Πλήθος εικόνων με πρόσφυγες να συνωστίζονται σε πλατείες και νησιά της χώρας μας υπό άθλιες συνθήκες και συνεχόμενα τα Μ.Μ.Ε. να προβάλλουν το συγκεκριμένο θέμα. Μα που ήταν τα συγκεκριμένα κανάλια όταν οι ”σύμμαχοί” μας γκρέμιζαν τις χώρες των ανθρώπων αυτών; Που ήταν όταν μοίραζαν βόμβες και εμάς μας ενημέρωναν σχετικά με τον ”εκδημοκρατισμό” που έφερνε το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.; Αλλά τα ερωτήματα συνεχίζονται..

Που είναι όλα αυτά τα Μ.Μ.Ε. όταν ο δικός μας λαός βιώνει τόσο δύσκολες μέρες; Μήπως ζουν σε συννεφάκι και δεν κατανοούν πως ήδη πολύ πριν την προσφυγική κρίση η Ελλάδα βίωνε και βιώνει το δικό της Γολγοθά; Αλλά που να καταλάβουν τι σημαίνει δυσκολίες, οι διαπλεκόμενοι και τα υψηλά ιστάμενα αφεντικά τους; Για αυτούς τέτοιοι δύσκολοι καιροί είναι ευκαιρίες… Ευκαιρίες για εύκολο κέρδος εις βάρος αθώων ανθρώπων…

Ανθρωπιστική κρίση βιώνουμε εδώ και χρόνια.Ήδη πριν από την κρίση.Και βιώνουμε ανθρωπιστική κρίση επειδή ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι. Αρκεστήκαμε απλά να επιβιώνουμε και ξεχάσαμε να ζούμε. Γίναμε πλεονέκτες, εγωιστές, άβουλοι. Και οι σύγχρονες Σειρήνες μας έμαθαν να είμαστε επιλεκτικά ευαίσθητοι, επιλεκτικά αλληλέγγυοι,επιλεκτικά ελεύθεροι. Μας έμαθαν να είμαστε κοιμισμένοι με τα μάτια ανοικτά. Να φωνάζουμε μα και συγχρόνως να μην λέμε τίποτα…

Και αν τώρα θέλουμε να πάψουμε να είμαστε ”επιλεκτικά άνθρωποι” καλό είναι να αρχίσουμε να ακούμε μια φωνή που η βοή του κόσμου έχει προσπαθήσει εδώ και χρόνια να σιγήσει. Μόνο σαν ακούσουμε την φωνή της συνείδησης και της ψυχής μας θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την ανθρωπιστική κρίση. Γιατί μόνο  τότε θα μπορέσουμε να θυμηθούμε τι εστί να είσαι άνθρωπος γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά μόνο αυτός για να ξεπεραστεί κάθε κρίση:οικονομική, ηθική και προπάντων πνευματική…