«Δέκα χρόνια η Πάτρα και η Δυτ. Ελλάδα ήταν αποκλεισμένες και κάποιοι πλούτιζαν, με τα έργα που είχαν την υπογραφή Σουφλιά και των προηγούμενων συγκυβερνήσεων»

«Εμείς δε χαιρόμαστε, όπως ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης, όταν διέλυε την υγεία, δε χαιρόμαστε, όπως ο κύριος Βενιζέλος, όταν κατακρεουργούσε τα ασφαλιστικά ταμεία με το PSI, δε χαιρόμαστε όπως ο κύριος Μητσοτάκης, όταν έκανε απολύσεις», τόνισε ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης, σε ομιλία -παρέμβαση του σε συνέδριο για τις αναπτυξιακές προοπτικές της Δυτικής Ελλάδας», που οργάνωσε ο Εφημερίδα Πελοπόννησος  και πρόσθεσε: «Εμείς θα χαρούμε μαζί με τον ελληνικό λαό στο τέλος του 2018, όπου θα έχει βγει η χώρα από τη κρίση, όταν θα έχει αναδιαταχθεί το χρέος, όταν θα μπορούμε να ασκήσουμε τις πολιτικές που θέλουν. Ως τότε αγώνας, αγώνας, αγώνας μπας και το θυμηθούν και κάποιοι που το έχουν ξεχάσει».

Για όλους και για όλα, μίλησε ο υπουργός ΥΠΟΜΕΔΙ στην ομιλία του, εξηγώντας   πως και γιατί η Δυτική Ελλάδα και η Πελοπόννησος δέκα χρόνια τώρα ζουν σε αποκλεισμό και οι πολίτες της ταλανίζονται μέχρι σήμερα από τα έργα που φέρουν την υπογραφή Σουφλιά και των προηγούμενων συγκυβερνήσεων:  «Ο κ. Σουφλιάς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις  προέβλεπαν την ολοκλήρωσή τους σε έξι μήνες έως ένα χρόνο. Δέκα χρόνια δεν είχαν μεταφερθεί τα δίκτυα κοινής ωφέλειας. Δέκα χρόνια δεν είχαν επιλυθεί στο ίδιο υπουργείο που είχε και τις δύο αρμοδιότητες, τα σημεία τομής του αυτοκινητόδρομου με το σιδηρόδρομου. Δέκα χρόνια συσσωρευμένες αξιώσεις των παραχωρησιούχων, έργα κολλημένα και εκατοντάδες εκατομμύρια υποσημειώσεις από τις συμβάσεις που η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι τους δέσμευσαν τον ελληνικό λαό. Δέκα χρόνια ο απολογισμός τους ήταν: μειώνουν το μήκος του δρόμου και αυξάνουν τις αποζημιώσεις στους παραχωρησιούχους. Δέκα χρόνια η Πάτρα και η Δυτ. Ελλάδα ήταν αποκλεισμένες και κάποιοι πλούτιζαν».
