Τους πρώ­τους υ­πο­ψη­φί­ους δη­μο­τι­κούς συμ­βού­λους πα­ρου­σί­α­σε ο υ­πο­ψή­φιος δή­μαρ­χος Κα­λα­μά­τας Θό­δω­ρος Μπρε­δή­μας. Στην ο­μι­λί­α του ο κ. Μπρε­δή­μας τό­νι­σε:

«Α­γα­πη­τοί φί­λοι και φί­λες. Πριν τέσ­σε­ρα πε­ρί­που χρό­νια, ό­ταν ξε­κι­νή­σα­με την προ­σπά­θειά μας για να α­να­τρέ­ψου­με τα κα­κώς κεί­με­να στο δή­μο Κα­λα­μά­τας, δώ­σα­με έ­ναν λό­γο στους δη­μό­τες. Ό­τι εί­μα­στε ε­δώ ό­χι πε­ρα­στι­κοί, αλ­λά για να α­γω­νι­στού­με με κά­θε τρό­πο για τη βελ­τί­ω­ση της ζω­ής των κα­τοί­κων ε­νός με­γά­λου δή­μου.

Η «ΑΛΛΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟ  ΔΗΜΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ» συ­νε­χί­ζει αυ­τό τον α­γώ­να και σή­με­ρα. Και ξε­κι­νά­με δυ­να­τά και αι­σι­ό­δο­ξα, βε­βαί­ως κα­θυ­στε­ρή­σα­με. Αλ­λά αυ­τό ο­φεί­λε­ται στη ευ­αι­σθη­σί­α μας να προ­τά­ξου­με το ε­μείς αν­τί του ε­γώ και προς αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση α­γω­νι­στή­κα­με μέ­χρι την τε­λευ­ταί­α ώ­ρα…

Γνω­ρί­ζε­τε ό­λοι σας, αλ­λά και οι αν­τί­πα­λοί μας ό­τι η ΑΛΛΑΓΗ δεν εί­ναι χτε­σι­νή στην πό­λη μας. Εί­ναι μια ζων­τα­νή πα­ρά­τα­ξη με συ­νέ­χεια. Μια πα­ρά­τα­ξη με δρά­ση και προ­γραμ­μα­τι­κή ε­πάρ­κεια. Έ­χει δώ­σει μά­χες για την Πό­λη. Για τους ε­λεύ­θε­ρους χώ­ρους, για την κοι­νω­νι­κή συ­νο­χή, για την δη­μο­κρα­τί­α στην γει­το­νιά, πέ­ρα και πά­νω α­πό κόμ­μα­τα χρώ­μα­τα και πο­λι­τι­κά «συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα».

Δεν μας αρ­κούν πια αυ­τά

Γνω­ρί­ζε­τε ε­πί­σης ό­τι: Η πα­ρά­τα­ξη μας α­πό τη θέ­ση της μεί­ζο­νος αν­τι­πο­λί­τευ­σης ερ­γά­στη­κε συ­στη­μα­τι­κά, στα πλαί­σια του θε­σμι­κού της ρό­λου, ει­σέ­φε­ρε προ­τά­σεις, έ­κα­νε κρι­τι­κή, α­νέ­λα­βε πρω­το­βου­λί­ες εί­πε α­λή­θει­ες, α­πέ­φυ­γε τη δη­μα­γω­γί­α λει­τούρ­γη­σε υ­πεύ­θυ­να και έ­βα­λε πλά­τη στα δύ­σκο­λα.

Α­γω­νι­σθή­κα­με, αλ­λά δεν ει­σα­κου­στή­κα­με, για την κα­θι­έ­ρω­ση θε­σμών λα­ϊ­κής συμ­με­το­χής, ό­πως η ώ­ρα του δη­μό­τη στα δη­μο­τι­κά συμ­βού­λια και δη­μο­ψη­φί­σμα­τα για το­πι­κά ζη­τή­μα­τα (π, χ. πα­ρέμ­βα­ση στην πλα­τεί­α),στην α­ξι­ο­ποί­η­ση των κλη­ρο­δο­τη­μά­των του Δή­μου, ό­πως το με­γά­λης α­ξί­ας α­κί­νη­το Α­να­στα­σο­πού­λου στο Δή­μο του Πει­ραι­ά Δι­εκ­δι­κή­σα­με την α­νέ­γερ­ση μνη­μεί­ου ε­κτε­λε­σθέν­των στην Κα­λα­μά­τα α­πό τους Γερ­μα­νούς κα­τα­κτη­τές, το 1944 κα­θώς και την κα­τα­βο­λή Γερ­μα­νι­κών α­πο­ζη­μι­ώ­σε­ων, που ο δή­μαρ­χος μας α­γνό­η­σε ε­πι­δει­κτι­κά.

