Με σκληρά λόγια για τον Αλέξη Τσίπρα και την Πρωθυπουργική του θητεία μίλησε ο Σταύρος Θεοδωράκης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο mononews.gr και τη Λώρη Κέζα. «Ποτέ δεν τον πίστεψα αλλά πλέον κατρακυλάει σε ένα κατήφορο που κανείς δεν ξέρει που είναι ο πάτος και τι πληγές θα αφήσει στη χώρα. Πρότεινε για το ΕΣΡ τον ακροδεξιό Πολύδωρα. «Εξευτελιστικό» όπως είπαν ακόμη και κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Και τον επέλεξε αφού συζήτησε μαζί του στο Μέγαρο Μαξίμου» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σχετικά με το πως φαντάζεται την Ελλάδα του 2020 ανέφερε: «Ο κίνδυνος που έχουμε μπροστά μας είναι να συμβιβαστούμε με την παρακμή. Οι νέοι να συνεχίσουν να φεύγουν, το κομματικό κράτος να συνεχίσει να θριαμβεύει και οι πολίτες να συνεχίσουν να υποφέρουν. Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι δεν αρκεί να αλλάζουμε διακυβέρνηση, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα».

Ο Σταύρος Θεοδωράκης παράλληλα ανέφερε ότι δεν έχει πρότυπα αλλά θαυμάζει τον Ομπάμα όπως και τον πολιτικό… Καζαντζάκη. «Μαγευόμουν να συζητώ με τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Με είχε εντυπωσιάσει και ο Σρέντερ. Και ο Ούλοφ Πάλμε», ενώ προσέθεσε ότι δεν υπάρχουν σοφοί λαοί. «Οι λαοί κάνουν λάθη όπως και οι άνθρωποι. Το ζητούμενο είναι ο λαός -και καθένας μας ξεχωριστά- να γίνεται σοφότερος από τα λάθη του. Να μαθαίνει και να μην τα επαναλαμβάνει. Εμείς εδώ μάλλον είμαστε επιρρεπείς στα ίδια λάθη» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ερωτώμενος για το μορφωτικό επίπεδο των βουλευτών δήλωσε ότι το μορφωτικό επίπεδο του είναι αδιάφορο. «Το θέμα είναι πόσα ανοιχτά μυαλά έχουμε στην Βουλή; Και πόσα χιλιόμετρα έχουν κάνει ανάμεσα στους ανθρώπους πριν γίνουν βουλευτές; Τι να τον κάνεις έναν βουλευτή με πτυχία αν δεν έχει πάρει ποτέ του λεωφορείο ή δεν έχει μπει σε δημόσιο νοσοκομείο; Στην Βουλή δυστυχώς περισσεύουν οι μοσχαναθρεμμένοι και τα παιδιά του κομματικού σωλήνα» τόνισε, ενώ χαρακτήρισε τη χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στην πολιτικά δρώμενα ως «μια αναπηρία της πολιτικής».

Τέλος, αναφερόμενος στο μεγαλύτερο λάθος που έχει κάνει στην πολιτική του πορεία είπε ότι αυτό ήταν το ότι μπήκε στην πολιτική σαν πολίτης και όχι σαν μονομάχος. «Νομίζαμε ότι το σημαντικό είναι να έχεις προτάσεις, να έχεις λύσεις. Δεν αρκούσαν όμως αυτά. Οι άλλοι πετούσαν λάσπη, είχαν μαζί τους ένα στρατό από προπαγανδιστές, είχαν λεφτά, είχαν κανάλια, είχαν μηχανισμούς» τόνισε.

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη του Σταύρου Θεοδωράκη:

Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος σας στην πολιτική σας πορεία ως τώρα;
Ότι μπήκα στην πολιτική σαν πολίτης και όχι σαν μονομάχος. Νομίζαμε ότι το σημαντικό είναι να έχεις προτάσεις, να έχεις λύσεις. Δεν αρκούσαν όμως αυτά. Οι άλλοι πετούσαν λάσπη, είχαν μαζί τους ένα στρατό από προπαγανδιστές, είχαν λεφτά, είχαν κανάλια, είχαν μηχανισμούς… Οπότε το «εμείς με την αξία μας και όχι με ξένες πλάτες», δεν ήταν αρκετό.

