Το ΔΝΤ ρίχνει τους τόνους μεν, όχι όμως και τον πήχη. ‘Η άλλως, δια της μεθόδου της πολιτικής ντρίπλας, δέχεται να επιστρέψει στην αρένα της Αθήνας αλλά κρατά την αξιολόγηση και τον εκβιασμό ανοιχτό: Ζητώντας είτε το αδύνατο για την Ελλάδα, δηλαδή μέτρα 9 δις ευρώ, είτε το αδιανόητο για το Βερολίνο –τη ριζική ελάφρυνση, έως και το κούρεμα, του χρέους.

Το χθεσινοβραδυνό μήνυμα του Ταμείου, δια του Τζέρι Ράις, ήταν σαφές: Η μπάλα βρίσκεται στο ευρωπαϊκό γήπεδο, η Ευρώπη είναι εκείνη που πρέπει να αναλάβει το βάρος και το κόστος της όποιας «ευελιξίας» επιθυμεί να δείξει προς την Ελλάδα πληρώνοντας τη μείωση του χρέους της και ουδεμία απόπειρα πολιτικής διαπραγμάτευσης μπορεί να ευδοκιμήσει όσο «δεν βγαίνουν οι αριθμοί».

«Εξαιρετικά απίθανη» χαρακτήρισε την εν λόγω διαπραγμάτευση ο Τζέρι Ράις, και για του λόγου το αληθές το ΔΝΤ έσπευσε παραπλεύρως να διαρρεύσει ότι στη συνεδρίαση του Eurogroup τη Δευτέρα θα είναι παρών ο – αρχιτέκτων των Μνημονίων και των λαθών τους – Πολ Τόμσεν και όχι η επικεφαλής του ΤαμείουΚριστίν Λαγκάρντ, όπως επεδίωξαν παράγοντες τηςΚομισιόν και της ελληνικής κυβέρνησης.

Σε ό,τι αφορά δε τους περίφημους αριθμούς προσδιορίζονται, αυτή τη στιγμή, κοντά στα 4 δις ευρώ. Τόση είναι η απόσταση που χωρίζει ακόμη ευρωζώνη και ΔΝΤ στους υπολογισμούς τους για το δημοσιονομικό κενό της επόμενης τριετίας και, ως εκ τούτου, και για τα μέτρα που θα πρέπει να λάβει η ελληνική κυβέρνηση.

Το Ταμείο επιμένει να κρατά τον πήχη κοντά στα 9 δις,ενώ η ευρωπαϊκή πλευρά εκτιμά ότι το κενό δεν θα υπερβεί τα 5 δις – ποσό, ήδη, αρκούντως υψηλό για τις εξαντλημένες αντοχές της ελληνικής πλευράς.

Εν ολίγοις η – κατά Τσακαλώτο – μάχη της… αντιλόπης ανάμεσα στους δύο ελέφαντες συνεχίζεται και, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, στο τραπέζι βρίσκονται ανοιχτά τρία σενάρια:

1.Το ΔΝΤ σε ρόλο «τεχνικού συμβούλου»

Είναι το «καλό σενάριο» του βελούδινου, κοινή συναινέσει, διαζυγίου. Τόσο η Αθήνα, ανοιχτά και δεδηλωμένα, όσο και συγκεκριμένοι κύκλοι της Κομισιόν βλέπουν πλέον ως ιδανική διέξοδο τη μη ενεργό συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο Μνημόνιο και την παραμονή του σε ρόλο μόνον «τεχνικού συμβούλου».

Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ευθέως ότι ο ίδιος εξ αρχής δεν επιθυμούσε την παρουσία του Ταμείου στο νέο πρόγραμμα, ενώ και στις Βρυξέλλες εκτιμάται ότι η κατάσταση στην Ευρώπη – λόγω και προσφυγικού – είναι πλέον πολύ σύνθετη κι απαιτητική για να μην περιλαμβάνει «πολιτικές λύσεις» και να καθοδηγείται αποκλειστικά και μόνον από τις δογματικές, μονεταριστικές θέσεις του ΔΝΤ.

