… ένα μουσείο υποκρισία

Του Γιώργου Πουλοκέφαλου*

poulokefalos1Η  πρόσφατη απόφαση  του  Κεντρικού  Αρχαιολογικού  Συμβουλίου, με  την  οποία  απορρίφθηκε   η   «αίτηση  θεραπείας» της  Περιφερειακής Αρχής, για  την  απόφαση  του  1997,  κήρυξης ως  διατηρητέου  του  υπάρχοντος  κτίσματος  στο  οικοπεδικό  χώρο   του  «ΧΥΜΟΦΙΧ»,  ήταν το  έναυσμα  ώστε  να  θρυμματισθεί  η  χρόνια υποκρισία  για  το  Παλλακωνικό αίτημα  ανέγερσης  ενός  σύγχρονου Μουσείου  στη  πόλη  της  Σπάρτης.

Ήταν ταυτόχρονα  το  τέλος  της  αυταπάτης  ότι  η  κατασκευή  ενός  Μουσείου είναι  εφικτή  δυνατότητα για  εκείνους  που  αυτοβούλως θέλησαν καιρό  τώρα με  τυμπανοκρουσίες,  να  σηκώσουν  δήθεν  το  βάρος  αυτής  της διεκδίκησης.

Ήταν  το  κερασάκι  στην  τούρτα της  αστείας επιχειρηματολογίας   και  της  ανεύθυνης πολιτείας  των  ταγών  μας, μιας  απαίτησης, που   χάθηκε στις  ατέρμονες βαρύγδουπες  κορώνες και  τις  παλινδρομήσεις  στη  διαδρομή  Σπάρτη – Τρίπολη και  αντιστρόφως.

Λαλίστατοι  και χειμαρρώδεις στις  από  καιρού  εις  καιρόν μεγαλόστομες  δηλώσεις τους περί  του  αντάξιου  της  Ιστορίας  δικού  τους  σύγχρονου  εγχειρήματος! Αέρας  χτυπητός  βέβαια !

Στο  τελευταίο  ΚΑΣ παίχτηκε  μία  ακόμη  πράξη  πιστοποίησης της παγιωμένης  απραξίας και  αποκαλύφθηκε  η  «ηθελημένη»  πολιτική ατολμία της  Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Θρυμματίστηκε έτσι  κάθε  ίχνος  σοβαρότητας και  υπευθυνότητας.

Και  σήμερα  εναγωνίως οι  άτυχοι  «χειριστές» αναζητούν   ένα  ακλόνητο  άλλοθι  για  τις  δικές  τους ανεπάρκειες  τους, τις  παραλείψεις τους  και  τις  αμέλειες  τους  για  το  συγκεκριμένο  ζήτημα!

Ο  ιστορικός  του  μέλλοντος  βέβαια θα  αποφανθεί   για  το  μείγμα  του  ιδιότυπου δόλου  και της ανοησίας, που  ξεδιπλώθηκε  τότε το  2011 όταν  η  επιγενόμενη  Αιρετή  Περιφέρεια πέταξε  στο  κάλαθο  των  αχρήστων  την  υπάρχουσα μελέτη  της απερχόμενης Νομαρχιακής  Αυτοδιοίκησης.

Τώρα  προβάλουν  το  επιχείρημα ότι,  ικανή  και  αναγκαία συνθήκη για  την  έναρξη της  πολυπόθητης και  ακριβοθώρητης μελέτης  του  Νέου  Μουσείου,  ήταν  η  κατεδάφιση  του  υπάρχοντος  κτίσματος στο  χώρου  του  ακινήτου!

Λες  και  δεν  γνώριζαν ότι το  συγκεκριμένο  κτίσμα ασχέτως  αν  συμφωνεί  κανείς   ή  όχι  με  την διατήρηση  του, είναι  χαρακτηρισμένο  διατηρητέο  από  το  έτος 1997  με απόφαση  του  ΚΑΣ.

Και  σήμερα  περίμεναν να  αποφανθεί το  ίδιο  Συμβούλιο  ότι  τότε  το  1997 όταν  αποφάσισε την  εν  λόγω  κήρυξη, «υπέπεσε σε  πλάνη» !!

Αστειότητες  βέβαια  που  δεν  αντέχουν  σε  καμία  κριτική !!

Και  τώρα οι  «επαϊοντες»  μετά  από  όλη  αυτή  την χρονοϊστορία στη διαδρομή του  αιτήματος  ανέγερσης ενός  νέου  Μουσείου, μας λένε  ότι  τέλειωσαν  όλα,  ότι  η προχθεσινή  απόφαση ήταν  η  ταφόπλακα του  εγχειρήματος.