Α­γα­πη­τές φί­λες και φί­λοι

Ο βα­σι­κός πυ­ρή­νας της πα­ρά­τα­ξη μας έρ­χε­ται α­πό μα­κριά, με ά­ξιους δη­μάρ­χους, αν­τι­δη­μάρ­χους και δη­μο­τι­κούς συμ­βού­λους και συ­ναι­σθά­νε­ται το ι­στο­ρι­κό της βά­ρος και έ­τσι θα συ­νε­χί­σει να προ­σφέ­ρει στην πε­ρι­ο­χή και τους κα­τοί­κους της.

Ό­μως θε­ω­ρού­με χρέ­ος μας να υ­πο­γραμ­μί­σου­με τη  με­γά­λη πο­λι­τι­στι­κή ι­στο­ρί­α αυ­τής της πό­λης, που πρω­το­πο­ρεί χά­ρη στους πρω­τό­γνω­ρους θε­σμούς α­πό τις αλ­λε­πάλ­λη­λες δη­μο­τι­κές αρ­χές της πα­ρά­τα­ξής μας, οι ο­ποί­ες α­νύ­ψω­σαν την πό­λη στο πο­λι­τι­στι­κό στε­ρέ­ω­μα, ό­χι μό­νο της χώ­ρας μας αλ­λά και της Ευ­ρώ­πης και πέ­ραν αυ­τής και υ­πάρ­χουν τα «θε­μέ­λια» για να δι­εκ­δι­κή­σου­με την ι­κα­νο­ποί­η­ση του αι­τή­μα­τος του Δή­μου να κα­τα­στεί η Κα­λα­μά­τα Πο­λι­τι­στι­κή πρω­τεύ­ου­σα της Ευ­ρώ­πης, ό­πως της α­ξί­ζει Η πο­λι­τι­στι­κή ό­μως αυ­τή α­νά­πτυ­ξη προ­χω­ρεί με­τ’ εμ­πο­δί­ων α­πό τη ση­με­ρι­νή δη­μο­τι­κή αρ­χή. Ε­μείς θα ε­πα­να­φέ­ρου­με την πο­λι­τι­στι­κή αί­γλη της πό­λης και της πε­ρι­ο­χής και θα συμ­βά­λου­με α­πο­φα­σι­στι­κά στην πρό­ο­δο της

Α­πα­ρά­δε­κτη ή­ταν και εί­ναι η κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή του α­περ­χό­με­νου Δη­μάρ­χου.

Άλ­λοι Δή­μοι, κα­τά πο­λύ μι­κρό­τε­ροι του δι­κού μας μοι­ρά­ζουν δι­πλά­σι­ες με­ρί­δες, ε­νώ για την δι­α­νο­μή δω­ρε­άν τρο­φί­μων, υ­πο­χρε­ώ­νει α­νήμ­πο­ρους και υ­πε­ρή­λι­κες να υ­φί­σταν­ται με­γά­λη τα­λαι­πω­ρί­α, κα­θώς το Κοι­νω­νι­κό Παν­το­πω­λεί­ο βρί­σκε­ται στο Βι­ο­τε­χνι­κό Πάρ­κο, στην ά­κρη της πό­λης, και δεν υ­πάρ­χει δη­μό­σια συγ­κοι­νω­νί­α. Δεν α­πο­δέ­χθη­κε την πρό­τα­σή μας, τις η­μέ­ρες της δι­α­νο­μής ν’­α­να­λά­βει ο Δή­μος την με­τα­φο­ρά ό­σων βρί­σκον­ται σε α­δυ­να­μί­α.

