Η Συμφωνία των Πρεσπών
Αρχικά, η εκτίμηση που κυριαρχούσε στο Μαξίμου ήταν ότι η μια ενδεχόμενη συμφωνία με την ΠΓΔΜ θα προκαλούσε μείζον πρόβλημα στη Νέα Δημοκρατία, αφού θα έφερνε σε αντιπαράθεση τη φιλελεύθερη πτέρυγα με αυτήν της λαϊκής Δεξιάς. Η απόφαση όμως του Κυριάκου Μητσοτάκη να ευθυγραμμιστεί με τη θέληση της βάσης της ΝΔ (άλλωστε το κόμμα το ίδρυσε ο Κ. Καραμανλής και όχι ο… Άνταμ Σμιθ), άλλαξε το σκηνικό. Η ενότητα της ΝΔ δεν διερράγη γιατί πάντοτε η προοπτική της εξουσίας λειτουργεί ενοποιητικά για εσωκομματικές τάσεις και πολιτικά στελέχη. Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται απώλειες στη Μακεδονία κι έρχεται σε ρήξη με τον Πάνο Καμμένο. Μάλιστα οι πρόσφατες δηλώσεις Ζάεφ περί «διδασκαλίας της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα», ίσως δώσουν το άλλοθι στους βουλευτές του Ποταμιού να μην ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Εν ολίγοις, μπορεί η Συμφωνία να ικανοποιεί το αριστερό ακροατήριο, εντούτοις, στο σύνολο του εκλογικού σώματος δεν λειτουργεί προωθητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον δεν αντιστοιχεί στον κυβερνητικό σχεδιασμό.
Η συμφωνία με την εκκλησία
Η δεύτερη μείζων κίνηση που δεν του «βγήκε» του Μαξιμου ήταν η «πρόθεση συμφωνίας» Τσίπρα-Ιερώνυμου. Ο πρωθυπουργός την είχε χαρακτηρίσει «ιστορική», ενώ ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός έκανε λόγο για μια πολύ σημαντική κίνηση εκσυγχρονισμού. Η συνέχεια όμως δεν ήταν η αναμενόμενη. Οι κληρικοί αντέδρασαν σφόδρα και τους ακολούθησε η μεγάλη πλειονότητα της Ιεράς Συνόδου. Η Νέα Δημοκρατία ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τις εκκλησιαστικές αντιδράσεις, κάτι που μπορεί να μην ενθουσιάζει τους φιλελεύθερους, αλλά αναμφίβολα συμβάλλει στην εκλογική προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Την ίδια στιγμή, οι παραχωρήσεις που κάνει το κράτος στην εκκλησία, εμποδίζουν την κινητοποίηση όσων θέλουν τον πλήρη διαχωρισμό κράτους κι εκκλησίας. Δεδομένου ότι ο κ. Τσίπρας θα ήθελε να αποφύγει «εκκλησιαστικά συλλαλητήρια», είναι πιθανό η συμφωνία να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες.
Τα «κόκκινα» δάνεια και οι πλειστηριασμοί
Η απειλή που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση δεν είναι άλλη από τα «κόκκινα» δάνεια και τους πλειστηριασμούς. Παρά την άρση της θεσμικής προστασίας της πρώτης κατοικίας, μέχρι τώρα τα άτυπο μορατόριουμ τραπεζών-κυβέρνησης έχει αποτρέψει εκείνους τους πλειστηριασμούς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κοινωνική κατακραυγή. Οι δανειστές πιέζουν όμως για επιτάχυνση κι επέκταση των πλειστηριασμών, προκειμένου να εκκαθαριστούν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών. Κάτι τέτοιο θα αύξανε τον κίνδυνο ενός «ατυχήματος» που θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη φθορά στη «φιλολαϊκή» εικόνα της κυβέρνησης.
Ο συνδυασμός των δύο κινήσεων που δεν «βγαίνουν» (Μακεδονικού κι εκκλησιαστικού) σε συνδυασμό με την απειλή των πλειστηριασμών δίνουν επιχειρήματα σε όσους επιδιώκουν την επίσπευση των εκλογών. Ας κρατήσουμε την ημερομηνία 17 Μαρτίου…
