Του Γιάννη Χριστόπουλου
Χρειάστηκαν μόλις 7 μήνες από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές για να μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας Έλληνας και η καθεμιά Ελληνίδα :
Ποιος έλεγε και λέει αλήθεια και ποιος ψέματα.
Ποιος αγωνιζόταν και αγωνίζεται στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και ποιος έπαιζε και παίζει στο όνομα της μικροκομματικής ιδιοτέλειας.
Ποιος έλεγε και λέει με ακρίβεια πού βρισκόμαστε και πού πηγαίνουμε ως χώρα και ποιος δεν είχε ούτε έχει καμία αίσθηση των συσχετισμών, των κινδύνων και της διεθνούς πραγματικότητας.
Ποιος προειδοποιούσε για την επικείμενη πρόσκρουση στα βράχια και ποιος οδήγησε τη χώρα στα βράχια.
Αρχικά ήταν ο κ. Σαμαράς που με τα ΄΄Ζάππεια΄΄ και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, υφάρπαξε την ψήφο του λαού , στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο κ. Τσίπρας που έκλεισε το μάτι σε όλους, υπονοώντας ότι αυτός και η παρέα του γνωρίζουν και… «άλλες πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια», στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στο Καράκας κ.λ.π.
Για να αποδειχθεί, και στις δύο περιπτώσεις, ότι τελικά δεν υπάρχει εύκολος δρόμος.
Οι απελθόντες κυβερνητικοί συνέταιροι ΄΄διαγκωνίζονται΄΄ ποιός επηρέασε τον άλλο να γράφει δεξιά ή αριστερά παραμύθια, λησμονώντας πως ακόμη και η παιδαγωγική μέθοδος άλλων εποχών,που επέβαλε την αλλαγή χρήσης του χεριού του μαθητή, είναι αναχρονιστική, αυταρχική και αναποτελεσματική όπως ταυτόσημα αποτελεσμένα είχε και η διακυβέρνησή τους.
Μας ζητούν να πιστέψουμε ότι εκπροσωπούν το νέο, το άφθαρτο, το ασυμβίβαστο κομμάτι του πολιτικού συστήματος και στην πραγματικότητα εκφράζουν τις πιο γερασμένες, τις πιο αναξιόπιστες, τις πιο αντιπαραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Καταγγέλλουν τη μεταπολίτευση ως τη χειρότερη και πιο φαύλη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας μας, ξεχνώντας ότι παρά τις παθογένειές της άλλαξαν πολλά πράγματα στην Ελλάδα, ενώ οι ίδιοι έμειναν καθηλωμένοι στις πιο ανεδαφικές ιδεοληψίες τους.
Προσπαθούν να πείσουν ότι έχουν θετικό έργο.
Να υποθέσουμε ότι στον θετικό απολογισμό θα συγκαταλέγουν και τα capitalcontrols, την υπογραφή του 3ου μνημονίου, τα 86 δις επιπλέον δανεικά και τα 14 δις λογαριασμό που φόρτωσαν στις ελληνικές οικογένειες, τις χυδαίες μεταξύ τους αντιπαραθέσεις μετά τη διάσπαση τους, το χάος στην εκπαίδευση, τα αδιέξοδα του μεταναστευτικού….
Η ελπίδα που υποσχέθηκαν δεν ήρθε, γιατί τα έκαναν παντού θάλασσα. Ακόμη και τώρα, μετά την άτακτη συνθηκολόγησή τους, τη μια μέρα καταγγέλλουν το επάρατο Μνημόνιο που υπέγραψαν και την επομένη εμφανίζονται ως η μόνη δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή του.
Δυστυχώς για τους προοδευτικούς πολίτες που στήριξαν με ανιδιοτέλεια και για τους πολίτες που πίστεψαν ότι μπορούν να αλλάξουν εύκολα τα πράγματα, (κατάργηση ΕΝΦΙΑ, λιγότεροι φόροι και άλλες ανέξοδες υποσχέσεις), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αποδείχθηκε ανίκανη να αξιοποιήσει την εμπιστοσύνη τους και πολύ κατώτερη των περιστάσεων και των ευκαιριών που της δόθηκαν. Πόσα ελαφρυντικά, πόση άφεση αμαρτιών μπορεί να δώσει κανείς σε αυτούς που σε γνώση τους πούλαγαν στον κόσμο φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που προτιμούσαν να συναγελάζονται με ΄΄Καμμένους και Ραχήλ ΄΄, που έκαναν υπουργούς τους ΄΄Κουράκηδες -Χαικάληδες και Σπίρτζους΄΄, που βόλευαν τους συντρόφους, τους κολλητούς και τους συγγενείς;
Γιατί να πιστέψουμε ότι ο κ. Τσίπρας είναι ο εκφραστής του νέου που συγκρούεται με το παλαιοκομματικό σύστημα, όταν εκφράζει τις πιο παραδοσιακές εθνικο-λαϊκιστικές απόψεις που κυριάρχησαν κατά περιόδους στη μεταπολίτευση; Που καταγγέλλει τη διαπλοκή και βρίσκει καταφύγιο στο άντρο του αυριανισμού…
Ο κ. Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Μεϊμαράκης με τη ΝΔ., σκιαμαχούν για να αναβιώσουν ένα δικομματικό κακέκτυπο χωρίς αρχές, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς δεσμεύσεις.
«Αυτοφοράκιας» χαρακτηρίζεται ο ένας, «δεν σφάξανε» απαντά ο άλλος, προσφέροντας μόνο θέαμα και γέλιο.Η γραφική κοκορομαχία δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια των προτάσεών τους.
Ο ανταγωνισμός τους δεν έχει πραγματικό περιεχόμενο, είναι μια καρικατούρα. Βρίσκεται έξω και πέρα από τα προβλήματα και τις απαιτήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελληνίδων και τον Ελλήνων και ιδιαίτερα των νέων.
Οι πολίτες τους πήραν είδηση. Δεν εγκλωβίζονται και δεν παραπλανούνται.
Η χώρα χρειάζεται πραγματικά μια αναγέννηση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, που εξάντλησε τη δυναμική του. Απαιτείται σχέδιο για το αύριο ,παραγωγική πρόταση, αλήθεια και συλλογική προσπάθεια.
Απαιτείται η ανασυγκρότηση της ευρύτερης ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
Το ΜΗΝΥΜΑ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης απευθύνεται στα αισθήματα και τη λογική, στα βιώματα και την θέληση των Ελλήνων πολιτών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων απαιτεί από τα κόμματα και τους κοινωνικούς φορείς ουσιαστικό διάλογο, συνεννόηση, συνεργασία, με στόχο την κατοχύρωση σταθερών λύσεων. Απαιτεί από όλους κοινή δράση για να βγούμε από την κρίση. Απαιτεί στόχους και συνεκτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, με συγκεκριμένες και ρεαλιστικές λύσεις.
