­του.

Η Γαλ­λί­α του Ο­λάντ η ο­ποί­α υ­πο­τί­θε­ται θα έ­κα­νε τη… δι­α­φο­ρά και θα προ­ω­θού­σε έ­να δι­α­φο­ρε­τι­κό μείγ­μα πο­λι­τι­κής με στό­χο την α­νά­πτυ­ξη στην Ευ­ρώ­πη, εί­ναι η πρώ­τη χώ­ρα του ευ­ρω­πα­ϊ­κού βορ­ρά που α­κο­λου­θεί μέ­τρα τύ­που… Ελ­λά­δας. Ο νέ­ος Γάλ­λος πρω­θυ­πουρ­γός Μα­νου­έλ Βαλ, θε­ω­ρού­με­νος εκ των βα­σι­κών εκ­προ­σώ­πων της δε­ξιάς πτέ­ρυ­γας στο κυ­βερ­νόν σο­σι­α­λι­στι­κό κόμ­μα-το 2009 εί­χε ζη­τή­σει να α­φαι­ρε­θεί η λέ­ξη «σο­σι­α­λι­στι­κό» α­πό το ό­νο­μα-ο ο­ποί­ος α­νέ­λα­βε τα η­νί­α με­τά την πρό­σφα­τη πα­νω­λε­θρί­α στις το­πι­κές ε­κλο­γές του σο­σι­α­λι­στι­κού κόμ­μα­τος και την ε­νί­σχυ­ση του α­κρο­δε­ξιού Ε­θνι­κού Με­τώ­που της Μα­ρίν Λε­πέν, α­να­κοί­νω­σε προ η­με­ρών σει­ρά μέ­τρων που δεν έ­χουν να ζη­λέ­ψουν τί­πο­τα α­πό ό­σα οι Ευ­ρω­παί­οι δα­νει­στές ε­πέ­βαλ­λαν στη χώ­ρα μας και τις άλ­λες υ­περ­χρε­ω­μέ­νες χώ­ρες του ευ­ρω­πα­ϊ­κού νό­του.

Ό­πως και στον ευ­ρω­πα­ϊ­κό νό­το το ε­πι­χεί­ρη­μα για τη λή­ψη δρα­στι­κών μέ­τρων λι­τό­τη­τας που πλήτ­τουν την πλει­ο­νό­τη­τα του γαλ­λι­κού λα­ού, εί­ναι η α­πώ­λεια αν­τα­γω­νι­στι­κό­τη­τας έ­ναν­τι της Γερ­μα­νί­ας-βα­σι­κού αν­τα­γω­νι­στή των γαλ­λι­κών ε­πι­χει­ρή­σε­ων στην ΕΕ-και η αύ­ξη­ση του κό­στους δα­νει­σμού, κα­θώς οι πε­ρι­ώ­νυ­μοι οί­κοι α­ξι­ο­λό­γη­σης εί­χαν αρ­χί­σει το έρ­γο τους πριν την ε­κλο­γή Ο­λάντ τον Μά­ϊ­ο του 2012

Πε­ρι­κο­πές 50 δισ. ευ­ρώ

Τα μέ­τρα που α­να­κοί­νω­σε ο πρω­θυ­πουρ­γός Μα­νου­έλ Βαλ πε­ρι­λαμ­βά­νουν την πε­ρι­κο­πή των δη­μο­σί­ων δα­πα­νών κα­τά 50 δισ. ευ­ρώ στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για το 2015-2017, στα πλαί­σια του λε­γό­με­νου Συμ­φώ­νου Υ­πευ­θυ­νό­τη­τας που προ­βλέ­πει μεί­ω­ση κα­τά 30 δισ. ευ­ρώ του ερ­γα­τι­κού κό­στους. Οι πε­ρι­κο­πές που α­να­κοί­νω­σε ο Βαλ α­φο­ρούν τη μεί­ω­ση κα­τά 18 δισ. ευ­ρώ των δα­πα­νών της κεν­τρι­κής κυ­βέρ­νη­σης και 11 δισ. ευ­ρώ των δα­πα­νών των το­πι­κών αρ­χών. Τα υ­πό­λοι­πα 21 δισ. ευ­ρώ θα προ­έλ­θουν α­πό τις πε­ρι­κο­πές στα κοι­νω­νι­κά ε­πι­δό­μα­τα και την υ­γεί­α. Υ­πο­σχέ­θη­κε ε­πί­σης φο­ρο­α­παλ­λα­γές ύ­ψους 10 δισ. ευ­ρώ για τις ε­πι­χει­ρή­σεις.

