Ε­ρώ­τη­ση κα­τά­θε­σαν οι Βου­λευ­τές του ΣΥΡΙΖΑ Νάν­τια Βα­λα­βά­νη, Γι­ώρ­γος Πάν­τζας, Θα­νά­σης Πε­τρά­κος και Δη­μή­τρης Στρα­τού­λης προς τον Προς τον Υ­πουρ­γό Ερ­γα­σί­ας, Κοι­νω­νι­κής Α­σφά­λι­σης και Πρό­νοι­ας με θέ­μα «Ε­σκεμ­μέ­νη στέ­ρη­ση της δυ­να­τό­τη­τας υ­πα­γω­γής σε κα­θε­στώς α­ο­ρί­στου χρό­νου των συμ­βα­σι­ού­χων του ΟΔΙΕ α­πό τον πρώ­ην Πρό­ε­δρο του Πε­λο­πί­δα Καλ­λί­ρη».

Ο κ. Πε­λο­πί­δας Καλ­λί­ρης για τα «κα­τορ­θώ­μα­τά του» στον ΟΔΙΕ ό­πως το­νί­ζουν στην ε­ρώ­τη­σή τους οι βου­λευ­τές του ΣΥΡΙΖΑ ε­πι­βρα­βεύ­τη­κε δύ­ο φο­ρές α­πό τον κ. Σα­μα­ρά. Πρώ­τον δι­ο­ρί­στη­κε Γ.Γ. στο Υ­πουρ­γεί­ο Υ­γεί­ας και πριν α­πό λί­γες η­μέ­ρες υ­πο­ψή­φιος αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Κο­ριν­θί­ας με το συν­δυα­σμό του κ. Τα­τού­λη.

Οι Βου­λευ­τές του ΣΥΡΙΖΑ ε­πί­σης κα­ταγ­γέλ­λουν ό­τι ο Πρό­ε­δρος του ΟΔΙΕ την πε­ρί­ο­δο 2004-2006  Πε­λο­πί­δας Καλ­λί­ρης στέ­ρη­σε α­πό τους συμ­βα­σι­ού­χους ερ­γα­ζό­με­νους του ΟΔΙΕ τη μο­νι­μο­ποί­η­σή τους (α­ο­ρί­στου χρό­νου), μη α­πο­στέλ­λον­τας τα στοι­χεί­α προ­ϋ­πη­ρε­σί­ας που εί­χε ζη­τή­σει το ΑΣΕΠ, με συ­νέ­πεια να εί­ναι έ­ως σή­με­ρα ό­μη­ροι του πε­λα­τεια­κού κρά­τους.

Το­νί­ζουν ε­πί­σης ό­τι: «σε πρό­σφα­το δη­μο­σί­ευ­μα της «Ε­φη­με­ρί­δας των Συν­τα­κτών» α­να­φέ­ρε­ται η α­με­τά­κλη­τη κα­τα­δί­κη του κ. Πε­λο­πί­δα Καλ­λί­ρη στον Ά­ρει­ο Πά­γο, για  τα κα­τορ­θώ­μα­τά του στον ΟΔΙΕ, ε­νώ η α­πό­φα­ση για τους ερ­γα­ζό­με­νους: «Εί­ναι με­γά­λη η­θι­κή δι­καί­ω­ση, α­φού στε­ρή­θη­καν τη δυ­να­τό­τη­τα υ­πα­γω­γής σε κα­θε­στώς α­ο­ρί­στου χρό­νου και έ­φτα­σαν στα ό­ρια της συν­τα­ξι­ο­δό­τη­σης, δι­α­νύ­ον­τας τριά­ντα χρό­νια ή και πε­ρισ­σό­τε­ρα, με συμ­βά­σεις μιας η­μέ­ρας. Και ε­πι­βε­βαι­ώ­νει τη δι­α­χρο­νι­κή προ­τί­μη­ση των κυ­βερ­νή­σε­ων σε τέ­τοι­ου εί­δους πε­λα­τεια­κές και ρου­σφε­το­λο­γι­κές πρα­κτι­κές» σύμ­φω­να με δή­λω­ση του δι­κη­γό­ρου τους.