Μάλιστα ο υπουργός ΥΠΟΜΕΔΙ αποκάλυψε, ότι όλα αυτά τα χρόνια, υπήρξε ένα παράλληλο σύστημα «ενδιάμεσων» που πλούτισε από τα προαναφερθέντα έργα των ασαφών προϋπολογισμών και των θολών χρονοδιαγραμμάτων. Τόνισε, δε, ότι συγκεκριμένοι δημόσιοι λειτουργοί που δρούσαν στο παράλληλο αυτό σύστημα, είχαν την αμέριστη συμπαράσταση συστημικών ΜΜΕ:
«θυμάστε , μας κατηγόρησε η  Καθημερινή, ο Σκάι, το Βήμα, και όλη αυτή η παρέα, για μια ενέργεια που κάναμε στην ΠΑΘΕ 90ο χιλιόμετρο, επειδή δεν αφήσαμε να κλείσει μια δίοδος σε τρεις οικισμούς και σε ένα καφέ. Μας κατηγόρησαν, μάλιστα, ότι διαπλεκόμαστε με το καφέ, για να διέρχονται οι τρείς οικισμοί, μέχρι να γίνει ο πρώτος σταθμός εξυπηρέτησης αυτοκινήτων, όπως οφείλουν να υπάρχουν κάθε 30 – 40 χλμ.  Ο αρμόδιος διευθυντής έστειλε μόνος του μια επιστολή, για να κλείσει η δίοδος, παρότι υπήρχε συνεννόηση με τον παραχωρησιούχο για το αντίθετο. Την έστειλε τυχαία μια μέρα πριν το δημοψήφισμα. Δυο μέρες πριν το δημοψήφισμα, λοιπόν, πήγε να κλείσει η δίοδος των τριών οικισμών παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων, των δημάρχων και όλων των υπολοίπων. Βέβαια η λάσπη και η σπέκουλα πήγε και ήρθε από τα ΜΜΕ που προανέφερα, για να υπερασπιστούν λέει το διευθυντή που πήγε να εφαρμόσει το νόμο. Ο συγκεκριμένος διευθυντής βρέθηκε δυστυχώς με μια εταιρεία στο όνομά του με τρία κότερα που τα έχει εδώ και αρκετά χρόνια. Να τον χαίρεται η καθημερινή, ο Σκάι, το Βήμα και τα άλλα παιδιά. Έχει μπει σε προσωρινή αργία, μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες».
Ο υπουργός ΥΠΟΜΕΔΙ υπογράμμισε επίσης τα οφέλη που προκύπτουν για το δημόσιο και τους πολίτες, από την τμηματική δημοπράτηση του αυτοκινητόδρομου Πάτρα – Πύργος.  Αναφέρθηκε στη δραματική μείωση των αξιώσεων και των αποζημιώσεων  που προέκυψαν από τη συγκεκριμένη διαγωνιστική διαδικασία,  δίνοντας απάντηση στη σφοδρή κριτική που του ασκήθηκε για τη συγκεκριμένη επιλογή: «Σήμερα μπορούν να απολογηθούν όσοι το ισχυρίζονταν  αυτό και βέβαια μπορούν να απολογηθούν, γιατί μας έκαναν κριτική για τον διαγωνισμό του Πάτρα – Πύργος. Μας έκαναν κριτική, γιατί δεν βγάλαμε μία διαγωνιστική διαδικασία, για να μετέχουν πάλι οι πέντε μεγάλες εταιρείες με πολύ μεγάλο κόστος. Το πρώτο τμήμα, όπως ξέρετε, δημοπρατήθηκε, έλαβε έκπτωση πάνω από 50%. Μέσα στον μήνα θα δούμε αρκετά ακόμη τμήματα του Πάτρα-Πύργος που θα υπερκαλύψουν το 50% του δρόμου. Επιτέλους θα γίνει σύγκριση, για να ξέρουμε όλοι πόσο κόστισαν πριν και πόσο κόστισαν μετά την εκλογή της Κυβέρνησης του Αλέξη του Τσίπρα. Μας κατηγόρησαν και για αυτό και θα μας κατηγορήσουν και στη συνέχεια αλλά οι πολίτες, όσο και αν μας κατηγορήσουν, θα πληρώσουν λιγότερα από τα μισά και αυτό είναι το δικό μας στοίχημα».