Για ποιο επίτευγμα θέλετε να σας θυμούνται μελλοντικά;
Για το γεγονός ότι τον Φλεβάρη του 14, είχαμε την τόλμη, λίγοι άνθρωποι, να αφήσουμε τις δουλειές μας και να πούμε «πάμε να τα αλλάξουμε όλα». Τους αιφνιδιάσαμε όλους. Οι δημοσιογράφοι νόμιζαν ότι κάναμε πλάκα. Τρέλα! Χωρίς λεφτά και χωρίς προστάτες. Τα καταφέραμε όμως! Παρά τον πόλεμο τα καταφέραμε. Κερδίσαμε 4 εκλογικές αναμετρήσεις και είμαστε έτοιμοι και για την επόμενη.

Ποιος πολιτικός αποτελεί πρότυπο στη ζωή σας;
Δεν έχω ένα πρότυπο. Αν είχα, θα ήταν πιο εύκολο γιατί θα ακολουθούσα τα βήματά του. Θαυμάζω πάντως τον Ομπάμα όπως και τον πολιτικό… Καζαντζάκη. Μαγευόμουν να συζητώ με τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Με είχε εντυπωσιάσει και ο Σρέντερ. Μου είχε πει ότι έφευγε από την Καγκελαρία και πήγαινε να δει την μάνα του που δούλευε σε σπίτια. Και ο Ούλοφ Πάλμε ήταν εξαιρετική περίπτωση. Έχω ένα τετράδιο με όλα αυτά που έχω μάθει από σημαντικούς ανθρώπους, όχι πάντα επώνυμους. Το κουβαλάω στο σακίδιο μου.

Τον κ. Τσίπρα πως τον βλέπετε;
Απογοήτευση. Ποτέ δεν τον πίστεψα αλλά πλέον κατρακυλάει σε ένα κατήφορο που κανείς δεν ξέρει που είναι ο πάτος και τι πληγές θα αφήσει στη χώρα. Πρότεινε για το ΕΣΡ τον ακροδεξιό Πολύδωρα. «Εξευτελιστικό» όπως είπαν ακόμη και κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Και τον επέλεξε αφού συζήτησε μαζί του στο Μέγαρο Μαξίμου! Όπως είχε στείλει τον Χαϊκάλη για να λύσει το ασφαλιστικό! Αυτός τουλάχιστον ήταν καλός ηθοποιός… αλλά το ασφαλιστικό; Πόσα αλήθεια έχουμε ζήσει;

Πώς κρίνετε την χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική;
Μια αναπηρία της πολιτικής. Στον Καναδά η μισή κυβέρνηση είναι γυναίκες. Και όταν ρώτησαν τον Τριντό «γιατί τόσες γυναίκες;» εκείνος απάντησε αφοπλιστικά: «μα γιατί έχουμε 2015!». Ωραία κουβέντα!

Ποια η σχέση σας με τη θρησκεία; Προσεύχεστε, κάνετε σταυρό, ζητάτε βοήθεια από τον Θεό;
Μάλλον ο Θεός έχει σημαντικότερα πράγματα να κάνει από το να ασχολείται μαζί μου. Πιστεύω πάντως σε μια Πολιτεία που οι πολιτικοί δεν θα κάνουν δημόσιες ομολογίες πίστης. Και οι Μητροπολίτες δεν θα κάνουν πολιτική.

Συμφωνείτε με την απαγόρευση του μπουρκίνι στις παραλίες της Γαλλίας;
Το μπουρκίνι είναι υποτιμητικό για τις γυναίκες και είναι ακόμα πιο υποτιμητικό να βλέπεις στο Παρίσι, το Λονδίνο ή στην Ερμού, γυναίκες με μπουρκίνι και δίπλα τους άντρες τους ντυμένους με την τελευταία λέξη της δυτικής μόδας. Είναι σα να θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι «αυτό δίπλα μου είναι αντικείμενο και όχι μια γυναίκα».

Υπάρχει κάτι που να αποστρέφεστε στη Δημοκρατία;
Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» εξηγούσε πως το βασικό ελάττωμα της δημοκρατίας είναι ότι εξομοιώνει τα ανόμοια και εξισώνει τα άνισα.