Οι α­να­πλά­σεις πε­ρι­ο­ρί­στη­καν στο κέν­τρο της πό­λης, ι­στο­ρι­κό κέν­τρο, Φα­ρών, Πλά­τω­νος, κεν­τρι­κή «κι­νέ­ζι­κη» πλα­τεί­α, πε­ζο­δρό­μιο Α­ρι­στο­μέ­νους, α­σφαλ­το­στρώ­σεις. Ό­λα στο κέν­τρο κι ας πνί­γον­ται στην πε­ρι­φέ­ρεια του Δή­μου σε μια έν­το­νη βρο­χή. Α­κό­μα, και την Λευ­κή Νύ­χτα που ε­παί­ρε­ται, έ­ξω α­πό κά­ποι­α μα­γα­ζιά στο κέν­τρο, στα υ­πό­λοι­πα ε­πε­κρά­τη­σε νέ­κρα. Ο­κτώ χρό­νια στο τι­μό­νι του Δή­μου, ο κ. Νί­κας δεν έ­χει αν­τι­λη­φθεί ό­τι Δή­μος δεν εί­ναι μό­νο το κέν­τρο της πό­λης, οι δε συ­νοι­κί­ες βρί­σκον­ται σε κα­τά­στα­ση εγ­κα­τά­λει­ψης

Με­γά­λο μέ­ρος του Δή­μου α­πο­τε­λεί­ται ε­πί­σης α­πό α­γρο­τι­κές πε­ρι­ο­χές, Δεν έ­χει γί­νει ού­τε έ­να α­ξι­ό­λο­γο έρ­γο (π. χ. Θου­ρί­α)  που θα δι­ευ­κο­λύ­νει το έρ­γο των α­γρο­τών δη­μο­τών. Τους έ­χει εγ­κα­τα­λεί­ψει πνιγ­μέ­νους α­πό βρο­χή και προ­βλή­μα­τα. Ού­τε τα ρέ­μα­τα δεν εί­χε σω­στά κα­θα­ρί­σει η δη­μο­τι­κή αρ­χή.

Στις ε­κλο­γές αυ­τές, η ΑΛΛΑΓΗ κά­νει το με­γά­λο βή­μα. Κα­λεί τους πο­λί­τες να έ­χουν με­γά­λες προσ­δο­κί­ες α­πό τον δή­μο και να κά­νουν την ε­πό­με­νη μέ­ρα των ε­κλο­γών εν­τε­λώς δι­α­φο­ρε­τι­κή α­πό την προ­η­γού­με­νη. Η Κα­λα­μά­τα, ο Ά­ρις, η Θου­ρί­α, τα Αρ­φα­ρά, ο ο­ρει­νός όγ­κος του Τα­ϋ­γέ­του, η Βέρ­γα, η Μι­κρή Μαν­τί­νεια έ­χουν τις δυ­να­τό­τη­τες και οι πο­λί­τες έ­χουν την δύ­να­μη για να φέ­ρουν μια πραγ­μα­τι­κά με­γά­λη αλ­λα­γή. Έ­χουν την δύ­να­μη να πά­ρουν το δή­μο στα χέ­ρια τους.

Τώ­ρα εί­ναι η με­γά­λη στιγ­μή.

Τώ­ρα εί­ναι η δι­κιά μας ευ­και­ρί­α.

Φί­λες και Φί­λοι.

Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι οι υ­πο­στη­ρι­κτές της ση­με­ρι­νής κα­τα­στρο­φι­κής πο­λι­τι­κής, θέ­λουν ο κό­σμος μπρο­στά στην κάλ­πη να ξε­χά­σει τί έ­ζη­σε την προ­η­γού­με­νη μέ­ρα και τί θα ζή­σει την ε­πό­με­νη. Και αυ­τή εί­ναι μια υ­πο­κρι­τι­κή, αλ­λά και πο­λι­τι­κό­τα­τη αν­τι­με­τώ­πι­ση των ε­κλο­γών.

Ό­μως ε­μείς δεν θε­ω­ρού­με αυ­τές τις αυ­το­δι­οι­κη­τι­κές ε­κλο­γές α­πλά έ­να δη­μο­ψή­φι­σμα. Ού­τε θα βγού­με να πού­με κά­τι τέ­τοι­ο, για να προ­σε­ται­ρι­στού­με την ορ­γή της τραυ­μα­τι­σμέ­νης κοι­νω­νί­ας. Για­τί το δη­μο­ψή­φι­σμα τε­λει­ώ­νει μό­λις ο­λο­κλη­ρω­θεί η κα­τα­μέ­τρη­ση. Ε­νώ για μας η μά­χη για να γί­νει ο ΔΗΜΟΣ σπί­τι για ό­λους ξε­κι­νά­ει με τις ε­κλο­γές. Με την συ­νει­δη­τή α­πό­φα­ση των Κα­λα­μα­τια­νών να φέ­ρουν την Ά­νοι­ξη στην πό­λη.

