Του Θό­δω­ρου Γα­λα­νό­που­λου

Σε με­ρι­κά θέ­μα­τα θέ­λω να εί­μαι α­πό­λυ­τος , του­λά­χι­στον για τον ε­αυ­τό μου ! Αυ­τός που παν­τρεύ­ε­ται με στό­χο την προί­κα λέ­γε­ται προι­κο­θή­ρας ! Αυ­τός που ξε­γε­λά­ει τα παι­δά­κια για να ι­κα­νο­ποι­ή­σει τις σε­ξου­α­λι­κές του ο­ρέ­ξεις λέ­γε­ται παι­δε­ρα­στής , κι αυ­τός που πλη­ρώ­νει μια ο­λό­κλη­ρη κοι­νω­νι­κή ο­μά­δα , ό­πως αυ­τή των γύ­φτων , κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά για να ε­ξα­γο­ρά­σει την ψή­φο τους , αυ­τό δεν λέ­γε­ται δη­μο­κρα­τί­α αλ­λά υ­πε­ξαί­ρε­ση της λα­ϊ­κής θέ­λη­σης ! Αν δεν το ζού­σα μπρο­στά στα μά­τια μου , θα έ­λε­γα ό­τι εί­ναι φή­μες και σαν φή­μες ά­στες να αι­ω­ρούν­ται στην α­τμό­σφαι­ρα ! Ό­μως Κυ­ρια­κή πρω­ί ε­κλο­γών και πή­γαι­να για έ­να τα­πει­νό με­ρο­κά­μα­το . Περ­νών­τας α­πό τη Μεσ­σή­νη , έ­ξω α­πό το δη­μαρ­χεί­ο,εν­τε­λώς α­προ­κά­λυ­πτα εί­δα ε­κα­τον­τά­δες γύ­φτους μα­ζε­μέ­νους ! Στα­μα­τώ, ρω­τα­ω τι γί­νε­ται βρε παι­διά ; Α, τί­πο­τε μου λέ­νε , πε­ρι­μέ­νουν να πά­ρουν το ε­βδο­μην­τά­ρι για την ψή­φο τους ! Μω­ρέ μπρά­βο σκέ­φτη­κα ; ε­βδο­μήν­τα δί­νουν ; Να πά­ω κι ε­γώ ! Αλ­λά με κά­τι γι­λέ­κα και πέν­σες και κα­τσα­βί­δια η­λε­κτρο­λό­γου , δύ­σκο­λο να πα­ρου­σια­στώ για η­λε­κτρο­λό­γος γύ­φτος! Ο­πό­τε τρά­βη­ξα για το με­ρο­κά­μα­το μου ! Αρ­γό­τε­ρα ό­μως έ­μα­θα α­κρι­βώς τη δι­α­δι­κα­σί­α ! « … Ο αρ­χη­γός των Α­πά­τσι .­.» , που κά­νει τη συν­δι­αλ­λα­γή με το πρω­το­πα­λί­κα­ρο του υ­πο­ψη­φί­ου , βρί­σκει τους ψη­φο­φό­ρους , και τους παίρ­νει τις ταυ­τό­τη­τες , τις ο­ποί­ες και τις δί­νει μα­ζί με το ε­βδο­μην­τα­ρι λί­γο πριν πά­νε να ψη­φί­σουν , …. με ε­λεύ­θε­ρη βού­λη­ση και κα­τά …συ­νεί­δη­ση ! Να χαί­ρε­στε τη δη­μο­κρα­τι­κή σας δι­α­δι­κα­σί­α ! Ό­ταν η ε­ξου­σί­α δι­δά­σκει πα­ρα­νο­μί­α στον πο­λί­τη , για­τί κι ο πο­λί­της να α­κο­λου­θή­σει τον νό­μο και να μην πα­ρα­νο­μή­σει κι αυ­τός ; Ποι­ος να σε­βα­στεί αυ­τόν τον δή­μαρ­χο ; Αυ­τός που μας έ­δι­νε ε­βδο­μην­τά­ρια για να τον βγά­λου­με, δεν θα μας α­φή­σει να αρ­πά­ξου­με τις σχά­ρες των υ­πο­νό­μων ; δεν θα κά­νει τα στρα­βά μά­τια να πά­ρου­με πα­ρά­νο­μα λί­γο ρεύ­μα και λί­γο νε­ρό να ζή­σου­με σαν άν­θρω­ποι ; Πως θα τον ξα­να­ψη­φί­σου­με; Αν η δη­μο­κρα­τί­α και η ε­κλο­γή ε­νός δη­μάρ­χου γί­νε­ται με ε­βδο­μην­τά­ρια , η α­νά­θε­ση πχ ε­νός έρ­γου του δή­μου πως θα γί­νε­ται ά­ρα­γε; Αυ­τός που λα­δώ­νει και αυ­τός που λα­δώ­νε­ται δεν μπο­ρείς να τους α­κουμ­πή­σεις που­θε­νά για­τί γλι­στρά­νε και χά­νον­ται και α­πό τους νό­μους της δη­μο­κρα­τί­ας και α­πό την η­θι­κή και την α­ξι­ο­πρέ­πεια που πρέ­πει να δι­έ­πει μια το­πι­κή κοι­νω­νί­α ! Πλη­ρώ­νεις τον προ­στά­τη να μη σου χα­λά­σει το μα­γα­ζί , πλη­ρώ­νεις τα τσαν­τί­ρια για να σε κά­νουν δή­μαρ­χο , πλη­ρώ­νεις τον δι­κό σου ερ­γο­λά­βο … Έ­να μό­νο δεν μπο­ρείς να πλη­ρώ­σεις πο­τέ ! Τη συ­νεί­δη­ση σου ό­τι βγαί­νεις με το σπα­θί σου και με την α­ξί­α σου !