Η κυ­βέρ­νη­ση, ό­μως, για να… τι­μή­σει την προ­σφο­ρά του, δι­ό­ρι­σε τον κ. Πε­λο­πί­δα Καλ­λί­ρη Γε­νι­κό Γραμ­μα­τέ­α στο υ­πουρ­γεί­ο Υ­γεί­ας και στη συ­νέ­χεια του έ­δω­σε και το χρί­σμα του αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχη με τον ε­κλε­κτό της Ν.Δ. κ. Τα­τού­λη στο Ν. Κο­ριν­θί­ας.  Τέ­τοι­α στε­λέ­χη, ό­πως ο α­νάλ­γη­τος πρώ­ην πρό­ε­δρος ΟΔΙΕ, αν­τί να μπαί­νουν στο πε­ρι­θώ­ριο, ε­πι­βρα­βεύ­ον­ται α­πό την μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση».

Α­κο­λου­θεί η κα­τα­τε­θεί­σα ε­ρώ­τη­ση:

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ

ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ & ΠΡΟΝΟΙΑΣ.

Θέ­μα: «Ε­σκεμ­μέ­νη στέ­ρη­ση της δυ­να­τό­τη­τας υ­πα­γω­γής σε κα­θε­στώς α­ο­ρί­στου χρό­νου των συμ­βα­σι­ού­χων του ΟΔΙΕ α­πό τον πρώ­ην Πρό­ε­δρο του.»

Στον ΟΔΙΕ , ό­πως και σε άλ­λες Δη­μό­σι­ες ε­πι­χει­ρή­σεις , το σε­νά­ριο ε­πα­να­λαμ­βά­νε­ται μο­νό­το­να. Κερ­δο­φό­ρες ε­πι­χει­ρή­σεις α­πα­ξι­ώ­νον­ται και στη συ­νέ­χεια ξε­που­λι­ούν­ται. Έ­τσι και για τον ΟΔΙΕ που  ε­νώ, έ­ως και το 2002 ή­ταν μια κερ­δο­φό­ρος ε­πι­χεί­ρη­ση με τζί­ρους που κυ­μαί­νον­ταν πε­ρί­που στα 350 εκ. ευ­ρώ, α­πό το 2003 ό­ταν ε­ξα­ναγ­κά­ζε­ται α­πό την κυ­βέρ­νη­ση( για την με­τεγ­κα­τά­στα­ση του λό­γω των Ο­λυμ­πια­κών α­γώ­νων)  σε δά­νει­ο 208 εκ ευ­ρώ με τα το­κο­χρε­ο­λύ­σια να ξε­περ­νούν τα 10 εκ. ευ­ρώ ε­τη­σί­ως,  η κα­τά­στα­ση αλ­λά­ζει. Σε αυ­τό ε­πι­δρά και  η με­τα­φο­ρά του, σε μια πο­λύ α­πο­μα­κρυ­σμέ­νη θέ­ση (στο Μαρ­κό­που­λο), με δυ­σκο­λί­ες πρό­σβα­σης και ε­πο­μέ­νως μει­ού­με­νη ε­πι­σκε­ψι­μό­τη­τα,  η δη­μι­ουρ­γί­α εγ­κα­τα­στά­σε­ων α­σύμ­με­τρα με­γα­λύ­τε­ρων των α­ναγ­κών. , με με­γά­λες δα­πά­νες λει­τουρ­γί­ας. Πα­ράλ­λη­λα, η  μεί­ω­ση των ει­σο­δη­μά­των των παι­κτών λό­γω της κρί­σης,  αλ­λά και ο εν­τει­νό­με­νος αν­τα­γω­νι­σμός α­πό άλ­λα τυ­χε­ρά παι­χνί­δια,  εί­χαν ως συ­νέ­πεια να με­γε­θύ­νε­ται κα­θη­με­ρι­νά η οι­κο­νο­μι­κή μαύ­ρη τρύ­πα και να κα­θί­στα­ται, στην ου­σί­α, προ­βλη­μα­τι­κός ο ορ­γα­νι­σμός.