Τέλος, ο κ. Σπίρτζης, αναφέρθηκε εκτενώς και στο σχέδιο νόμου για τα δημόσια έργα που κατατίθεται την άλλη εβδομάδα προς διαβούλευση. Εξήγησε ότι αλλάζει το στρατηγικό μοντέλο των υποδομών στη χώρα, καθώς η κυβέρνηση βάζει  τέλος στη λογική του υπερπλουτισμού της αγοράς και της πολιτικής λογικής του ‘’Μαυρογιαλούρου’’. «Οι υποδομές πρέπει να εξυπηρετούν την ανάπτυξη των παραγωγικών δομών. Όχι έργα για τα έργα, αλλά έργα που θα δίνουν υπεραξία στην παραγωγική μηχανή της χώρας», τόνισε χαρακτηριστικά.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του υπουργού ΥΠΟΜΕΔΙ Χρήστου Σπίρτζη:

Φίλες και Φίλοι,

Να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση στο συνέδριο της ιστορικής εφημερίδας και  να ευχηθώ να συνεχίσει το έργο της, το έργο της ενημέρωσης των πολιτών, της ελεύθερης δημοσιογραφίας, του πλουραλισμού των  απόψεων, της αντίστασης στον λαϊκισμό και της άρνησης στην εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Η Εφημερίδα Πελοπόννησος σε αντίθεση με μεγάλες εφημερίδες κεντρικών εκδοτικών συγκροτημάτων, δείχνει, πως σε έναν κλάδο που έχει χτυπηθεί, μπορείς να δώσεις τη μάχη, τον αγώνα, χωρίς ηθικές εκπτώσεις, χωρίς κιτρινισμό, χωρίς το δέλεαρ της επί πληρωμής ή επί διαπλοκής εξυπηρέτησης συμφερόντων. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τις ημέρες μας.
Στο θέμα των στρατηγικών ανάπτυξης υποδομών υπάρχουν τρία μεγάλα κεφάλαια.
Το πρώτο είναι η θεσμική θωράκιση και το θεσμικό πλαίσιο για το στρατηγικό σχεδιασμό για τους στόχους που έχουμε. Το δεύτερο κεφάλαιο είναι οι μηχανισμοί για το πλαίσιο υλοποίησης και το τρίτο είναι το συγκεκριμένο σχέδιο, για δράσεις και υποδομές που αφορούν και τη χώρα και την περιοχή της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Στο πρώτο κεφάλαιο, δυστυχώς, η χώρα δεν είχε καμία απολύτως δομή και κανένα σχέδιο. Σκόπιμα από τη λήξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου υιοθετήθηκε ένα συντηρητικό αναπτυξιακό και ταυτόχρονα αντιπαραγωγικό μοντέλο που βασίστηκε στο δίπολο Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Το μοντέλο αυτό εξυπηρετούσε τις πολιτικές και κοινωνικές ανάγκες τις εποχής, με έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, με αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, με αποκλεισμούς και ακραίες κατασταλτικές πολιτικές. Εξυπηρέτησε τον αθέμιτο πλουτισμό συγκεκριμένων επιχειρηματιών, σε βάρος των παραγωγικών δραστηριοτήτων της χώρας. Εξυπηρέτησε τη συσσώρευση του ανθρώπινου δυναμικού της Χώρας σε δυο αστικά μητροπολιτικά κέντρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Προσανατολίζοντας τη χώρα από την παραγωγή στις δευτερογενείς υπηρεσίες και τέλος δημιούργησε έναν πολιτικό πολιτισμό αθλιότητας και συναλλαγής.
Ως σήμερα για τις στρατηγικές ανάπτυξης υποδομών δεν υπήρχε ούτε μια δομή στο Υπουργείο υποδομών. Δεν υπήρχε ένα κατάλογος, μια ιεράρχηση έργων, που έχει ανάγκη η χώρα, για τις αναγκαίες υποδομές, για το τι έχουμε ανάγκη και το ποιες είναι οι προτεραιότητες μας και το πόσο κοστίζουν.
Δυστυχώς, αυτό το μεγάλο έλλειμμα δεν οφείλεται σε ανικανότητα αλλά σε σκοπιμότητα, με την έλλειψη αυτής της δομής αντικαταστάθηκε το κέντρο λήψης απόφασης από την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα της χώρας στην αγορά. Αντί να σχεδιάζουμε, να ιεραρχούμε να υλοποιούμε και να ελέγχουμε τις αναγκαίες υποδομές ως χώρα ως κράτος και ως κοινωνία, επιλέγονταν έργα δυο κατηγοριών.  Όσα ετοίμαζε η αγορά με στόχο τον πλουτισμό και, πολλές φορές, στην περίπτωση της δικής μας χώρας τον υπερπλουτισμό και όσα ο εκάστοτε υπουργός έταζε ως «μαυρογιαλούρος»  στην περιοχή του. Αυτό είναι το στρατηγικό μοντέλο που αλλάζουμε, αυτό είναι το στοίχημα για τις υποδομές μαζί με την αρνητική εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπου αντί να έχουμε την Ευρώπη των λαών, έχουμε την Ευρώπη της ηγεμονίας. Είναι τα δυο μοντέλα που πρέπει να ανατρέψουμε, για να πάμε σε άλλες εποχές.  Η χώρα χρειάζεται παραγωγική δομή και ισόρροπη ανάπτυξη σε όλη την επικράτεια. Χρειάζεται μικρομεσαίες επιχειρήσεις που να παράγουν.
