«Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια μικρή και όμορφη χώρα. Οι πολίτες της όμως υπέφεραν γιατί οι κυβερνήτες σπαταλούσαν πολλά λεφτά σε φίλους, αυλικούς και “συγγενείς” και έβαζαν συνεχώς νέους φόρους. Κάθε καινούργιος κυβερνήτης υποσχόταν ότι “θα αλλάξουν τα πράγματα”, όμως η ζωή σε αυτόν τον ηλιόλουστο τόπο δεν άλλαζε. Πλησίαζαν Χριστούγεννα και οι νέοι κυβερνήτες -οι Κοκκινόμαυροι- ήταν πολύ προβληματισμένοι. Οι Ηγεμόνες θα έφευγαν για τα χωριά και τις πόλεις και θα έρχονταν αντιμέτωποι με όλους αυτούς που τους είχαν μοιράσει υποσχέσεις. Τι δικαιολογία θα έβρισκαν; «Να φτιάξουμε έναν κατάλογο με νέες υποσχέσεις», σκέφθηκε κάποιος. «Να πούμε στους ανασφάλιστους ότι ΘΑ έχουν ασφάλιση. Να πούμε στους ηλικιωμένους ότι ΘΑ έχουν πρόσβαση σε χειρουργεία και νοσοκομεία. Ότι οι μαθητές ΘΑ έχουν δωρεάν φροντιστήρια…».
«Και πώς θα τα κάνουμε όλα αυτά αφού έχουμε σπαταλήσει όλα τα λεφτά; », αναρωτήθηκε ο πιο αθώος από τους Κοκκινόμαυρους.
«Μα δε θα τα κάνουμε. Θα υποσχεθούμε ότι ΘΑ τα κάνουμε», είπε ο πιο έμπειρος ενώ γύρω του ξεσπούσαν γελάκια. «Δε θυμάστε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Όλοι χάρηκαν. Και τι πάθαμε που δεν το κάναμε; Υποσχέσεις θέλει ο κόσμος…».
«Μπράβο», ακούστηκαν πολλές μαζί οι φωνές των Κοκκινόμαυρων. «Να προβλέπουμε και μετατάξεις με μια υπογραφή», φώναξε ο ένας. «Και μεταθέσεις με μια υπογραφή», συμπλήρωσε ο άλλος. «Και διορισμούς κατ’ εξαίρεση στους ΟΤΑ»… «Και καθαρίστριες στα Πανεπιστήμια, χωρίς διαγωνισμό»… «Και πρόσθετες αμοιβές στα Διοικητικά Συμβούλια» … «Και να πούμε ξανά για ανθρωπιστική κρίση, δωρεάν ρεύμα, επιδότηση ενοικίων… Όλα αυτά που τους δώσαμε και πριν μερικούς μήνες» … Τώρα πια τα γέλια είχαν γίνει κανονικά χαχανητά. Όλοι είχαν καταλάβει το σχέδιο. Το μόνο που απέμενε ήταν ο τίτλος. Ποιος θα πίστευε ξανά «νέες υποσχέσεις»; «Ε τότε να το πούμε Παράλληλο Πρόγραμμα’»!
Εδώ πια ακούστηκαν χειροκροτήματα. Αληθινά παραμυθένιο ψέμα! Ακόμη και αν οι δανειστές του Βασιλείου δεν τους επέτρεπαν να το κάνουν νόμο, οι Ηγεμόνες και οι αυλικοί τους θα έβγαιναν στα χωριά και τις πόλεις και θα έλεγαν το παραμύθι με το Παράλληλο Πρόγραμμα.
Σε λίγες μέρες άλλωστε θα ήταν Χριστούγεννα. Τι άλλο να θέλει ο κόσμος πέρα από δύο παραμυθένιες λέξεις».
matrix24.gr