Οι κυ­βερ­νή­σεις και οι δι­οι­κή­σεις τους, κα­τά κα­νό­να α­δρά­νη­σαν. Δεν έ­δει­ξαν και συ­νε­χί­ζουν να μην δεί­χνουν κα­νέ­να εν­δι­α­φέ­ρον για τη λει­τουρ­γί­α του ΟΔΙΕ, και  ε­νώ υ­πήρ­χαν και υ­πάρ­χουν ση­μαν­τι­κές δυ­να­τό­τη­τες, αυ­τές δεν α­ξι­ο­ποι­ή­θη­καν πο­τέ. Δεν υ­πήρ­ξε κα­νέ­να εν­δι­α­φέ­ρον για  πο­λύ­πλευ­ρη α­να­πτυ­ξια­κή χρή­ση των εγ­κα­τα­στά­σε­ων του χώ­ρου των 1200 στρ., πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι στον χώ­ρο πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται η με­γα­λύ­τε­ρη κτη­νι­α­τρι­κή κλι­νι­κή των Βαλ­κα­νί­ων, α­κό­μη και ε­λι­κο­δρό­μιο. Δεν πάρ­θη­καν μέ­τρα που, κα­ταρ­χάς, θα έ­κα­ναν τον ΟΔΙΕ να  μην εί­ναι ζη­μι­ο­γό­νος και πα­ρα­πέ­ρα να έ­χει με τη λει­τουρ­γί­α του ευ­ερ­γε­τι­κή ε­πί­δρα­ση στην  Οι­κο­νο­μί­α της χώ­ρας, αλ­λά και την το­πι­κή κοι­νω­νί­α.

Ε­κτός ό­μως α­πό τα πα­ρα­πά­νω, πρέ­πει να γί­νει σα­φές πως η ι­δι­ω­τι­κο­ποί­η­ση ή η κα­τάρ­γη­ση, ό­πως ε­πι­δι­ώ­κουν ο­ρι­σμέ­νοι του ΟΔΙΕ, θα ση­μά­νει με­γά­λο πλήγ­μα και στην α­πα­σχό­λη­ση, α­φού έ­να πο­λυ­πλη­θές δυ­να­μι­κό α­πα­σχο­λεί­ται στον ΟΔΙΕ ή εξ αι­τί­ας του ΟΔΙΕ. Η α­πα­σχό­λη­ση, τε­λευ­ταί­α, με­τά α­πό δι­α­δο­χι­κές μει­ώ­σεις, εί­ναι πε­ρί­που:70 μό­νι­μοι, 400 ερ­γα­ζό­με­νοι μιας μέ­ρας, 70 προ­πο­νη­τές, 400 ιπ­πο­κό­μοι, 600 ι­δι­ο­κτή­τες α­λό­γων, 60 ε­λεγ­κτές, 70 τε­χνι­κοί . Ε­πί­σης με τον ιπ­πό­δρο­μο συν­δέ­ουν την α­πα­σχό­λη­σή τους πε­ρί­που 500 πρά­κτο­ρες. Έ­τσι, μπο­ρού­με να μι­λά­με για πε­ρί­που 3000 οι­κο­γέ­νει­ες.

Στο ση­μεί­ο αυ­τό, ε­πι­βάλ­λε­ται να γί­νει ει­δι­κή α­να­φο­ρά στους  ερ­γα­ζό­με­νους μιας μέ­ρας, που κα­τα­φέρ­νουν να έ­χουν μη­νι­ά­τι­κο 200 € και κα­μί­α ερ­γα­σια­κή ε­ξα­σφά­λι­ση. Για την συγ­κε­κρι­μέ­νη κα­τη­γο­ρί­α συμ­βα­σι­ού­χων , που α­πο­τε­λεί ντρο­πή για  μια ευ­νο­μού­με­νη δη­μο­κρα­τί­α, ο Πρό­ε­δρος του ΟΔΙΕ την πε­ρί­ο­δο 2004-2006  κ. Πε­λο­πί­δας Καλ­λί­ρης μη α­πο­στέλ­λον­τας τα στοι­χεί­α προ­ϋ­πη­ρε­σί­ας που εί­χε ζη­τή­σει το ΑΣΕΠ, εμ­πό­δι­σε τη μο­νι­μο­ποί­η­ση τους(α­ο­ρί­στου χρό­νου),, με συ­νέ­πεια να εί­ναι έ­ως σή­με­ρα ό­μη­ροι του πε­λα­τεια­κού κρά­τους.