Οι υποδομές πρέπει να εξυπηρετούν την ανάπτυξη των παραγωγικών δομών. Όχι έργα για τα έργα. Έργα που θα δίνουν υπεραξία στην παραγωγική μηχανή της χώρας.
Στο σχέδιο νόμου που κατατίθεται την άλλη εβδομάδα προς διαβούλευση ιδρύεται η διεύθυνση στρατηγικού σχεδιασμού υποδομών, μια από τις μεγαλύτερες τομές για τις υποδομές και το σχεδιασμό τους και μια διαδικασία που αν μη τι άλλο θα βάλει φρένο στις δυο προηγούμενες λογικές της αγοράς και του  «μαυρογιαλούρου». Μια δομή που δεν θα επιτρέπει κατά το δοκούν επιλογή έργου, που θα ιεραρχεί τις ανάγκες της χώρας, που θα αποτρέπει την επιλογή έργων από τον εκάστοτε Υπουργό και τη βουλιμική αγορά, και κυρίως, που θα γνωρίζει η κοινωνία και ο πολίτης.
Στο ίδιο σχέδιο νόμου και στο σχέδιο νόμου για τις δημόσιες συμβάσεις  θεσμοθετούνται για πρώτη φορά το ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα αδειοδοτήσεων για όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και για όλες τις άδειες. Έχουμε κάνει καταγραφή και εμπλέκονται 47 δημόσιες Υπηρεσίες στις αδειοδοτήσεις των υποδομών είτε δημόσιων είτε ιδιωτικών, και ακούσατε από το συνάδελφο πόσα χρόνια θέλει ένα υδατοδρόμιο, που δεν είναι μια σύνθετη κατάσταση, αλλά μια απλή υποδομή.
Θεσμοθετείται, επίσης, το ηλεκτρονικό σύστημα επιτήρησης των έργων ώστε να γνωρίζουμε επιτέλους πόσα έργα γίνονται στη χώρα, να φύγουμε από τις δεκαετίας τις ετεροδοσοληψίας και της αδιαφάνειας, να γνωρίζουμε τι έργα γίνονται στους δήμους, στις περιφέρειες, στα υπουργεία, στους φορείς, σε ποια τιμή από ποιους πραγματικά γίνονται, και όχι εικονικά τι έχουν πληρωθεί και να γνωρίζουμε ποιο τμήμα του έργου έχει υλοποιηθεί. Για να γνωρίζει ο πολίτης κάθε στιγμή και στη χρονική περίοδο που υλοποιείται το έργο τι συμβαίνει. Θεσπίζεται το μητρώο υποδομών, για να γνωρίζουμε τι ανθρώπινο δυναμικό και πόρους  χρειαζόμαστε για τη λειτουργία και τη συντήρηση των υποδομών.
Για να μπορούμε ως Υπουργείο, ως περιφέρεια, ως δήμοι να έχουμε προγραμματισμό.
Θεσμοθετείται η απαγόρευση της εγκατάστασης ενός εργολήπτη, αν δεν έχουν ολοκληρωθεί οι απαλλοτριώσεις και οι αναγκαίες αρχαιολογικές τομές. Είναι κάτι που στη Δυτική Ελλάδα, το ξέρετε καλύτερα από εμένα, τι προβλήματα έχει προκαλέσει το αντίθετο.
