Ψηφίστηκε τελικά από τη Βουλή η τροπολογία που «κρατικοποιεί» το Μέγαρο Μουσικής, με τον ελληνικό λαό (που τρελαίνεται ως γνωστόν για κλασική μουσική και όπερα) να φορτώνεται τα χρέη ενός ιδιωτικού, έως τώρα, οργανισμού.
Δεν είναι πολλά, γύρω στα 300 εκατομμύρια ευρώ*, ίσως και περισσότερα με τους τόκους. Το αποτυχημένο όραμα ενός ιδιώτη το ξεπληρώνουμε εμείς. Τα δάνειά του στα οποία έμπαιναν εγγυήτριες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το σουρεαλιστικό της υπόθεσης είναι άλλο όμως. Ποια κόμματα ψήφισαν την τροπολογία;
Καταρχάς ο ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι και πέρυσι ήταν σφόδρα αντίθετος μιας τέτοιας προοπτικής. Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να ιδιωτικοποιεί τα… χρήσιμα (αεροδρόμια, λιμάνια, την Ακρόπολη ίσως αργότερα) αλλά κρατικοποιεί τα… «άχρηστα».
Και, κατά δεύτερον, η Νέα Δημοκρατία που, αν και φανατική υπέρ ιδιωτικοποιήσεων, εδώ τάχθηκε υπέρ μιας καραμπινάτης κρατικοποίησης.
Ψήφισε υπέρ και το ΠΑΣΟΚ και έμοιαζε αναγκαίο ώστε να συμπληρωθεί το τρίγωνο (της αμαρτίας).
Και γιατί δηλαδή να μην αναλάβουμε και τα χρέη δύο ροκ συναυλιακών χώρων που γνωρίζω, στην Αθήνα; Γιατί να περιοριστούμε σε αυτά, μόνο, του Μεγάρου;
Και να μη θυμηθούμε καλύτερα τι έλεγε ο προηγούμενος υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης όταν ανέλαβε καθήκοντα, τέτοιες ημέρες πέρυσι.
Τότε που δεν ξέραμε τι ΣΥΡΙΖΑ μάς ξημερώνει…
*update: Συγχωρήστε με το λάθος για τον αρχικό υπολογισμό, τα δάνεια που μένουν απλήρωτα είναι 226 εκατομμύρια ευρώ, συν τους τόκους, συν μία έκτακτη επιχορήγηση γύρω στα 15 εκατομμύρια ευρώ. Τα υπόλοιπα έχουν πληρωθεί. Μικρότερο το κακό επομένως.