Για την ε­ξοι­κο­νό­μη­ση ό­λων αυ­τών των δι­σε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευ­ρώ, θα υ­πάρ­ξει πά­γω­μα στους μι­σθούς των 5 ε­κατ. δη­μο­σί­ων υ­παλ­λή­λων, μέ­τρο για το ο­ποί­ο εί­χαν ή­δη εκ­φρα­στεί έν­το­νες αν­τι­δρά­σεις α­πό τα συν­δι­κά­τα πριν α­κό­μη α­να­λά­βει η κυ­βέρ­νη­ση Βαλ. Τα ε­πι­δό­μα­τα για τη στή­ρι­ξη των νέ­ων και των μα­κρο­χρό­νια α­νέρ­γων, κα­θώς και οι συν­τά­ξεις και τα οι­κο­γε­νεια­κά ε­πι­δό­μα­τα πα­γώ­νουν και αυ­τά.

Στον το­μέ­α της υ­γεί­ας ο Βαλ ζή­λε­ψε τη δό­ξα του… Ά­δω­νη και α­πο­φά­σι­σε να χρη­μα­το­δο­τή­σει τις πε­ρι­κο­πές στην υ­γεί­α με τη χρή­ση πε­ρισ­σό­τε­ρων γεν­νό­ση­μων φαρ­μά­κων και τον πε­ρι­ο­ρι­σμό του χρό­νου πα­ρα­μο­νής στα νο­σο­κο­μεί­α.

Οι εκ­πρό­σω­ποι των ε­πι­χει­ρη­μα­τι­ών πί­ε­ζαν ε­δώ και και­ρό να α­κο­λου­θή­σει η Γαλ­λί­α το δρό­μο της «γερ­μα­νι­κής α­ρε­τής», πε­ρι­ο­ρί­ζον­τας τις ό­ποι­ες κοι­νω­νι­κές κα­τα­κτή­σεις, με βα­σι­κό στό­χο την κα­τάρ­γη­ση του κα­τώ­τα­του βα­σι­κού μι­σθού.

Ή­δη το Νο­έμ­βριο του 2012 ο βι­ο­μή­χα­νος Λου­ί Γκα­λου­ά, πρώ­ην πρό­ε­δρος του κο­λοσ­σού της α­ε­ρο­ναυ­πη­γι­κής Airbus εί­χε μι­λή­σει για την α­νάγ­κη «θε­ρα­πεί­ας σοκ» προ­κει­μέ­νου να α­να­κτή­σει η γαλ­λι­κή οι­κο­νο­μί­α τη χα­μέ­νη της αν­τα­γω­νι­στι­κό­τη­τα. Ο ό­ρος «θε­ρα­πεί­α σοκ» ε­πι­νο­ή­θη­κε α­πό τον Α­με­ρι­κα­νό νομ­πε­λί­στα οι­κο­νο­μο­λό­γο και γκου­ρού του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, Μίλ­τον Φρίν­τμαν. Το πρώ­το δείγ­μα μέ­τρων «θε­ρα­πεί­ας σοκ» ή­ταν η Χι­λή του δι­κτά­το­ρα Πι­νο­σέτ το 1975 ε­νώ ο ό­ρος χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε ε­πί­σης για πολ­λές α­πό τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις με­τά­βα­σης στην «οι­κο­νο­μί­α της α­γο­ράς», που υι­ο­θε­τή­θη­καν α­πό τις χώ­ρες του πρώ­ην α­να­το­λι­κού μπλοκ(Πο­λω­νί­α) α­μέ­σως με­τά την κα­τάρ­ρευ­ση του «υ­παρ­κτού σο­σι­α­λι­σμού».

