Εμπιστοσύνη. Δίνεται απλόχερα μα κερδίζεται και κάθε μέρα. Μα επί των ημερών μας όλα και όλοι μα απογοητεύουν. Παντού ψέματα και ψεύτες μας καλούν να χάσουμε την πίστη μας στους ανθρώπους, στην κοινωνία. Πολιτικοί, άνθρωποι του πνεύματος, άνθρωποι της διπλανής πόρτας ακόμα και συγγενείς καθημερινά μοιάζουν να έχουν βαλθεί να μας αποδείξουν πως όποιος στις ημέρες μας εμπιστεύεται το συνάνθρωπό του είναι από αφελής έως και ανόητος.

Τότε όμως τι πρέπει να κάνουμε; Μήπως να σκληρύνουμε και εμείς και πια εγωιστές σε έναν εγωιστικό κόσμο να επικρατήσουμε; Μήπως πρέπει να επιτρέψουμε στο φόβο της απογοήτευσης ,της απόρριψης και της προδοσίας να μας στερήσει την ανθρωπιά μας;

Καλώς ή κακώς στην ιστορία πάντα θα υπάρχουν οι προδότες, οι διπρόσωποι, άνθρωποι, που αποδείχτηκαν  ανάξιοι της εμπιστοσύνης μας. Άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να μας κάνουν σαν κι αυτούς. Μα σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας κοντρολάρουν τη ζωή. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας αλλάξουν. Το ότι έχουμε αισθήματα αγαπάμε, πληγωνόμαστε και πονάμε σημαίνει ότι ακόμα παραμένουμε άνθρωποι. Ας αφήσουμε λοιπόν τον χρόνο να μας αποδείξει πως κανείς σε αυτή τη ζωή δεν απέφυγε τον πόνο. Αλλά και χωρίς να πονέσει δεν έγινε κανένας μας καλύτερος,σοφότερος, πιο άνθρωπος.

Για αυτό εμπιστευτείτε τα πάντα στο Θεό. Και πιστέψτε άδολα στους ανθρώπους χωρίς να περιμένετε αντάλλαγμα. Στην καλύτερη περίπτωση θα αγαπήσετε και θα αγαπηθείτε .ενώ στην χειρότερη θα πάρετε ένα μάθημα ζωής.

Για αυτό την επόμενη φορά που θα αμφιβάλλετε και θα φοβηθείτε να δείξετε εμπιστοσύνη σκεφτείτε και αυτό:μερικές φορές χρειάζεται να κάνεις πρώτα ένα άλμα πίστης, και η εμπιστοσύνη έρχεται μετά…