Σε πρό­σφα­το δη­μο­σί­ευ­μα της «Ε­φη­με­ρί­δας των Συν­τα­κτών» α­να­φέ­ρε­ται η α­με­τά­κλη­τη κα­τα­δί­κη του κ. Πε­λο­πί­δα Καλ­λί­ρη στον Ά­ρει­ο Πά­γο, για  τα κα­τορ­θώ­μα­τά του στον ΟΔΙΕ, ε­νώ η α­πό­φα­ση για τους ερ­γα­ζό­με­νους : «Εί­ναι με­γά­λη η­θι­κή δι­καί­ω­ση, α­φού στε­ρή­θη­καν τη δυ­να­τό­τη­τα υ­πα­γω­γής σε κα­θε­στώς α­ο­ρί­στου χρό­νου και έ­φτα­σαν στα ό­ρια της συν­τα­ξι­ο­δό­τη­σης, δι­α­νύ­ον­τας τριά­ντα χρό­νια ή και πε­ρισ­σό­τε­ρα, με συμ­βά­σεις μιας η­μέ­ρας. Και ε­πι­βε­βαι­ώ­νει τη δι­α­χρο­νι­κή προ­τί­μη­ση των κυ­βερ­νή­σε­ων σε τέ­τοι­ου εί­δους πε­λα­τεια­κές και ρου­σφε­το­λο­γι­κές πρα­κτι­κές» σύμ­φω­να με δή­λω­ση του δι­κη­γό­ρου τους.

Η κυ­βέρ­νη­ση, ό­μως, για να… τι­μή­σει την προ­σφο­ρά του, δι­ό­ρι­σε τον κ. Πε­λο­πί­δα Καλ­λί­ρη Γε­νι­κό Γραμ­μα­τέ­α στο υ­πουρ­γεί­ο Υ­γεί­ας. Η υ­πό­θε­ση αυ­τή, φέρ­νει στην ε­πι­φά­νεια συμ­πε­ρι­φο­ρές δι­οι­κη­τών που κα­τά τη γνώ­μη μας δεν εί­ναι με­μο­νω­μέ­νες και οι ο­ποί­οι, ε­νώ δεί­χνουν «τε­ρά­στια θέρ­μη» για προ­ώ­θη­ση ι­δι­ω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, δεν πράτ­τουν τί­πο­τα για την πραγ­μα­τι­κή ε­ξυ­γί­αν­ση και α­να­πτυ­ξια­κή συμ­βο­λή των ε­πι­χει­ρή­σε­ων. Ό­σον α­φο­ρά τους ερ­γα­ζό­με­νους, μά­λι­στα, ό­χι μό­νο δεν  ε­φαρ­μό­ζουν τις προ­βλέ­ψεις της νο­μο­θε­σί­ας και των προ­στα­τευ­τι­κών ρυθ­μί­σε­ών τους,  αλ­λά, αν­τί­θε­τα, βλέ­που­με να θέ­τουν εμ­πό­δια ε­φαρ­μο­γής τους. Το γε­γο­νός ό­τι δεν εί­ναι με­μο­νω­μέ­νη η πε­ρί­πτω­ση Καλ­λί­ρη, α­πο­δει­κνύ­ε­ται α­πό την ό­λη ι­στο­ρί­α ΟΔΙΕ. Εί­ναι γνω­στό ό­τι πριν α­πό πε­ρί­που δύ­ο χρό­νια υ­πήρ­ξε κα­τα­δί­κη και άλ­λων δύ­ο πρώ­ην δι­οι­κη­τών του ΟΔΙΕ, κα­θώς και ε­κεί­νοι στις θη­τεί­ες τους στον Ορ­γα­νι­σμό δεν εί­χαν α­πο­στεί­λει τα σχε­τι­κά στοι­χεί­α των συμ­βα­σι­ού­χων στο ΑΣΕΠ, ως ό­φει­λαν, για να κρι­θεί το θέ­μα της μο­νι­μο­ποί­η­σής τους. Τέ­τοι­α στε­λέ­χη, ό­πως ο α­νάλ­γη­τος πρώ­ην πρό­ε­δρος ΟΔΙΕ, αν­τί να μπαί­νουν στο πε­ρι­θώ­ριο, ε­πι­βρα­βεύ­ον­ται α­πό την μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση,

