Γράφει ο Παναγιώτης Τζαβάρας
Η χώρα μας βιώνει τα τελευταία χρόνια μια βαθιά κρίση. Οικονομική, κοινωνική, θεσμική, κρίση αξιών. Είναι αλήθεια ότι η πολιτική δημιούργησε το πρόβλημα, ωστόσο είμαι βέβαιος ότι η πολιτική θα το λύσει. Όχι όμως η πολιτική έτσι όπως την βιώνουμε την τελευταία τριετία. Μια άλλη πολιτική που θα προτάσσει την αλήθεια, την αποτελεσματικότητα, τη συνέπεια, την εργατικότητα, την αξιοκρατία και κυρίως την ανανέωση. Ανανέωση τόσο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού, όσο και σε επίπεδο ιδεών και αξιών. Για αυτές τις αξίες αγωνιζόμαστε, αυτές τις αξίες υπηρετούμε χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
Στο πρόσφατο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, κυριάρχησε το «Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε την Ελλάδα». Να αλλάξουμε όσα πρέπει, ώστε να γίνει μια χώρα σύγχρονη, ζωντανή, ευημερούσα, αισιόδοξη και ασφαλή. Αυτό είναι το όραμα της Νέα Δημοκρατίας και για αυτό το όραμα θα πρέπει να δώσει ο καθένας μας τον δικό του αγώνα, από το δικό του μετερίζι.
Πρώτα από όλα όμως, θα πρέπει να εμπνεύσουμε ένα μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού πληθυσμού -το οποίο σήμερα είτε αδιαφορεί είτε έχει απογοητευτεί- να δει με διαφορετική οπτική την πολιτική και τους πολιτικούς. Το μήνυμα που πρέπει να περάσουμε στα υγιή κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι «δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αποφασίζουν οι άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς».
Το 2015 πολλοί Έλληνες γύρισαν την πλάτη τους στην πολιτική, είτε αρνούμενοι να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία είτε επιλέγοντας την αντισυστημική ψήφο. Η αποχή, ιδιαίτερα στις εκλογές του Σεπτέμβρη, έφτασε το 44,1%. Παραπάνω από 4 εκατομμύρια Έλληνες αποφάσισαν να μην ψηφίσουν, στην πλειοψηφία τους πολίτες κάτω των 35 ετών (σσ στη Μεσσηνία το ποσοστό αποχής ανήλθε στο 51,22%). Ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, σε βαθμό μάλιστα να τίθεται οριακά ζήτημα κοινωνικής νομιμοποίησης μιας κυβέρνησης που αποτελεί το αποτέλεσμα της βούλησης μόλις του 20% του ελληνικού πληθυσμού. Δηλαδή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξέφραζε το 2015 μόνον έναν στους πέντε Έλληνες. Αν λάβουμε υπόψη και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το ποσοστό αυτό, έχει συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο.
Από το 2015 που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η χώρα μας βιώνει μια τραυματική εμπειρία. Η ετερογενής συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, όχι μόνον ανέστρεψε την πορεία εξόδου από την κρίση με τις αλλοπρόσαλλες επιλογές της στην οικονομία, αλλά εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό, είτε μέσω της προπαγάνδας, είτε μέσω των άστοχων πολιτικών της επιλογών. Έγινε πλέον συνήθεια, υπουργοί και στελέχη της να κινούνται με βάση μία συντεχνιακή λογική εξασφάλισης προνομίων. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε σημείο ηθικής αποδόμησης, η οποία ακολούθησε την πολιτική του αποδόμηση. Και η αποδόμηση αυτή, του έχει αποστερήσει κάθε δυνατότητα αξιόπιστης καταγγελτικής πολιτικής. Παραπλάνησαν το λαό ότι δήθεν είναι το νέο και το άφθαρτο, ενώ αποτελούν το πιο παλιό και από το παλιό (απόδειξη η επιλογή Κουβέλη). Χρησιμοποίησαν το ψέμα ως ιδεολογική υποχρέωση και την διεθνή απαξίωση της χώρας ως πολιτικό πλεονέκτημα. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι δεν τους ενδιαφέρει καμία διαχείριση αποφάσεων καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει ορθολογικό κυβερνητικό σχέδιο. Στην πραγματικότητα, μόνο η παραμονή στην εξουσία και η ανάπτυξη μηχανισμών που θα τους εξασφαλίζουν τη συνέχεια και την πολιτική τους επιβίωση, είναι η ξεκάθαρη προτεραιότητά τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διευρύνθηκε όταν το κραταιό ΠΑΣΟΚ κατάρρευσε υπό το βάρος του πρώτου μνημονίου. Λαϊκισμός, πελατειακό κράτος, αναξιοκρατία, ασθενείς θεσμοί, παρέμβαση στη δικαιοσύνη, κίτρινος τύπος, διαφθορά. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις παθογένειες που μας κληρονομούν.
