Του Σωτήρη Τσώνη *
42 χρόνια μετά την εξέγερση φοιτητών και εργατών στο Πολυτεχνείου, τα μηνύματα και οι συνειρμοί, τα αιτήματα και η αξιακή της κληρονομιά είναι επίκαιρα περισσότερο από ποτέ.
Το Πολυτεχνείο, κορυφαία στιγμή στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων και διαχρονικό σύμβολο του αγώνα για δημοκρατία, του αγνού και άδολου πατριωτισμού, επιβεβαιώνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι η εθνική συνοχή και ομοψυχία είναι ο “μόνος δρόμος” ώστε να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας και να επιστρέψει ο άνθρωπος στο επίκεντρο της πολιτικής.
Το τρίπτυχο “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” ηχεί ως η απόλυτη διεκδίκηση ενάντια στο “γύψο” της ανθρωπιστικής κρίσης ενδυνάμωση της εργασιακής και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η 17η Νοεμβρίου ανήκει σε όλους τους Έλληνες, και όχι μόνο σε αυτούς που κατ’ εξακολούθηση επιχειρούν να καπηλευτούν, να σφετεριστούν ή να μονοπωλήσουν το περιεχόμενό της. Σηματοδοτεί και νοηματοδοτεί εκείνα τα “σημαντικά” που μας ενώνουν παραμερίζοντας τα “ασήμαντα” που μας χωρίζουν.
Η Δημόσια Παιδεία παραδίδεται στις ελλείψεις της εντείνοντας τις εκπαιδευτικές ανισότητες. Η αναβάθμισή της, όμως, είναι εφικτή με τα Πανεπιστήμια ανοικτά και την ελεύθερη διακίνηση νέων ιδεών, όχι με βιαιότητες και παραβατικές συμπεριφορές.
Το “Πολυτεχνείο Ζει”, όμως, οι απόφοιτοί του, όπως όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι των Τριτοβάθμιων Ιδρυμάτων και η ελληνική νεολαία δεν μπορούν να ζήσουν, καταδικάζονται στη μετανάστευση, την επαγγελματική περιπλάνηση και την εξαθλίωση της “γενιάς των 245 €”.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
- Αγωνιζόμαστε για ένα “παρόν” χωρίς περικοπές και ένα “μέλλον” που δεν θα εξαρτάται από τη “διαθεσιμότητα” των αγορών.
- Θωρακίζουμε το “Άσυλο των Ιδεών” και όχι το “Άσυλο της παρανομίας”.
- Διεκδικούμε ελπίδα-Απαιτούμε προοπτική.
- Aντιστεκόμαστε σε εκείνους που μας στερούν το «δικαίωμα» να ονειρευόμαστε μια Ελλάδα ανθρώπινη, δημιουργική και παραγωγική
*Πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας
