Γράφει ο Μίλτος Χρυσομάλλης

Οι συνθήκες επιβάλλουν να εκφράσω την άποψη μου για το δρόμο Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη, έχοντας κατά νου τόσο την τεχνική όσο και την πολιτική προσέγγιση του θέματος. Ο δρόμος Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη, μαζί με την αναβάθμιση του Αεροδρομίου Καλαμάτας και βέβαια ο δρόμος Τσακώνα – Καλό Νερό αποτελούν κατά προτεραιότητα τα σημαντικότερα έργα που έχει ανάγκη η Μεσσηνία.

Ως γνωστόν, το τμήμα Καλαμάτα – Ριζόμυλος μελετήθηκε με χρήματα του αειμνήστου Καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, εν συνεχεία για πολλά χρόνια τέθηκε σε διαβούλευση και τέλος εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για να ξεκινήσει η διαδικασία δημοπράτησης και κατασκευής του από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την «περήφανη διαπραγμάτευσή» της, τίναξε το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στον αέρα, με αποτέλεσμα να χαθούν χρήματα που προορίζονταν για μεγάλα τεχνικά έργα. Με αυτό το δεδομένο και πονηρά σκεπτόμενος ο κ. Σπίρτζης, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των Μεσσηνίων, χαρακτήρισε την υφιστάμενη μελέτη της παραλιακής χάραξης ως «Φαραωνική» και επινόησε την εκπόνηση μιας νέας μελέτης, που θα αφορούσε την αναβάθμιση του υφιστάμενου δρόμου, με παράκαμψη της Μεσσήνης.

Σήμερα λοιπόν μετά από 4,5 χρόνια απραξίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βρισκόμαστε ενώπιον δύο μελετών που αφορούν στο τμήμα Καλαμάτα – Ριζόμυλος. Η αρχική μελέτη, που έχει ονομαστεί «παραλιακή χάραξη», αφορά σ’ έναν ΚΛΕΙΣΤΟ ΑΣΦΑΛΗ αυτοκινητόδρομο,  ο οποίος έχει λιγότερα χιλιόμετρα μήκος από τη νέα μελέτη.

Αντίθετα, η νέα μελέτη του Υπουργείου αφορά σ’ έναν ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΡΟΜΟ και άρα λιγότερο ασφαλή. Αυτές είναι οι δύο μεγάλες και ουσιώδεις διαφορές των δύο μελετών.

Όσον αφορά τις επιμέρους διαφορές των δύο μελετών :

–      Δεν μπορούμε να έχουμε ασφαλείς εκτιμήσεις για το κόστος απαλλοτριώσεων της μίας ή της άλλης μελέτης, δεδομένου ότι και η νέα μελέτη του Υπουργείου Υποδομών περιλαμβάνει απαλλοτριώσεις, που αφορούν σε τμήματα επιχειρήσεων, τμήματα κατοικημένων περιοχών και παραγωγικής γης, τα οποία, συμπεριλαμβανομένων των επικειμένων, έχουν αυξημένο κόστος απαλλοτρίωσης. Εξάλλου, η τιμή μονάδος καθορίζεται από το Δικαστήριο.

–      Όσον αφορά τα κόστη προϋπολογισμού, η προμελέτη της παραλιακής χάραξης ανέρχεται στο ποσό των 75 εκ. ευρώ και η προμελέτη της νέας χάραξης του Υπουργείου στο ποσό των 55 εκ. ευρώ.

Είναι λογικό η νέα μελέτη, που προβλέπει μόνο την αναβάθμιση του υπάρχοντος δικτύου, να κοστίζει λιγότερο από την παραλιακή χάραξη, καθότι απαιτείται μόνο η κατασκευή 2 επιπλέον λωρίδων κυκλοφορίας στον υπάρχοντα δρόμο, σε σχέση με τις 4 που θα κατασκευαστούν στην παραλιακή χάραξη

–      Με δεδομένο ότι η παραλιακή χάραξη είχε ενταχθεί στο ΠΔΕ, μπορούμε ασφαλώς να θεωρήσουμε ότι το προαναφερθέν κόστος περιλαμβάνει το σύνολο των έργων που απαιτούνται. Το Υπουργείο οφείλει να διευκρινίσει τους ισχυρισμούς που ακούγονται ότι απαιτούνται ειδικά γεωτεχνικά έργα και αν ισχύουν να δώσει εκτίμηση του κόστους τους. Επιπλέον όμως, οφείλει να δώσει τις ίδιες διευκρινίσεις για το εάν η νέα μελέτη είναι άρτια ή ελλιπής.

–      Σχετικά με τις απόψεις ότι το ύψος της παραλιακής χάραξης – που δεν ξεπερνάει αυτό ενός ΔΙΟΡΟΦΟΥ σπιτιού – θα κόβει τον αέρα ή τη θέα ή θα δημιουργεί κινδύνους πλημμύρας, αυτές στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης. Να υπενθυμίσω ότι στις πλημμύρες του 2016, πλημμύρισε το χαμηλό σημείο της Εθνικής οδού στον Άγιο Φλώρο, όπως και ο κόμβος του αεροδρομίου που βρίσκεται σε χαμηλή στάθμη, με αποτέλεσμα να αποκοπεί η Μεσσηνία από την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και η μισή Μεσσηνία από την υπόλοιπη μισή. Προφανώς όμως, ο κίνδυνος πλημμύρας αφορά γενικότερα κακοτεχνίες ή υψηλής έντασης καιρικά φαινόμενα και δεν συνδέεται με το ύψος του δρόμου.