Είναι, ωστόσο, το σενάριο που προσκρούει στη δέσμευση – και εμμονή – της Γερμανίας στην πλήρη και ενεργό συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο Μνημόνιο, επίσης για λόγους δικών της εσωτερικών πολιτικών σκοπιμοτήτων. Προσκρούει, επίσης, και στην σταθερή, υπόγεια συμμαχία Σόιμπλε – Τόμσεν, με ελληνικές κυβερνητικές πηγές να σημειώνουν ότι δεν ήταν καθόλου τυχαία η χθεσινή παρέμβαση του γερμανού υπουργού Οικονομικών μετά τις δηλώσεις Ράις. Ηταν, όπως σημειώνουν, μια παρέμβαση με την οποία ο δρ. Σόιμπλε «έσπευσε να προσυπογράψει τις θέσεις του ΔΝΤ» διακηρύσσοντας ότι «η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει επειδή μέχρι τώρα η Ελλάδα δεν έχει επιτύχει τα όσα συμφωνήθηκαν».

2. Η «ενιδάμεση λύση»

Είναι το σενάριο ενός «αμοιβαία επωφελούς» συμβιβασμού μεταξύ Ευρώπης και ΔΝΤ, στο οποίο ποντάρει – και το οποίο προωθεί – κυρίως η Ανγκελα Μέρκελ.

Η γερμανίδα καγκελάριος, πιστή στις μέχρι τέλους ασκήσεις ισορροπιών, θέλει να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση, δεν θέλει αναζωπύρωση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη παράλληλα με την προσφυγική κρίση και, στο πλαίσιο αυτό, θέλει να υπάρξει κι ένας βαθμός ευελιξίας απέναντι στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα όμως θέλει και το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, διότι η ίδια το έχει εμφανίσει ως εγγυητή της συμφωνίας – και της επιστροφής των… δανεικών – στη γερμανική κοινή γνώμη.

Ως εκ τούτων, επιδιώκει την απεμπλοκή δια της χρυσής τομής και πιέζει το ΔΝΤ να κατεβάσει κατά τι τις απαιτήσεις σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό κενό και τα πρόσθετα μέτρα. Σε αντάλλαγμα, αναζητεί μια μορφή ευρωπαϊκών «εγγυήσεων» που θα δοθεί προς το Ταμείο σε ό,τι αφορά την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σε μεταγενέστερο χρόνο.
Οι εγγυήσεις αυτές, ωστόσο, είχαν δοθεί και στο παρελθόν – τον Νοέμβριο του 2012 – και ουδέποτε τηρήθηκαν. Η δε γεφύρωση του χάσματος σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό κενό μπορεί στο τέλος να κρύβει και δυσάρεστες εκπλήξεις για την Αθήνα.

3. Το «κακό» σενάριο

Πρόκειται για το σενάριο που θα φέρει ως νικητή του… συμβιβασμού το ΔΝΤ. Σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες δεν έχει ισχυρές πιθανότητες αυτή τη στιγμή αλλά δεν βρίσκεται και εντελώς εκτός κάδρου.

Μια τέτοια εξέλιξη προϋποθέτει πλήρη υποχώρηση της Μέρκελ υπό την πίεση του Σόιμπλε και των δημοσκοπήσεων, συνθηκολόγηση των Βρυξελλών και οδηγεί σε ένα νέο τελεσίγραφο προς την Ελλάδα με απαίτηση για νέα μέτρα 9 δις και με τη μορφή take it or leave it.

Στην πράξη είναι το απολύτως αυτοκαταστροφικό σενάριο για την Ευρώπη στην παρούσα συγκυρία, καθώς θα ξανάνοιγε τις πύλες του Grexit την ώρα της κορύφωσης της προσφυγικής κρίσης και της ανοιχτής απειλής του Brexit. Στην κινούμενη άμμο, όμως, του ευρωπαϊκού οικοδομήματος έχει πάψει να είναι αυτονόητη ακόμη κι η στοιχειώδης πολιτική λογική…

tvxs.gr