Η κάλ­πη θα δώ­σει εν­το­λή. Εν­το­λή να μπει μπρο­στά έ­να ε­ναλ­λα­κτι­κό σχέ­διο για την πό­λη. Έ­να σχέ­διο για την Πρω­τεύ­ου­σα και τις γει­το­νι­ές της, για τις κοι­νό­τη­τες, για τα χω­ριά της. Και για να εί­ναι αυ­τός ο ΔΗΜΟΣ βι­ώ­σι­μος, φι­λι­κός, και ζων­τα­νός, για να μπο­ρεί να α­να­πτυ­χθεί και να ο­μορ­φύ­νει, για να μπο­ρέ­σει να α­ξι­ο­ποι­ή­σει τις δυ­να­τό­τη­τες και τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τά της, χρει­ά­ζε­ται έ­να σχέ­διο που θα έ­χει στο ε­πί­κεν­τρό του το πο­λυ­τι­μό­τε­ρο κε­φά­λαι­ο της: τους αν­θρώ­πους της! Τις δυ­να­τό­τη­τες και τις α­νάγ­κες τους.

Δεν ζη­τά­με ψή­φο για να πα­νη­γυ­ρί­σου­με έ­να α­πο­τέ­λε­σμα. Θέ­λου­με κά­τι πε­ρισ­σό­τε­ρο. Θέ­λου­με συ­νει­δη­τή και ώ­ρι­μη ψή­φο για την με­γά­λη αλ­λα­γή που έ­χει στε­ρη­θεί η Κα­λα­μά­τα. Ψή­φο για μια νέ­α συμ­μα­χί­α Δή­μου και πο­λι­τών. Για μια με­γά­λη στρο­φή στον άν­θρω­πο και το πε­ρι­βάλ­λον μέ­σα στο ο­ποί­ο ζει. Εί­μα­στε α­νοι­χτοί σε συ­νερ­γα­σί­ες για το κα­λό του Δή­μου.

Σή­με­ρα δεν θα α­να­φερ­θού­με λε­πτο­με­ρώς στα έρ­γα και τις η­μέ­ρες της α­περ­χό­με­νης Δη­μο­τι­κής Αρ­χής. Ο κ. Νί­κας μας α­να­κοί­νω­σε με πομ­πώ­δη τρό­πο ό­τι α­φή­νει στο δή­μο Κα­λα­μά­τας πλε­ό­να­σμα 6,5 ε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευ­ρώ. Πέ­ρα α­πό τις λο­γι­στι­κές αλ­χη­μεί­ες και μα­γει­ρέ­μα­τα που κρύ­βουν τα πα­ρα­πά­νω νού­με­ρα θα θέ­λα­με να πα­ρα­τη­ρή­σου­με ό­τι την ί­δια ώ­ρα υ­πάρ­χει α­που­σί­α α­πό κρί­σι­μους το­μείς στή­ρι­ξης των α­δυ­νά­των κα­τοί­κων του ΔΗΜΟΥ. Πό­σο θα έ­βλα­πτε αν ε­νί­σχυ­ε με 50.000 ευ­ρώ πε­ρισ­σό­τε­ρα, το Κοι­νω­νι­κό Παν­το­πω­λεί­ο, αν έ­δι­νε πε­ρισ­σό­τε­ρα συσ­σί­τια στον κό­σμο, αν ε­νί­σχυ­ε τις δο­μές του Κοι­νω­νι­κού Ι­α­τρεί­ου, αν έ­φτια­χνε το μνη­μεί­ο για τους ε­κτε­λε­σθέν­τες πα­τρι­ώ­τες;

Και κά­τι α­κό­μα. Κα­τά τη διά­ρκεια της θη­τεί­ας του α­να­λώ­θη­κε σε πρό­χει­ρες και «στο πό­δι» πα­ρεμ­βά­σεις, φι­λι­κές «ε­ξυ­πη­ρε­τή­σεις», εγ­καί­νια μα­κέ­τας. Κα­τέ­στη­σε το Δή­μο ό­μη­ρο μιας ξε­πε­ρα­σμέ­νης και α­να­χρο­νι­στι­κής δι­οί­κη­σης. Πο­ρεύ­τη­κε με τη λο­γι­κή του «Μαυ­ρο­γι­α­λού­ρου». Ε­μείς δεν δι­α­θέ­του­με τέ­τοι­ου εί­δους εμ­πει­ρί­ες και εί­μα­στε υ­πε­ρή­φα­νοι γι’ αυ­τό!

Α­γα­πη­τοί φί­λοι και φί­λες, δεν θέ­λω σή­με­ρα να σας κου­ρά­σω με πολ­λά λό­για. Θέ­λω ό­μως να σας δώ­σω το πο­λι­τι­κό στίγ­μα μας για το δή­μο Κα­λα­μά­τας

«Δέ­κα πράγ­μα­τα που μπο­ρού­με να κά­νου­με»:

Μπο­ρού­με:

1) Να κά­νου­με την Κα­λα­μά­τα πό­λη της αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Ο Δή­μος ο­φεί­λει να γί­νει α­σπί­δα προ­στα­σί­ας για ό­σους υ­πο­φέ­ρουν. Για ό­σους δεν έ­χουν στέ­γη, φα­γη­τό, ι­α­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη, για ό­σους α­πει­λούν­ται με κα­τά­σχε­ση στο σπί­τι τους, ή δεν μπο­ρούν να κα­λύ­ψουν βα­σι­κές α­νάγ­κες τους.

2) Να κά­νου­με την Κα­λα­μά­τα πό­λη πρό­τυ­πο ορ­γά­νω­σης α­πέ­ναν­τι στην κρί­ση. Ο Δή­μος μπο­ρεί να στη­ρί­ξει τα μι­κρά κα­τα­στή­μα­τα και τις ε­πι­χει­ρή­σεις στην πό­λη, να πα­ρά­σχει υ­πο­στή­ρι­ξη σε συ­νερ­γα­τι­κά εγ­χει­ρή­μα­τα, και­νο­τό­μες ε­πι­χει­ρή­σεις και συ­νε­ται­ρι­σμούς, να βο­η­θή­σει τους νέ­ους αν­θρώ­πους στα πρώ­τα ε­παγ­γελ­μα­τι­κά τους βή­μα­τα.

3) Να κά­νου­με την Κα­λα­μά­τα πό­λη του πο­λι­τι­σμού, της μόρ­φω­σης και της δη­μι­ουρ­γί­ας. Η Κα­λα­μά­τα μπο­ρεί να α­πε­λευ­θε­ρώ­σει τε­ρά­στι­ες δη­μι­ουρ­γι­κές δυ­νά­μεις. Η πο­λι­τι­στι­κή δη­μι­ουρ­γί­α μπο­ρεί να ξα­να­ζων­τα­νέ­ψει τις γει­το­νι­ές και το κέν­τρο της πό­λης.

4) Να κά­νου­με την Κα­λα­μά­τα πό­λη φι­λι­κή και βι­ώ­σι­μη για ό­λους. Μπο­ρού­με να δώ­σου­με προ­τε­ραι­ό­τη­τα στην κα­θα­ρι­ό­τη­τα και την α­να­κύ­κλω­ση, να α­πο­δώ­σου­με τους δη­μό­σιους χώ­ρους στους πο­λί­τες, να βο­η­θή­σου­με το πο­δή­λα­το, τους πε­ζούς, και κυ­ρί­ως τους αν­θρώ­πους με α­να­πη­ρί­α.

5) Να κά­νου­με την Κα­λα­μά­τα πό­λη της συμ­με­το­χής και της δη­μο­κρα­τί­ας. Να εμ­πλέ­ξου­με ό­σο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρους αν­θρώ­πους στον σχε­δια­σμό και την λή­ψη των α­πο­φά­σε­ων, μέ­σα α­πό ορ­γα­νω­μέ­νες δι­α­δι­κα­σί­ες.