–     Τέλος χαρακτηρισμοί του έργου ως «Φαραωνικό» ή «Ρωμαϊκό» δεν αξίζουν κριτικής. Είναι γνωστό ότι όλα τα μεγάλα έργα πνοής χαρακτηρίστηκαν έτσι πριν την  κατασκευή τους, ενώ μετά μετατράπηκαν σε απαραίτητα και αναγκαία, όπως π.χ. η  Αττική Οδός αλλά και η περιμετρική της Καλαμάτας. Αντίστοιχα θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τη νέα μελέτη του Υπουργείου ως μίζερη και ανεπαρκή για την Μεσσηνία.

Η προσωπική μου άποψη συνολικά για το Καλαμάτα – Ριζόμυλος, έχει να κάνει με το ΤΙ δρόμο θέλουμε τελικά να φτιάξουμε σε μια Μεσσηνία που συνεχώς αναπτύσσεται και συνεχώς αυξάνει την επισκεψιμότητα της.

Το εν λόγω τμήμα του δρόμου αφορά μια κύρια οδική αρτηρία του νομού που θα δέχεται το 70% της οδικής κίνησης αυτού. Είναι ένας δρόμος που θα κατασκευαστεί και πρέπει να τον δούμε με την προβολή των επόμενων 30 τουλάχιστον ετών. Η διαφορά κόστους των δύο μελετών δεν είναι τέτοια, ώστε να απαγορεύει την επιλογή ενός ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΑΣΦΑΛΗ δρόμου, ο οποίος θα αναβαθμίσει το επίπεδο οδικής ασφάλειας του Νομού και θα αναδείξει το τουριστικό φιλέτο του Νομού αφού θα περνάει δίπλα από αυτό, σε αντίθεση με έναν ΑΝΟΙΧΤΟ τετράιχνο δρόμο, ο οποίος μπορεί να εξελιχθεί σε ένα «πέταλο θανάτου» όπως πλειστάκις έχουμε δει σε αντίστοιχες τέτοιες περιπτώσεις και πιθανόν να μας αναγκάσει μετά από κάποια χρόνια να συζητάμε πάλι για την νέα αναβάθμιση του ήδη αναβαθμισμένου δρόμου. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η ¨παραλιακή χάραξη¨ είναι αυτή που δίνει προοπτική στη Μεσσηνία και σε αυτήν πρέπει να επικεντρωθούμε.

Οι  τρόποι χρηματοδότησης σε μια οικονομία με προοπτικές ανάπτυξης σίγουρα μπορούν να βρεθούν. Και αυτό είναι θέμα πολιτικής βούλησης, η οποία υπάρχει από την τωρινή κυβέρνηση. Και αυτή είναι η βασική διαφορά με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα τεχνάσματα που εφηύρε για να καθυστερήσει την επένδυση. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ένας ΚΛΕΙΣΤΟΣ δρόμος περιλαμβάνεται στους σκοπούς χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, κάτι που η προηγούμενη κυβέρνηση των  ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ.

Τέλος, όσον αφορά την παρούσα κατάσταση και για να ξεκινήσει επιτέλους ο δρόμος Καλαμάτα – Μεθώνη να κατασκευάζεται, πρέπει άμεσα η κατασκευή του να ξεκινήσει από τα τμήματα, στα οποία δεν υπάρχει αμφισβήτηση της προτεινόμενης λύσης. Πρέπει τώρα να ξεκινήσει η δημοπράτηση των τμημάτων Μεθώνη – Πύλος και Σουληνάρι – Ριζόμυλος, για τα οποία δεν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες, αλλά και του Πύλος – Σουληνάρι, για το οποίο οι τεχνικές δυσκολίες είναι αυξημένες. Ακολούθως, με σοβαρή στόχευση και τεκμηριωμένη ανάλυση, με την εμπλοκή όλων των αρμόδιων φορέων, να καταλήξουμε για το Καλαμάτα – Ριζόμυλος, χωρίς να αποτελεί αντικείμενο δημοσίων αντιπαραθέσεων και ανακοινώσεων.

ΥΓ: Επιτρέψτε μου στα παραπάνω να έχω ενσωματώσει στην προσέγγιση μου και τη γνώση μου αλλά και την σχετική επαγγελματική μου εμπειρία ως πολιτικός μηχανικός με εξειδίκευση στην οδοποιία, με την διδακτορική μου διατριβή να επικεντρώνει σε έναν τομέα της οδοποιίας αλλά και με επαγγελματική εμπειρία πάνω στους οδικούς άξονες «Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι» και στην «Εγνατία Οδό», οι αποτελούν δύο από τους σημαντικότερους οδικούς άξονες της Χώρας.

O Μιλτιάδης Χρυσομάλλης  είναι Βουλευτής Μεσσηνίας

Δρ. Πολιτικός Μηχανικός