Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Το ποδόσφαιρο, λαοφιλές άθλημα , όπιο του λαού κατά άλλους, εξακολουθεί να συγκινεί εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Συνδέθηκε με δικτατορίες και με ολοκληρωτικά καθεστώτα, με σκάνδαλα και μίζες και έγινε όχημα εξυπηρέτησης πολιτικών συμφερόντων και διακίνησης αδήλωτου χρήματος. Ειδικά στις υποανάπτυκτες και τις αναπτυσσόμενες χώρες αυτό το φαινόμενο είναι έντονο. Στις χώρες της Δύσης έχουν μπει κάποιοι κανόνες, χωρίς, όμως, να λείπουν περιπτώσεις χρηματισμού και δωροδοκιών.
Η χώρα μας απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί μια δυτική ποδοσφαιρικά χώρα. Είναι γνωστές οι ιστορίες με τις παράγκες, τα στημένα παιχνίδια και τα πρωταθλήματα που δίνονται με δικαστικές αποφάσεις. Επιπλέον, είναι φανερό ότι πολλές ομάδες σε όλες τις κατηγορίες διοικούνται από ανθρώπους με σκοτεινό παρελθόν, οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί για εμπόριο ναρκωτικών, λαθρεμπόριο, ξέπλυμα μαύρου χρήματος κα. Είναι επίσης, ξεκάθαρο ότι οι ίδιοι είναι ιδιοκτήτες ραδιοτηλεοπτικών μέσων και εφημερίδων και μέσω των οπαδών, τους οποίους σε ένα μεγάλο ποσοστό κατευθύνουν, επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις ή χτίζουν το πολιτικό τους μέλλον ακολουθώντας το παράδειγμα του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού κ. Μπερλουσκόνι. Η διαπλοκή και η διαφθορά είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στα ποδοσφαιρικά πράγματα του τόπου.
Από την άλλη είναι λυπηρό το γεγονός ότι ένα τμήμα του ελληνικού λαού και της νεολαίας, καθόλου αμελητέο, φανατίζεται και είναι έτοιμο να διαδηλώσει, να τα σπάσει , να βρίσει και να κάψει, γιατί η ομάδα του αδικήθηκε. Είναι θλιβερό ο φτωχός, ο άνεργος , ο μεροκαματιάρης να ξοδεύει τα ελάχιστα χρήματα του για ένα εισιτήριο , να διαμαρτύρεται για την τιμωρία της ομάδας του, να πετά ατελείωτες ώρες σε αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις και να μην έχει υψώσει τη φωνή του να διαμαρτυρηθεί μια φορά για τα μνημόνια που οδηγούν την κοινωνία σε δρόμους χωρίς μέλλον και τη χώρα σε μια ιδιόμορφη υποδούλωση. Είναι απογοητευτικό να τους απασχολεί περισσότερο πόσο σοβαρά τραυματίστηκε ο κ. Γκαρθία, αν σωστά δόθηκε πέναλτι στον Παναθηναϊκό , αν έπρεπε να αφαιρεθούν βαθμοί από τον ΠΑΟΚ και όχι η υπόθεση Novartis, το σκοπιανό, τα Ίμια, η οικονομική πολιτική και τόσα άλλα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Βεβαίως η εύκολη και χιλιοειπωμένη απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι φταίνε οι κυβερνήσεις οι οποίες θέλουν να στρέψουν το λαό μακριά από τα σοβαρά και πραγματικά προβλήματα του κλπ. Όμως, δεν αρκεί μια τέτοια ρηχή , κατά την άποψη μου, προσέγγιση. Οι συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών αυτοί έχει απαξιώσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος . Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βρίζουν πολιτικούς , συνδικαλιστές , κόμματα χωρίς διακρίσεις και επιτίθενται σε αθώους και φταίχτες. Γι αυτό το λόγο εύκολα επωάζουν σε τέτοιους χώρους ρατσιστικές και νεοναζιστικές απόψεις οι οποίες μετατρέπονται σε ψήφους στα αντίστοιχα κόμματα. Μια νεολαία η οποία ζει την κρίση και το αδιέξοδο και δεν βλέπει αχτίδα φωτός, ούτε από τις δυνάμεις εκείνες που αντιμάχονται τα μνημόνια, εκτονώνει τη φτώχεια, την οργή και την καταπίεση στις εξέδρες της Τούμπας, του Καραϊσκάκης και αλλού. Αυτό πρέπει να προβληματίσει σοβαρά την αριστερά.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτισμού, αξιών και ιδεών. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αναπαράγει και εκτονώνει την κρίση. Είναι προκλητικό να ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ποδοσφαιριστών για να απολαμβάνει, υποτίθεται, θέαμα ο φτωχός , την ώρα που ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού μαθηματικά οδηγείται από τη σχετική στην απόλυτη φτώχεια. Είναι εξωφρενικό να μη λειτουργεί ή να μη γίνεται πιο αυστηρό το θεσμικό πλαίσιο, για να μη δυσαρεστηθούν οπαδοί και πρόεδροι ομάδων για λόγους ψηφοθηρικούς. Είναι έξω από κάθε λογική να κερδίζονται τίτλοι στα δικαστήρια και στα κυβερνητικά γραφεία. Στη χώρα μας οι κυβερνήσεις που δημιούργησαν την κρίση , αλλά και όσοι με τόση ευκολία νομοθετούν και οδηγούν την κοινωνία στην απόγνωση δεν έχουν την πολιτική βούληση να εφαρμόσουν τα αυτονόητα στο χώρο του ποδοσφαίρου και να σπάσουν το απόστημα που χρόνια κακοφορμίζει και όζει. Πάνω από όλα οι ψήφοι των ελεγχόμενων οπαδών και η υποστήριξη των μεγιστάνων προέδρων.
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