6) Να ε­πι­βάλ­λου­με κα­νό­νες α­πό­λυ­της δι­α­φά­νειας, ε­λέγ­χου και λο­γο­δο­σί­ας στον Δή­μο. Να συμ­βάλ­λου­με ώ­στε να α­πο­κα­τα­στα­θεί η χα­μέ­νη τι­μή της Το­πι­κής Αυ­το­δι­οί­κη­σης.

7) Να α­να­δι­ορ­γα­νώ­σου­με τις υ­πη­ρε­σί­ες, ώ­στε ο Δή­μος να γί­νει λει­τουρ­γι­κό­τε­ρος, α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρος και πα­ρα­γω­γι­κό­τε­ρος, ει­δι­κά στην σχέ­ση του με τους πο­λί­τες.

8) Να δώ­σου­με ταυ­τό­τη­τα και κύ­ρος στον Δή­μο. Οι κά­τοι­κοι σή­με­ρα θυ­μούν­ται ό­τι υ­πάρ­χει Δή­μος μό­νο ό­ταν δεν μα­ζεύ­ον­ται τα σκου­πί­δια και κά­θε δη­μο­τι­κές ε­κλο­γές. Ο Δή­μος μπο­ρεί και πρέ­πει να εί­ναι πα­ρών με ο­λο­κλη­ρω­μέ­νο σχε­δια­σμό και πρω­το­βου­λί­ες σε πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρα πράγ­μα­τα.

9) Να κά­νου­με την Κα­λα­μά­τα τό­πο προ­σέλ­κυ­σης ε­πι­σκε­πτών. Ό­χι μό­νο για το ι­στο­ρι­κό κέν­τρο αλ­λά για ο­λό­κλη­ρη την πό­λη και για το με­γα­λύ­τε­ρο δι­ά­στη­μα του χρό­νου. Με εκ­δη­λώ­σεις και φε­στι­βάλ, α­να­πλά­σεις και ε­ξω­ρα­ϊ­σμό, α­να­βάθ­μι­ση των υ­πη­ρε­σι­ών, ώ­στε η πό­λη να εί­ναι α­πο­λύ­τως φι­λι­κή για τους ε­πι­σκέ­πτες.

10) Να αν­τι­στα­θού­με σε εκ­βια­σμούς και να συγ­κρου­στού­με με συμ­φέ­ρον­τα. Η Αυ­το­δι­οί­κη­ση έ­χει εμ­πλα­κεί πολ­λά χρό­νια τώ­ρα σ’ έ­να ε­πι­κίν­δυ­νο παι­χνί­δι, ό­που άλ­λοι α­πο­φα­σί­ζουν γι’ αυ­τήν: η κεν­τρι­κή ε­ξου­σί­α και τα ι­σχυ­ρά οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρον­τα. Αυ­τό τε­λει­ώ­νει.

Αυ­τές οι βα­σι­κές αρ­χές θα α­πο­τυ­πω­θούν στο συ­νο­πτι­κό αλ­λά ρε­α­λι­στι­κό πρό­γραμ­μά μας που θα δι­α­γρά­φει τους ά­ξο­νες που θα κι­νη­θού­με με στοι­χεί­α τε­χνο­κρα­τι­κά και ε­πι­στη­μο­νι­κά.

«Δέ­κα πράγ­μα­τα που δεν μπο­ρού­με να κά­νου­με»

Δεν μπο­ρού­με:

1) Να υ­πο­σχε­θού­με πράγ­μα­τα που εί­ναι έ­ξω α­πό τις αρ­μο­δι­ό­τη­τες και την δι­και­ο­δο­σί­α του Δή­μου.

2) Να προ­σαρ­μό­σου­με το πρό­γραμ­μά μας στις ε­πι­κοι­νω­νια­κές α­νάγ­κες μιας σύν­το­μης τη­λε­ο­πτι­κής προ­ε­κλο­γι­κής πε­ρι­ό­δου.

3) Να πα­ρι­στά­νου­με κά­τι που δεν εί­μα­στε, ελ­πί­ζον­τας ό­τι ό­λο και κά­ποι­ον θα ε­ξα­πα­τή­σου­με.

4) Να εκ­χω­ρή­σου­με τον σχε­δια­σμό και την υ­λο­ποί­η­ση των α­στι­κών α­να­πλά­σε­ων εν λευ­κώ σε ι­δι­ω­τι­κούς φο­ρείς.

