Γράφει ο Θεόδωρος Σταυριανόπουλος
Ο Πρωθυπουργός και πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίαςθεωρούν ότι όλα είναι πολύ καλά τακτοποιημένα και στις δημόσιες δηλώσεις τους τα περιγράφουν συνεκτικά δεμένα και ότι φαντάζουν μαγικά. Μιλούν και ορίζουν ως μεγάλο και σπουδαίοτο κυβερνητικό έργο. Όμως στα μάτια της κοινωνίας φαντάζει λειψό και περιορισμένο και βρίσκεται μακριά από τις προσδοκίες ακόμα και σε ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων της ΝΔ. Καθημερινά φανερώνεται ότι η απόσταση είναι μεγάλη μεταξύ των προεκλογικών υποσχέσεων και σχεδίων και του αποτελέσματος. Οι προσδοκίες απογοητεύονται. Στους δεξιούς ψηφοφόρους, άλλοι αποστασιοποιούνται, άλλοι αποκαρδιώνονται και αρκετοί απομακρύνονται.
Οι εσωκομματικές τριβές όσο και η φθοράλόγω ανεπαρκούς διακυβέρνησης αποτυπώνεται συνεχώς στις δημοσκοπήσεις. Και αυτό συμβαίνει παρότι οι άλλοι διεκδικητές εξουσίας είτε πέρασαν είτε δεν περνούν και τις καλύτερες των ημερών τους.
Η πολιτική έχει γίνει πιο σύνθετη διαδικασία, απαιτεί ξεχωριστές εμπνεύσεις παραγωγής ιδεών και δημιουργικού έργου και δεν αρκεί πλέον η δογματική στοχοθεσία.
Επικίνδυνες καταστάσεις δημιουργούνται στα δεξιά της ΝΔείτε εσωτερικά αλλά και εξωτερικά της μετά την δημιουργία δεξιών κομμάτων τα τελευταία χρόνια. Οι παραδοσιακοί δεξιοί εγκαταλείπουν την ΝΔ και οδηγούνται προς τα εκεί. Η εσωστρέφεια ήταν ορατή το τελευταίο χρονικό διάστημα και με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε σε αυτό που συνέβη με την διαγραφή Σαμαρά. Κάποιοι λένε ότι θα έχει και συνέχεια.
Η στασιμότητα μέχρι πρότινος στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και η πολιτική απουσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τα όσα συμβαίνουν σε αυτόν είχε ως αποτέλεσμα οι πολιτικές πιέσεις προς την ΝΔ να μην ήταν ισχυρές από τα κόμματα αυτά. Έτσι αναπτύχθηκε μια έντονη πολιτική πίεση εκ των έσω της ΝΔ καθώς και από τα άλλα κόμματα που κινούνται στο δεξιό πολιτικό φάσμα. Ευτυχώς που το ΠΑΣΟΚ ηρέμισε ,προσανατόλισε την πυξίδα του και έτσι μπορεί να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση.
Τα κόμματα του κεντροαριστερού χώρου για μεγάλο χρονικό διάστημα φάνταζαν σαν να είχαν πετάξει λευκή πετσέτα στη διεκδίκηση και στην δημιουργία αντιπολιτευτικού λόγου. Φαίνονταν ανίκανα να εμπνεύσουν, να πείσουν και να διατυπώσουν πρωτογενή σκέψη κινητοποίησης και διεκδίκησης. Ζήσαμε μια εποχή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στο γήπεδο χωρίς αντίπαλο και πουοι δικοί του φίλαθλοι του φωνάζουν, γιατί θέλουν να δουν να παίζεταιμπάλα!!!
ΥΓ.Η ύπαρξη πολλών κομμάτων στη Βουλή μπορεί να αποτελεί δημοκρατική έκφραση, επί της ουσίας όμως αυτός ο κατακερματισμός και αυτή η πολυφωνία δημιουργεί μόνο προσωπικές φιλοδοξίες και σύγχυση. Αυτό μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί από αυτό που συμβαίνει στην σημερινή Βουλή των 9 κομμάτων.
