Ως τρα­πε­ζο­κεν­τρι­κή χα­ρα­κτη­ρί­ζει την πρό­τα­ση της κυ­βέρ­νη­σης για τη ρύθ­μι­ση των «κόκ­κι­νων» δα­νεί­ων των ε­πι­χει­ρή­σε­ων ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, υ­πο­στη­ρί­ζον­τας ό­τι ο κυ­ρί­αρ­χος ρό­λος που «προ­σφέ­ρε­ται» στις τρά­πε­ζες, θα ο­δη­γή­σει σε «ά­λω­ση της ι­δι­ω­τι­κής πε­ρι­ου­σί­ας».

Ό­πως α­να­φέ­ρει η α­να­κοί­νω­ση του τμή­μα­τος οι­κο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ η τε­λι­κή έγ­κρι­ση για τα ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κά «κόκ­κι­να» δά­νεια και για τον κα­θο­ρι­σμό της βι­ω­σι­μό­τη­τας των ε­πι­χει­ρή­σε­ων, βά­σει της κυ­βερ­νη­τι­κής ρύθ­μι­σης, θα ε­ξαρ­τά­ται α­πό τις α­πο­φά­σεις των τρα­πε­ζών.

Κυ­ρί­αρ­χος ο ρό­λος των τρα­πε­ζών

Σύμ­φω­να με το κόμ­μα της α­ξι­ω­μα­τι­κής αν­τι­πο­λί­τευ­σης στην ου­σί­α ε­πε­λέ­γη η λύ­ση της α­πο­δέ­σμευ­σης των σχε­δί­ων ε­ξυ­γί­αν­σης των ε­πι­χει­ρή­σε­ων α­πό τα δι­κα­στή­ρια, α­φού ο ρό­λος των δι­κα­στη­ρί­ων πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται στην έγ­κρι­ση του σχε­δί­ου α­να­δι­άρ­θρω­σης, που θα συμ­φω­νη­θεί με­τα­ξύ πι­στω­τών και ο­φει­λε­τών.

Πα­ράλ­λη­λα στην α­να­κοί­νω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ση­μει­ώ­νε­ται ό­τι τα σχέ­δια α­να­δι­άρ­θρω­ση των ε­πι­χει­ρή­σε­ων που θα εκ­πο­νούν­ται, προ­κει­μέ­νου οι προ­βλη­μα­τι­κές εξ αυ­τών να εν­τα­χθούν στη ρύθ­μι­ση, θα πρέ­πει να συμ­φω­νούν­ται α­πό το 60% των πι­στω­τών, που κα­τέ­χουν το 40% των εμ­πραγ­μά­των δι­α­σφα­λί­σε­ων, εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι η συμ­φω­νί­α και οι α­πο­φά­σεις θα γί­νον­ται α­πό τις δι­οι­κή­σεις των υ­περ­χρε­ω­μέ­νων ε­πι­χει­ρή­σε­ων και της πλει­ο­ψη­φί­ας των πι­στω­τών τους, που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εί­ναι οι τρά­πε­ζες. Κα­τά συ­νέ­πεια δί­νε­ται η α­πό­λυ­τη δι­και­ο­δο­σί­α στις τρά­πε­ζες, που εκ των πραγ­μά­των α­πο­τε­λούν την πλει­ο­ψη­φί­α των πι­στω­τών και κα­τέ­χουν και το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος των εμ­πράγ­μα­των δι­α­σφα­λί­σε­ων.

Ό­πως το­νί­ζε­ται «για μια α­κό­μη φο­ρά, ε­πι­λέ­γε­ται τρα­πε­ζο­κεν­τρι­κή δι­α­χεί­ρι­ση του προ­βλή­μα­τος του ι­δι­ω­τι­κού χρέ­ους, α­φού η α­πό­λυ­τη κυ­ρι­αρ­χί­α και δι­και­ο­δο­σί­α α­πό­φα­σης α­να­δι­άρ­θρω­σης των ε­πι­χει­ρή­σε­ων α­φή­νε­ται στις τρά­πε­ζες χω­ρίς τη με­σο­λά­βη­ση έ­στω και μιας υ­πη­ρε­σί­ας του υ­πουρ­γεί­ου Α­νά­πτυ­ξης».

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υ­πο­γραμ­μί­ζει α­κό­μη ό­τι με αυ­τόν τον τρό­πο στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υ­λο­ποι­εί­ται το σχέ­διο ά­λω­σης της ι­δι­ω­τι­κής πε­ρι­ου­σί­ας. Πολ­λές ε­πι­χει­ρή­σεις, που δεν θα κρι­θούν βι­ώ­σι­μες (δι­και­ο­δο­σί­α τρα­πε­ζών), θα ε­ξα­ναγ­κα­στούν σε εκ­κα­θα­ρί­σεις ή πω­λή­σεις μέ­ρους ή του συ­νό­λου των πε­ρι­ου­σια­κών τους στοι­χεί­ων.

Χα­ρι­στι­κές δι­α­γρα­φές χρε­ών

Ε­πι­πρό­σθε­τα, σύμ­φω­να πάν­τα με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το γε­γο­νός ό­τι δεν υ­πάρ­χουν συγ­κε­κρι­μέ­νοι πε­ρι­ο­ρι­σμοί ή κα­νό­νες για το εν­δε­χό­με­νο δι­α­γρα­φής χρε­ών ο­ρι­σμέ­νων ε­πι­χει­ρή­σε­ων οι ο­ποί­ες θα κρι­θούν – α­πό τις τρά­πε­ζες – ως βι­ώ­σι­μες, «α­νοί­γει τον δρό­μο», προ­κει­μέ­νου να υ­πάρ­ξει πλή­ρης α­πε­λευ­θέ­ρω­ση α­δι­α­φα­νών δι­α­δι­κα­σι­ών. Α­πο­τέ­λε­σμα αυ­τού θα εί­ναι η χα­ρι­στι­κή δι­α­γρα­φή χρε­ών, με πιο προ­φα­νές πα­ρά­δειγ­μα υ­περ­χρε­ω­μέ­νες ε­πι­χει­ρή­σεις ΜΜΕ.