Κρίνετε ότι ο λαός είναι πάντα «σοφός λαός»;
Δεν υπάρχουν σοφοί λαοί. Οι λαοί κάνουν λάθη όπως και οι άνθρωποι. Το ζητούμενο είναι ο λαός -και καθένας μας ξεχωριστά- να γίνεται σοφότερος από τα λάθη του. Να μαθαίνει και να μην τα επαναλαμβάνει. Εμείς εδώ μάλλον είμαστε επιρρεπείς στα ίδια λάθη.

Γιατί οι Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό αλλά όχι στη χώρα τους;
Γιατί εδώ δεν υπάρχουν όρια. Ο άνθρωπος και όχι μόνο ο Έλληνας θέλει να ξέρει ποια είναι τα όρια του οικοπέδου για να χτίσει. Θέλει να ξέρει τι χάνει, τι κερδίζει, τι διακινδυνεύει. Στην Ελλάδα όλα είναι ρευστά και έτσι ευνοούνται οι καταφερτζήδες και όχι πάντα οι ικανοί. Και φτάσαμε στο σημείο το πρώτο εξαγώγιμο «προϊόν» μας, να είναι το ανθρώπινο δυναμικό.

Τι είναι η πατρίδα μας;
Οι εικόνες που έχουμε αγαπήσει. Οι μνήμες της Κοινότητας, οι παραδόσεις μας. Οι μυρωδιές από τις παιδικές μας μνήμες. Οι παρέες μας και οι ήρωες μας.

Τι θα αλλάζατε στο εκλογικό σύστημα;
Πολλά. Θα έδινα δικαίωμα ψήφου σε όλα τα παιδιά που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Θα έσπαγα τη χώρα σε πολλές μικρές περιφέρειες. Οι πολίτες να είχαν την δυνατότητα διπλής ψήφου. Να μπορούν να ψηφίζουν άλλο κόμμα στην περιοχή τους και άλλο κόμμα στην λίστα Επικρατείας.

Ποιοι άνθρωποι έχουν συμβάλλει στην εκλογή σας και με ποιον τρόπο;
Οι άνθρωποι που με εμπιστεύτηκαν. Όλοι αυτοί που κάναμε μαζί τα πρώτα βήματα. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται ακόμη γύρω μου, μπροστά μου. Νέα παιδιά, άνθρωποι της δουλειάς, επιστήμονες, ένας κόσμος που με σκλαβώνει. Κάποιοι κουράστηκαν και έφυγαν ή τους διέψευσα. Κάπου ο Κοέν λέει «προσπάθησα σκληρά – δεν ήταν αρκετό».

Πώς κρίνετε το μορφωτικό επίπεδο των βουλευτών;
Εννοείτε αν έχουν τελειώσει καλά σχολεία και μεγάλα πανεπιστήμια; Το μορφωτικό επίπεδο από αυτή τη σκοπιά, μου είναι αδιάφορο. Το θέμα είναι πόσα ανοιχτά μυαλά έχουμε στην Βουλή; Και πόσα χιλιόμετρα έχουν κάνει ανάμεσα στους ανθρώπους πριν γίνουν βουλευτές; Τι να τον κάνεις έναν βουλευτή με πτυχία αν δεν έχει πάρει ποτέ του λεωφορείο ή δεν έχει μπει σε δημόσιο νοσοκομείο; Στην Βουλή δυστυχώς περισσεύουν οι μοσχαναθρεμμένοι και τα παιδιά του κομματικού σωλήνα.

Πώς κρίνετε την αντικατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία;
Και τη δεκαετία του 80, η πρώτη σκέψη ενός πολιτικού ήταν «αυτό που θα πω ή αυτό που θα κάνω πώς θα το μάθει ο κόσμος;». Τότε το μάθαινε από τέσσερις εφημερίδες και μια τηλεόραση και τώρα το μαθαίνει από εκατό site και δεκάδες άλλα ΜΜΕ. Το πρόβλημα είναι ότι σήμερα πολλοί πολιτικοί για να «θρέψουν» όλο αυτό το σύστημα έχουν ατζέντα μόνο για την επικοινωνία και όχι για την πολιτική. Και βέβαια η δουλειά έχει περάσει στα γραφεία επικοινωνίας που σήμερα δουλεύουν για τον ένα και αύριο για τον άλλο. Δίνεις λεφτά παίρνεις… πολιτική. Κάπως έτσι βρέθηκαν όλα τα κόμματα να χρωστούν εκατομμύρια των εκατομμυρίων.

