Η διαδικασία διαδοχής, η εκλογή νέου προέδρου στη Ν.Δ., είναι η έκτη στην ιστορία της και έχει έντονο το χαρακτηριστικό της αναζήτησης του «ηγέτη». Από το 1980 μέχρι σήμερα ήταν κυρίαρχο άλλες δύο φορές και προέκυψαν δύο αρχηγοί: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Κωνσταντίνος Καραμανλής… Τα κριτήρια δεν είναι ίδια όταν αναζητάς με πολιτική αγωνία αυτόν που θα νικήσει ένα «θρυλικό» αντίπαλο – Ανδρέας και ΠΑΣΟΚ παλιότερα, Αλέξης και ΣΥΡΙΖΑ σήμερα – με τα κριτήρια εκλογής ενός ικανού και σοβαρού προέδρου σε ένα κόμμα εξουσίας που αργά ή γρήγορα γνωρίζει ότι θα έρθει ξανά στην εξουσία.
Τι γίνεται, λοιπόν, σήμερα; Κατ’ αρχάς, κατά παραγγελία ηγέτες δεν υπάρχουν. Όση ανάγκη κι αν έχει ο κόσμος για ηρωικές φιγούρες, ατσαλένιες μορφές και μαρμαρένια αλώνια, αυτές πρώτα διαμορφώνονται πιο χαμηλά ή σε άλλα πεδία και μετά, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν ή το απαιτήσουν, μπαίνουν μπροστά. Βαφτίσια ηγετών δεν έχουν τύχη ιστορικά… Αντίθετα, έχουν τύχη οι σύνθετες και μελετημένες επιλογές. Ο πολιτικός χρόνος παραμένει ασύλληπτα πυκνός, καθώς μέσα σε 6 χρόνια είχαμε ισάριθμες κυβερνήσεις με ή χωρίς εκλογές.
Ο πολιτικός χρόνος θα παραμείνει πυκνός, ό,τι κι αν λένε και ό,τι κι αν κάνουν οι εντός και εκτός συνόρων παράγοντες. Για ένα κόμμα εξουσίας, λοιπόν, όπως η Ν.Δ., τα κριτήρια υπάρχουν: να είναι πραγματικά ενωμένη, να ανεβάσει το επίπεδο στο ανθρώπινο δυναμικό της, να είναι πάνοπλη προγραμματικά σημείο προς σημείο, έτοιμη από πριν να πάει τη χώρα σε άλλα καθαρότερα νερά απ αυτά που μας οδήγησαν οι επαναστάτες «Μεσσίες» μέσα σε λίγους μήνες. Μάχη για την ηγεσία δεν πρέπει να γίνει, μόνον αγώνας για το καλύτερο, για τον κόσμο της παράταξης και όχι μόνον. Φαίνεσθαι χωρίς ουσία δεν επιτρέπεται, κύμβαλα αλαλάζοντα και στρατιές αρεστών αντί αρίστων, ξέρουμε πού οδηγούν. Περίκλειστες και περιχαρακωμένες πολιτικές αντιλήψεις υπονόμευσαν, αντί να στηρίξουν, όπως νόμιζαν κάποιοι, την πρώην κυβέρνηση. Και τέλος, κανείς δεν μπορεί να θεωρεί την ηγεσία «τρόπαιο», διότι όποιος κι αν είναι, θα είναι πρώτος μεταξύ ίσων, τίποτε άλλο…

e-typos.com