Μάλιστα, και σύμφωνα με πληροφορίες του Euro2day.gr, στην οδό Χαλκοκονδύλη ήδη έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται σενάρια ως προς το ποιες, κυρίως υδροηλεκτρικές μονάδες, θα πρέπει να παραμείνουν υπό τη ΔΕΗ  για λόγους εθνικής και κοινωνικής ασφάλειας.

Πριν πάμε, όμως, στο πως η διοίκηση της επιχείρησης και τα διευθυντικά της στελέχη «χωνεύουν» την απώλεια λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων, αξίζει να δούμε πως ωριμάζει αυτή η προοπτική στους κόλπους της κυβέρνησης.

Όπως αναφέρουν πηγές στο Euro2day.gr, «κυβερνητικά στελέχη θεωρούν αναγκαία την υποχώρηση του οικονομικού επιτελείου απέναντι στην απαίτηση των δανειστών για δομικά μέτρα αναδιάρθρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας αντιτείνοντας βέβαια την αποκόμιση κερδών σε κάποιο άλλο από τα καυτά θέματα της διαπραγμάτευσης». Οι ίδιες πηγές προσθέτουν πως «όταν έχουμε μπροστά μας ασφυκτικές πιέσεις για περικοπές συντάξεων, καθώς και για περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να υποχωρήσει στο θέμα της πώλησης μονάδων, κερδίζοντας κάτι πιο ισχυρό από τα άλλα δύο μέτωπα, που αφορούν τη ζωή εκατομμυρίων συνταξιούχων και εργαζομένων».

Πέραν αυτού του επιχειρήματος, αρμόδιοι παράγοντες φέρνουν αντίστοιχα παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών κρατικών εταιριών ηλεκτρισμού, οι οποίες ναι μεν, συρρικνώθηκαν στις αγορές των χωρών τους, ωστόσο ενίσχυσαν τα μεγέθη τους εκτός των συνόρων τους.

Είναι χαρακτηριστικές άλλωστε οι αναφορές του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργου Σταθάκη στη διάρκεια της τοποθέτησης του στη συνεδρίαση της διαρκούς επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου που έγινε στις 8 Μαρτίου:  «Η Δ.Ε.Η. στο πλαίσιο των συμφωνηθέντων στόχων για το 2020 θα είναι προφανώς, μια διαφορετική Δ.Ε.Η… Εμείς, επιδιώκουμε να έχει ισχυρά οικονομικά στοιχεία, να είναι εξωστρεφής και να έχει δραστηριότητες και αλλού, να είναι μια άλλη Δ.Ε.Η. που θα τηρήσει αυτό το πλαίσιο και θα αποκτήσει όμως πιο ισχυρή διεθνή παρουσία». Ο υπουργός αναφερόταν στη συνεδρίαση εκείνη στην αναγκαία μείωση του μεριδίου της εταιρίας στην παραγωγή αλλά κυρίως στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας.

Αλλά και ο πρόεδρος της ΔΕΗ  Μανώλης Παναγιωτάκης μιλώντας στην ίδια συνεδρίαση τόνισε για το μέλλον της εταιρίας, αποδεχόμενος τη μείωση του μεριδίου της στην εγχώρια αγορά: «Η ΔEΗ σε λίγα χρόνια πρέπει να κάνει αυτά που δεν έγιναν δεκαετίες. Έχουμε χαράξει μια στρατηγική, που προβλέπει ότι η Δ.Ε.Η. του άμεσου μέλλοντος, θα είναι μικρότερη στον ηλεκτρισμό στην Ελλάδα, αλλά θα είναι η ισχυρότερη και μεγαλύτερη εταιρεία». Και εξήγησε: «Διότι θα ασχοληθούμε και με άλλα προϊόντα στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα το φυσικό αέριο, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και θα αναπτύξουμε περισσότερο τη διεθνή μας δραστηριότητα. Έχουμε ένα ισχυρό brand name, μια ισχυρή παρουσία και θα αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή ενεργειακή ολοκλήρωση και ιδιαίτερα την περιφερειακή αγορά των Βαλκανίων και της Ιταλίας, που είναι η περιφερειακή ενεργειακή αγορά της Ε.Ε. η οποία και μας αφορά».

Ανάγκη ρευστότητας

Η ωρίμανση της ιδέας για τη μείωση του μεγέθους της ΔΕΗ  έρχεται και κάτω από την πίεση της ασφυκτικής οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει, η πάλαι ποτέ κραταιά επιχείρηση.

Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές καταναλωτών βρίσκονται κοντά στα 2,6 δισ. ευρώ και παρά τις απανωτές ρυθμίσεις που έχει εφαρμόσει η εταιρία, ο ρυθμός εισπραξιμότητας δεν έχει ανέβει σε σημείο που να ανακόπτεται θεαματικά η ταχύτητα των απλήρωτων λογαριασμών.

Τα 2,6 δισ. ευρώ είναι τεράστιο μέγεθος και απειλεί πια τη βιωσιμότητα της επιχείρησης. Το αποτέλεσμα είναι και η ίδια η ΔΕΗ  να δημιουργεί οφειλές στην αγορά, όπως το ποσό των 550 εκατ. ευρώ και πλέον, στον ΑΔΜΗΕ, τον ΔΕΔΔΗΕ, τον ΛΑΓΗΕ κλπ. οι οποίοι με τη σειρά τους πάνε πίσω την πληρωμή παραγωγών ΑΠΕ κ.α.

Η επιχείρηση τρενάρει… με τη σειρά της και τις πληρωμές εργολάβων

Η ΔΕΗ  επίσης, έχει μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις. Τον Απρίλιο λήγει το ομολογιακό των 200 εκατ. ευρώ και η διοίκηση μετά κόπων και βασάνων αναζητά την κάλυψη αυτών των ποσών. Ο πρόεδρος βέβαια, διαβεβαιώνει ότι τα χρήματα υπάρχουν.

Από την άλλη μεριά και ο δανεισμός προς την επιχείρηση συναντά δυσκολίες, όπως το πρόσφατο κοινoπρακτικό δάνειο των 200 εκατ. ευρώ που ακόμη δεν έχει κλείσει και τυπικά.

Η μόνη ελπίδα είσπραξης ζεστού χρήματος είναι η καταβολή του τιμήματος 320 εκατ. ευρώ από την κινεζική State Grid για την πώληση του 24% της θυγατρικής της, του ΑΔΜΗΕ. Ωστόσο, απαιτείται η έγκριση της μεταβίβασης από τις κοινοτικές αρχές, κάτι που δεν αναμένεται πριν το τέλος του Απριλίου.

Συμπερασματικά, στα υψηλότερα διοικητικά κλιμάκια της οδού Χαλκοκονδύλη, ωριμάζει, σύμφωνα με πληροφορίες του Euro2day.gr, όλο και περισσότερο η ιδέα της πώλησης του 40% των υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων, ως μία ευκαιρία για τόνωση των εσόδων της, αλλά και για να καταστεί η ΔΕΗ , βιώσιμη, επειδή πια θα είναι μικρή…

Για το λόγο αυτό, άλλωστε, όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, η διοίκηση της ΔΕΗ επεξεργάζεται τις τελευταίες εβδομάδες τα πλάνα της για τη διατήρηση συγκεκριμένων υδροηλεκτρικών μονάδων υπό τη σκέπη της, με γνώμονα την αδιάλειπτη και ασφαλή άρδευση και ύδρευση παραγωγικών αγροτικών εκτάσεων και μεγάλων αστικών κέντρων, αντίστοιχα.