«Με το άρθρο 38 παρ. 1 του απ-ασφαλιστικού νόμου η κυβέρνηση αφαιρεί από τους Δήμους της χώρας, ποσοστό πόρων ίσο με το 5,88% του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ κόστους μισθοδοσίας τους.» Αυτό τονίζει σε δελτίο τύπου ο Δήμαρχος Αμφιλοχίας και μέλος της ΚΕΔΕ Απόστολος Κοιμήσης και αναφέρει:
«Συγκεκριμένα επιβαρύνει, με 13,33% επί των πάσης φύσης αποδοχών του προσωπικού, τη δαπάνη μισθοδοσίας, αφού εισάγει για πρώτη φορά συνταξιοδοτική δαπάνη σε βάρος του εργοδότη, δηλαδή του Δήμου και κάθε νομικού προσώπου αυτού.
Επίσης με το άρθρο 97 το ποσοστό της επικουρικής ασφάλισης που καταβάλει ο Δήμος αυξάνεται από 3% σε 3,5%, ενώ η παρακράτηση για το κλάδο υγείας μειώνεται (!!!) με την παρ. 1 του άρθρου 41 από 12,5% σε 4,55%. Δηλαδή προκύπτει συνολική επιβάρυνση 13,33+0,5-7,95= 5,88%. Και επειδή οι ΚΑΠ σήμερα καλύπτουν μέρος μόνο της συνολικής δαπάνης μισθοδοσίας, η περικοπή αυτή είναι εξαιρετικά μεγάλη και θα πλήξει καίρια πολλούς δήμους.
Επίσης στον ίδιο νόμο και συγκεκριμένα με το άρθρο 20 παρ. 2 και 3 (που παραπέμπει σε αιρετά όργανα ΟΤΑ), αναστέλλεται η καταβολή κυρίων και επικουρικών συντάξεων για όσους «αναλαμβάνουν εργασία ή αποκτούν δραστηριότητα σε φορείς της γενικής κυβέρνησης και για όσο χρόνο διαρκεί η παροχή της εργασίας τους ή των υπηρεσιών τους ή η δραστηριότητά τους». Αν αυτή η διάταξη δεν είναι μια νομοτεχνικά κακογραμμένη, όπως σχεδόν κατά κανόνα γίνεται τελευταία, τότε πολύ απλά, κανένας συνταξιούχος δεν θα ξανασυμμετάσχει σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Ακόμη όμως και αν, δι’ εγκυκλίου «ερμηνευτεί» ότι αφορά μόνο σε όσους αναλαμβάνουν θέση ευθύνης, επίσης κανείς σε μεσαίου και μικρού μεγέθους Δήμο, συνταξιούχος, δεν θα δραστηριοποιηθεί, αφού το ύψος της αποζημίωσης είναι ασήμαντο πλέον. ΑΜΕΣΗ συνέπεια αυτού θα είναι ο θεσμικός αποκλεισμός του 70% των Δήμων της χώρας.
Τέλος κυοφορείται ότι η πρώτη Ιφιγένεια που θα θυσιαστεί στον ΚΟΦΤΗ θα είναι μαζί με την ΤΑ και το ΠΔΕ.
Αυτή η κυβέρνηση δεν μας εκπλήσσει πλέον αφού επανειλημμένα και κατά ριπάς, όποτε μπορεί βάλλει, κατά των ΟΤΑ.
Η ΚΕΔΕ όμως θα εξακολουθεί να τυρβάζει ακόμη περί άλλων, ή μήπως όσο ακόμη κάτι μπορεί να περισωθεί, από αυτό το αδηφάγο σύστημα, πρέπει να δράσει;
Ο χρόνος για τους Δήμους στενεύει δραματικά».