Ο  ΣΥΡΙΖΑ, βρί­σκε­ται πάν­τα κον­τά στα προ­βλή­μα­τα και στις δι­εκ­δι­κή­σεις των πε­ρί­που 400 ερ­γα­ζο­μέ­νων μιας μέ­ρας και θα συ­νε­χί­σει να α­γω­νί­ζε­ται, για μια κοι­νω­νί­α με στα­θε­ρή και α­ξι­ο­πρε­πή ερ­γα­σί­α για ό­λους, α­πο­σκο­πών­τας πα­ράλ­λη­λα στην α­να­πτυ­ξια­κή α­ξι­ο­ποί­η­ση του φο­ρέ­α και της α­κί­νη­της πε­ρι­ου­σί­ας του, ώ­στε ο ΟΔΙΕ να μην εί­ναι ζη­μι­ο­γό­νος και να έ­χει ευ­ερ­γε­τι­κή ε­πί­δρα­ση στην πε­ρι­ο­χή.

Εί­ναι, του­λά­χι­στον, α­πα­ρά­δε­κτο ερ­γα­ζό­με­νοι να φτά­νουν στα ό­ρια της συν­τα­ξι­ο­δό­τη­σης, δι­α­νύ­ον­τας τριά­ντα χρό­νια ή και πε­ρισ­σό­τε­ρα, με συμ­βά­σεις μιας η­μέ­ρας, ε­πι­βε­βαι­ώ­νον­τας τη δι­α­χρο­νι­κή προ­τί­μη­ση των κυ­βερ­νή­σε­ων σε πε­λα­τεια­κές και ρου­σφε­το­λο­γι­κές πρα­κτι­κές και ο­δη­γών­τας τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις στον Με­σαί­ω­να.

Ε­ρω­τά­ται ο αρ­μό­διος Υ­πουρ­γός:

1. Πως, τό­σα χρό­νια α­πό τη στιγ­μή που στάλ­θη­καν οι προ­ϋ­πη­ρε­σί­ες στο ΑΣΕΠ και έ­γι­νε το πρώ­το βή­μα- με α­πό­φα­ση τον Ι­ού­λιο 2011- τα­κτο­ποί­η­σης των 146  α­πό τους 750 συμ­βα­σι­ού­χους, το θέ­μα συ­νε­χί­ζει να βρί­σκε­ται σε εκ­κρε­μό­τη­τα και οι συμ­βα­σι­ού­χοι σε ο­μη­ρί­α με συμ­βά­σεις μιας μέ­ρας;

2. Τι α­παν­τά η κυ­βέρ­νη­ση, γε­νι­κά σε ό­λους τους συμ­βα­σι­ού­χους και  στον  φό­βο τους, μή­πως με την ε­ξέ­λι­ξη της ι­δι­ω­τι­κο­ποί­η­σης βρε­θούν τε­λεί­ως στο δρό­μο, ε­νι­σχύ­ον­τας πα­ρα­πέ­ρα την  α­πέ­ραν­τη στρα­τιά των α­νέρ­γων στη χώ­ρα μας;

3. Ποι­ά θα εί­ναι η αν­τι­με­τώ­πι­ση του πα­ρα­νο­μή­σαν­τος Πε­λο­πί­δα Καλ­λί­ρη με­τά την κα­τα­δί­κη του; Θα  συ­νε­χί­σει να α­σκεί κυ­βερ­νη­τι­κό α­ξί­ω­μα ή θα λη­φθούν μέ­τρα;