Της Εμμανουέλας Αάμερ Μουλατσιώτη

Η κοινωνία μας έχει γεμίσει από καλούς ανθρώπους. Οποιοσδήποτε από εμάς κι αν ερωτηθεί αν πράττει σωστά, απαντά με το γενικόλογο και κοινότυπο ”μα είμαι καλός άνθρωπος”. Τι παράξενο όμως, αυτή η ”κοινωνία των καλών ανθρώπων” λιμνάζει στα βουρκόνερα της ζήλιας ,του φθόνου και του κοινωνικού-κανιβαλισμού.

Ναι, έχουμε αρκετά τέτοια παραδείγματα. Φιλάνθρωποι για το θεαθήναι τοις ανθρώποις, που δεν αισχύνονται να διατυμπανίζουν την ”ανιδιοτελή” τους δράση. Πολιτικοί μονίμως να ”μάχονται” για το ”καλό” του λαού. Άνθρωποι κενοί και αδιάφοροι να λατρεύονται ως ”σταρ”.

Μα η διαφθορά δεν είναι προνόμιο μόνο των ”προνομιούχων” της κοινωνίας. Πόσοι από εμάς δεν ”ανήκουμε” σε διάφορες κλίκες με σκοτεινούς σκοπούς ,που με δέλεαρ το χρήμα ,μας έκαναν προσκυνημένους-όπως πολλοί σωστά θα έλεγε και ο Κολοκοτρώνης; Πόσοι δεν αρεσκόμαστε να ποδοπατάμε τον συνάνθρωπό μας; Να τον ισοπεδώνουμε ηθικά και πρακτικά ακόμα αν μας δοθεί η ευκαιρία; Πόσοι για να κάνουμε αυτό που θέλουμε δεν είμαστε διατεθειμένοι να πατήσουμε επί των αξιών μας και επί πτωμάτων;

Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι αγωνιζόμαστε. Μα στην ζωή -αντίθετα με ότι θέλουν να μας περάσουν-υπάρχει το σωστό και το λάθος. Και το σημαντικότερο είναι αν είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε για το σωστό. Και εννοείται πως θα κάνουμε και λάθη. Φτάνει να μην τα κάνουμε ηθελημένα και αυτά τα λάθη να μην μας γίνουν τρόπος ζωής.

Σε αυτό τον κόσμο ξεχωρίζει πάντα το κακό από το καλό. Και σαν κάποιος τάξει τη ζωή του στον αγώνα υπέρ του καλού( αυτό που άλλοι το λένε ”καλό αγώνα”) θα πολεμηθεί με απίστευτο μένος από όλους και από όλα. Μα θα έχει σύμμαχο ακατανίκητο και έτσι θα μπορεί να κάνει κάτι που πολύ λίγοι εν τέλει καταφέρνουν σε αυτή τη ζωή. Να κοιτάει τον καθρέφτη και να αναγνωρίζει το πρόσωπο που εικονίζεται…

Επισκεφθείτε και το blog μου : vrestifwnisou.blogspot.gr