Φίλες και φίλοι,
η κατάσταση που παραλάβαμε τον Ιανουάριο του 2015 και στις δημόσιες υποδομές, και στο Δημόσιο, γενικά, χαρακτηρίζεται από το τρίπτυχο χάος- αδιαφάνεια- απαξίωση.
Η Δυτική Ελλάδα και η Πελοπόννησος το έχει ζήσει στο πετσί της. Βρίσκεται δέκα χρόνια σε αποκλεισμό, δέκα χρόνια δεν είχαν ολοκληρωθεί οι απαλλοτριώσεις, ενώ ο κ. Σουφλιάς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις  προέβλεπαν την ολοκλήρωσή τους σε έξι μήνες έως ένα χρόνο. Δέκα χρόνια δεν είχαν μεταφερθεί τα δίκτυα κοινής ωφέλειας. Δέκα χρόνια δεν είχαν επιλυθεί στο ίδιο υπουργείο που είχε και τις δύο αρμοδιότητες, τα σημεία τομής του αυτοκινητόδρομου με το σιδηρόδρομου. Δέκα χρόνια συσσωρευμένες αξιώσεις των παραχωρησιούχων, έργα κολλημένα και εκατοντάδες εκατομμύρια υποσημειώσεις από τις συμβάσεις που η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι τους δέσμευσαν τον ελληνικό λαό. Δέκα χρόνια ο απολογισμός τους ήταν: μειώνουν το μήκος του δρόμου και αυξάνουν τις αποζημιώσεις στους παραχωρησιούχους. Δέκα χρόνια η Πάτρα και η Δυτ. Ελλάδα ήταν αποκλεισμένες και κάποιοι πλούτιζαν.
Εκτός των άμεσα εμπλεκομένων υπήρχαν και οι ενδιάμεσοι που πλούτιζαν, υπήρχαν δημόσιοι λειτουργοί, και θα κάνω συγκεκριμένες αναφορές, γιατί εμείς έχουμε μάθει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, και στον χώρο των ΜΜΕ. Γενικότερα θυμάστε την Καθημερινή, τον Σκάι, το Βήμα, και όλη αυτή την παρέα, για μια ενέργεια που κάναμε στην ΠΑΘΕ 90ο χιλιόμετρο, που δεν αφήσαμε να κλείσει μια δίοδος σε τρεις οικισμούς και σε ένα καφέ. Μας κατηγόρησαν, μάλιστα, ότι διαπλεκόμαστε με το καφέ, για να διέρχονται οι τρείς οικισμοί, μέχρι να γίνει ο πρώτος σταθμός εξυπηρέτησης αυτοκινήτων, όπως οφείλουν να υπάρχουν κάθε 30 – 40 χλμ.  Ο αρμόδιος διευθυντής έστειλε μόνος του μια επιστολή, για να κλείσει η δίοδος, παρότι υπήρχε συνεννόηση με τον παραχωρησιούχο για το αντίθετο. Την έστειλε τυχαία μια μέρα πριν το δημοψήφισμα. Δυο μέρες πριν το δημοψήφισμα, λοιπόν, πήγε να κλείσει η δίοδος των τριών οικισμών παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων, των δημάρχων και όλων των υπολοίπων. Βέβαια η λάσπη και η σπέκουλα πήγε και ήρθε από τα ΜΜΕ που προανέφερα, για να υπερασπιστούν λέει το διευθυντή που πήγε να εφαρμόσει το νόμο. Ο συγκεκριμένος διευθυντής βρέθηκε δυστυχώς με μια εταιρεία στο όνομά του με τρία κότερα που τα έχει εδώ και αρκετά χρόνια. Να τον χαίρεται η καθημερινή, ο Σκάι, το Βήμα και τα άλλα παιδιά. Έχει μπει σε προσωρινή αργία, μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες. Την ίδια κατάσταση στο δημόσιο τη βρήκαμε και αλλού. Βρήκαμε στην υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας, στους φορείς που εποπτεύουμε, σε πολλές διευθύνσεις του Υπουργείου.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πούμε τι έχουμε κάνει για τα έργα μέσα στη κρίση, μέσα στη διαπραγμάτευση και με συμβάσεις που έχουν δέσει χειροπόδαρα το ελληνικό δημόσιο. Όποιος διέρχεται από τους άθλιους δρόμους από την Αθήνα μέχρι την Πάτρα το βλέπει κάθε μέρα. Τα έργα θα ολοκληρωθούν λειτουργικά το Μάρτιο του 2017.
