Του Θανάση Πετράκου

Στις 15 Ι­ου­λί­ου 1974, η Χούν­τα του Ι­ω­αν­νί­δη προ­χώ­ρη­σε σε πρα­ξι­κό­πη­μα ε­ναν­τί­ον της Κυ­πρια­κής Δη­μο­κρα­τί­ας α­να­τρέ­πον­τας τον Πρό­ε­δρο της Κύ­πρου, τον Αρ­χι­ε­πί­σκο­πο Μα­κά­ριο. Το πρα­ξι­κό­πη­μα ή­ταν α­πο­κο­ρύ­φω­μα μιας συ­νω­μο­τι­κής δρα­στη­ρι­ό­τη­τας της Χούν­τας, με την κα­θο­δή­γη­ση των Α­με­ρι­κα­νών, εί­χε σκο­πό την δι­χο­τό­μη­ση της Κύ­πρου. Ή­ταν μια κα­θα­ρά προ­δο­τι­κή ε­νέρ­γεια της Χούν­τας. Το πρα­ξι­κό­πη­μα ά­νοι­ξε το δρό­μο για την στρα­τι­ω­τι­κή ει­σβο­λή της Τουρ­κί­ας στην Κύ­προ στις 20 Ι­ου­λί­ου 1974.

Φέ­τος συμ­πλη­ρώ­νον­ται 40 χρό­νια, α­πό τις δύ­ο τρα­γι­κές ε­πε­τεί­ους, α­πό το χουν­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα στην Κύ­προ και α­πό την ει­σβο­λή της Τουρ­κί­ας στην Κύ­προ που κα­τέ­λη­ξε σε πε­ρί­που 4.000 νε­κρούς, 1619 α­γνο­ού­με­νους και 200.000 ε­κτο­πι­σμέ­νους α­π’ τα σπί­τια τους, στην κα­το­χή του 37% του νη­σιού και τη δη­μι­ουρ­γί­α του «ψευ­δο­κρά­τους» στη Βό­ρεια Κύ­προ.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στα­θε­ρά υ­πο­στη­ρί­ζει κά­θε προ­σπά­θεια δί­και­ης και στα­θε­ρής λύ­σης του Κυ­πρια­κού στη βά­ση των α­πο­φά­σε­ων του ΣΑ και των ψη­φι­σμά­των της ΓΣ του Ο­Η­Ε. Τη δι­ε­θνο­ποί­η­ση του Κυ­πρια­κού αν­τί τον εγ­κλω­βι­σμό του ως δι­με­ρές πρό­βλη­μα Τουρ­κί­ας-Ελ­λά­δας – ή σε τε­τρα­με­ρή πλαί­σια, με την α­ξι­ο­ποί­η­ση ό­λων των φί­λι­ων δυ­νά­με­ων της Κύ­πρου και με την ε­πί­βλε­ψη των μο­νί­μων με­λών του Συμ­βου­λί­ου Α­σφα­λεί­ας του Ο­Η­Ε.­ ­

Υ­πο­στη­ρί­ζει την με­τε­ξέ­λι­ξη της Κυ­πρια­κής Δη­μο­κρα­τί­ας σε μια αυ­θεν­τι­κή Δη­μο­κρα­τι­κή Ο­μό­σπον­δη Κύ­προ με μια κυ­ρι­αρ­χί­α, μια δι­ε­θνή προ­σω­πι­κό­τη­τα, μια ι­θα­γέ­νεια. Με το λα­ό κυ­ρί­αρ­χο. Με δι­α­σφά­λι­ση των αν­θρώ­πι­νων δι­και­ω­μά­των ό­λων των πο­λι­τών της, μα­κριά α­πό ρα­τσι­σμούς και φυ­λε­τι­κές δι­α­κρί­σεις. Μια Κύ­προ στην ο­ποί­α θα ζουν ει­ρη­νι­κά και με ί­σα δι­και­ώ­μα­τα Ελ­λη­νο­κύ­πριοι, Τουρ­κο­κύ­πριοι, Αρ­μέ­νιοι, Μα­ρω­νί­τες και Λα­τί­νοι.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υ­πο­στη­ρί­ζει μια Κύ­προ α­παλ­λαγ­μέ­νη α­πό κα­το­χι­κά στρα­τεύ­μα­τα και πο­λι­τι­κές ε­ποι­κι­σμού. Με πλή­ρη άρ­ση των «τε­τε­λε­σμέ­νων» του 1974. Υ­πο­στη­ρί­ζει μια Κύ­προ Ο­μο­σπον­δια­κή, με δο­μές και θε­σμούς που θα στο­χεύ­ουν στην κοι­νή δι­α­βί­ω­ση και ό­χι στο δι­α­χω­ρι­σμό των πλη­θυ­σμών. Με ου­σι­α­στι­κή προ­σέγ­γι­ση των δύ­ο κοι­νο­τή­των και αρ­μο­νι­κή συμ­βί­ω­ση και συ­νερ­γα­σί­α σε μί­α κυ­ρί­αρ­χη Κύ­προ, χω­ρίς εγ­γυ­ή­τρι­ες δυ­νά­μεις.