Προ­σω­ρι­νός μι­σθός…

Κά­νον­τας πιο λια­νά… τα ό­σα οι εκ­πρό­σω­ποι των με­γά­λων γαλ­λι­κών ε­πι­χει­ρή­σε­ων ε­δώ και και­ρό ζη­τού­σαν, ο ε­πι­κε­φα­λής της γαλ­λι­κής έ­νω­σης ερ­γο­δο­τών Medef Πι­έρ Γκα­τάζ, ζή­τη­σε τη δη­μι­ουρ­γί­α ε­νός «προ­σω­ρι­νού κα­τώ­τα­του μι­σθού». Ε­νός μι­σθού που θα εί­ναι μι­κρό­τε­ρος του κα­τώ­τα­του μι­σθού και ο ο­ποί­ος θα δί­νε­ται «στους νέ­ους ή ό­ποι­ον δεν μπο­ρεί να βρει δου­λειά». «Εί­ναι κα­λύ­τε­ρα να ερ­γά­ζε­σαι σε μια ε­πι­χεί­ρη­ση η ο­ποί­α πλη­ρώ­νει λί­γο κά­τω α­πό τον κα­τώ­τα­το μι­σθό, με έ­να προ­σω­ρι­νό και με­τα­βα­τι­κό τρό­πο, α­πό το να πα­ρα­μέ­νεις ά­νερ­γος», δή­λω­σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά.

Ε­παί­νε­σε μά­λι­στα την πρό­τα­ση του Πα­σκάλ Λα­μί, μέ­λους του σο­σι­α­λι­στι­κού κόμ­μα­τος και πρώ­ην προ­έ­δρου του Παγ­κό­σμιου Ορ­γα­νι­σμού Εμ­πο­ρί­ου, για δη­μι­ουρ­γί­α «μι­κρών θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας» με α­πο­δο­χές μι­κρό­τε­ρες του κα­τώ­τα­του μι­σθού. Έ­να μέ­τρο που ε­φαρ­μό­ζε­ται ή­δη στην Γερ­μα­νί­α α­πό την ε­πο­χή της Α­τζέν­τας 2010 και του νό­μου Hartz IV, ε­πί κυ­βέρ­νη­σης του σο­σι­αλ­δη­μο­κρά­τη Γκέρ­χαρντ Σρέν­τερ.

Την ί­δια στιγ­μή που ο Γάλ­λος ερ­γα­ζό­με­νος, ό­πως πα­λαι­ό­τε­ρα ο Γερ­μα­νός ή την ε­πο­χή του μνη­μο­νί­ου ο Έλ­λη­νας, κα­λεί­ται να ερ­γα­στεί με λι­γό­τε­ρα κά­τω και α­πό τον κα­τώ­τα­το βα­σι­κό μι­σθό, η κυ­βέρ­νη­ση Βαλ δί­νει στις ε­πι­χει­ρή­σεις φο­ρο­λο­γι­κά κί­νη­τρα με στό­χο την πρόσ­λη­ψη ερ­γα­ζο­μέ­νων σε αυ­τές τις κα­κο­πλη­ρω­μέ­νες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας. Α­πώ­τε­ρος στό­χος η πλή­ρης κα­τάρ­γη­ση των κοι­νω­νι­κών ει­σφο­ρών των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Ο Βαλ πρό­τει­νε να μει­ω­θούν ό­λες οι κοι­νω­νι­κές ει­σφο­ρές που πλη­ρώ­νουν οι ε­πι­χει­ρή­σεις για τους ερ­γα­ζό­με­νους με­τα­ξύ 100% και 130% του κα­τώ­τα­του μι­σθού.