Αξίζει όμως να τονίσουμε τη δραματική μείωση των αξιώσεων και των αποζημιώσεων. Αξίζει να πούμε ότι θα γίνει το Πάτρα-Πύργος, όχι όπως έλεγαν ότι κοροϊδεύουμε και λέγαμε ψέματα στον κόσμο.
Σήμερα μπορούν να απολογηθούν όσοι το ισχυριζόντουσαν αυτό και βέβαια μπορούν να απολογηθούν, γιατί μας έκαναν κριτική για τον διαγωνισμό του Πάτρα – Πύργος. Μας έκαναν κριτική, γιατί δεν βγάλαμε μία διαγωνιστική διαδικασία, για να μετέχουν πάλι οι πέντε μεγάλες εταιρείες με πολύ μεγάλο κόστος. Το πρώτο τμήμα, όπως ξέρετε, δημοπρατήθηκε, έλαβε έκπτωση πάνω από 50%. Μέσα στον μήνα θα δούμε αρκετά ακόμη τμήματα του Πάτρα-Πύργος που θα υπερκαλύψουν το 50% του δρόμου. Επιτέλους θα γίνει σύγκριση, για να ξέρουμε όλοι πόσο κόστισαν πριν και πόσο κόστισαν μετά την εκλογή της Κυβέρνησης του Αλέξη του Τσίπρα.
Μας κατηγόρησαν και για αυτό και θα μας κατηγορήσουν και στη συνέχεια αλλά οι πολίτες, όσο και αν μας κατηγορήσουν, θα πληρώσουν λιγότερα από τα μισά και αυτό είναι το δικό μας στοίχημα.
Φίλες και φίλοι, η πρώτη φάση της αξιολόγησης τελείωσε. Η χώρα βλέπει την αρχή του οριστικού τέλους της κρίσης, την αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή. Καταβάλλουμε μια μεγάλη προσπάθεια, για να ολοκληρωθούν τα έργα που βρήκαμε σταματημένα, τους αυτοκινητόδρομους που αφορούν και την περιοχή της Δυτικής Ελλάδας και όλη την Ελλάδα, την Ολυμπία και την Ιόνια οδό, τη σιδηροδρομική υποδομή ως την Πάτρα, τα έργα περιφερειακής σημασίας που, επίσης, βρήκαμε κολλημένα, όπως τα έργα της παρα-ιόνιας και του φράγματος Πείρου-Παραπείρου.
Καταβάλλουμε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια, να γίνουν νέα έργα με λίγους πόρους αλλά με σεβασμό στο κάθε ευρώ του πολίτη, όπως είναι το Πάτρα-Πύργος, όπως είναι οι επεκτάσεις του Πάτρα-Πύργος, για να κλείσει ο οδικός κύκλος στις συνδέσεις της Πελοποννήσου. Η επέκταση του προαστιακού και του σιδηροδρόμου, τα έργα ύδρευσης και άρδευσης. Συνεργαζόμαστε με τις τοπικές κοινωνίες, με τις περιφέρειες, τους δήμους, τις συλλογικότητες, για να βρούμε κοινούς τρόπους στην προσπάθεια και να γίνουν νέα έργα και πώς θα γίνουν νέα έργα, να αντιμετωπίσουμε την έλλειψη ώριμων έργων που δεν βρήκαμε, να πολεμήσουμε την ανεργία, να οικοδομήσουμε παραγωγική δομή, να ιδρύσουμε δημόσιες δομές που έχει ανάγκη ο πολίτης, όπως η διεύθυνση φυσικών καταστροφών δυτικής Ελλάδας, που είναι ντροπή που δεν υπήρχε τόσα χρόνια, στην πιο σεισμική περιοχή της Ευρώπης. Αυτή είναι η εθνική προσπάθεια που πρέπει όλοι να συμμετέχουν.