5) Να υ­λο­ποι­ού­με κά­θε ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό αί­τη­μα που κα­τα­στρέ­φει την Πό­λη.

6) Να προ­σα­να­το­λί­σου­με ό­λους τους πό­ρους του Δή­μου σε έρ­γα βι­τρί­νας, α­δι­α­φο­ρών­τας για τις υ­πο­βαθ­μι­σμέ­νες γει­το­νι­ές.

7) Να κά­νου­με αλ­λη­λεγ­γύ­η μό­νο με χο­ρη­γούς, χω­ρίς πα­ρέμ­βα­ση και α­πο­φα­σι­στι­κή δρα­στη­ρι­ο­ποί­η­ση του Δή­μου.

8) Να μην πά­ρου­με θέ­ση για μια σει­ρά ι­δι­ω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων δη­μό­σι­ων χώ­ρων που εί­ναι στα σκα­ριά.

9) Να μην πά­ρου­με θέ­ση για το ά­νοιγ­μα των κα­τα­στη­μά­των τις Κυ­ρια­κές, που τσα­κί­ζει την εμ­πο­ρι­κή κί­νη­ση και τα κα­τα­στή­μα­τα στις γει­το­νι­ές.

10) Να υι­ο­θε­τή­σου­με την λο­γι­κή «ο Δή­μος κοι­τά­ει τη δου­λειά του και δεν πα­ρεμ­βαί­νει σε πο­λι­τι­κά θέ­μα­τα, α­κό­μα και ό­ταν α­φο­ρούν την πό­λη και τους αν­θρώ­πους της».

Σή­με­ρα α­πευ­θυ­νό­μα­στε σε ό­λους τους πο­λί­τες, τους άν­δρες και τις γυ­ναί­κες και τους κα­λού­με να συμ­με­τά­σχουν στην ο­λο­κλή­ρω­ση του  συν­δυα­σμού μας. Για να πά­ει μπρο­στά αυ­τή η χι­λι­ά­κρι­βη και ι­στο­ρι­κή πό­λη και ό­λος ο νέ­ος Καλ­λι­κρα­τι­κός Δή­μος α­πό τη Θού­ρια, τον Ά­ρι ως τα Αρ­φα­ρά. Εμ­πρός ό­λοι μα­ζί για νέ­ους α­γώ­νες. Για α­γώ­νες που θα δώ­σουν τη νί­κη στις λα­ϊ­κές δυ­νά­μεις. Ό­λοι μα­ζί με έμ­βλη­μα του συν­δυα­σμού μας την αλ­λα­γή. Εί­ναι αυ­τή η αλ­λα­γή δη­λω­τι­κή της με­γά­λης αλ­λα­γής που συν­τε­λεί­ται κά­θε φο­ρά στην πο­λι­τι­κή και αυ­το­δι­οι­κη­τι­κή πο­ρεί­α της χώ­ρας και της πό­λης και τώ­ρα του δι­ευ­ρυ­μέ­νου Δή­μου μας.  Θε­ω­ρώ τον ε­αυ­τό μου ευ­τυ­χή για τις με­γά­λες και α­νε­πα­νά­λη­πτες στιγ­μές που ζού­με ό­λοι μα­ζί και ο κα­θέ­νας: χω­ρι­στά για την α­νά­πτυ­ξη και την πρό­ο­δο του α­γα­πη­μέ­νου μας Δή­μου.

Εμ­πρός ό­λοι μα­ζί! για την «αλ­λα­γή».

Α­κο­λου­θούν τα ο­νό­μα­τα των υ­πο­ψη­φί­ων του πα­ρου­σί­α­σε ο κ. Μπερ­δή­μας:

1 ΑΛΑΜΑΡΑΣ Πέ­τρος του Κων/νου, Πρα­κτο­ρεί­ο ΟΠΑΠ και Γραμ­μα­τέ­α του  Σω­μα­τεί­ου ΟΠΑΠ νο­μού Μεσ­ση­νί­ας.

2 ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΥ Κων­σταν­τί­να, Α­σφα­λί­στρια.

3 ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ Δη­μή­τρης, Κτη­νο­τρό­φος

4 ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Δη­μή­τρης, Α­γρό­της.