Για να δι­και­ο­λο­γή­σει την ελ­λη­νι­κού τύ­που ε­πί­θε­ση στα ερ­γα­σια­κά και κοι­νω­νι­κά δι­και­ώ­μα­τα, ο Βαλ δή­λω­σε: «Εί­μαι υ­πο­χρε­ω­μέ­νος να πω την α­λή­θεια στο γαλ­λι­κό λα­ό. Οι δη­μό­σι­ες δα­πά­νες μας αν­τι­προ­σω­πεύ­ουν το 57% του ε­θνι­κού ει­σο­δή­μα­τος. Δεν μπο­ρού­με να ζού­με πέ­ρα α­πό τις δυ­να­τό­τη­τές μας». Η δή­λω­ση αυ­τή βέ­βαι­α υ­πο­κρύ­πτει το γε­γο­νός ό­τι οι γαλ­λι­κές τρά­πε­ζες έ­χουν ή­δη χρη­μα­το­δο­τη­θεί με 360 δισ. ευ­ρώ-λε­φτά των φο­ρο­λο­γου­μέ­νων-για να σω­θούν α­πό την κα­τάρ­ρευ­ση με­τά τη δι­ε­θνή χρη­μα­το­πι­στω­τι­κή κρί­ση του 2008. Μί­α κρί­ση που εί­ναι κα­λό να θυ­μό­μα­στε δεν προ­έ­κυ­ψε ως «φυ­σι­κό φαι­νό­με­νο» αλ­λά ή­ταν ά­με­σο α­πο­τέ­λε­σμα της κυ­ρι­αρ­χί­ας των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών, του πάρ­τι με δα­νει­κά που έ­κα­νε η Γου­όλ Στριτ και το τρα­πε­ζι­κό σύμ­παν γύ­ρω α­πό αυ­τήν, «ε­πεν­δύ­ον­τας» σε χρη­μα­τι­στη­ρια­κά προ­ϊ­όν­τα(πα­ρά­γω­γα) που δεν εί­χαν κα­μιά σχέ­ση με την πραγ­μα­τι­κή οι­κο­νο­μί­α ή προ­τρέ­πον­τας Α­με­ρι­κα­νούς, Γάλ­λους, Έλ­λη­νες και πολ­λούς άλ­λους α­κό­μη, να κα­τα­να­λώ­νουν πά­νω α­πό τις δυ­να­τό­τη­τές τους, δα­νει­ζό­με­νοι, με α­πο­τέ­λε­σμα τη δη­μό­σια ή ι­δι­ω­τι­κή υ­περ­χρέ­ω­ση των πε­ρισ­σό­τε­ρων σή­με­ρα α­να­πτυγ­μέ­νων κα­πι­τα­λι­στι­κών οι­κο­νο­μι­ών.

Κα­μιά άλ­λω­στε κα­πι­τα­λι­στι­κή α­να­πτυγ­μέ­νη κοι­νω­νί­α δεν μπο­ρεί σή­με­ρα να συν­τη­ρη­θεί χω­ρίς τη βα­σι­κή αν­τί­φα­ση: να υ­περ­χρε­ώ­νε­ται ο κό­σμος για να μπο­ρεί να ζει το α­με­ρι­κα­νι­κό ή ευ­ρω­πα­ϊ­κό ό­νει­ρο, πριν αυ­τό γί­νει ε­φιά­λτης…

Ε­δώ και χρό­νια οι αν­τι­φά­σεις του συ­στή­μα­τος έ­χουν δι­ευ­ρύ­νει τις α­νι­σό­τη­τες. Για πα­ρά­δειγ­μα το 2010 το α­νώ­τε­ρο 10% της γαλ­λι­κής κοι­νω­νί­ας δι­έ­θε­τε το 62% του ε­θνι­κού πλού­του, ε­νώ το κα­τώ­τα­το 50% μό­λις το 4%. Το α­νώ­τα­το 1% μό­νο δι­έ­θε­τε το 25% του ε­θνι­κού πλού­του. Με πρό­σχη­μα την αν­τα­γω­νι­στι­κό­τη­τα, τη δυ­να­τό­τη­τα με­τα­φο­ράς της ε­πι­χεί­ρη­σης σε χώ­ρες με χα­μη­λό­τε­ρο ερ­γα­τι­κό και φο­ρο­λο­γι­κό κό­στος, οι άρ­χου­σες τά­ξεις της Ευ­ρώ­πης και της Α­με­ρι­κής αρ­νούν­ται να ε­πι­βα­ρυν­θούν έ­στω και λί­γο, φορ­τώ­νον­τας τα σπα­σμέ­να της κρί­σης στις πλά­τες των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Πε­ρι­θω­ρι­ο­ποι­εί­ται ο Ο­λάντ