Το Ποτάμι δεν χρησιμοποιεί τις συμβουλές ειδικών;
Αν εννοείται εξειδικευμένα γραφεία, όχι. Γιαυτό δεν χρειάστηκε να δανειστούμε λεφτά από τράπεζες. Στις εκλογές δαπανήσαμε κάποιες δεκάδες χιλιάδες όταν οι άλλοι δαπάνησαν εκατομμύρια. Βέβαια υπάρχουν εθελοντές που ξέρουν από επικοινωνία ή διαφήμιση αλλά πολλές φορές νιώθω ότι εμείς πολεμάμε με τόξα και οι άλλοι με Καλάσνικοφ.

Ποιο είναι το πιο συνηθισμένο αθώο ψέμα που λέτε σε ψηφοφόρους;
Δε νομίζω να λέω κάποιο ψέμα. Τα ποσοστά μας άλλωστε το αποδεικνύουν αυτό. Το πολύ πολύ να προσποιηθώ ότι θυμάμαι ένα όνομα. Θυμάμαι πρόσωπα αλλά καμιά φορά δεν θυμάμαι ονόματα.

Πώς φαντάζεστε την Ελλάδα του 2020;
Ο κίνδυνος που έχουμε μπροστά μας είναι να συμβιβαστούμε με την παρακμή. Οι νέοι να συνεχίσουν να φεύγουν, το κομματικό κράτος να συνεχίσει να θριαμβεύει και οι πολίτες να συνεχίσουν να υποφέρουν. Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι δεν αρκεί να αλλάζουμε διακυβέρνηση, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα.

Ποιον συμβουλεύεστε τις δύσκολες στιγμές;
Συνεργάτες, φίλους, το Πολιτικό Συμβούλιο, τους Βουλευτές. Ανάλογο το θέμα. Ίσως το Ποτάμι να έχει κάνει τις περισσότερες συνεδριάσεις Κοινοβουλευτικής Ομάδας στην ιστορία όλων των Κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Εννοούσα σε προσωπικό επίπεδο ποιους συμβουλεύεστε;
Πάλι θα μπορούσα να σας παραθέσω μια σειρά από στελέχη και βουλευτές. Μια μεγάλη παρέα είναι το Ποτάμι και στα εύκολα και στα δύσκολα. Τώρα για τα πιο δύσκολα υπάρχουν και 3-4 φίλοι που είναι πάντα παρόντες. Η οικογένεια μου. Τώρα αν τα πράγματα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο ρωτάω και την κόρη μου. Δεν ασχολείται βέβαια με τα πολιτικά αλλά έχει καθαρό νεανικό μυαλό.

Πώς είναι η ζωή τις μέρες που δεν υπάρχει πολιτική;
Το κακό με την πολιτική είναι ότι είναι παντού. Δεν μπορείς να κλείσεις μια ολόκληρη μέρα το κινητό και να πεις «σήμερα θα ασχοληθώ με ‘μένα, το παιδί μου, τη γυναίκα μου, τις παρέες μου». Πάντως έστω και με το κινητό ανοιχτό, το πρωί πρωί προσπαθώ να αθλούμαι. Έχω και ένα σκύλο που με περιμένει να τρέξουμε.

Για ποιο πράγμα στη ζωή σας αισθάνεστε ευγνώμων;
Ότι έχω ζήσει πολλά, και πολλά δύσκολα, χωρίς ακόμη να έχω καμπουριάσει. Έχω φίλους, έχω ανθρώπους που με αγαπάνε, δεν έχω αρρωστήσει… Έχω παραιτηθεί κατά καιρούς από όλα τα μεγάλα μαγαζιά της δημοσιογραφίας – όταν κάτι δεν μου πήγαινε καλά – αλλά δεν έχω χαθεί. Κάθε φορά έκανα και ένα μεγαλύτερο βήμα. Ίσως τελικά να είμαι ένας τυχερός άνθρωπος αν και δεν πιστεύω στην τύχη. Τα χέρια μας και το μυαλό μας είναι η τύχη.

Πηγή: Mononews.gr