Συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στις 21 Φεβρουαρίου στις 6:30 το απόγευμα στη πλατεία 23ης Μαρτίου στην Καλαμάτα με βασικό σύνθημα «απαιτούμε δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή, με βάση την εποχή μας – τον 21ο αιώνα, τις ανάγκες μας!»
Το Συνδικάτο υπαλλήλων στι Ιδιωτικό τομέα Μεσσηνίας καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν μαζιά μέρος στο συλλαλητήριο.
Σε ανακοίνωση του το συνδικάτο αναφέρει:
«Έχουμε πολύ πικρή πείρα από τις περίφημες διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση για λογαριασμό του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, των μονοπωλιακών ομίλων, ετοιμάζεται να σφίξει και άλλο τη θηλιά στο λαιμό μας.
Από τη μία για εμάς έχουν ετοιμάσει μισθούς των 200-300 ευρώ, ελαστικές σχέσεις εργασίας, κακοπληρωμένα προγράμματα για τους άνεργους, και “αυτόματους” κόφτες, σε περίπτωση που δεν φτάνουν όλα αυτά.
Για τους επιχειρηματικούς ομίλους, από την άλλη, το μενού έχειζεστό χρήμα με νέους νόμους, χρηματοδοτικά πακέτα, νέες φοροαπαλλαγές.
Πάνω στα προηγούμενα αντεργατικά μέτρα που έχουν τσακίσει τη ζωή μας, έχουν συμφωνήσει και εξαπολύουν νέο γύρο επίθεσης με νέα μέτρα που αφορούν τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, νέους φόρους, το κατέβασμα του αφορολόγητου σε ακόμα πιο χαμηλά, νέες αντιλαϊκές συμφωνίες για μετά το 2018, την παγίωση των αιματοβαμμένων «πρωτογενών πλεονασμάτων.
Ότι αξίωσαν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεργολάβοι τα προηγούμενα χρόνια, έγιναν μνημόνια! Έτσι και τώρα, ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις απαιτούν νέα μόνιμα μέτρα. Το εβδομαδιαίο δελτίο των βιομηχάνων λέει χαρακτηριστικά πως «χρειαζόμαστε ένα “Ελληνικό Μνημόνιο Plus”, που θα ξεπερνάει το manual (εγχειρίδιο) των δανειστών».
Κανένας συμβιβασμός με την φτώχεια και τη μίζερη ζωή για τα κέρδη τους
Η ανάκαμψη για την οποία πασχίζουν, θα στηρίζεται πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα μας. Θέλουν να εξασφαλίσουν περισσότερα φτηνά εργατικά χέρια, να καταργήσουν ότι έχει απομείνει από εργατικά δικαιώματα και ξεδιάντροπα απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συντριβή των δικαιωμάτων του λαού, οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση των κερδών τους.
Δυναμώνουν ξανά οι εκβιασμοί και οι απειλές!Επανέρχονται μία-μία όλες οι δοκιμασμένες μέθοδοι εκβιασμού. Βάζουν τους εργαζόμενους να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, να μπουν στη μέση της δήθεν “καλής” ΕΕ και του “ανάλγητου” ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση, τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και θέλουν τα μνημόνια διαρκείας αλλά και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, για λογαριασμό των αφεντικών, μας θέλουν στην αδράνεια, νασυμβιβαστούμε με αυτή την κατάσταση.
Τους λέμε ότι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Σήμερα, τον 21ο αιώνα, που η επιστήμη και η τεχνολογία κάνει θαύματα, μπορούμε να συμβιβαζόμαστε με τη μισή δουλειά, τα τετράωρα, τα δίμηνα, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και τα ελαστικά ωράρια;
Μας λένε ότι λύση θα μας σώσει ο τουρισμός! Τι σημαίνει όμως για εμάς ανάπτυξη του τουρισμού; Κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας – για να ψωνίζουν οι τουρίστες, λευκές νύχτες, απλήρωτες υπερωρίες και εξοντωτικά ωράρια και από την άλλη, ούτε οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου καταργούνται, ούτε οι απληρωσιές σταματάνε, αντίθετα γενικεύονται. Ποιός σώζεται λοιπόν; Μήπως οι μικρομαγαζάτορες που χρωστάνε στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία και είναι έτοιμοι να βάλουν λουκέτο; Δεν ταυτίζεται το δικό μας συμφέρων, με τα συμφέροντα των μεγαλεμπόρων και των μεγαλοξενοδόχων.
Χρειάζεται τώρα, να δυναμώσει η αγωνιστική δράση σε κάθε χώρο δουλειάς, η οργάνωση της απάντησης σε παλιά και νέα μέτρα, η αντεπίθεση για δουλειά με δικαιώματα ζωή με αξιοπρέπεια. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τα παζάρια τους από την ανάκαμψη και την κανονικότητα που μας ετοιμάζουν. Δεν θα μας επιστρέψουν τα δικαιώματα μας, τους μισθούς μας, τις συντάξεις των μεγαλύτερων. Αντιθέτως, θέλουν να μας πάρουν κι άλλα!
Λύση για εμάς σήμερα είναι να δυναμώσουμε τη δική μας οργάνωση, ώστε αγωνιστικά, να τους χαλάσουμε τα σχέδια.Κανένας δεν πρέπει να συμβιβαστεί κάθε μέρα να χάνει κι άλλα!Δεν αρκούμαστε στα ελάχιστα! Όσες φορές κάναμε ένα βήμα πίσω για να γλιτώσουμε τα χειρότερα, πάντα οι κατραπακιές ερχόταν η μία μετά την άλλη χωρίς σταματημό. Η αποδοχή στις μειώσεις των μισθών μας έφερε και νέα μείωση, η αποδοχή μας στο ελαστικό ωράριο μας έκανε να δουλεύουμε ατελείωτες ώρες, έχουμε αποκτήσει μυοσκελετικά και άλλα προβλήματα, λόγω της ατελείωτης ορθοστασίας, της πίεσης για “να βγεί η δουλειά”. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να τσακίσουν άλλο τη ζωή μας! Όλοι μαζί εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι να ορθώσουμε τείχος. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με την μικρομεσαία αγροτιά που στα μπλόκα του αγώνα αγωνίζεται απέναντι στον κοινό αντίπαλο, απέναντι στα μονοπώλια που εκμεταλλεύονται το μόχθο μας. Οι φτωχοί αγρότες που τσακίζονται με τους φόρους, το ψηλό κόστος παραγωγής – τις χαμηλές τιμές πώλησης των προϊόντων τους, την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.»