5 ΒΛΑΧΑΚΗΣ Κων­σταν­τί­νος, Τε­χνι­κές Ερ­γα­σί­ες

6 ΓΚΡΑΙΚΗΣ Παύ­λος, Δημ. Σύμ­βου­λος, μέ­λος Δ.Σ. Ε­πι­με­λη­τη­ρί­ου Μεσ­ση­νί­ας

7 ΓΟΥΛΟΣ Κώ­στας, Υ­πάλ­λη­λος ΤΕΙ – Λο­γι­στής.

8 ΔΕΡΤΙΜΑΝΗΣ Σω­κρά­της, Υ­πάλ­λη­λος Δι­εύ­θυν­σης Υ­γεί­ας και Κοι­νω­νι­κής Μέ­ρι­μνας Π. Ε. Μεσ­ση­νί­ας.

9 ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ Νι­κό­λα­ος, Πτυ­χι­ού­χος ΤΕΙ Το­πι­κής Αυ­το­δι­οί­κη­σης.

10 ΖΑΜΠΑΡΑ Γε­ωρ­γί­α, Δι­οι­κη­τι­κή Υ­πάλ­λη­λος Νο­σο­κο­μεί­ου Κα­λα­μά­τας.

11 ΚΑΠΟΥΛΕΑΣ Γε­ώρ­γιος, συγ­γρα­φέ­ας, Μέ­λος της Έ­νω­σης Μεσ­ση­νί­ων Συγ­γρα­φέ­ων.

12 ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ Νι­κό­λα­ος, Κτη­μα­τί­ας

13 ΚΟΝΤΟΥ-ΜΠΟΡΟΜΠΟΚΑ Κων­σταν­τί­να, Οι­κια­κά

14 ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ Νι­κό­λα­ος, πρώ­ην Α­ξι­ω­μα­τι­κός Πυ­ρο­σβε­στι­κής

15 ΚΩΣΤΑΡΑΚΗΣ Κων­σταν­τί­νος Ε­λεύ­θε­ρος Ε­παγ­γελ­μα­τί­ας.

16 ΛΥΡΙΤΖΗΣ Δη­μή­τριος, Ξε­νο­δο­χο­ϋ­πάλ­λη­λος

17 ΜΕΝΤΖΑΣ Γε­ώρ­γιος, Συν­τα­ξι­ού­χος ΙΚΑ

18 ΜΟΥΚΑΣ Σταύ­ρος, Ε­λεύ­θε­ρος Ε­παγ­γελ­μα­τί­ας

19 ΜΠΡΟΥΜΑΣ Α­θα­νά­σιος, Πρό­ε­δρος Το­πι­κής Κοι­νό­τη­τας Ά­ρι.

20 ΠΕΡΣΟΠΟΥΛΟΣ Α­θα­νά­σιος, συν­τα­ξι­ού­χος ΔΕΗ

21 ΡΕΤΣΙΝΗΣ Βα­σί­λει­ος, Α­γρό­της

22 ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Φώ­τιος, Πρό­ε­δρος του Μεσ­ση­νια­κού- Μορ­φω­τι­κού Συλ­λό­γου Ά­ριος

23 ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ Ε­λέ­νη, οι­κια­κά.

24 ΣΤΕΦΑΝΟΥΡΗΣ Πα­να­γι­ώ­της, Συν­τα­ξι­ού­χος ΙΚΑ.

25 ΣΤΡΑΤΗΓΑΡΕΑ Μα­τί­να, Ι­δι­ω­τι­κός Υ­πάλ­λη­λος.

26 ΤΖΑΝΝΕΣ Νι­κό­λα­ος, πρώ­ην Ε­φο­ρια­κός, Γραμ­μα­τέ­ας του Συν­δέ­σμου Πο­λι­τι­κών Συν­τα­ξι­ού­χων Μεσ­ση­νί­ας.

27 ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ Α­να­στά­σιος, Υ­πάλ­λη­λος Νο­σο­κο­μεί­ου Κα­λα­μά­τας.

28 ΦΛΕΣΣΑΣ Α­να­στά­σιος, Ε­λεύ­θε­ρος Ε­παγ­γελ­μα­τί­ας

29 ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Α­θα­νά­σιος, Συν­τα­ξι­ού­χος ΟΤΕ

30 ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Γιά­ννης, Δημ. Σύμ­βου­λος, Δ/ντης 10ου Δη­μο­τι­κού Σχο­λεί­ου Κα­λα­μά­τας