Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου «Αριστοτέλης και Χριστιανισμός» το οποίο διοργάνωσε η Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών την 24η στο Αμφιθέατρο «Ιωάννης Δρακόπουλος» και την 25η Νοεμβρίου 2016 στο Μουσείο Ιστορίας του Ε.Κ.Π.Α., με αφορμή τις εκδηλώσεις για το «Επετειακό Έτος Αριστοτέλη», που έχει ανακηρύξει η UNESCO με αφορμή την επέτειο των 2400 ετών από τη γέννηση του μεγάλου Σταγειρίτη φιλοσόφου.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου «Αριστοτέλης και Χριστιανισμός» το οποίο διοργάνωσε η Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών την 24η στο Αμφιθέατρο «Ιωάννης Δρακόπουλος» και την 25η Νοεμβρίου 2016 στο Μουσείο Ιστορίας του Ε.Κ.Π.Α., με αφορμή τις εκδηλώσεις για το «Επετειακό Έτος Αριστοτέλη», που έχει ανακηρύξει η UNESCO με αφορμή την επέτειο των 2400 ετών από τη γέννηση του μεγάλου Σταγειρίτη φιλοσόφου. Η ιδιαίτερη σημασία του Συνεδρίου αυτού φαίνεται από το γεγονός ότι είναι το μοναδικό που διεξήχθη παγκοσμίως το 2016 με θέμα τη σχέση του Αριστοτέλους με τον Χριστιανισμό, καλύπτοντας ένα σχετικό κενό στη σειρά συνεδρίων που έλαβαν χώρα με αφορμή την επέτειο.
Κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ημερών επιχειρήθηκε μία διεπιστημονική προσέγγιση με εισηγήσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό, Αμερική και Ευρώπη. Έγινε προσπάθεια να καλυφθεί μία πολλαπλότητα θεμάτων και περιόδων, ξεκινώντας από τις επιστολές του αποστόλου Παύλου και την αρχέγονη Εκκλησία στην πατερική αναθεμελίωση της αριστοτελικής φιλοσοφίας και φτάνοντας μέχρι και την εποχή του όψιμου Μεσαίωνα και της Τουρκοκρατίας, ενώ δεν έλειψαν και οι αναφορές σε σύγχρονες προκλήσεις. Περιελήφθησαν, επίσης, αναφορές του Αριστοτέλους στον Ιουδαϊσμό στη φιλολογία και την τέχνη, αλλά και στον αραβικό κόσμο και το Ισλάμ.
Στο συνέδριο έλαβε χώρα μία πολλαπλότητα προσεγγίσεων. Τέθηκαν τα κριτήρια της διαφοράς στην πρόσληψη του αριστοτελισμού στον ελληνόφωνο και στον λατινόφωνο Μεσαίωνα, αλλά τονίστηκε και ο αναντικατάστατος ρόλος του Αριστοτέλους στον διάλογο μεταξύ της Βυζαντινής Ανατολής και της Λατινικής Δύσης, ένας διάλογος που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα έχοντας στο επίκεντρο την αριστοτελική έννοια της έξεως. Αναπτύχθηκαν οι χρήσεις του Αριστοτέλους στην τυπική εκπαίδευση και τη θεολογία στο Βυζάντιο του 14ου και 15ου αιώνα, με αναφορές και στην πρόσληψη του Θωμά Ακινάτη από τους Βυζαντινούς. Αναπτύχθηκαν συστηματικώς θέματα της αριστοτελικής φιλοσοφίας, όπως η θεωρία 2 της μεσότητος, η ψυχή, το πρώτο κινούν ακίνητον και η έννοια της θεότητος, αλλά με αναφορά σε σύγχρονα θέματα όπως η επιστροφή της ηθικής της αρετής στη σύγχρονη φιλοσοφία και συναφείς επιστροφές του αριστοτελισμού στην ηθική και πολιτική σκέψη και την επιστημολογία, καθώς και ίχνη του στη νεότερη θεολογία. Τονίστηκε η αναντικατάστατη προσφορά του Αριστοτέλους στη μεθοδολογία και στην ορολογία της Θεολογίας, αλλά και η μεταμόρφωσή του που επιχειρήθηκε από τους χριστιανούς που ανανοηματοδότησαν πολλούς όρους του, για να εκφράσουν την αλήθεια της Αποκάλυψης.
Το θέμα της σχέσης της αριστοτελικής σκέψης με τη Θεολογία είναι εκ φύσεως ιδιαιτέρως εκτεταμένο και δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί στο πλαίσιο ενός μόνο συνεδρίου. Άλλωστε, πολλές από τις εισηγήσεις είχαν διερευνητικό και φιλοσοφικώς απορητικό χαρακτήρα. Η Οργανωτική Επιτροπή, ωστόσο, οι εισηγητές αλλά και το πλήθος των συνέδρων, εξέφρασαν την ελπίδα ότι τις δύο ημέρες των εργασιών του συνεδρίου τέθηκαν ορισμένες αφετηρίες για μία συνέχιση του προβληματισμού στο μέλλον.