Η δική μου γενιά ήταν η τελευταία που πρόλαβε και έζησε τη συνεχή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της χώρας. Κάθε νέα χρονιά ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη αφού κάθε γενιά ζούσε καλύτερα από αυτήν που την μεγάλωσε. Ζήσαμε ιστορικές στιγμές με την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ε. και αργότερα στην Ευρωζώνη. Εργαστήκαμε έχοντας ικανοποιητικούς μισθούς και φτιάξαμε σπίτια και επιχειρήσεις. Ταξιδέψαμε, κάναμε οικογένειες και αποκτήσαμε παιδιά. Ίσως είχαμε τις περισσότερες ελευθερίες και δυνατότητες από κάθε άλλη γενιά στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Μόνο που δεν χρησιμοποιήσαμε πάντα αυτές τις ευκαιρίες όπως έπρεπε. Γι’ αυτό ζήσαμε τη φούσκα του χρηματιστηρίου, την ύβρη της εικονικής ευμάρειας και τη νέμεση της χρεοκοπίας. Όπως και στην αρχαία τραγωδία, έτσι και σήμερα, η Ελλάδα διέρχεται απ΄ όλα τα στάδιά της: την ύβρη, τη νέμεση και φυσικά την κάθαρση, με την τελευταία μάλιστα να καθορίζει μάλλον καταλυτικά και το μέλλον των επόμενων γενεών.
Όμως, η γενιά των σημερινών εικοσάρηδων και τριαντάρηδων, έζησε μόνον την κρίση. Δεν βίωσε την Ελλάδα σε ρυθμούς ανάπτυξης. Δεν αισθάνθηκε την αισιοδοξία που ενέπνεε σε εμάς το όραμα της ενωμένης Ευρώπης. Είναι η γενιά της ανεργίας, ή στη καλύτερη περίπτωση των 360 €. Η γενιά που ζει από τη σύνταξη των παππούδων. Δυστυχώς αναλώνεται στο να βλέπει τη ζωή να περνά μπροστά της, χωρίς ωστόσο να μπορεί να την πάρει στα χέρια της. Ψάχνει διέξοδο στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον, ενώ όσοι παραμένουν εδώ, δυσκολεύονται να ονειρευτούν το μέλλον τους και αδυνατούν να κάνουν οικογένεια. Είναι η γενιά που αποστρέφεται ή τουλάχιστον αδιαφορεί για την πολιτική και τους πολιτικούς γιατί τους θεωρεί υπεύθυνους. Πρόκειται για μια γενιά, με περιορισμένες ευκαιρίες και ελευθερίες. Είναι όμως μια γενιά, με απεριόριστες δυνατότητες. Μια γενιά με προσόντα που καμιά άλλη στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας δεν είχε. Μια γενιά που έχει μάθει να ζει με τα οφέλη της τεχνολογίας χωρίς δυσκολίες προσαρμογής. Σίγουρα πρόκειται για μια γενιά, που διψάει για ζωή γιατί έχει μάθει να επιβιώνει σε δύσκολες καταστάσεις.
Η σημερινή Νέα Δημοκρατία έχει στόχο αυτή τη νέα γενιά. Επειδή την εμπιστεύεται και εμπνέεται από αυτήν. Στόχος της είναι την ισχυροποιήσει και να την αξιοποιήσει, δίνοντάς της ευκαιρίες και όχι επιδόματα ή κάρτες ανεργίας. Αυτή η νέα γενιά πρέπει να έχει ενεργό ρόλο στη πολιτική ζωή του τόπου μας. Γιατί αυτή η γενιά της κρίσης, είναι η γενιά που θα χτίσει τη νέα Ελλάδα που μας αξίζει. Που θα πρέπει να αντιμετωπίζει το μέλλον με θάρρος και όχι με φόβο. Μπροστά μας λοιπόν, ανοίγεται ένας νέος κόσμος, που μπορεί να είναι γεμάτος απειλές , αλλά έχει και αμέτρητες ευκαιρίες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έχει δηλώσει ξεκάθαρα. Η χώρα χρειάζεται πλέον μια επανεκκίνηση (restart). Μια ξεκάθαρη και ισχυρή λαϊκή εντολή, αλλά και πίστη στους θεσμούς και αξιοκρατία, ώστε να βγει η χώρα μας από το αδιέξοδο. Ενωμένοι ξεκινάμε τη μάχη για να δυναμώσουμε την Ελλάδα. Σε αυτή τη μάχη δεν περισσεύει κανείς. Γεμάτοι αυτοπεποίθηση γινόμαστε ξανά αισιόδοξοι για την ζωή μας και περήφανοι για την πατρίδα μας. Είμαστε έτοιμοι, δείξτε μας εμπιστοσύνη.
Ο Παναγιώτης Ευαγγ. Τζαβάρας είναι υπ. Διδάκτωρ Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου – Μέλος Μητρώου Πολιτικών Στελεχών ΝΔ – Μέλος Τομέα Διοικητικής Ανασυγκρότησης ΝΔ – Μέλος Γραμματείας Επιστημονικών Φορέων ΝΔ – Μέλος ομάδας έργου Στρατηγικού Σχεδιασμού ΝΔ