Ι­δι­ώ­τες

Στην α­να­κοί­νω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ γί­νε­ται α­να­φο­ρά και στους ι­δι­ώ­τες που δι­α­θέ­τουν «κόκ­κι­να» δά­νεια, εί­τε στε­γα­στι­κά, εί­τε κα­τα­να­λω­τι­κά και το­νί­ζε­ται ό­τι ό­σοι εξ αυ­τών δι­α­θέ­τουν α­κί­νη­τη πε­ρι­ου­σί­α, δεν θα μπο­ρέ­σουν να εν­τα­χθούν στις ρυθ­μί­σεις.

Κα­τά τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ γι’ αυ­τή την κα­τη­γο­ρί­α των δα­νει­ο­λη­πτών «ε­πι­λέ­γε­ται η λύ­ση του ε­νοι­κί­ου, α­φού πρώ­τα ό­μως θα έ­χει κα­τα­σχε­θεί η κα­τοι­κί­α τους. Δη­λα­δή ο­δη­γούν­ται σε κα­τα­σχέ­σεις των κα­τοι­κι­ών τους και το μό­νο που θα κερ­δί­σουν εί­ναι να πλη­ρώ­νουν έ­να ε­νοί­κιο για να μέ­νουν για έ­να χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα στο σπί­τι τους, που δεν θα τους α­νή­κει πλέ­ον».

Η πρό­τα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Το κόμ­μα της α­ξι­ω­μα­τι­κής αν­τι­πο­λί­τευ­σης υ­πο­στη­ρί­ζει ό­τι το πρό­βλη­μα της δι­α­χεί­ρι­σης του ι­δι­ω­τι­κού χρέ­ους μπο­ρεί να ε­πι­λυ­θεί μό­νο με την ευ­θύ­νη της ί­διας της πο­λι­τεί­ας, που θα α­να­λά­βει τη θε­σμο­θέ­τη­ση και την ε­πο­πτεί­α της ε­φαρ­μο­γής ε­νός α­πλού, α­πο­τε­λε­σμα­τι­κού, δι­α­φα­νούς και κοι­νω­νι­κά δί­και­ου προ­γράμ­μα­τος ρύθ­μι­σης των κόκ­κι­νων δα­νεί­ων, προ­σαρ­μο­σμέ­νου στις α­νάγ­κες δι­α­βί­ω­σης και τις πραγ­μα­τι­κές δυ­να­τό­τη­τες α­πο­πλη­ρω­μής των υ­πο­χρε­ώ­σε­ων των δα­νει­ο­λη­πτών, το ο­ποί­ο θα εί­ναι δυ­να­τό να ε­πε­κτα­θεί και στη δι­α­χεί­ρι­ση των λη­ξι­προ­θέ­σμων ο­φει­λών προς το Δη­μό­σιο, τα α­σφα­λι­στι­κά τα­μεί­α και τις ΔΕ­ΚΟ.

Ε­πο­μέ­νως, συ­νε­χί­ζει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με βά­ση αυ­τές τις ε­πι­λο­γές, για την α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των λύ­σε­ων, εί­ναι κα­θο­ρι­στι­κή η δη­μι­ουρ­γί­α ε­νός εν­δι­ά­με­σου δη­μό­σιου, κοι­νω­νι­κά ε­λεγ­χό­με­νου, φο­ρέ­α δι­α­χεί­ρι­σης του ι­δι­ω­τι­κού χρέ­ους, που να λο­γο­δο­τεί μέ­σω της πο­λι­τεί­ας στην ί­δια την κοι­νω­νί­α.

Πα­ράλ­λη­λα η ε­ξυ­γί­αν­ση των ε­πι­χει­ρή­σε­ων θα έ­πρε­πε να συν­δυα­στεί με έ­να συ­νο­λι­κό σχέ­διο πα­ρα­γω­γι­κής α­να­συγ­κρό­τη­σης της χώ­ρας αλ­λά και με την προ­ο­πτι­κή της κα­τα­πο­λέ­μη­σης της α­νερ­γί­ας. Αν η βι­ω­σι­μό­τη­τα των ε­πι­χει­ρή­σε­ων κρι­θεί α­πό τις τρά­πε­ζες και δεν τε­θούν αν­τι­κει­με­νι­κά κρι­τή­ρια, τό­τε κιν­δυ­νεύ­ει να κα­τα­στρα­φεί α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο η πα­ρα­γω­γι­κή δο­μή της χώ­ρας.

Ε­πί­σης η προ­στα­σί­α της πρώ­της και μό­νης κα­τοι­κί­ας α­πο­τε­λεί ά­με­ση προ­τε­ραι­ό­τη­τα και για το λό­γο αυ­τό το πλαί­σιο ρύθ­μι­σης θα πρέ­πει να πε­ρι­λαμ­βά­νει και δι­α­γρα­φές ο­φει­λών, αρ­χί­ζον­τας α­πό τις πε­ρι­πτώ­σεις αν­τι­κει­με­νι­κής μό­νι­μης α­δυ­να­μί­ας α­πο­πλη­ρω­μής, δη­λα­δή για χρέ­η, που δεν υ­πάρ­χει κα­μί­α δυ­να­τό­τη­τα να α­πο­πλη­ρω­θούν, με βά­ση συγ­κε­κρι­μέ­να κοι­νω­νι­κά κρι­τή­ρια.

naftemporiki.gr