Αγαπητά μου Παιδιά,
Και πάλι η Εκκλησία μας καλεί να εορτάσουμε και να βιώσουμε το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου μας, σε μία περίοδο αβεβαιότητας, κρίσης καί «ακαταστασίας», στοιχεία τα ὁποία χαρακτηρίζουν τήν καθημερινότητα του ανθρώπου και την υπαρξιακή του κατάσταση.
Η τολμηρή αυτή λειτουργική επανάληψη της αναστασίμου εορτής αποτελεί και για τον ίδιο τον άνθρωπο μία πρόκληση και μία πρόσκληση συγχρόνως.
Πρόσκληση για συμμετοχή στο Μυστήριο και πρόκληση, ως μία κατανόηση του Πάσχα όχι μόνο ως «έξοδο» αλλά και ως «είσοδο» στην επαγγελία για μία νέα ζωή, αφού η Ανάσταση είναι η απαρχή τής αιωνίου ζωής.
Το Πάσχα όμως δεν είναι υπόθεση ατομική αλλά προσωπική, δηλαδή ολόκληρης της ανθρώπινης πραγματικότητας και ζωής.
Αυτό σημαίνει ότι το «Χριστός Ανέστη» δεν είναι απλά ένας ύμνος, τον οποίον επαναλαμβάνουμε, αλλά μία λειτουργική αναφορά, η οποία μας καλεί να ενταχθούμε σε αυτή την εισοδική πορεία μετάβασης από τη δουλεία στην ελευθερία, από το σκότος στο φως, από την αιχμαλωσία στην αποκατάσταση της «οικείας πατρίδος», κατά τον άγιον Συμεών τον Νέον Θεολόγον.
Αυτό σημαίνει δυναμικότητα, ελπίδα, κουράγιο, αγωνιστικότητα, συνεχή αγώνα για απελευθέρωση, γιατί «μηδείς θρηνήτω πενία… μηδείς οδυρέσθω πταίσματα… πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος» (Ιωαν. Χρυσοστόμου).
Αυτό είναι το αναστάσιμο μήνυμα. Απελευθέρωση, συγχωρητικότητα, κατανόηση, φιλανθρωπία, αγάπη, σεβασμός από πάντες και προς πάντας.
