Γράφει η Στέλλα Καρλαύτη*
Η Είδηση πέρασε στα «ψιλά» από τα τηλεοπτικά, συστημικά ΜΜΕ, πιθανόν γιατί θυμίζει «οικεία κακά».
Η νεαρή δήμαρχος της Ρώμης , Βιρτζίνια Ράτζι, μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και παρά τις ισχυρές πιέσεις, αρνήθηκε οριστικά το ενδεχόμενο υποψηφιότητας της Ρώμης για τους ολυμπιακούς αγώνες του 2024. Η άρνηση αιτιολογήθηκε με οικονομικά κυρίως επιχειρήματα, καθώς το δημόσιο χρέος της Ρώμης ξεπερνά τα 10 δις ευρώ, ενώ οι επικείμενοι ολυμπιακοί αγώνες θα σταθούν αφορμή – σύμφωνα με τις δηλώσεις της – για μια νέα επέλαση του τσιμέντου, αλλά και για μια υπογραφή τραπεζικής επιταγής ΕΝ ΛΕΥΚΩ, την ώρα που η Ιταλία πληρώνει ακόμα τα χρέη των ολυμπιακών αγώνων του 1960!
Σε αυτή την απόφαση συνηγόρησε και μελέτη του πανεπιστημίου της Οξφόρφης, που καταλήγει πως το τελικό κόστος των ολυμπιακών αγώνων των τελευταίων 40 χρόνων είναι κατά 50% μεγαλύτερο από τον αρχικό προϋπολογισμό.
Η Αθήνα 2004 λειτουργεί ως παράδειγμα προς αποφυγή, μια και δώδεκα χρόνια μετά την αρχική εθνική ανάταση, η θλιβερή αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί: το κόστος των αγώνων θεωρείται ότι ξεπέρασε τα 20 δις ευρώ, εκτόξευσε στα ύψη το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα, ενώ από την άλλη, οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις που κόστισαν τόσο πολύ, ακριβώς για να έχουν μόνιμο χαρακτήρα και να προωθήσουν τον αθλητισμό στην χώρα μας, ρημάζουν εγκαταλειμμένες στην τύχη τους, ενώ χρησιμοποιούνται περιστασιακά για μη αθλητικά γεγονότα.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έκαναν την πολιτική διαχείριση των ολυμπιακών αγώνων, επέλεξαν την κατασπατάληση τεράστιων κονδυλίων , χωρίς καμία έννοια για το μέλλον αυτών των φαραωνικών έργων. Ουσιαστικά έκαναν τους αγώνες του 2004 μέρος του σημερινού προβλήματος της Ελλάδας.
Η αντίθεση της Αριστεράς στην ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων τότε αντιμετωπίστηκε με χλευασμό, ως ηττοπαθής αντεθνική πολιτική. Ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο σπουδαίος αυτός οραματιστής της Ευρώπης, σε συνέντευξή του στον Ανδρέα Παπαδόπουλο, το 2004, ανέλυε διεξοδικά τα αίτια της αντίθεσης που είχε ο Συνασπισμός σχετικά με την ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων, ενώ προέβλεπε με ακρίβεια το οικονομικό αδιέξοδο που θα ακολουθούσε.
Σήμερα λοιπόν, το δημοτικό συμβούλιο και η δήμαρχος της Ρώμης υποστηρίζουν πως προτεραιότητα έχουν οι πολίτες της Ρώμης και όχι τα συμφέροντα των λίγων. Δεσμεύονται , ωστόσο να ανακαινιστούν οι δημόσιοι χώροι άθλησης, ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης.
Ευτυχώς, για την Ελλάδα του σήμερα, με την νέα πολιτική ηγεσία, έχει γίνει αντιληπτό ότι το βάρος πρέπει να δοθεί στον ερασιτεχνικό αθλητισμό ως πυλώνα του αθλητισμού και στην δημιουργία υποδομών, στην στήριξη σωματείων, αθλητών, παραγόντων, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε εκατοντάδες νέα παιδιά να ασχοληθούν εποικοδομητικά με τον αθλητισμό, απολαμβάνοντας τα οφέλη του.
*Περιφερειακή Σύμβουλος Μεσσηνίας