Πέ­ρα α­πό τα μέ­τρα σοκ, η Γαλ­λί­α, η ο­ποί­α υ­πο­τί­θε­ται θα έ­παι­ζε με τον Ο­λάντ έ­να εί­δος «αν­τί­πα­λου δέ­ους» α­πέ­ναν­τι στην μο­νο­κρα­το­ρί­α της Μέρ­κελ, ο­δη­γεί­ται ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο στο πε­ρι­θώ­ριο των ευ­ρω­πα­ϊ­κών ε­ξε­λί­ξε­ων στις ο­ποί­ες πρω­τα­γω­νι­στεί πλέ­ον το Βε­ρο­λί­νο.

Ί­σως μά­λι­στα η αί­σθη­ση «τα­πεί­νω­σης» που αι­σθά­νε­ται ο μέ­σος Γάλ­λος, βλέ­πον­τας να υ­πο­σκε­λί­ζε­ται ο πρω­τα­γω­νι­στι­κός ρό­λος της Γαλ­λί­ας ως ε­ταί­ρου του γαλ­λο­γερ­μα­νι­κού ά­ξο­να, να εί­ναι έ­νας α­πό τους λό­γους που τρέ­φει το φαι­νό­με­νο Λε­πέν και τον α­κρο­δε­ξιό ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό, που ο­νει­ρεύ­ε­ται ε­πι­στρο­φή σε χα­μέ­να με­γα­λεί­α και πιο «κα­θα­ρή» Γαλ­λί­α.

Ε­νό­ψει των ευ­ρω­ε­κλο­γών κα­λό εί­ναι να έ­χου­με υ­πό­ψη τα ό­σα συμ­βαί­νουν ευ­ρύ­τε­ρα στην Ευ­ρώ­πη. Η ε­πί­θε­ση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού που ξε­κί­νη­σε με τους Ρέ­ιγ­καν-Θά­τσερ τη δε­κα­ε­τί­α του ’80 και ε­ξα­πλώ­θη­κε με την κα­τάρ­ρευ­ση του «υ­παρ­κτού σο­σι­α­λι­σμού» τη δε­κα­ε­τί­α του ’90 και την πλή­ρη με­τάλ­λα­ξη της ευ­ρω­πα­ϊ­κής σο­σι­αλ­δη­μο­κρα­τί­ας, ει­σέρ­χε­ται σε μια σκλη­ρό­τε­ρη α­κό­μη φά­ση. Δεν εί­ναι πλέ­ον μό­νο ο ευ­ρω­πα­ϊ­κός νό­τος, αλ­λά και οι ερ­γα­ζό­με­νοι στον α­να­πτυγ­μέ­νο βορ­ρά που δέ­χον­ται ο­λο­κλη­ρω­τι­κή ε­πί­θε­ση με πρό­σχη­μα την αν­τα­γω­νι­στι­κό­τη­τα, χω­ρίς δυ­στυ­χώς μέ­χρι στιγ­μής ο­ρα­τό υ­πο­λο­γί­σι­μο αν­τί­πα­λο δέ­ος: μί­α ρι­ζο­σπα­στι­κή, μα­ζι­κή και μα­χη­τι­κή α­ρι­στε­ρά που θα συν­δε­θεί με κοι­νω­νι­κούς α­γώ­νες και θα βά­ζει ξα­νά στο ε­πί­κεν­τρο την α­νάγ­κη εκ­δη­μο­κρα­τι­σμού της οι­κο­νο­μι­κής πα­ρα­γω­γής, δη­λα­δή την αν­τι­κα­πι­τα­λι­στι­κή(σοσιαλιστική) οργάνωση της οικονομίας.

oikonomiallomati.blogspot.gr