Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τα είχε όλα ή σχεδόν όλα. Από τις γραφικότητες του άτυπου εκπροσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδας, κ. Καμμένου με την προσφώνηση «σύντροφοι και συντρόφισσες», η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό , μέχρι την παρουσία (άραγε και την ένταξη;) πρώην κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία έχουν συμβάλει στη μεταπολιτευτική σαπίλα του πολιτικοοικονομικού συστήματος της χώρας. Από την εμφάνιση αστυνομικών με πολιτικά μέσα στο συνεδριακό χώρο ( έτσι καταντούν όσοι πρωθυπουργοί χάνουν τη λαϊκή υποστήριξη να φοβούνται και τη σκιά τους) μέχρι τη διατύπωση «διαφωνιών» από σημαίνοντα μέλη του κόμματος και της κυβέρνησης. Διάλογος ουσιαστικός, όμως, φαίνεται να μην έγινε. Το βέβαιο είναι ότι οι αποφάσεις κινήθηκαν αυστηρά μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο. Εξάλλου ο πρωθυπουργός φρόντισε εγκαίρως να υπενθυμίσει στα Λατινικά ότι οι συμφωνίες τηρούνται.
Εκείνο που χαρακτήρισε πάντως το συνέδριο ήταν τα μεγάλα λόγια, τα οποία ακούστηκαν για μια ακόμη φορά από τον ίδιο εκφωνητή. Αυτό που φάνηκε έντονα ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια του κ. Τσίπρα να τονώσει το κουρασμένο ακροατήριο του, να ανεβάσει τη χαμηλή αυτοπεποίθηση των συνέδρων και να δημιουργήσει προσδοκίες. Έτσι δανείστηκε σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ ( να ξανασηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα) και λόγια του Ηλιού, χρησιμοποίησε φράσεις γεμάτες βερμπαλισμό και ποιητικές εκφράσεις και έδωσε ξανά υποσχέσεις για διευθέτηση του χρέους σύντομα. Μάλιστα υπογράμμισε ότι δε θα δεχτεί άλλες αναβολές. Λίγο αργότερα το αφεντικό του, ο κ. Σόιμπλε, του τράβηξε το αυτί και τον επανέφερε στην τάξη δηλώνοντας ότι η όποια συζήτηση για το χρέος θα γίνει μετά το 2018. Μίλησε , επιπλέον, για σταθερές συμμαχίες, που μόνον εκείνος βλέπει να οικοδομούνται στην Ευρώπη, καυχήθηκε ότι η κυβέρνηση του είναι για τα δύσκολα και ξαναθυμήθηκε το όραμα του , δηλαδή το σοσιαλισμό του 21ου αι. Λόγια της καραβάνας.
Επιπλέον ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε με έμφαση ότι η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί προοδευτικό σχέδιο. Άρα τέτοιο είναι ο δικός του μονόδρομος, δηλαδή η παραμονή στην ευρωζώνη και η εφαρμογή της πιο σκληρής λιτότητας που εκτόξευσε την ανεργία, πολλαπλασίασε τη φτώχεια, οδήγησε σε μαρασμό την ελληνική οικονομία και βύθισε σε απόγνωση την ελληνική κοινωνία; «Η έξοδος θα οδηγούσε σε μια ιστορικού χαρακτήρα στρατηγική ήττα», είπε. Δεν μας πάει, λοιπόν, εκεί και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια ο επτάχρονος μνημονιακός τυφώνας, η λεηλασία του πλούτου, το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και η υποταγή της χώρας στους τοκογλύφους; Στον εικονικό κόσμο του πρωθυπουργού την απάντηση έδωσε η ίδια η πραγματικότητα. Την ώρα που μιλούσε εκατοντάδες πολίτες στήθηκαν σε μια ακόμη τεράστια ουρά για να πάρουν μια σακούλα με τρόφιμα που προσέφερε μια ΜΚΟ στην Αχαρνών. «Η αλήθεια τυφλώνει όπως το φως», είπε ο A. Camus
Ακούστηκαν, ωστόσο, και άλλα ωραία κυρίως από στελέχη της τάσης των 53 με κορυφαία τη φράση του κ. Λάμπρου ότι «το μνημόνιο δεν είναι δικό μας(!!!)». Εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αλήθεια ποιοι υπέγραψαν και εφαρμόζουν το μνημόνιο; Δεν είναι ο υπουργός Οικονομικών και επικεφαλής της τάσης των 53 που διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία και την ακολουθεί πιστά; Δεν κυβερνά τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε ηλίθιους απευθύνονται; Τόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη μας;
Μάλλον, γιατί δε σταμάτησαν εδώ. «Σε λίγο θα χαράξει» τόνισε στη δευτερολογία του ο πρωθυπουργός κλείνοντας τις εργασίες του Συνεδρίου. Αυτό αποτελεί δημόσια αποδοχή ότι η ακολουθούμενη πολιτική του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού θα μας βγάλει από το αδιέξοδο και επικυρώνει με απόλυτο τρόπο τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνικοί, αναξιόπιστοι, λαϊκιστές και προκλητικοί ο κ. Τσίπρας και μια πλειάδα στελεχών μεταμορφώθηκαν σε πολιτικούς απατεώνες. Αυτή η συμπεριφορά αποτελεί πραγματικά ιστορική ήττα όχι για την αριστερά με την οποία δεν έχουν καμία σχέση, αλλά για την κοινωνία που τους εμπιστεύτηκε. Κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο( αλλ’ ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου) μας υπενθυμίζει ο Σοφοκλής στους Ιχνευτές. Αιώνια αλήθεια ειδικά για εκείνους που είναι συστηματικοί ψεύτες, κ. πρωθυπουργέ.
*Eκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