Ο συνάδελφος Κοντοές πριν, κρίμα που δεν άκουσα και τους υπόλοιπους, μίλησε για το λιμάνι της Πάτρας. Ούτε στα λιμάνια είχαμε στρατηγικό σχεδιασμό, το 2014 στο νέο ΕΣΠΑ στη νέα προγραμματική περίοδο δεν είχε ενταχθεί ούτε ένα λιμάνι και ο στόχος ήταν προφανής: η ολοσχερής ιδιωτικοποίηση των λιμανιών της χώρας και βέβαια η απαξία τους πιο πριν. Και παντού έχει γίνει ένας σχεδιασμός σε λήψη συνολικού σχεδίου να έχουμε μεικτές χρήσεις, να μην έχουμε αποφασίσει ως χώρα ποια λιμάνια θα είναι μεικτά, ποια θα είναι εμπορικά, ποια θα είναι επιβατικά, ποια θα είναι τουριστικά.
Πιστεύω ότι αυτός ο αποσπασματικός σχεδιασμός πρέπει να τελειώσει και πρέπει να μπούμε σε άλλες εποχές, σε άλλη λογική. Αυτή είναι η προσπάθεια, για να βγάλουμε τη χώρα από τη κρίση και τις δεσμεύσεις του χθες, από την ύφεση, τη διαπλοκή και τη παρακμή του χθες. Είναι βαριά τα μέτρα και όσα επιβάλλονται. Για αυτό, επειδή είδα και τον φίλο μου τον Γιάννη τον Μανιάτη εδώ, που μας ασκεί κριτική και προσωπική και γενικότερη, να πούμε και  σε πολλούς άλλους από τη Νέα Δημοκρατία ότι εμείς θα συνεχίσουμε να κλαίμε και να στενοχωριόμαστε, όταν επιβάλλονται τέτοιες πολιτικές στη χώρα. Όταν επιβάλλονται πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, της Νέας Δημοκρατίας και των συνοδοιπόρων τους, θα γελάμε και θα είμαστε με ευθυμία, όταν καταφέρουμε πολιτικές στη δική μας αντίληψη, δηλαδή στην ανατροπή των πολιτικών που έχουν δεσμεύσει τη χώρα. Δε χαιρόμαστε, όπως ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης, όταν διέλυε την υγεία, δε χαιρόμαστε, όπως ο κύριος Βενιζέλος, όταν κατακρεουργούσε τα ασφαλιστικά ταμεία με το psi, δε χαιρόμαστε όπως ο κύριος Μητσοτάκης, όταν έκανε απολύσεις. Δε θα χαρεί με εμάς ο κύριος Σαμαράς, για να μας δει, όπως τους πρώην υπουργούς του, τον κ. Λοβέρδο και τον κ. Μανιάτη, δίπλα στον κύριο Μητσοτάκη, γιατί δεν θα βρεθούμε ποτέ στην ίδια όχθη με τον κύριο Μητσοτάκη.
Απευθυνόμαστε στην καρδιά των πολιτών για την εθνική προσπάθεια από όπου και αν προέρχονται όποια και αν είναι η πολιτική τους τοποθέτηση, απευθυνόμαστε στην ψυχή προοδευτικών πολιτών από όπου και αν είναι οι πολιτικές καταβολές τους. Εμείς θα χαρούμε μαζί με τον ελληνικό λαό στο τέλος του 2018, όπου θα έχει βγει η χώρα από τη κρίση, όταν θα έχει αναδιαταχθεί το χρέος, όταν θα μπορούμε να ασκήσουμε τις πολιτικές που θέλουν. Ως τότε αγώνας, αγώνας, αγώνας μπας και το θυμηθούν και κάποιοι που το έχουν ξεχάσει.