Δεν  μας  λένε  βέβαια  ότι  πέντε  χρόνια  τώρα  λοιδορούν  και  εμπαίζουν  την  τοπική  κοινωνία της  Λακωνίας  και  ότι  δεν  ήταν  ποτέ  στα πλάνα  τους αυτό  το  αίτημα!

Γιατί  από  το  2010  έως  σήμερα  δεν  έχουν  κάνει  απολύτως  τίποτα ώστε να  δικαιολογούν  τα  κροκοδείλια  σημερινά  δάκρυα  τους για  την  απώλεια  του  Μουσείου!

Γιατί  δεν  έκαναν τίποτα  ώστε  αυτό το  κρίσιμο  διάστημα,  να  έχουν   ωριμάσει  τη  μελέτη  και  να  μπορέσει  το  έργο  να  ενταχθεί  ως  έργο  « γέφυρα» στο  ΕΣΠΑ   2014-2020,  στη  μόνη  υπάρχουσα  πηγή  χρηματοδότησης.

Γιατί  γνωρίζουν  πολύ  καλά  ότι  τέτοια  έργα  δεν  μπορούν  να ενταχθούν  στο  νέο  ΕΣΠΑ παρά  μόνον  σαν  έργα  «γέφυρες»!

Και  εδώ  προκύπτει  η  αναζήτηση  του  άλλοθι και  να  φορτωθεί  η  ευθύνη   στο  ΥΠΠΟ !!!

Έτσι  χάθηκε  η  ευκαιρία  να  αποχτήσει  η  πόλη  της  Σπάρτης  Μουσείο  τουλάχιστον  για  τα  επόμενα  15  χρόνια !!!

Βέβαια  ο  αντίλογος  στις  προβαλλόμενες  δικαιολογίες  υπάρχει  αλλά  δεν  υπάρχουν  τα  χρήματα!!!

Γιατί  για  να  προχωρήσει  η  μελέτη  του  Νέου  Μουσείου υπάρχουν  και  υπήρχαν  εξ  αρχής  δύο εναλλακτικές  προτάσεις ή  να  προχωρήσουν  εντάσσοντας στο  σχεδιασμό  το  υπάρχον  διατηρητέο  ή  προχωρώντας  τη  νέα  μελέτη   σε  απόσταση  από  το  διατηρητέο,  με  εξαγορά  της  αναγκαίας απαιτούμενης οικοπεδικής  έκτασης από  τα  παρακείμενα  αγροτεμάχια που  ευτυχώς  είναι  αδόμητα.

Η  πρώτη  εναλλακτική  πρόταση  θα  αυξήσει  κατά τι το  κόστος  κατασκευής αφού  θα απαιτηθούν  επί  πλέον  πόροι  για  την  στατική  του  επάρκεια  και  η  δεύτερη  λύση θα  απαιτήσει  τοπική  τροποποίηση  του  σχεδίου  πόλης .

Πεδίον  δόξης  λαμπρόν κύριε  Περιφερειάρχη και  κυρία  Αντιπεριφερειάρχη, γιατί για  τα  τεχνικά ζητήματα  ευτυχώς  υπάρχουν  και  άλλοι  δρόμοι,  αναζητήστε  και  τις  εναλλακτικές  εκδοχές για  την  εξεύρεση  των  χρημάτων  που  απαιτούνται  αφού  φροντίσατε να  αποκόψετε τους  δρόμους  «ανεφοδιασμού»  με  την  μέχρι  σήμερα  πολιτεία  σας !!!

Για  την εν  υπνώσει  τοπική  κοινωνία μας βέβαια,  τους  φορείς,  τις  θεσμικές  εκπροσωπήσεις  και  τις  συλλογικές  εκφράσεις,  η  προχθεσινή  εξέλιξη  θα  πρέπει  να  γίνει  η  απαρχή  της  αφύπνισης,  σε  μια προσπάθεια  ανάκτησης του πολλαπλά κακοποιημένου δικαιώματος  για  ένα νέο  Μουσείο στη  πόλη  της  Σπάρτης.

Διαφορετικά  ας  αναμένουν πριν και  τις  επόμενες  αυτοδιοικητικές εκλογές  έναν  εκσκαφέα  που  θα  αναζητά στον  ακάλυπτο χώρο του  οικοπέδου του  Νέου  Μουσείου τη  «χαμένη»  τιμή  της  αυτοδιοικητικής  υποκρισίας !

*Πολιτικός  μηχανικός –  πρώην  πρόεδρος  του  περιφερειακού συμβουλίου  Πελοποννήσου