Γράφει ο Γιώργος Πουλοκέφαλος
Σαν σήμερα, στις 11.05.1987, ξεκινούσε η κατασκευή του Σαϊνοπούλειου Αμφιθεάτρου. Ένα Αμφιθέατρο γεννιόταν σε αυτόν τον τόπο ! Ακριβώς πριν 30 χρόνια, ένα αμφιθέτρο που έμελε να παίξει τον κυρίαρχο ίσως και τον αποκλειστικό ρόλο στα πολιτιστικά δρώμενα της Σπάρτης και της Λακωνίας γενικότερα. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, πάνω από όλα πατριώτης και οραματιστής, ο Γιώργος Σαϊνόπουλος με το δικό του «ειδικό βάρος», έκανε προσωπική του υπόθεση τα ζητήματα πολιτισμού αυτού του τόπου και σηματοδοτούσε τα επόμενα χρόνια σε αυτόν τον τομέα.
Στην ιδιόκτητη έκταση του στη Μαγούλα και με αποκλειστικά δικές του δαπάνες που προέρχονταν κυρίως από εκποίηση δικών του περιουσιακών στοιχείων, αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, έχτισε βήμα- βήμα αυτό το πολιτιστικό «απόσταγμα». Που έκτοτε και ανελλιπώς καλύπτει με τις παραστάσεις του το κενό που υπήρχε σε θέματα πολιτισμού.
Ο υποφαινόμενος ως μελετητής και επιβλέπων μηχανικός του έργου έχει πολλά να θυμάται από αυτή τη συνεργασία ! Από την αγωνία, την επιμονή , τη θέληση και το όραμα αυτού του μοναδικού ανθρώπου.
Αξίζει κυρίως για τους επιγενόμενους μια μικρή αναφορά ώστε να εμβαθύνουμε στην σκέψη και στο πείσμα του ακούραστου Γιώργου Σαϊνόπουλου για να στηθεί και να ολοκληρωθεί αυτό το έργο.
Ξεκινήσαμε ένα χρόνο σχεδόν νωρίτερα με τα προκαταρκτικά, τα προσχέδια, συζητήσεις και ξενύχτια ατελείωτα, εκεί στο μικρό και φιλόξενο γραφειάκι της Κων-νου Παλαιολόγου! Απορρίψαμε προτάσεις, ξανασχεδιάσαμε! Ώρες ατελείωτες , ώρες δημιουργικές! Ο μεταβολισμός της ενέργειας έπρεπε να δώσει απτά αποτελέσματα ! Πάντα με τη δική του έμπνευση αλλά και την επίσης υποστηρικτική στάση της συζύγου του της κ. Χρυσαυγής προχωρούσαμε, μελετούσαμε, σβήναμε, ξαναφτιάχναμε μέχρι να καταλήξουμε στην οριστική πρόταση.
Επισκεφθήκαμε ενδιάμεσα άλλες πόλεις που είχαν ανοιχτά θέατρα όχι για να αντιγράψουμε, αλλά για να δούμε τις αδυναμίες στην πράξη τέτοιων κατασκευών!
Θέλαμε έτσι και αλλιώς το δικό μας να είναι μοναδικό και κυρίως αυθεντικό!
Και ξεκινήσαμε μετά τις τυπικές διαδικασίες και τις αδειοδοτήσεις ακριβώς στις 11 Μαΐου του 1987 . Την Άνοιξη! Ώστε να έχουμε ολόκληρη την πρόσφορη κατασκευαστική περίοδο μπροστά μας ! Δεν έπρεπε να καθυστερήσουμε ούτε μία μέρα αλλά ούτε και να χαθεί καμία μέρα !
Πρώτα οι χωματουργικές εργασίες για την διαμόρφωση του χώρου και κατόπιν τις σκυροδετήσεις. Ο χώρος που επιλέχθηκε από τον ίδιο τον Γιώργο Σαϊνόπουλο ήταν ένα φυσικό πρανές που προσιδίαζε με μία κοίλη επιφάνεια που ακριβώς απέναντι της είχε τα φυσικά και μοναδικά σκηνικά !
Τον Ταΰγετο και το Μυστρά !
Δεν θα μπορούσε πραγματικά να υπάρχει άλλο μέρος που να συνδυάζει αθροιστικά αυτές τις παραμέτρους με αυτά τα πλεονεκτήματα.
Αξίζει βέβαια μία αναφορά στο αποτέλεσμα της ακουστικής που υπάρχει στο κατασκευασμένο θέατρο για τον τρόπο με τον οποίο επιτεύχθηκε αυτό. Ο αρχικός σχεδιασμός του κοίλου του θεάτρου δεν ήταν ο σημερινός αλλά 4.00 μέτρα δυτικότερα! Όταν τα χωματουργικά μηχανήματα είχαν διαμορφώσει το κοίλο στην αρχική θέση, το ανήσυχο πνεύμα του Γιώργου Σαϊνόπουλου επιζητούσε ακόμη καλύτερη ακουστική. Εφοδιαστήκαμε για αυτές τις ανάγκες με ένα ντεσιμπελόμετρο της εποχής και αρχίσαμε να μετράμε τα ηχητικά αποτελέσματα. Αυτό όμως δεν τον ικανοποιούσε !
Έτσι μία μέρα μου έδειξε δύο πέτρες ποταμίσιες και μου υπέδειξε να μείνω στο κέντρο του θεάτρου και να χτυπώ τις πέτρες ρυθμικά και σταθερά με την ίδια ένταση. Αυτό γινόταν μόνον τα απογεύματα όταν είχαν αποχωρήσει όλοι από το εργοτάξιο και είχαμε απομείνει οι δυο μας!
Ο ίδιος διέτρεχε ολόκληρο το κοίλο του θεάτρου και άκουγε τα χτυπήματα των δύο πετρών. Ταυτόχρονα μου απέρριψε το νεσιμπελόμετρο ως μη αποτελεσματικό και για την μέτρηση της ακουστικής για αυτόν αρκούσαν μόνον οι πέτρες.
Με δεδομένη αυτήν την μεθοδολογία μετρούσε την ακουστική ο ίδιος, με την δική μου συνδρομή μόνον στο χτύπημα. Είπαμε να προχωρήσουμε την εκσκαφή του κοίλου κατ αρχήν 1 μέτρο ανατολικότερα . Η βελτίωση της ακουστικής ήταν εντυπωσιακή. Στη συνέχεια μετρώντας με μόνο αξιόπιστο μέσο τις 2 πέτρες και προχωρώντας η εκσκαφή του κοίλου έφθασε στα 4 μέτρα σε σχέση με την αρχική, που ήταν και η τελική θέση.
Πόση ήταν αυτή η βελτίωση της ακουστικής σύμφωνα με το ντεσιμπελόμετρο που μέτρησα στην αρχή και στο τέλος ! Βελτίωση κατά 65% σε σχέση με την αρχική τοποθέτηση του θεάτρου !
Μεγάλη βέβαια χαρά για τον υπογράφοντα που πριν μερικά χρόνια ξαναβρήκα αυτές τις 2 πέτρες στο γραφείο μου, που είχα χάσει μετά από κάποια μετακόμιση και που θα πρέπει να παραδώσω κάποια στιγμή ως ιστορικό στοιχείο στο Σαϊνοπούλειο Ίδρυμα. Για να γνωρίσουν οι νεώτεροι τον τρόπο με τον οποίο ο αείμνηστος Γιώργος Σαϊνόπουλος επέλεξε να μετρήσει και να βελτιώσει την ακουστική του Θεάτρου!
Θα μπορούσαν να γραφούν και υπάρχουν ένα πλήθος ακόμη από μικρές ιστορίες με γεμάτες αναμνήσεις από εκείνη τη συνεργασία. Κυρίως όμως θα παραμένει εσαεί ως θύμηση , η έμπνευση, το πάθος για δημιουργία, το όραμα και η θέληση αυτού του μοναδικού ανθρώπου που ήθελε να βάλει και έβαλε σε άλλη βάση τον πολιτισμό στον αγαπημένο τόπο του την Σπάρτη !!!
